To νέο άλμπουμ της Madonna αποδεικνύει γιατί δεν πρέπει να «σκοτώνουμε τα γέρικα άλογα»

To νέο άλμπουμ της Madonna αποδεικνύει γιατί δεν πρέπει να «σκοτώνουμε τα γέρικα άλογα» Facebook Twitter
6

Δυστυχώς, ο μόνος τρόπος για να συζητηθεί η Madonna σήμερα από τον παγκόσμιο τύπο είναι ένα αποτυχημένο show ή κάποιο άλλο κίτρινου χρώματος περιστατικό και όχι η δουλειά της. Το κοινό δεν την παίρνει στα σοβαρά, οι πιστοί της ακόλουθοι δείχνουν να αρχίζουν να της γυρνούν την πλάτη, οι millennials (που κινούν την αγορά) δεν την ξέρουν καν, οι προβολές της στις διαδικτυακές πλατφόρμες δεν είναι και το καλύτερο που θα μπορούσε να περιμένει… Ακόμη και το ίδιο το BBC Radio 1 δεν παίζει την τελευταία της δουλειά αποκαλώντας την ουσιαστικά «γριά»!

 

Μετά την πανωλεθρία που υπέστη το image της Madonna με την εμφάνιση της στη Eurovision, επέστρεψε με την ολοκληρωμένη 14η δουλειά της, με τίτλο «Madame X”.

Κι ενώ όλοι την είχαν ξεγράψει, το εξαιρετικό Madame X πήγε Νο1 σε 60 χώρες και πήρε τις καλύτερες κριτικές της 15ετίας! 

To νέο άλμπουμ της Madonna αποδεικνύει γιατί δεν πρέπει να «σκοτώνουμε τα γέρικα άλογα» Facebook Twitter

Τα τελευταία χρόνια το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου κατακρίνει τη Madonna γιατί στις δουλειές της το παίζει πιτσιρίκα. Βέβαια, αυτό γίνεται μόνο για την προώθηση επιλεγμένων κομματιών τα οποία έχουν στόχο την εμπορικότητα του συνόλου του εκάστοτε άλμπουμ της (που σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα του συνόλου εν γένει). Παρά ταύτα, όλοι αυτοί θα έπρεπε να αναρωτηθούν αν κάνουν σωστά την κριτική τους. Η Madonna δεν είναι μόνο το 4 minutes με τον Justin Timberlake, δεν είναι μόνο το Hung Up, δεν είναι μόνο το Music. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, η ανασφάλεια της φαίνεται από την πεπατημένη που ακολουθεί στα album της. Για να τα προωθήσει, πάντα επιλέγει έναν νεαρό pop star που έχει τη δική του δυναμική και κοινό και που θα προσελκύσει τα απολωλότα πρόβατα (Maluma, Minaj, MIA, Timberlake κ.ο.κ). Στην ουσία, δυστυχώς, κάνει μια υποχώρηση για να παραμείνει με όλα τα δυνατά μέσα έστω και για πολύ λίγο στη δημοσιότητα. 

Όμως...

