Στο σημερινό «Α μπα»: όροι συμβίωσης

Στο σημερινό «Α μπα»: όροι συμβίωσης Facebook Twitter
81

Το 'Α μπα' θα επιστρέψει στις 2 Μαΐου.


__________________
1.

Αγαπητή Αμπά,
Μιας και θέλω μια αντικειμενική απάντηση, αποφάσισα να σου στείλω. Σου περιγράφω συνοπτικά την κατάσταση για να καταλάβεις σε τη φάση βρίσκομαι. Είμαι 29 χρονών και έχω μια σχέση 7 χρόνια. Σχεδόν από την πρώτη στιγμή άρχισα να μένω πολλές μέρες στο σπίτι του αγοριού μου, μέχρι που τελικά μετακόμισα. Η σχέση μας έχει τα πάνω και τα κάτω της, όπως κάθε άλλη σχέση νομίζω. Το αγόρι μου είναι άνεργος και έχει το attitude "Δε θέλω να δουλέψω". Έχει κάποιο σταθερό εισόδημα από την οικογένεια του, χωρίς απαραίτητα να είναι τύπου "πλούσιος". Το ότι δε δουλεύει δε με ενοχλεί ιδιαίτερα (ήταν ξεκάθαρος απέναντι μου από την αρχή - αν και πιστεύω ότι θα του άλλαζε η ψυχολογία αν δούλευε γιατί είναι συχνά κακόκεφος), μιας και έχει ένα μικρό εισόδημα ( αν και μένουμε μαζί έχουμε ξεχωριστό "ταμείο", οπότε δε μπορώ να πω ότι με επιβαρύνει οικονομικά), αλλά ό,τι έχει κλειστεί μέσα στο σπίτι και παίζει παιχνίδια όλη την ώρα.. Αρνείται να βγει έξω χωρίς σοβαρό λόγο και περνάει τα ΣΚ του με 2-4 φίλους που έρχονται στο σπίτι και... όπως καταλαβαίνεις.. παίζουν. Επειδή είναι μέσα στο σπίτι συνέχεια και αρνείται να βγει έξω,
έχει χάσει πολλά event από τη ζωή μου. Για ταξίδια δε θα το αναφέρω καν.. Στα 7 χρόνια που είμαστε μαζί, έχουμε πάει 3 ταξίδια όλα κι όλα, μετά από μεγάλη γκρίνια. Εμένα μου αρέσουν οπότε καταλήγω πάντα να πηγαίνω μόνη ή με φίλους..
Σε πολλά βασικά θέματα αργεί να πάρει αποφάσεις ή τα αναβάλει επ' αόριστο, αν δεν τον πιέσω. Για να καταλάβεις, μια αλλαγή θερμοσίφωνα, του πήρε 1 χρόνο μέχρι να πάρει την απόφαση να τον αλλάξουμε...Αφού δεν έσκασε, τυχεροί είμαστε...
Δουλεύω 12ωρα και του έχω ζητήσει να με βοηθάει τουλάχιστον στις δουλειές του σπιτιού, αλλά τις περισσότερες φορές αγανακτώ και τις κάνω εγώ. Δεν προσπαθεί να ξεφύγει και να μην τις κάνει, απλά αν δεν είμαι στο σπίτι για να του τις θυμίσω, απλά το ξεχνάει. Αν του δίνω εντολές, τα κάνει όλα με μεγάλη επιτυχία. Προφανώς αφού δουλεύω τόσες ώρες, είναι δύσκολο να τον επιβλέπω. Το σπίτι καταλήγει να είναι πάντα χάλια και εγώ να μην ξέρω από που να ξεκινήσω. Είμαι ακατάστατη γενικά, αλλά προσπαθώ όταν κάνω γενική να διατηρώ για μεγάλο χρονικό διάστημα τo σπίτι σε αξιοπρεπή κατάσταση....
Μετά από τόσα χρόνια μαζί, είναι λογικό οι οικογένειες μας να έχουν αρχίσει να μας ρωτάνε για γάμο. Είναι κάτι που το σκεφτόμαστε κι εμείς μετά από τόσα χρόνια που είμαστε μαζί. Αν και τον αγαπώ και θέλω να είμαι μαζί του, φοβάμαι ότι μελλοντικά τα πράγματα θα είναι δύσκολα για μένα - ιδιαίτερα αν κάνουμε παιδιά. Θα είμαι η μόνη που θα δουλεύω και θα πρέπει να συντηρώ σπίτι & παιδιά γιατί σίγουρα δε θα αλλάξει συμπεριφορά. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν... Οικονομικά μπορεί να είναι καλά τώρα αλλά μελλοντικά δε ξέρω τι μπορεί να συμβεί.. Χωρίς προϋπηρεσία και μέσα σε όλη αυτή την κρίση θα είναι δύσκολο να βρει δουλειά αν χρειαστεί. Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι πρέπει να φύγω από αυτή τη σχέση - ακόμα κι αν είμαστε αγαπημένοι γιατί φοβάμαι ότι μελλοντικά θα πρέπει να "κρατάω" μόνη μου σπίτι, παιδιά & δουλειά. Ίσως επειδή μένουμε μαζί τόσα χρόνια και έκανα τόσες υποχωρήσεις συμβαίνει αυτό... Εσύ τι θα έκανες αν ήσουν στη θέση μου. Θα έφευγες για να μην τραβήξεις τα χειρότερα αργότερα ή θα έμενες και θα το προσπαθούσες?
-ohdear


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Να προσπαθήσω τι;


Έχεις κάνει την πρόβλεψη για το μέλλον σου σύμφωνα με τα δεδομένα που έχεις συλλέξει εδώ και εφτά χρόνια. Σου φαίνεται καλή ιδέα να παραμείνεις ελπίζοντας ότι έχεις κάνει λάθος στην πρόβλεψη;


Δεν είσαι η πρώτη, ούτε η τελευταία που το κάνει, είναι ο πιο συνηθισμένος λόγος που οι άνθρωποι καταλήγουν να παντρεύονται τον λάθος άνθρωπο. «Σκεφτόμαστε να παντρευτούμε επειδή είμαστε πολλά χρόνια μαζί». «Μετά από τόσα χρόνια, είναι λογικό να μας ρωτάνε αν σκεφτόμαστε τον γάμο». Λογικό είναι, αλλά δεν είναι λόγος. Δεν είναι λόγος να παντρευτείς το ότι δεν έχεις ακόμα αποφασίσει να χωρίσεις. Ο χρόνος από μόνος του, δεν λέει τίποτα. Μπορείς να είσαι σε αποτυχημένη σχέση για δέκα, τριάντα χρόνια, για όλη σου τη ζωή. Δεν μπορείς να κάνεις απόσβεση στον χρόνο που επένδυσες επενδύοντας κι άλλο χρόνο. Λόγος για να παντρευτείς είναι να πιστεύεις ότι ο άλλος σε συμπληρώνει με τρόπο ώστε να πιστεύεις ότι η ζωή σας στο μέλλον θα γίνει πιο εύκολη, πιο ευχάριστη, πιο δημιουργική, με υποσχέσεις για περιπέτεια, αν είσαι της περιπέτειας, ή με υποσχέσεις για αυτό που έχεις εσύ ως όραμα ευτυχίας. Παντρεύεσαι αν πιστεύεις ότι μαζί με τον άλλον θα καταφέρετε πιο πολλά. Ότι η ένωση σας θα χαρίσει ισχύ και στους δύο. Ότι θα σχηματίσεις μια ομάδα συνεργασίας και ένα πολύ κλειστό περιβάλλον αλληλοοστήριξης. Αυτοί είναι λόγοι για να αποφασίσεις να παντρευτείς, και μπορεί να ξέρεις ποιος είναι ο κατάλληλος τον πρώτο χρόνο, ή και το πρώτο εξάμηνο, την πρώτη εβδομάδα, αν είσαι πολύ τυχερή. Δεν χρειάζεται να περάσουν εφτά χρόνια για να αναρωτιέσαι. Ή μάλλον, αν αναρωτιέσαι μετά από εφτά χρόνια...


