Στο σημερινό «Α μπα»: όροι συμβίωσης

Στο σημερινό «Α μπα»: όροι συμβίωσης Facebook Twitter
81

Το 'Α μπα' θα επιστρέψει στις 2 Μαΐου.


__________________
1.

Αγαπητή Αμπά,
Μιας και θέλω μια αντικειμενική απάντηση, αποφάσισα να σου στείλω. Σου περιγράφω συνοπτικά την κατάσταση για να καταλάβεις σε τη φάση βρίσκομαι. Είμαι 29 χρονών και έχω μια σχέση 7 χρόνια. Σχεδόν από την πρώτη στιγμή άρχισα να μένω πολλές μέρες στο σπίτι του αγοριού μου, μέχρι που τελικά μετακόμισα. Η σχέση μας έχει τα πάνω και τα κάτω της, όπως κάθε άλλη σχέση νομίζω. Το αγόρι μου είναι άνεργος και έχει το attitude "Δε θέλω να δουλέψω". Έχει κάποιο σταθερό εισόδημα από την οικογένεια του, χωρίς απαραίτητα να είναι τύπου "πλούσιος". Το ότι δε δουλεύει δε με ενοχλεί ιδιαίτερα (ήταν ξεκάθαρος απέναντι μου από την αρχή - αν και πιστεύω ότι θα του άλλαζε η ψυχολογία αν δούλευε γιατί είναι συχνά κακόκεφος), μιας και έχει ένα μικρό εισόδημα ( αν και μένουμε μαζί έχουμε ξεχωριστό "ταμείο", οπότε δε μπορώ να πω ότι με επιβαρύνει οικονομικά), αλλά ό,τι έχει κλειστεί μέσα στο σπίτι και παίζει παιχνίδια όλη την ώρα.. Αρνείται να βγει έξω χωρίς σοβαρό λόγο και περνάει τα ΣΚ του με 2-4 φίλους που έρχονται στο σπίτι και... όπως καταλαβαίνεις.. παίζουν. Επειδή είναι μέσα στο σπίτι συνέχεια και αρνείται να βγει έξω,
έχει χάσει πολλά event από τη ζωή μου. Για ταξίδια δε θα το αναφέρω καν.. Στα 7 χρόνια που είμαστε μαζί, έχουμε πάει 3 ταξίδια όλα κι όλα, μετά από μεγάλη γκρίνια. Εμένα μου αρέσουν οπότε καταλήγω πάντα να πηγαίνω μόνη ή με φίλους..
Σε πολλά βασικά θέματα αργεί να πάρει αποφάσεις ή τα αναβάλει επ' αόριστο, αν δεν τον πιέσω. Για να καταλάβεις, μια αλλαγή θερμοσίφωνα, του πήρε 1 χρόνο μέχρι να πάρει την απόφαση να τον αλλάξουμε...Αφού δεν έσκασε, τυχεροί είμαστε...
Δουλεύω 12ωρα και του έχω ζητήσει να με βοηθάει τουλάχιστον στις δουλειές του σπιτιού, αλλά τις περισσότερες φορές αγανακτώ και τις κάνω εγώ. Δεν προσπαθεί να ξεφύγει και να μην τις κάνει, απλά αν δεν είμαι στο σπίτι για να του τις θυμίσω, απλά το ξεχνάει. Αν του δίνω εντολές, τα κάνει όλα με μεγάλη επιτυχία. Προφανώς αφού δουλεύω τόσες ώρες, είναι δύσκολο να τον επιβλέπω. Το σπίτι καταλήγει να είναι πάντα χάλια και εγώ να μην ξέρω από που να ξεκινήσω. Είμαι ακατάστατη γενικά, αλλά προσπαθώ όταν κάνω γενική να διατηρώ για μεγάλο χρονικό διάστημα τo σπίτι σε αξιοπρεπή κατάσταση....
Μετά από τόσα χρόνια μαζί, είναι λογικό οι οικογένειες μας να έχουν αρχίσει να μας ρωτάνε για γάμο. Είναι κάτι που το σκεφτόμαστε κι εμείς μετά από τόσα χρόνια που είμαστε μαζί. Αν και τον αγαπώ και θέλω να είμαι μαζί του, φοβάμαι ότι μελλοντικά τα πράγματα θα είναι δύσκολα για μένα - ιδιαίτερα αν κάνουμε παιδιά. Θα είμαι η μόνη που θα δουλεύω και θα πρέπει να συντηρώ σπίτι & παιδιά γιατί σίγουρα δε θα αλλάξει συμπεριφορά. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν... Οικονομικά μπορεί να είναι καλά τώρα αλλά μελλοντικά δε ξέρω τι μπορεί να συμβεί.. Χωρίς προϋπηρεσία και μέσα σε όλη αυτή την κρίση θα είναι δύσκολο να βρει δουλειά αν χρειαστεί. Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι πρέπει να φύγω από αυτή τη σχέση - ακόμα κι αν είμαστε αγαπημένοι γιατί φοβάμαι ότι μελλοντικά θα πρέπει να "κρατάω" μόνη μου σπίτι, παιδιά & δουλειά. Ίσως επειδή μένουμε μαζί τόσα χρόνια και έκανα τόσες υποχωρήσεις συμβαίνει αυτό... Εσύ τι θα έκανες αν ήσουν στη θέση μου. Θα έφευγες για να μην τραβήξεις τα χειρότερα αργότερα ή θα έμενες και θα το προσπαθούσες?
-ohdear