Διαβάστε τη συνέχεια στα Μικροπράγματα
Μουσική
6

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT

σχόλια

4 σχόλια
Η Μαντόνα, είτε μας αρέσει η τέχνη της, είτε όχι, αποτελεί παγκόσμιο πολιτιστική κληρονομιά. Δεν είναι μια απλή καλλιτέχνης, δεν είναι μια απλή διασκεδάστρια.Πίσω από την χρυσόσκονη της ποπ γκλαμουριάς που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι για επιβίωσης της, ως είδος μουσικής - και ίδια το γνωρίζει τόσο καλά όσο κανείς άλλος, αφού μάλλον ίδια την έκτισε -, κρύβεται το πιο σταθερό, ολοκληρωμένο και βαθύ concept που έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία της mainstream βιομηχανίας: η ίδια! Και ναι, ο κόσμος δεν τραβάει ζόρι με την 70+ Patti Smith (την αγαπώ!) που ροκάρει γιατί είναι "cool" να βλέπεις την... γιαγιά να είναι ακόμα αλητάκι, ασυμβίβαστη.Αλλά το να είσαι 60, εμφανίσιμη, σεξουαλική, δυνατή, έξυπνη, με άποψη, είναι κάτι που δεν συγχωρείται εύκολα. Η Μαντόνα παίρνει όλες τις κοινωνικές νόρμες και τις βάζει στον κ... σας/μας.Η πιθανότητα να σταματούσε να γλεντάει τα "άγραφα" επειδή έφτασε στην ηλικία που είναι, θα ήταν η μεγαλύτερη αναίρεση όχι μόνο του 40χρονου έργου της, αλλά της ίδιας της ύπαρξης της.
Τόσο εκνευριστικά ξενέρωτοι οι ρυθμοί/κονσέρβα (ειδικά το τσίκι τσίκι τσί-κι, σαν ταξίμετρο με flanger) των τελευταίων 4-5 χρόνων, το ίδιο και το κλισέ πεντασύλλαβο ραπάρισμα. Να έχεις άμεση πρόσβαση σε όλη την καλύτερη ποπ μουσική από καταβολής του είδους, στο YouTube, και να την βρίσκεις έτσι...
Ήμουν μια ζωή φαν της. Τα τελευταία χρόνια τα καλά τραγούδια είναι η δυσεύρετη εξαίρεση..στον τελευταίο δίσκο ακούω ενδιαφέροντες στίχους με αδιάφορα τραγούδια ( τόσο αδιάφορα που αδυνατώ να συγκρατήσω κάποιο τραγούδι όσο και να το ακούσω) και μια φωνή πάρα πολύ διορθωμένη ενός αγαπημένου μου ανθρώπου που απλά δεν ασκεί πλέον την φωνή της και κάνει μπαμ.Δυστυχώς λόγω της υπερβολικής διόρθωσης των ατονιών, έχει χαθεί παντελώς το χαρακτηριστικό κ τόσο ωραία ιδιαίτερο ύφος της φωνής της (το οποίο απουσίαζε κ το 2008 στην συναυλία της στο ΟΑΚΑ, αλλά όχι σε τόσο τεράστιο βαθμό).. το οποίο ύφος απουσιάζει και από τις συνθέσεις και από την παραγωγή..το άγχος για relevant με την εποχή άκουσμα είναι διάχυτο παντού και θολώνει τα πάντα.Τέλος, το φλερτ με τον μαλουμπα μου δημιουργεί την ίδια αποστροφή που μου δημιουργείται όταν ο Τζάγκερ φλερτάρει με 20χρονες. Από την άλλη κατανοώ κ φαντάζομαι τι άγχος και παγίδες αντιμετωπίζει στη θέση που είναι και στην οποία τόσο δικαιωματικά βρίσκεται.