Θέλεις να ξεμπερδεύεις. Θέλεις να σου πει κάποιος να πάρεις την εύκολη απόφαση. Να χαρείς με την ανακοίνωση και τις προετοιμασίες ενός γάμου, να δεχτείς δώρα και συγχαρητήρια, να χαρούν οι δικοί σου που παντρεύτηκες, να είσαι παντρεμένη στα τριάντα και στα τριάντα ένα να είσαι έγκυος, να σου λένε κι άλλα συγχαρητήρια που εντάχθηκες τόσο θαυμάσια και γρήγορα και εύκολα και ομαλά. Όλα αυτά θα είναι ανεβαστικά, ναι. Και μετά θα τελειώσουν τα συγχαρητήρια από τους δικούς σου και την κοινωνία, και θα γίνουν όλα σου τα επιτεύγματα αυτονόητα, και όλοι θα ζητάνε από σένα χίλια ακόμα παραπάνω, να είσαι σύζυγος, μάνα και εργαζόμενη στις συνθήκες που προβλέπεις από τώρα και να μην παραπονιέσαι γιατί «ποιος σου είπε να παντρευτείς; Μόνη σου το αποφάσισες. Δεν ήξερες ποιον πήρες; Τώρα έχεις παιδιά, έχεις ευθύνες.» Και η πλάκα είναι ότι θα έχουν δίκιο. Και μετά σε περιμένουν άλλα σαράντα χρόνια.


Οπότε, σκέψου: πόσο σημαντικά είναι για σένα αυτά τα συγχαρητήρια;

__________________
2.

Πώς να ξεκινήσω τώρα; Θα σου πώ κι εγώ την ιστορία μου. Ειμαι 38. Ειμαι 4 χρόνια με την Μαρία. Ειναι υπέροχος άνθρωπος. Πολύ υποστηρικτική, υπομονετική. Την αγαπώ. Με αγαπά. Μένουμε μαζί. Πριν ενα χρόνο έμπλεξα με κάποια. Αγγελική ας την πούμε. ειμαι τον τελευταίο χρόνο παράλληλα και με τις δύο. Με την Αγγελική τεράστιο πάθος. Ολα ειναι στο pick μαζί της. Αλλα κάτι μέσα μου με σταματάει ... Πως επιλέγεις ; Ασφάλεια ή καταπληκτικό κρεβάτι ; Η Μαρία ειμαι υπέροχη και νιώθω οτι θέλω να κάνει τα παιδιά μου και η Αγγελική ειναι καταπληκτική ξεχειλίζει σεξουαλικότητα αλλα .. (Ξέρω οτι θα με κραξεις αλλα παρολαυτα θελω την γνώμη σου) και κατι άλλο ( η Μαρία κάποια στιγμη μέσω ενός μηνύματος που διάβασε κατάλαβε για την Αγγελική και μου ειπε " ή τελείωσέ το γρήγορα αν όντως συμβαίνει κάτι ή φύγε απο το σπίτι.σεν θελω να ξερω τιποτα άλλο." Και με άφησε μ...λακα! Το ειπα στους φίλους μου και υποκλίνονται για πάρτυ της. Μου λένε δεν βρίσκεις τέτοια γυναίκα εύκολα. Ειμαι πιο μπερδεμένος καθε μερα κ περισσότερο.
-Γιώργος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γιατί έμεινες κι εσύ και οι φίλοι σου τόσο κάγκελο που η Μαρία σε αντιμετώπισε ως ώριμο ενήλικα που μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες σου, Γιώργο; Γιατί σε εκπλήσσει τόσο πολύ που υπάρχουν «τέτοιες» γυναίκες; Οι ως τώρα εμπειρίες σου σου έχουν δείξει ότι η πρώτη αντίδραση θα έπρεπε να ήταν μπικίνι και πάλη στη λάσπη για να σε κερδίσει η καλύτερη;


Μήπως ήταν υπερβολικά αισιόδοξη που σε αντιμετώπισε ως ώριμο ενήλικα;


Εσύ θα μας πεις.


Δεν είναι περίεργο, πρωτότυπο, σπάνιο να απατάει κάποιος κάποιον για οποιοδήποτε λόγο, αν και κυρίως γίνεται για να ανεβαίνει η αδρεναλίνη. Άνθρωποι είμαστε. Αλλά αυτοί που απατάνε και δεν αναφέρουν καθόλου το θέμα της εξαπάτησης ως μέρος του προβλήματος, παρουσιάζοντας τον εαυτό τους ως «προβληματισμένο», είναι ξεχωριστή κατηγορία. «Εξαπατάω κάποιον, αλλά το διαχειρίζομαι με προβληματισμό». Αν και, για να είμαστε δίκαιοι, είχες προβλέψει ότι δεν θα συμπάσχω.

__________________
3.

Αγαπημένη και πανσοφη α μπα. Να που ηρθε η ώρα να ρωτήσω εσενα μετά τόσα χρονια που σε διαβαζω. Εχω μια σχέση οχτώ χρονια με ενα παλικάρι απο την πρωτεύουσα ενώ εγώ μένω στην επαρχία . Η σχέση κυλάει ομαλά , εχουμε παιδιά και οι δυο και μοιράζουμε το χρονο , ποτε μεταξύ μας κ ποτε με τα παιδιά μας . Το παιδί μου με τα παιδιά του ειναι σαν αδέρφια , εγώ σα δεύτερη μανα γι αυτα κι εκείνος σα δεύτερος πατέρας για την κόρη μου . Ηρθε η ώρα όμως να κάνω τη μεγάλη κίνηση και να ζήσω μαζί του . Δε με ενδιαφέρει αν θα ειναι γάμος με τα παρελκόμενα . Αυτο που με απασχολεί ειναι το παιδί μου κ η αντίδραση του πραγματικού της πατέρα . Δε θελω να τη στεναχωρήσω, δε θελω να με μισήσει , δε θελω να νιώσει οτι της στερώ τον πατέρα της . Κι απο την άλλη φοβάμαι κ την αντίδραση του πατέρα , αν και νομικά εχω δικαίωμα.
Ξέρω οτι τα παιδιά προσαρμόζονται εύκολα όμως φοβάμαι για το μοναχοπαίδι μου ..
Απο την άλλη ειμαι σίγουρη πως θελω να ειμαι με αυτο τον άνθρωπο και να κάνω μια νέα αρχή , ακόμα κι αν πρέπει να βγω ξανα σε αναζήτησή δουλειάς και να επιβαρύνω σε έξοδα για να βλέπει το παιδί τον πατέρα του . Help !
-Μαίρη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μαίρη Μαιρούλα, συνήθως αυτοί που στέλνουν ερωτήσεις στο 'α μπα' έχουν προβλήματα, ή πιστεύουν ότι έχουν προβλήματα. Νομίζω ότι εσύ είσαι νέα κατηγορία, γιατί σχεδόν παριστάνεις ότι έχεις προβλήματα. Είσαι με κάποιον που είσαι σίγουρη ότι θέλεις να είσαι μαζί του, και τα παιδιά σας είναι σαν αδέρφια, και εσύ είσαι σαν δεύτερη μάνα και αυτός σαν δεύτερος πατέρας. Δεν μας λες γιατί φοβάσαι την αντίδραση του πατέρα της, αλλά τι μπορεί να κάνει αν όχι να προσαρμοστεί, εφόσον έχεις το δικαίωμα και την υποχρέωση να ζήσεις τη ζωή σου; Δεν γίνεται να είναι όλα τέλεια για να πάρουμε μια απόφαση, αλλά οι συνθήκες που περιγράφεις πλησιάζουν αρκετά στο τέλειο. Πώς γίνεται να φοβάσαι μην σε «μισήσει» κι όλας η κόρη σου, (να σε μισήσει!), εφόσον με τα άλλα παιδιά είναι σαν οικογένεια και βλέπει αυτόν τον άντρα σαν δεύτερο πατέρα της. Δεν γίνεται να ισχύουν όλα αυτά, ταυτόχρονα.