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Να προσπαθήσω τι;


Έχεις κάνει την πρόβλεψη για το μέλλον σου σύμφωνα με τα δεδομένα που έχεις συλλέξει εδώ και εφτά χρόνια. Σου φαίνεται καλή ιδέα να παραμείνεις ελπίζοντας ότι έχεις κάνει λάθος στην πρόβλεψη;


Δεν είσαι η πρώτη, ούτε η τελευταία που το κάνει, είναι ο πιο συνηθισμένος λόγος που οι άνθρωποι καταλήγουν να παντρεύονται τον λάθος άνθρωπο. «Σκεφτόμαστε να παντρευτούμε επειδή είμαστε πολλά χρόνια μαζί». «Μετά από τόσα χρόνια, είναι λογικό να μας ρωτάνε αν σκεφτόμαστε τον γάμο». Λογικό είναι, αλλά δεν είναι λόγος. Δεν είναι λόγος να παντρευτείς το ότι δεν έχεις ακόμα αποφασίσει να χωρίσεις. Ο χρόνος από μόνος του, δεν λέει τίποτα. Μπορείς να είσαι σε αποτυχημένη σχέση για δέκα, τριάντα χρόνια, για όλη σου τη ζωή. Δεν μπορείς να κάνεις απόσβεση στον χρόνο που επένδυσες επενδύοντας κι άλλο χρόνο. Λόγος για να παντρευτείς είναι να πιστεύεις ότι ο άλλος σε συμπληρώνει με τρόπο ώστε να πιστεύεις ότι η ζωή σας στο μέλλον θα γίνει πιο εύκολη, πιο ευχάριστη, πιο δημιουργική, με υποσχέσεις για περιπέτεια, αν είσαι της περιπέτειας, ή με υποσχέσεις για αυτό που έχεις εσύ ως όραμα ευτυχίας. Παντρεύεσαι αν πιστεύεις ότι μαζί με τον άλλον θα καταφέρετε πιο πολλά. Ότι η ένωση σας θα χαρίσει ισχύ και στους δύο. Ότι θα σχηματίσεις μια ομάδα συνεργασίας και ένα πολύ κλειστό περιβάλλον αλληλοοστήριξης. Αυτοί είναι λόγοι για να αποφασίσεις να παντρευτείς, και μπορεί να ξέρεις ποιος είναι ο κατάλληλος τον πρώτο χρόνο, ή και το πρώτο εξάμηνο, την πρώτη εβδομάδα, αν είσαι πολύ τυχερή. Δεν χρειάζεται να περάσουν εφτά χρόνια για να αναρωτιέσαι. Ή μάλλον, αν αναρωτιέσαι μετά από εφτά χρόνια...