Βρείτε καμία καλύτερη δικαιλογία. "Relevant" και πράσινα άλογα. Το άλμπουμ της είναι μια φρέσκια ανάσα για την μουσική του 2019 που είναι πνιγμένη σε ραπ/τραπ κτλ. Επηρεασμένο από Πορτογαλική/Αφρικανική μουσική είναι, τι σχέση έχει αυτό με το 2019; Επειδή το Despacito έκανε επιτυχία 3 χρόνια πριν; Μπορώ να σου βρω τουλάχιστον 10-15 τραγούδια της Μαντόνα που έχουν λατινικές επιρροές, πολύ πριν το Despacito. Σχεδόν σε κάθε άλμπουμ της από το 1983 και μετά βλέπεις λατινική επιρροές στην μουσική της γιατί έχει δηλώσει φαν αυτού του είδους.Όλοι μπορούν να πειραματίζονται και να κάνουν την δουλειά τους εκτός από την Μαντόνα φαίνεται. Όταν κάνει κάτι η Μαντόνα το τραβάτε από τη τρίχα και το κάνετε τριχιά. Από το καινούριο άλμπουμ της, το 80% δεν έχει καμία σχέση με τα trends του σήμερα.
Αυτή η κουβέντα είναι μια αφορμή για θέματα συζήτησης πολύ ευρύτερα από την ίδια τη Μαντόνα.Π.χ ότι κάποιοι από τους ίδιους τους 20+ είναι λίγο out of touch με το σήμερα - η βασικότατη "τάση" και ίσως ένα από τα λίγα θετικά στοιχεία της εποχής, είναι το "diversity", "inclusion", η αναγνώριση και αποδοχή της ελκυστικότητας της ανθρώπινης διαφορετικότητας.Μάλιστα αυτό πια έχει ξεφύγει από τα όρια του αυτονόητου και την "αποδοχή" καθαρά φυσικών πραγμάτων όπως ο σωματότυπος, το χρώμα, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η ηλικία, το φύλο και έχει προχωρήσει εντάσσοντας νέα στάνταρ, π.χ "πλαστικής ομορφιάς".Άλλο ένα σημαντικό ζήτημα είναι τόσο οι καλλιτέχνες, όσο και οι έμποροι/πωλητές οποιουδήποτε πράγματος, να προσγειωθούν και να εξετάσουν τον εαυτό/προϊόν τους και το πραγματικό κοινό στο οποίο απευθύνονται.Δε μπορούν να φτιάχνουν μονίμως μπαλαντέρ για όλα τα γούστα, δε γίνεται αυτό πρακτικά, ούτε είναι σωστό μάρκετινγκ.Μπορεί ο "μιλένιαλ" (πόσο γελοίος όρος για επαγγελματικά δεδομένα, δεν έχει καν πραγματική/επιστημονική υπόσταση, ξεκολλήστε!) να μη γουστάρει να δει τη Μαντόνα με τον 20άρη, αλλά ούτε εγώ, στα 35, γιατί το έχω ξαναδεί και δεν ακούω κάτι που να μου αρέσει μουσικά.Θα αφήσω λοιπόν στην άκρη προς το παρόν το πόσο βαθιά σεξιστικό είναι όλο αυτό (γιατί για τους Rolling Stones για παράδειγμα μόνο καλοπροαίρετα αστειάκια ακούγονται τόσα χρόνια - από την άλλη όμως δεν προσπάθησαν να γίνουν ντε και καλά αρεστοί στα εκάστοτε 18χρονα).
Δεν προσπαθεί να γίνει αρεστή κάπου, κάνει αυτό που έκανε πάντα όπως και οι Rolling Stones κάνουν αυτό που έκαναν πάντα. Απλά τώρα είναι εύκολο να της χτυπάτε την ηλικία. Όλοι όσοι μεγάλωσαν με μένος κατά της Μαντόνα (γιατί εξέφραζε πολιτικές, θρησκευτικές, σεξουαλικές κτλ απόψεις με την μουσική της, η και εγώ δεν ξέρω τι), αυτό περίμεναν, τώρα είναι εύκολο να την "στήσεις στον τοίχο" και να την αποκαλείς απελπισμένη κτλ, γιατί τώρα είναι 60 και δεν έχει τεράστιο φανατικό κοινό, έχει κοινό και κερδίζει νέο κοινό με κάθε άλμπουμ, άλλα όχι τόσο μεγάλο όσο παλιά. Η νέα μουσική της είναι κάτι φρέσκο και διαφορετικό απ'ότι έχει κάνει, αν αυτό θεωρείς ότι το κάνει για να γίνει αρεστή στη νεολαία, λάθος, πάντα την θυμάμαι να αλλάζει ήχο. Είναι προκλητική για να γίνει αρεστή στο νέο κοινό; Πάλι πάντα έτσι ήταν.