Ήμουν μια ζωή φαν της. Τα τελευταία χρόνια τα καλά τραγούδια είναι η δυσεύρετη εξαίρεση..στον τελευταίο δίσκο ακούω ενδιαφέροντες στίχους με αδιάφορα τραγούδια ( τόσο αδιάφορα που αδυνατώ να συγκρατήσω κάποιο τραγούδι όσο και να το ακούσω) και μια φωνή πάρα πολύ διορθωμένη ενός αγαπημένου μου ανθρώπου που απλά δεν ασκεί πλέον την φωνή της και κάνει μπαμ.Δυστυχώς λόγω της υπερβολικής διόρθωσης των ατονιών, έχει χαθεί παντελώς το χαρακτηριστικό κ τόσο ωραία ιδιαίτερο ύφος της φωνής της (το οποίο απουσίαζε κ το 2008 στην συναυλία της στο ΟΑΚΑ, αλλά όχι σε τόσο τεράστιο βαθμό).. το οποίο ύφος απουσιάζει και από τις συνθέσεις και από την παραγωγή..το άγχος για relevant με την εποχή άκουσμα είναι διάχυτο παντού και θολώνει τα πάντα.Τέλος, το φλερτ με τον μαλουμπα μου δημιουργεί την ίδια αποστροφή που μου δημιουργείται όταν ο Τζάγκερ φλερτάρει με 20χρονες. Από την άλλη κατανοώ κ φαντάζομαι τι άγχος και παγίδες αντιμετωπίζει στη θέση που είναι και στην οποία τόσο δικαιωματικά βρίσκεται.