Θέλεις να ξεμπερδεύεις. Θέλεις να σου πει κάποιος να πάρεις την εύκολη απόφαση. Να χαρείς με την ανακοίνωση και τις προετοιμασίες ενός γάμου, να δεχτείς δώρα και συγχαρητήρια, να χαρούν οι δικοί σου που παντρεύτηκες, να είσαι παντρεμένη στα τριάντα και στα τριάντα ένα να είσαι έγκυος, να σου λένε κι άλλα συγχαρητήρια που εντάχθηκες τόσο θαυμάσια και γρήγορα και εύκολα και ομαλά. Όλα αυτά θα είναι ανεβαστικά, ναι. Και μετά θα τελειώσουν τα συγχαρητήρια από τους δικούς σου και την κοινωνία, και θα γίνουν όλα σου τα επιτεύγματα αυτονόητα, και όλοι θα ζητάνε από σένα χίλια ακόμα παραπάνω, να είσαι σύζυγος, μάνα και εργαζόμενη στις συνθήκες που προβλέπεις από τώρα και να μην παραπονιέσαι γιατί «ποιος σου είπε να παντρευτείς; Μόνη σου το αποφάσισες. Δεν ήξερες ποιον πήρες; Τώρα έχεις παιδιά, έχεις ευθύνες.» Και η πλάκα είναι ότι θα έχουν δίκιο. Και μετά σε περιμένουν άλλα σαράντα χρόνια.


Οπότε, σκέψου: πόσο σημαντικά είναι για σένα αυτά τα συγχαρητήρια;

__________________
2.

Πώς να ξεκινήσω τώρα; Θα σου πώ κι εγώ την ιστορία μου. Ειμαι 38. Ειμαι 4 χρόνια με την Μαρία. Ειναι υπέροχος άνθρωπος. Πολύ υποστηρικτική, υπομονετική. Την αγαπώ. Με αγαπά. Μένουμε μαζί. Πριν ενα χρόνο έμπλεξα με κάποια. Αγγελική ας την πούμε. ειμαι τον τελευταίο χρόνο παράλληλα και με τις δύο. Με την Αγγελική τεράστιο πάθος. Ολα ειναι στο pick μαζί της. Αλλα κάτι μέσα μου με σταματάει ... Πως επιλέγεις ; Ασφάλεια ή καταπληκτικό κρεβάτι ; Η Μαρία ειμαι υπέροχη και νιώθω οτι θέλω να κάνει τα παιδιά μου και η Αγγελική ειναι καταπληκτική ξεχειλίζει σεξουαλικότητα αλλα .. (Ξέρω οτι θα με κραξεις αλλα παρολαυτα θελω την γνώμη σου) και κατι άλλο ( η Μαρία κάποια στιγμη μέσω ενός μηνύματος που διάβασε κατάλαβε για την Αγγελική και μου ειπε " ή τελείωσέ το γρήγορα αν όντως συμβαίνει κάτι ή φύγε απο το σπίτι.σεν θελω να ξερω τιποτα άλλο." Και με άφησε μ...λακα! Το ειπα στους φίλους μου και υποκλίνονται για πάρτυ της. Μου λένε δεν βρίσκεις τέτοια γυναίκα εύκολα. Ειμαι πιο μπερδεμένος καθε μερα κ περισσότερο.
-Γιώργος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γιατί έμεινες κι εσύ και οι φίλοι σου τόσο κάγκελο που η Μαρία σε αντιμετώπισε ως ώριμο ενήλικα που μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες σου, Γιώργο; Γιατί σε εκπλήσσει τόσο πολύ που υπάρχουν «τέτοιες» γυναίκες; Οι ως τώρα εμπειρίες σου σου έχουν δείξει ότι η πρώτη αντίδραση θα έπρεπε να ήταν μπικίνι και πάλη στη λάσπη για να σε κερδίσει η καλύτερη;


Μήπως ήταν υπερβολικά αισιόδοξη που σε αντιμετώπισε ως ώριμο ενήλικα;


Εσύ θα μας πεις.


Δεν είναι περίεργο, πρωτότυπο, σπάνιο να απατάει κάποιος κάποιον για οποιοδήποτε λόγο, αν και κυρίως γίνεται για να ανεβαίνει η αδρεναλίνη. Άνθρωποι είμαστε. Αλλά αυτοί που απατάνε και δεν αναφέρουν καθόλου το θέμα της εξαπάτησης ως μέρος του προβλήματος, παρουσιάζοντας τον εαυτό τους ως «προβληματισμένο», είναι ξεχωριστή κατηγορία. «Εξαπατάω κάποιον, αλλά το διαχειρίζομαι με προβληματισμό». Αν και, για να είμαστε δίκαιοι, είχες προβλέψει ότι δεν θα συμπάσχω.