Αυτά που φοβάσαι, μπορείς να τα ερευνήσεις πριν μετακομίσεις. Κανόνισε συνάντηση με τον πατέρα του παιδιού και πες του τι πρόκειται να γίνει. Κανόνισε συνάντηση με την κόρη σου, να είσαστε οι δυο σας, και πες της τι πρόκειται να γίνει. Είναι πιο χρήσιμο από το να ρωτάς εδώ.


__________________
4.

Αγαπητη Αμπα,ειμαι να σκασω! παρενθεση,ευχαριστουμε για τη στηλη σου,μας βοηθας πολυ και εισαι απιθανη παρεα!
Λοιπον,ο κολλητος του αντρα μου ειναι πολυ αδιακριτος! Αλλα μονο οσον αφορα τα οικονομικα...ρωταει συνεχως ποσο πηρατε το ενα και ποσο εκανε το αλλο..Για τα διδακτρα των παιδιων μας,το καινουριο μου αμαξι,το ενοικιο της επιχειρησης,το νυφικο μου (αν ειναι δυνατον). Στην αρχη ο βλακας του απαντουσα αλλα τωρα εχει παραγινει το κακο.
Δεν θελω να απανταω γιατι ειναι καθαρα αδιακρισια και ειναι κατι πολυ προσωπικο,γιατι να δινω αναφορα στον καθενα για το τι ξοδευω. Αιντε!
Προσπαθησα να παιξω το ιδιο παιχνιδι αλλα μου βγηκε λαθως,εκεινος ελισσοταν σαν το χελι να μην μου απαντησει στις ερωτησεις και εγω εφτασα σε σημειο να νιωθω ασχημα με την (προσποιητη μεν) αδιακρισια μου.
Επισης δοκιμασα την μεθοδο αικιντο,εκανα οτι δεν ακουγα και αυτος επεμενε,περιμενε υπομονετικα για να ξαναρωτησει.
Η γυναικα του δεν του λεει ποτε το παραμικρο! καθεται και τον ακουει,ο αντρας μου θυμωνει πολυ αλλα δεν μιλαει εκεινη τη στιγμη,δεν του λεει κατι γιατι ετσι ειναι λεει,δεν θα αλλαξει.
Γιαυτο και εγω Λενα μου ζηταω τη συμβουλη σου,και των αναγνωστων,πως αντιμετωπιζεται ενα τετοιο ατομο βρε παιδια?
σας φιλω.
--$$$

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτός γιατί ελίσσεται σαν το χέλι και εσύ δεν μπορείς; Επειδή εσύ στο τέλος υποχωρείς και σταματάς τις ερωτήσεις, ενώ αυτός όχι. Η επιτυχία του, δηλαδή, το «χέλι», συμβαίνει επειδή το επιτρέπεις εσύ, δεν το καταφέρνει από μόνος του.
Ας περιμένει να απαντήσεις, όσο θέλει. Ας επιμένει, όσο θέλει. Δεν χρειάζεται να απαντήσεις, όσο και αν περιμένει.

 

Μπορείς να του πεις ακριβώς αυτό: δεν θα σου απαντήσω, όσο και αν επιμένεις, όσο και αν περιμένεις. Μπορείς να πεις «η ερώτηση είναι αδιάκριτη, δεν θα απαντήσω». Δεν χρειάζεται καν να υψώσεις τη φωνή. Γιατί τον προστατεύεις; Αν δεν θέλεις να το πεις επειδή δεν σου αρέσει να δημιουργείς αρνητικό κλίμα, άλλαξε κουβέντα, ρώτα κάποιον άλλον κάτι άλλο, βγάλε το κινητό ότι και καλά σου έστειλαν μήνυμα, σήκω για να πας στην τουαλέτα, κάνε σα να μην έγινε ποτέ η ερώτηση.


Η μέθοδος Αϊκίντο είναι για τις προσβολές, για να αντηχεί η κακία αιωνίως στον αέρα, μέχρι κάποιος να αναγκαστεί να μιλήσει για να διακόψει την δυσοσμία. Με τους αδιάκριτους είναι πολύ πιο απλό. Απλώς, μην απαντάς στην ερώτηση.

__________________
5.


Καλησπέρα Α,μπα μου! Είμαι 20 χρονών και έχω σχέση με ένα παιδί της ηλικίας μου. Είναι η πρώτη μου σχέση. Πολύ καλό παιδί, σοβαρό,έξυπνο κτλ. Η συμπεριφορά του επίσης καλή, εκδηλώνει το ενδιαφέρον του, την αγάπη του, με φροντίζει και είναι πιστός (δείχνει έμπιστος δηλαδή). Το πρόβλημα είμαι εγώ! Ζηλεύω σε σημείο να ανυσηχω για τον εαυτό μου, ψάχνω τα πάντα για τη ζωή του στο παρελθόν, με ποιες συναναστρέφεται, προσπαθώ να βρω τις πρώην, πως συνδέεται αυτή με την άλλη κτλ κτλ. Δεν του το εκδηλώνω, εκτός από μερικά πειράγματα που γίνονται και από τις δύο πλευρές αλλά εγώ στο μυαλό μου φέρνω την καταστροφή. Να τονίσω πως αυτός λόγω δουλειάς γνωρίζει πολύ κόσμο και κυρίως κοπέλες και έχει τύχει να συνεργαστεί με πολλα άτομα ακόμα και από το εξωτερικό. Αυτό δυστυχώς το διαπίστωσα με τον καιρό και είναι κάτι που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω. Δεν είναι λόγος χωρισμού ή τσακωμού, το κεφάλι μου τα φταίει όλα γιατί πχ μπορεί ένα απόγευμα να κάθομαι να ψάχνω άπειρες κοπέλες και ποιες είναι, πως γνωρίζονται και να βλέπω φωτογραφίες μαζί παλιότερα ή την πρώτη περίοδο της σχέσης μας και να ξενερώνω απίστευτα. Μετά μιλάμε και είμαι απόμακρη, και που να καταλάβει και αυτός με την τρελή που έμπλεξε; Δεν ξέρω αν είναι κάτι σοβαρό που θέλει ψυχίατρο αλλά ψυχολόγο θέλω σίγουρα! Έψαξα στο δήμο της γειτονιάς μου αλλά η ψυχολόγος μου είπε ότι πρέπει να είμαι πάνω από 21 για να με αναλάβει και καλύτερα να πάω στη σχολή μου, αλλά τι δουλειά έχει η σχολή; η ψυχολογική υποστήριξη στη σχολή είναι για το πως θα προσαρμοστείς, για τα μαθήματα κ.α Τι μπορώ να κάνω πριν ξεσπάσω και αρχίζω και τρελαίνομαι;
Υ.Γ: πραγματικά νιώθω ότι δεν είναι τόσο απλό και απλά ζηλεύω πολύ!
-phyco

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δε νομίζω ότι στη σχολή ασχολούνται μόνο με θέματα προσαρμογής στα μαθήματα, άσε που αν ασχολείσαι όλη μέρα με τις πρώην και τις πιθανές νυν, παραμελείς τα μαθήματα σου. Καλά κάνεις και ψάχνεις ψυχολόγο, γιατί μιλάς για ένα στοιχείο του χαρακτήρα σου που θέλεις να αλλάξεις, αυτό δεν γίνεται με συμβουλές παρά μόνο με θεραπεία. Επίσης, δεν είμαι καθόλου σίγουρη αν το επιχείρημα ότι πρέπει να είσαι πάνω από 21 ισχύει. Ξέρω ότι πολύς κόσμος έχει βοηθηθεί από υπηρεσίες στους δήμους, μπορεί να μας πει κάποιος αν υπάρχει ηλικιακό όριο;