__________________
3.

Αγαπημένη και πανσοφη α μπα. Να που ηρθε η ώρα να ρωτήσω εσενα μετά τόσα χρονια που σε διαβαζω. Εχω μια σχέση οχτώ χρονια με ενα παλικάρι απο την πρωτεύουσα ενώ εγώ μένω στην επαρχία . Η σχέση κυλάει ομαλά , εχουμε παιδιά και οι δυο και μοιράζουμε το χρονο , ποτε μεταξύ μας κ ποτε με τα παιδιά μας . Το παιδί μου με τα παιδιά του ειναι σαν αδέρφια , εγώ σα δεύτερη μανα γι αυτα κι εκείνος σα δεύτερος πατέρας για την κόρη μου . Ηρθε η ώρα όμως να κάνω τη μεγάλη κίνηση και να ζήσω μαζί του . Δε με ενδιαφέρει αν θα ειναι γάμος με τα παρελκόμενα . Αυτο που με απασχολεί ειναι το παιδί μου κ η αντίδραση του πραγματικού της πατέρα . Δε θελω να τη στεναχωρήσω, δε θελω να με μισήσει , δε θελω να νιώσει οτι της στερώ τον πατέρα της . Κι απο την άλλη φοβάμαι κ την αντίδραση του πατέρα , αν και νομικά εχω δικαίωμα.
Ξέρω οτι τα παιδιά προσαρμόζονται εύκολα όμως φοβάμαι για το μοναχοπαίδι μου ..
Απο την άλλη ειμαι σίγουρη πως θελω να ειμαι με αυτο τον άνθρωπο και να κάνω μια νέα αρχή , ακόμα κι αν πρέπει να βγω ξανα σε αναζήτησή δουλειάς και να επιβαρύνω σε έξοδα για να βλέπει το παιδί τον πατέρα του . Help !
-Μαίρη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μαίρη Μαιρούλα, συνήθως αυτοί που στέλνουν ερωτήσεις στο 'α μπα' έχουν προβλήματα, ή πιστεύουν ότι έχουν προβλήματα. Νομίζω ότι εσύ είσαι νέα κατηγορία, γιατί σχεδόν παριστάνεις ότι έχεις προβλήματα. Είσαι με κάποιον που είσαι σίγουρη ότι θέλεις να είσαι μαζί του, και τα παιδιά σας είναι σαν αδέρφια, και εσύ είσαι σαν δεύτερη μάνα και αυτός σαν δεύτερος πατέρας. Δεν μας λες γιατί φοβάσαι την αντίδραση του πατέρα της, αλλά τι μπορεί να κάνει αν όχι να προσαρμοστεί, εφόσον έχεις το δικαίωμα και την υποχρέωση να ζήσεις τη ζωή σου; Δεν γίνεται να είναι όλα τέλεια για να πάρουμε μια απόφαση, αλλά οι συνθήκες που περιγράφεις πλησιάζουν αρκετά στο τέλειο. Πώς γίνεται να φοβάσαι μην σε «μισήσει» κι όλας η κόρη σου, (να σε μισήσει!), εφόσον με τα άλλα παιδιά είναι σαν οικογένεια και βλέπει αυτόν τον άντρα σαν δεύτερο πατέρα της. Δεν γίνεται να ισχύουν όλα αυτά, ταυτόχρονα.


Αυτά που φοβάσαι, μπορείς να τα ερευνήσεις πριν μετακομίσεις. Κανόνισε συνάντηση με τον πατέρα του παιδιού και πες του τι πρόκειται να γίνει. Κανόνισε συνάντηση με την κόρη σου, να είσαστε οι δυο σας, και πες της τι πρόκειται να γίνει. Είναι πιο χρήσιμο από το να ρωτάς εδώ.