__________________
6.

Αγαπητή αμπα,

Έχω μία σχέση ενός χρόνου και οι δύο στα 20. Η ερώτηση μου είναι θρησκευτικής φύσης. Είναι προτεστάντης ενώ εγώ δεν πιστεύω. Πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή για να βρεθεί με τους υπόλοιπους της εκκλησίας του να μιλήσουν για διάφορα θέματα. Γενικά όπως μου τα έχει πει αλληλοστηριζονται πολύ μεταξύ τους. Πχ αν κάποιος χρειαστεί κάποια βοήθεια (πχ δουλειά) από την ενορία τους θα βοηθήσουν αυτοί που μπορουν, γι'αυτό και πηγαίνει για να κάνει γνωριμιες. Έχουμε κάνει αρκετές φορές θρησκευτική συζήτηση κ του έχω πει ότι δεν έχω πρόβλημα με αυτούς που πιστεύουν αλλά ότι γενικά είμαι αντίθετη με την έννοια της εκκλησίας γιατί στόχος της είναι να χειραγωγεί. Μου λέει ότι αυτός όμως πιστεύει επειδή το θέλει κ όχι επειδή τον έχουν χειραγωγήσει. Κ του λέω έχω μία φίλη που γεννήθηκε σε μουσουλμανική χώρα και μου λέει και η ίδια ότι δεν θέλει να τη βγάλει τη μαντήλα από επιλογή της! Τελικά είναι όντως η επιλογή τους? Και πως βλέπεις το όλο θέμα αλληλοστηριξης μεταξύ της ενορίας του?
-Ανωνυμη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Καλά κάνουν και αλληλοστηρίζονται. Στις εκκλησίες σχηματίζονται μικρές κοινωνίες υποστήριξης, το ίδιο συμβαίνει και σε άλλους κύκλους, όχι μόνο θρησκευτικούς. Όταν υπάρχει προσωπική γνωριμία είναι πιο εύκολο να ξέρεις ποιος πραγματικά χρειάζεται βοήθεια και πώς θα μπορούσες να τη δώσεις. Γιατί να είναι διαφορετικό από το να συμμετέχεις σε φιλανθρωπική οργάνωση; Η προϋπόθεση είναι η θρησκευτική πίστη, φαντάζομαι, αλλά πολλές μορφές βοήθειας έχουν προϋποθέσεις. Πηγαίνει επειδή πιστεύει σε αυτό που πιστεύει, δεν υποκρίνεται ότι πιστεύει, έτσι δεν είναι;


Η ερώτηση σχετικά με το τι είναι επιλογή και τι χειραγώγηση και τι ελεύθερη απόφαση είναι τεράστια υπόθεση και δεν απαντιέται στο πόδι. Εσύ γιατί είσαι σίγουρη ότι δεν έχεις χειραγωγηθεί να πιστεύεις ότι η εκκλησία χειραγωγεί; Γιατί είσαι σίγουρη ότι από τους τρεις, είσαι η μόνη που έχει αποφασίσει ελεύθερα;


Αν είσαι αντίθετη με την έννοια της εκκλησίας, που είσαι εντελώς ελεύθερη να είσαι, και να έχεις σχετικά επιχειρήματα που φυσικά, υπάρχουν, τότε με τον φίλο σου περισσότερα πράγματα σας απομακρύνουν, παρά σας συνδέουν. Μην σκέφτεσαι ποιος είναι πιο αυθεντικός στις αποφάσεις, όσο με ποιους ανθρώπους θέλεις να σχετίζεσαι.

_________________
7.

Σεβαστή Αμπά, διάβασα απάντηση σου σε αναγνώστρια που περιείχε την φράση "Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ότι ό,τι έχει, είναι και των δυο σας και μοιράζεστε από κοινού, και όταν λέμε ό,τι έχει, εννοούμε και πράγματα, και συναισθήματα"(25.01.17). Μου χτύπησε άσχημα το αυτονόητο. Γιατί παρακαλώ; Γιατί η όποια περιουσία έχει με κόπο αποκτηθεί από τον ένα εκ τον συμβίων (και χωρίς κόπο, και στο τζόκερ, δεν έχει σημασία αυτό) πρέπει εξ'ορισμού σε μια συμβίωση να ανήκει και στους δύο; Δε μιλάω για το κόντεξτ της κατάστασης που βιώνει η αναγνώστρια (υπάλληλος στον σύζυγο/ δεν την υπολογίζει στο σπίτι) αλλά αυτό το αυτονόητο που ξεκάθαρα λες με προβληματίζει. Δηλαδή μια γυναίκα που η τύχη το φερε να βγάζει περισσότερα από τον άνδρα, να μένουν σε δικό της σπίτι κλπ πρέπει και να του πληρώνει και την πιστωτική; Είναι αυτονόητο; Η μήπως είσαι σαφής λέγοντας "πράγματα" (πχ παρε πασά μου την οδοντόβουρτσά μου) και συναισθήματα (αυτονόητο) αλλά δεν αναφέρθηκες στο cash, ακριβώς γι αυτό το λόγο;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν μιλάμε για σχέση συμβιωτική, ισότιμη, στην οποία ο καθένας προσφέρει ό,τι μπορεί, τότε ναι, θα πρέπει να είναι αυτονόητο ότι εφόσον προσφέρει, τότε μοιράζεται και ό,τι υπάρχει. Αν μια γυναίκα τυχαίνει να βγάζει περισσότερα από τον άντρα της, δεν θα «του πληρώσει την πιστωτική», θα πληρώσει την πιστωτική που είναι στο όνομα και των δυο, εφόσον είναι και οι δύο σύμφωνοι με τα έξοδα που γίνονται. Αν ο άντρας χρησιμοποίησε την πιστωτική για να αγοράσει κασμιρένιο κασκόλ χιλίων ευρώ χωρίς να ρωτήσει κανέναν, ενώ τα χίλια ευρώ είναι το μηνιαίο εισόδημα, τότε η σχέση δεν είναι συμβιωτική, ισότιμη, στην οποία ο καθένας προσφέρει ό,τι μπορεί.


Δεν είναι ο μόνος τρόπος για να γίνεται διαχείριση οικονομικών σε ένα ζευγάρι, αλλά για μένα είναι ένδειξη συνεργασίας. Η κατάργηση του «μου» και «σου» στα υλικά αγαθά συμβολίζει κατάργηση συνόρων, αν βέβαια είναι βέβαιο ότι και οι δύο έχουν ως πρώτη προτεραιότητα το καλό και των δύο, ως σύνολο, και όχι ως μονάδες. Αν δεν λειτουργεί έτσι η σχέση, τότε είναι δύσκολο να υπάρχει ενιαίο ταμείο.


Ο τρόπος που το ρωτάς, το «γιατί παρακαλώ», αν σου φαίνεται ότι αν μοιραστείς την περιουσία σου, αφήνεις τον άλλον να σε εκμεταλλευτεί, τότε επικεντρώσου στο γεγονός ότι φοβάσαι ότι ο άλλος θα σε εκμεταλλευτεί. Ισχύει; Αν ισχύει, δεν θα το γλιτώσεις με χωριστά ταμεία.

81

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#2 Χωρίς καμιά δόση ειρωνίας, τι περίμενες ακριβώς να σου πει η Μαρία? Να κλάψει υστερικά ή να πέσει στα πόδια σου και να σε παρακαλέσει να μην την αφήσεις. Εκανε οτι θα έκανε κάθε ώριμος και λογικός άνθρωπος, σου ζήτησε ή να σταματήσεις την παράλληλη σχέση αν υπάρχει ή να φύγεις. Αλλη στη θέση της θα σου είχε πει απλά να φύγεις, αυτή όμως θέλει να σου δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Στο χέρι σου είναι αν θα την εκμεταλλευτείς.Το δύσκολο είναι οτι θες και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Δεν μπορείς όμως να έχεις και τις δυο κοπέλες. Δεν μπορείς να είσαι μπερδεμένος έναν ολόκληρο χρόνο, απλά σε βολεύει η κατάσταση και η δικαιολογία του "αναποφάσιστου" σε κάνει να κοιμάσαι καλύτερα τα βράδια. Εξαπατάς τουλάχιστον τη μία από τις δύο, εν γνώσει σου και γι αυτό δεν υπάρχει δικαιολογία. Man up και πάρε μια απόφαση.
Γλυκιά #1, διαβάζοντας την περιγραφή σου για τη ζωή του φίλου σου, μου δημιουργείται η εξής απορία: πώς είναι δυνατόν κάποιος άνθρωπος δραστήριος, γεμάτος ζωή να σκέφτεται κοινό μέλλον με έναν άνθρωπο ο οποίος έχει αποφασίσει πως είναι νεκρός; Το γεγονός ότι ο φίλος σου αναπνέει δε νομίζω πως σημαίνει και ότι ζει. Έχει πεθάνει και δε θέλει να το παραδεχτεί. Είναι δυνατόν 30 ετών άνθρωπος να παίζει όλη την ημέρα και να μη θέλει να κάνει οτιδήποτε άλλο; και δε μιλάω μόνο για εργασία... Κατά τη γνώμη μου, φύγε μακριά. Πολύ μακριά. Μην τον ξαναδεις ποτέ. Μόνο κακό θα σου κάνει. Μόνο ενοχές θα σου δημιουργεί. Ζήσε κούκλα μου. Ζήσε. Βρες έναν άνθρωπο με τον οποίο θα κάνετε πράγματα. Ζήσε τώρα που είναι νωρίς ακόμη. Ήδη έχει χάσει 7 χρόνια από τη ζωή σου. Συμβουλή από μια παθούσα.
Ειναι πραγματικά ανησυχητικός ο αριθμός περιπτώσεων σα τον Γιώργο της ερώτησης 2.Μπλεγμένος ανάμεσα σε δυο γυναίκες και δε ξερει να αποφασίσει ποια θέλει . Το συζητάει και με φίλους κι επηρεάζεται . Εχω κουραστεί να βλέπω τόσους ανώριμους ανθρώπους γύρω μου επαναλαμβάνοντας κλισέ εκφράσεις και ιστορίες . Γιατι στη χώρα μας παιζει τοσο πολυ το δίπορτο ; Γιατι δε μαθαίνει κανεις απο το σπιτι του να ανεξαρτοποιείται,να μένει μόνος κ οταν βρει την/τον κατάλληλη/ο σύντροφο να κανει μια σωστή σχέση όπου να υπάρχει σεβασμός και αφοσίωση .Φίλε Γιώργο τη Μαρια δε τη σέβεσαι ούτως ή άλλως, αλλα κι εκείνη δε σέβεται τον εαυτό της αφού σου αφήνει εσενα την επιλογή να διαλέξεις αν θα μείνεις ή θα αποχωρήσεις . Εγώ θα σου πρότεινα να μείνεις μόνος για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου και να εισαι πιο τίμιος με τους ανθρώπους την επόμενη φορα. Για να κανεις μια σχέση πρεπει να εισαι έτοιμος και αφοσιωμένος . Δε θελω να σε κατακρίνω, ολα στη ζωή ειναι μαθηματα , απλά καπου σταματα το αυτο το μοτίβο και βρες αργότερα μια γυναίκα να ειναι εκει για σένα κι εσυ εκει γι'αυτήν.
Θα μου επιτρέψεις να διορθώσω ότι είναι πραγματικά ανησυχητικός ο αριθμός περιπτώσεων σαν τον άντρα της ερώτησης #1!Το άλλο (#2) είναι παλιό όσο και οι λάσπες και λίγο πολύ έχουν ειπωθεί τα πάντα περί απιστίας. Το άλλο είναι νεόκοπο και εξόχως προβληματικό. Κοινωνία ζόμπι;
Η απιστία είναι πιο παλιά κι απ'τα κάρβουνα. Στο σήμερα, η γυναίκα έχει ανεξαρτητοποιηθεί και είναι σε θέση να απαιτεί τα αυτονόητα. Δυστυχώς δεν έχουν/έχουμε φτάσει όλοι στο ίδιο σημείο εξέλιξης ή/και ωριμότητας ώστε να αντιδρούμε με τον τρόπο που προτείνεις. Είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας κι αυτό είναι το πιο ωραίο. Εγώ επικροτώ τη θέση της Μαρίας κι όταν έφτασα σε ανάλογη θέση, το ίδιο έπραξα. Δεν κάθησα όμως να περιμένω στο διηνεκές και σηκώθηκα κι έφυγα και μάλιστα από το γάμο μου.
#1 είσαι σίγουρη οτι αυτό το πρότυπο πατέρα θέλεις για το παιδί σου;είσαι σίγουρη οτι όταν θα μείνεις έγκυος κι αναγκαστικά κάποια στιγμή θα σταματήσεις να εργάζεσαι, θα μπορέσει να συνεισφέρει εκείνος στις αυξημένες απαιτήσεις σας;είσαι σίγουρη οτι θα ασχοληθεί ενεργά με το παιδί σας, κι όχι μόνο όταν θα του το θυμίζεις; Με λίγα λόγια, έχεις ΗΔΗ μέσα στο σπίτι ένα παιδί, κακομαθημένο.... είσαι σίγουρη οτι θέλεις να κάνεις και 2ο;Μη χάνεις άλλο χρόνο, πάρε το "μάθημα" και προχώρησε παρακάτω!
#4 Σε καταλαβαίνω. Πέρασαν χρόνια για να μάθω να μην παγώνω με την αγένεια και το θράσος. Οι μέθοδοι μου για την αντιμετωπίση ήταν ή το τρολάρισμα ή να μην απαντώ όσο κι αν επιμένει ο άλλος. ΕΙδικά για το τρολάρισμα χρειάζεται άπειρο χιούμορ. Π.χ.: -πόσο κάνει το ενοικιο της επιχείρησης; -Δε θυμάμαι. - Καλά δε θυμάσαι; -Οχι (και ή γελάς ή είσαι τέρμα σοβαρή-ακόμη πιο αστείο).Η σιωπή απο την άλλη διεγείρει την επιμονή. Αλλά όσο επιμένει κάποιος με τις ερωτήσεις του, τόσο πιο αγενής γίνεται ο ίδιος παρά αυτος που δεν απαντά σε προσωπικές ερωτήσεις.Το κλειδί είναι να μη νιώθεις ενοχές.
Αν πρέπει να δώσει απάντηση ας είναι αόριστη.Πχ.-Πόσο κάνει το ενοικιο της επιχείρησης;-Όσο ακριβώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε στην παρούσα φάση. -Πόσα κιλά είσαι;-Ευτυχώς λιγότερο από όσο φοβόμουν!-Με πόσους έχεις πάει στο κρεβάτι;-Mε λιγότερους από την Μαντόνα σίγουρα! Δεν μασάμε με τίποτα. Οι ερωτήσεις που δεν αφορούν τον ερωτώντα δεν αφορούν τον ερωτώντα.
Άλλη μέθοδος που βλέπω ότι δουλεύει είναι να απαντήσεις με ερώτηση:-πόσα κιλά είσαι;-γιατί θες να μάθεις;-από περιέργεια-εσύ πόσα λες να είμαι;-πιστεύω ότι είσαι 120-αλήθεια;πού το βασίζεις αυτό;-εκει κι εκει-πολύ ενδιαφέρον, αναρωτιέμαι, υπάρχει κάποιο ανάλογο app;....Το μυστικό είναι να μην απαντάς επιθετικά. Ιδανικά απαντάς παράλληλα κάνοντας κάτι άλλο και μη έχοντας οπτική επαφή πχ καθαρίζοντας φασολάκια. Του έχεις κλείσει πρώτη θέση για Δαφνί.
Εμένα μου αρέσουν και οι άλλες απαντήσεις τύπου "Βρε Δημητράκη μου, πώς το ρωτάς αυτό, είναι τελείως αδιάκριτο!" (φάση "Βρε Αία! Βρε Αία" από Δύο Ξένους)
Μπορεί όπως λες να τον τρολάρει. Να απαντάει με εξωφρενικά ποσά, είτε πολύ μεγάλα είτε πολύ μικρά, αναλόγως πως τον έχει κόψει (τσιγκούνη ή μεγαλομανή, γιατί στανταρ κάτι τέτοιο κρύβεται από πίσω.) Θα το διασκεδάσει κιόλας!
#7 από το ακραίο παράδειγμα της κοπέλας που είχε γράψει τότε, πήγες στο ότι η γυναίκα πρέπει να του πληρώνει την πιστωτική. Κι αυτό είναι ακραία και ίσως προβληματική περίπτωση. Πιάνοντας όμως τα άκρα δε γίνεται ουσιαστική συζήτηση.
#1 Ζεις με αυτόν τον άνθρωπο 7 χρόνια. Πλέον ξέρεις πως είναι και οτι δεν πρόκεται να αλλάξει. Αν μπορείς να φανταστείς ένα μέλλον με αυτόν, ένα μέλλον όπου όπως λες το μεγαλύτερο μέρος της ανατροφής των παιδιών σας και του σπιτιού θα το έχεις εσύ τότε μπορείς να συνεχίσεις μαζί του. Αν όμως θεωρείς οτι αυτό θα οδηγήσεισε καυγάδες και δε θα αντέξεις την πίεση αναθεώρησε την σχέση σας.Τα 7 χρόνια δε σημαίνουν οτι η σχέση είναι κατ'ανάγκη επιτυχημένη. Απλά οτι, απ οτι φαίνεται, έχεις κάνει πολλές υποχωρήσεις και ανέχεσαι συμπεριφορές που δεν σου αρέσουν. Ο γάμος δεν αλλάζει κάτι, θα συνεχίσετε να είστε όπως τώρα στη μεταξύ σας σχέση. Δε θα φτιάξει κάτι. Κι ένας χωρισμός δεν σημαίνει οτι απέτυχες εσύ προσωπικά απλά οτι η σχέση σας έφτασε σε ένα τέλμα, οτι δεν μπορεί να υπάρξει υπό τους δικούς σου όρους κι απλά πήρες την απόφαση να την σταματήσεις.Το να τελειώσεις μια μακροχρόνια σχέση χρειάζεται θάρρος γιατί πέραν της συνήθειας σκέφτεσαι και τα χρόνια που επένδυσες σε αυτήν όμως αν είναι μια σχέση που αργότερα ίσως οδηγήσει σε διαζυγιο και που ίσως υπάρχουν παιδιά παιδιά στη μέση (και κάνουν την διαδικασία πιο επώδυνη συναισθηματικά) καλύτερα να την λήξεις μια ώρα αρχύτερα.Ο κόσμος είναι γεμάτος από ζευγάρια που αν και είχαν δει τα σημάδια της προβληματικής σχέσης παντρεύτηκαν και έκαναν παιδιά για να φτιάξουν τη σχέση τους και στη συνέχεια χώρισαν.
Πάντως έτσι όπως τον περιγράφει, δεν έχει το προφίλ ανθρώπου που επιθυμεί να παντρευτεί κ δη άμεσα..οπότε...αν επιπλέον από όλα του τα στραβά χρειάζεται να τον πιέσει κιόλας για να πάρει την απόφαση....κλάφτα, άστο, κρίμα τα νιάτα σου βρε κορίτσι
#1 Θα έφευγες για να μην τραβήξεις τα χειρότερα αργότερα ή θα έμενες και θα το προσπαθούσες? Πηγή: www.lifo.grΒρε 1, είστε μαζί 7 χρόνια. Πόσο ακόμα θέλεις να το προσπαθήσεις δηλαδή; Πολύ μου άρεσε η απάντηση της Α,μπα γιατί περιγράφει με λίγα λόγια το φαινόμενο της "επένδυσης χρόνου" με το οποίο την πατάνε πολλές κοπέλες. Ο σύντροφός σου είναι έτσι όπως είναι και δεν πρόκειται να αλλάξει. Κάνε εικόνα το μέλλον σε 10 χρόνια όπου ένας σαραντάρης κάθεται όλη μέρα σπίτι και παίζει playstation. Εσύ τρέχεις σαν το Βέγγο και τις μέρες που δε δουλεύεις ο άντρας σου θέλει να τις περνάτε στον καναπέ. Πέτα μέσα σ'αυτό το mix και δυο κουτσούβελα, τα οποία έχουν την τάση να απορρυθμίζουν και την πιο υγιή σχέση. Α σου βάζω και ένα extra fun fact: το εισόδημά του κόβεται ή, ακόμα χειρότερα, δίδεται από την οικογένειά του με αντάλλαγμα. Θα είσαι ευτυχισμένη;
#7 Το να πάρεις απόφαση να παντρευτείς ή να συμβιώσεις με κάποιον δεν είναι μόνο για περισσότερο γούτσου γούτσου και αγκαλίτσες.Είναι για να μοιράζεσαι τα βάρη αλλά και τις χαρές της ζωής. Αυτό σημαίνει ενώνω τις δυνάμεις, συναισθηματικές, φυσικές και οικονομικές με στόχο μια καλύτερη ζωή και για τους δυο. δε σημαίνει ότι θα του μεταβιβάσεις τη μισή περιουσία που έχεις, αλλά τα οφέλη και οι δυσκολίες από την ύπαρξη ή έλλειψη οικονομικών πόρων θα πρέπει να μοιράζονται , όπως και όλα τα υπόλοιπα. Σε διαφορετική περίπτωση είτε ο ισχυρός εκμεταλλεύεται τον αδύναμο δημιουργώντας μια άνιση σχέση εξάρτησης, από την οποία αποκομίζει οφέλη άλλου είδους , είτε ο αδύναμος εκμεταλλεύεται τον ισχυρό για υλικά οφέλη μόνο. Όπως και να χει αν δεν είσαι προετοιμασμένος να μοιραστείς , χωρίς να νιώθεις θύμα, μην προχωράς σε σχέση συμβίωσης, ή βρες κάποιον με αντίστοιχη περιουσία.
Τι ωραία! άλλη μία ευκαιρία, άλλη μία ερώτηση που μου δίνει την ευκαιρία να εκφράσω την άποψη πως "πιστεύω πως στις σχέσεις πρέπει να υπάρχει ένα minimum συμβατότητας" να το κάνω και πιο συγκεκριμένο...στις περιπτώσεις που μιλάμε για συμβίωση ή γάμο η συμβατότητα πρέπει να είναι οικονομικοκοινωνική! Όσο μεγαλύτερη τόσο καλύτερα.
#4 Λοιπόν, επειδή τσουρέκια ο τύπος, προτείνω δραστική λύση:Την επόμενη φορά που θα σε ρωτήσει θα απαντήσεις έντονα και με δυνατή φωνή καθώς σηκώνεσαι: Πωπω, αδιακρισία! [γυρνάς στη γυναίκα του] Πάντα έτσι αδιάκριτος ήταν; Πως τον αντέχεις; Φαντάσου τι κάνει σ'εσένα! Απαπα! χαχαχαχα (προσποιητό μέχρι αηδίας, για να καταλάβουν κι οι πέτρες ότι τον εμπαίζεις) και φεύγεις να φέρεις κάτι. Και μετά άστους να φαγωθούν μόνοι τους, για το πόσο ρεζίλι την κάνει! Πιάνει, στο λέω! [παιδιά, don't judge me, σε τέτοια άτομα γίνεσαι τσόκαρο μια φορά και ξεμπέρδεψες, αλλιώς εκνευρίζεσαι εις το διηνεκές]
#2 Για να συνοψίσουμε: Η Μαρία ξέρει για την Αγγελική. Οι φίλοι ξέρουν για την Αγγελική. Οι φίλοι ξέρουν και την αντίδραση της Μαρίας για την Αγγελική. Η Αγγελική ξέρει για την Μαρία. Και οι δύο το δέχονται με μικρές τσιριμόνιες. Η Μαρία είναι για σπίτι. Η Αγγελική είναι για κρεβάτι. Κανά τρίο το'χεις εύκολα πιστεύω, με ωραίο φαγάκι μετά σε τακτοποιημένο σπίτι, και με κάμερα, να το δουν κι οι φίλοι
#1"Οπότε, σκέψου: πόσο σημαντικά είναι για σένα αυτά τα συγχαρητήρια;"Α ρε Λένα, κάτι τέτοια λες και αλαλάζουν τα πλήθη από κάτω στα σχόλια.Είναι πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η οπτική, ότι συχνά κάνουμε πράγματα (δημιουργούμε/διατηρούμε σχέσεις, δουλειές, ασχολίες) χωρίς να έχουμε σκεφτεί αν αυτά τα θέλουμε, πόσο τα θέλουμε και τελικά πόσο μεγάλο ρόλο για όλα αυτά παίζει ο κοινωνικός μας περίγυρος και η ανάγκη μας να μας αποδεχτεί αυτός. Είμαστε ελεύθεροι και ωραίοι και 'φυλακίζουμε' τους εαυτούς μας μόνοι μας σε ζωές που δεν μας καλύπτουν. Λυπηρό.Επίσης, τι όμορφη περιγραφή του γάμου από τη Λένα.
#2 Εμ αυτό είναι εσύ έβλεπες τον εαυτό σου σαν ήρωα αμερικάνικης αισθηματικής ταινίας και η φίλη σου στο στέρησε αυτό γιατί ζει στον πραγματικό κόσμο και από ότι φαίνεται ξέρει πολύ καλά τον εαυτό της και πως να τον προστατεύει. Εσένα πάλι μάλλον σου χάλασε το σασπενς της συνταρακτικής κρυφής , υπερσεξουαλικής σου σχέσης, αφαίρεσε κάτι από την πιπεράτη εκδοχή να γίνεις το αντικείμενο διεκδίκησης δύο γυναικών. Κάνε την επιλογή σου γρήγορα γιατί όπως την κόβω την Μαρία, αν συνεχίσεις να το παίζεις έτσι σε λίγο καιρό δε θα έχεις επιλογή πια. Η γυναίκα στο ξεκαθάρισε πως δε θέλει να ζει τέτοιες καταστάσεις. Μην ελπίζεις πως προσποιείται για να σε ρίξει και αν αποφασίσεις να την αφήσεις μην κάνεις το λάθος να πιστέψεις πως θα είναι εκεί αν θελήσεις να γυρίσεις.
#1 Ανατρίχιασα με αυτό το "να τον επιβλέπω". Το ζευγάρι πρέπει έχει σχέση συνεργασίας όχι υπαλλήλου-αφεντικού. Είσαι μικρή ακόμα κι έχεις περιθώριο να κάνεις καινούργια αρχή, ειδικά τώρα που ξέρεις τι θέλεις από μια σχέση και ακόμα περισσότερο τι να αποφεύγεις.
#1Kαταπληκτική απάντηση. Από αρχής ως τέλους. Έτσι ακριβώς είναι και όταν τα λουστείς θα χρειάζεσαι ψυχοφάρμακα γιατί ΔΕΝ βγαίνει και σπίτι και δουλειά και παιδιά χωρίς καμμιά βοήθεια κι υποστήριξη.#2Πάντα απορώ με αυτούς που δηλώνουν ότι το παράλληλο γίνεται μόνο και μόνο για το κρεβάτι (η προσωπική μου άποψη συμπίπτει με της Λένας: γίνεται για την αδρεναλίνη) Έχουν δοκιμάσει να ανανεωθούν άραγε με την μόνιμη σχέση ή το άφησαν να ρουτινιάσει; Γιατί κι αυτό ανεβάζει την αδρεναλίνη...
#2 Ακριβώς εκεί έγκειται το πρόβλημα. Ότι δεν προσπαθούν για την σχέση τους. Βασικά, για άτομα που δεν μόχθουν γενικότερα για εξέλιξη μου φαίνονται. Ενώ με τις ίδιες ατάκες μπορούμε να ρίχνουμε διαφορετικά άτομα γιατί δεν ξέρουν ότι είναι τα ίδια και τα ίδια δεν απαιτείται κόπος. Μάλιστα, όταν υπάρχει το πλεονέκτημα της ήδη υπάρχουσας σχέσης οριοθετείς την άλλη όπως θες και με δικούς σου όρους. Έτσι περνάς καλά στη νέα σου γνωριμία χωρίς να χρειάζεται κι αυτή να σε πνίξει με ευθύνες και να πνιγεί στο τέλος στην ρουτίνα. Έχεις τη μία σταθερή που κάνει και για μάνα των παιδιών.
Aυτό που λες με το "οριοθετείς την δεύτερη όπως θες" παίζει τρελά Ατέρμονη!Πάντως έχω να συμπληρώσω κάτι ουσιαστικό. Η απουσία προσπάθειας για ανανέωση σε μακροχρόνιες σχέσεις εδράζεται σε ορισμένες ΠΟΛΥ βαθιά ριζωμένες απόψεις στην επικρατούσα κουλτούρα τις οποίες και θα προσπαθήσω να "αποδομήσω" μία μία:1.Η επιτυχία της ερωτικής σχέσης βασίζεται στην χημεία. Όταν βρεις τον κατάλληλο όλα θα "κουμπώσουν" μαγικά. [Όχι γιατί και να πάει καλά εξ αρχής κάποια στιγμή θα ρουτινιάσει και τότε τι θα κάνεις; Θα πεις "δεν είχαμε χημεία;" Αφού είχατε υποτίθεται! Ο ερωτισμός κι η σεξουαλική ζωή θέλουν και ΔΟΥΛΕΙΑ για να πάνε καλά. Τα ερωτικώς ευχαριστημένα ζευγάρια την ιδρώνουν την φανέλα. Δεν περιμένουν καταπληκτικό σεξ ουρανοκατέβατο. Το εντάσσουν συνειδητά στη ζωή τους.]2.Όταν έχεις πρόβλημα με κάτι το συζητάς. Με τον διάλογο θα λυθεί το πρόβλημα. [Κατηγορηματικά όχι. Με τον διάλογο δεν λύθηκε ποτέ κανένα σεξουαλικό/ερωτικό πρόβλημα. Αντίθετα έγιναν πάμπολλα σεξουαλικά προβλήματα εντελώς σκατά κι ανεπανόρθωτα! Με πράξεις και με ενθάρρυνση και με ενσυναίσθηση βελτιώνεται η ερωτική ζωή μεταξύ των συντρόφων κι όχι με μεταξύ τους μπλα μπλα. Αν θες μπλα μπλα πας στον ψυχολόγο να λες όσο μπλα μπλα θες και να μην παρεξηγείται κανείς.]3.Ο έρωτας φεύγει κι η αγάπη μένει. Κι αυτό έχει σημασία.[Θεωρητικά σωστό αλλά αν θες να μην βγάζεις τα μάτια σου με τον συνάδελφο στο γραφείο επειδή πλέον είτε πιάνεις τον κώλο του άντρα σου είτε τον δικό σου είναι το ίδιο και το αυτό ΟΦΕΙΛΕΙΣ να προσπαθήσεις να αναζωπυρωθεί ο έρωτας ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Δεν ξέρω τι θα χρειαστεί. Για κάθε άνθρωπο είναι κάτι διαφορεικό και προσωποποιημένο αλλά γάμος που τον άλλον τον βλέπεις σαν αδερφό δεν έχει προοπτικές ερωτικής πλήρωσης. Κι επειδή οι περισσότεροι σε τέτοιες σχέσεις δεν έχουν την ωριμότητα να πουν "ΟΚ ας το κάνουμε ανοιχτό λοιπόν" και απλώς αλληλοκαλύπτονται μυστικά αλλού γι'αυτό προσπαθούμε να βρίσκουμε εαφορμές να ξαναερωτευτούμε τον σύντροφό μας. Εφόσον τον ερωτευτήκαμε μια φορά γίνεται και πάλι. Δεν μπορεί...τίποτα ξεσηκωτικό δεν έχει; Πώς τον/την βρίσκουν άλλες ξεσηκωτικό/η? Tι βρίσκουν?]4.Η μάνα των παιδιών είναι ιερή. [Ναι ΟΚ. (Και θυμηθείτε το όταν κάνετε χαρτιά διαζυγίου παρεμπιπτόντως) Είναι και μια ξεσκίστρω ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ. Επιτέλους άντρες ξεπεράστε το σύνδρομο Παναγία-πόρνη που σας βασανίζει αιώνες τώρα. Έχουμε διπλή υπόσταση. Οι γονείς δεν πρέπει να ξεχνούν ότι είναι και εραστές!] Αυτά μου έρχονται ως βασικά τώρα στο μυαλό. Συμπληρώστε ελεύθερα.
Η συμβατική έννοια του γάμου περιλαμβάνει το ενήλικό τεμπελόσκυλο σε κοινή οικία όμως. Επίσης πάρα πολλοί σημερινοί 50άρηδες βιώνουν το ενήλικο τεμπελόσκυλο στο σπίτι σε άλλη βερσιόν: γιού ή κόρης. Άμα όμως δεν ήταν και σε κοινή οικία βρε Haifischnet τι να τον κάνει η του #1?? Nα λέει ότι "έχει" σχέση? Τουλάχιστον να μας έλεγε "όμως κάνει καταπληκτικό σεξ που νομίζω ότι έχω αναστηθεί και βλέπω τον Βούδα Κούδα και τους Άγιους 40 σαν τα τσουρέκια της Λαμπρής" να πω "άιντε" αλλά φευ ούτε αυτό! Τελικά μεγάλη η κάψα των κορασίδων για "ζευγάρωμα" πάση θυσία?
#2 όχι για να μη λέτε οι άντρες για το σύνδρομο του καλού παιδιού που οι γυναίκες τον θέλουν μόνο σαν φίλο. Αυτό το "η Λούλα είναι χρυσό κορίτσι και τη θέλω για μάνα των παιδιών μου αλλά με τη Σούλα ξεκολλάνε οι σουμιέδες" είναι πιο παλιό κι απ'τους βράχους. (Τα'χει πει κι ο Bryan: https://www.youtube.com/watch?v=nCBASt507WA)Όμως Α,μπα δε νομίζω ότι οι φίλοι εξεπλάγησαν τόσο επειδή τον αντιμετώπισε "ως ενήλικα". Κι είχε πει σκέτο "φύγε από το σπίτι", χωρίς την άλλη εναλλακτική, μια χαρά ως ενήλικα θα τον είχε αντιμετωπίσει...
Λίγο στεναχωρήθηκα με την απάντηση της Μαρίας. Δεν μπορώ να εξηγήσω ακριβώς γιατί, αλλά σαν πολύ εύκολα και γρήγορα να τον συγχώρεσε. ίσως επειδή είναι αυτό που λες, Ιρις, ένα καλό κορίτσι που κάνει ότι δε βλέπει.
Από πότε το να κάνεις τα στραβά μάτια σε κάνει έξυπνο;Τα "καλά" κορίτσια, όπως το εννοώ εγώ τουλάχιστον, είναι εκείνα που προκειμένου να βάλουν την κουλούρα/κρατήσουν το στεφάνι τους/να μη χαλάσουν το σπίτι τους υπομένουν και καταπίνουν διάφορα κάνοντας ότι δε βλέπουν.
Κι εμένα, φούστα, η εντύπωση που μου έμεινε εν τέλει είναι ότι οι φίλοι τη θεώρησαν πολύ κελεπούρι γιατί δέχθηκε το κέρατο με "αξιοπρέπεια" - ούτε υστερίασε, ούτε και τον έδιωξε (άραγε επειδή "άντρας είναι θα την κάνει τη λαδιά του";) αλλά ούτε κι ήταν 100% θύμα, διότι έθεσε κι ένα "μη παρέκει". Πολύ κιουρία σου λέει (αν ζεις στα 30's).Θα συμφωνήσω ότι είναι το είδος της αξιοπρέπειας που ταιριάζει στα πολύ "καλά κορίτσια" - σίγουρα πάντως όχι σ'εμένα. :)
φούστα, Λύθηκε η παρεξήγηση, λοιπόν, και χαίρομαι που συμφωνούμε κι οι δύο ότι η Μαρία δεν είναι "καλό" κορίτσι με το να/επειδή κάνει ότι δε βλέπει, αλλά, πιθανότατα, προκειμένου να βάλει την κουλούρα με το Γιώργο/τον κρατήσει/να μη χαλάσει τη σχέση τους υπομένει και καταπίνει την απιστία του με την άλλη υποκρινόμενη ότι δε βλέπει στην κυριολεξία, το λέει, άλλωστε, κι η ίδια: "Δε θέλω να ξέρω τίποτε άλλο.", εννοεί επιλέγω να κάνω ότι δε βλέπω το κέρατο και το δούλεμα(την απαξίωση, που θα' τσουζε, την επιφύλασσε να την εκφράσει στο μήνυμά του στην Α Μπα; ο Γιώργος, ότι η Μαρία είναι καλή για παιδιά, αλλ' ως ερωμένη υπολείπεται), talking about turning a blind eye!Και σιγά που τον συγχώρησε, τα μαζεύει για τη συνέχεια.Κι ο Γιώργος κι οι φίλοι του τη θεώρησαν ανώτερη και "κυρία";Να επισημάνω ότι κι εγώ το ίδιο θα' κανα στη θέση της, αν ήθελα για οποιοδήποτε λόγο να κρατήσω το Γιώργο.Από' κει και πέρα ούτε καλό θα θεωρούσα τον εαυτό μου, αλλά και πρόκειται για την αρχή μιας αμοιβαίας μετάθεσης ευθύνης για τη σχέση κι αρχή μιας πατέντας απιστίας(την πρώτη ερωμένη θ' ακολουθήσουν άλλες).Δεν αξίζει και να το συζητάμε στην ηθική του διάσταση, θα συμβούλευα το Γιώργο να προσέχει να διαγράφει τα μηνύματα απ' τις γκόμενες, να μη συζητά τις απιστίες του με τους φίλους του και να συνειδητοποιήσει ότι η Μαρία είναι πιο ξύπνια απ' αυτόν, που εντυπωσιάσθηκε απ' την "ανωτερότητά" της, οπότε να μη δεχθεί στη συνέχεια να τον χειρισθεί μέσω της δημιουργίας ενοχών για την απιστία του και το πόσο "κυρία" είν' αυτή κλπ..Και κάτι τελευταίο, αν το σεξ δεν είναι καλό, να βρει μια που να' ναι απ' το να κερατώνει στο διηνεκές της σχέσης ή να μην κάνει ικανοποιητικό σεξ...#The Age of Innocence#(and guilt)
Δε νομίζω ούτε ότι τον συγχώρεσε, ούτε ότι κάνει τα στραβά μάτια. Τα στραβά μάτια θα έκανε αν το είχε καταλάβει και δεν έλεγε τίποτα. Τώρα του λέει, σε κατάλαβα, δεν θέλω καν να μπω στον κόπο να το συζητήσω, τέλειωνε με τις μ@@@@@ίες!
Γέλασα με τη Λούλα και τη Σούλα.Αυτό που δεν κατάλαβα είναι το γιατί ο λεβέντης θέλει σώνει και ντε να κάνει μια απ΄τις 2 μάνα.Τι δηλαδή; Δεν υπάρχει περίπτωση να μη μπορεί; Α μπα...