__________________
4.

Αγαπητη Αμπα,ειμαι να σκασω! παρενθεση,ευχαριστουμε για τη στηλη σου,μας βοηθας πολυ και εισαι απιθανη παρεα!
Λοιπον,ο κολλητος του αντρα μου ειναι πολυ αδιακριτος! Αλλα μονο οσον αφορα τα οικονομικα...ρωταει συνεχως ποσο πηρατε το ενα και ποσο εκανε το αλλο..Για τα διδακτρα των παιδιων μας,το καινουριο μου αμαξι,το ενοικιο της επιχειρησης,το νυφικο μου (αν ειναι δυνατον). Στην αρχη ο βλακας του απαντουσα αλλα τωρα εχει παραγινει το κακο.
Δεν θελω να απανταω γιατι ειναι καθαρα αδιακρισια και ειναι κατι πολυ προσωπικο,γιατι να δινω αναφορα στον καθενα για το τι ξοδευω. Αιντε!
Προσπαθησα να παιξω το ιδιο παιχνιδι αλλα μου βγηκε λαθως,εκεινος ελισσοταν σαν το χελι να μην μου απαντησει στις ερωτησεις και εγω εφτασα σε σημειο να νιωθω ασχημα με την (προσποιητη μεν) αδιακρισια μου.
Επισης δοκιμασα την μεθοδο αικιντο,εκανα οτι δεν ακουγα και αυτος επεμενε,περιμενε υπομονετικα για να ξαναρωτησει.
Η γυναικα του δεν του λεει ποτε το παραμικρο! καθεται και τον ακουει,ο αντρας μου θυμωνει πολυ αλλα δεν μιλαει εκεινη τη στιγμη,δεν του λεει κατι γιατι ετσι ειναι λεει,δεν θα αλλαξει.
Γιαυτο και εγω Λενα μου ζηταω τη συμβουλη σου,και των αναγνωστων,πως αντιμετωπιζεται ενα τετοιο ατομο βρε παιδια?
σας φιλω.
--$$$

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτός γιατί ελίσσεται σαν το χέλι και εσύ δεν μπορείς; Επειδή εσύ στο τέλος υποχωρείς και σταματάς τις ερωτήσεις, ενώ αυτός όχι. Η επιτυχία του, δηλαδή, το «χέλι», συμβαίνει επειδή το επιτρέπεις εσύ, δεν το καταφέρνει από μόνος του.
Ας περιμένει να απαντήσεις, όσο θέλει. Ας επιμένει, όσο θέλει. Δεν χρειάζεται να απαντήσεις, όσο και αν περιμένει.

 

Μπορείς να του πεις ακριβώς αυτό: δεν θα σου απαντήσω, όσο και αν επιμένεις, όσο και αν περιμένεις. Μπορείς να πεις «η ερώτηση είναι αδιάκριτη, δεν θα απαντήσω». Δεν χρειάζεται καν να υψώσεις τη φωνή. Γιατί τον προστατεύεις; Αν δεν θέλεις να το πεις επειδή δεν σου αρέσει να δημιουργείς αρνητικό κλίμα, άλλαξε κουβέντα, ρώτα κάποιον άλλον κάτι άλλο, βγάλε το κινητό ότι και καλά σου έστειλαν μήνυμα, σήκω για να πας στην τουαλέτα, κάνε σα να μην έγινε ποτέ η ερώτηση.


Η μέθοδος Αϊκίντο είναι για τις προσβολές, για να αντηχεί η κακία αιωνίως στον αέρα, μέχρι κάποιος να αναγκαστεί να μιλήσει για να διακόψει την δυσοσμία. Με τους αδιάκριτους είναι πολύ πιο απλό. Απλώς, μην απαντάς στην ερώτηση.

__________________
5.


Καλησπέρα Α,μπα μου! Είμαι 20 χρονών και έχω σχέση με ένα παιδί της ηλικίας μου. Είναι η πρώτη μου σχέση. Πολύ καλό παιδί, σοβαρό,έξυπνο κτλ. Η συμπεριφορά του επίσης καλή, εκδηλώνει το ενδιαφέρον του, την αγάπη του, με φροντίζει και είναι πιστός (δείχνει έμπιστος δηλαδή). Το πρόβλημα είμαι εγώ! Ζηλεύω σε σημείο να ανυσηχω για τον εαυτό μου, ψάχνω τα πάντα για τη ζωή του στο παρελθόν, με ποιες συναναστρέφεται, προσπαθώ να βρω τις πρώην, πως συνδέεται αυτή με την άλλη κτλ κτλ. Δεν του το εκδηλώνω, εκτός από μερικά πειράγματα που γίνονται και από τις δύο πλευρές αλλά εγώ στο μυαλό μου φέρνω την καταστροφή. Να τονίσω πως αυτός λόγω δουλειάς γνωρίζει πολύ κόσμο και κυρίως κοπέλες και έχει τύχει να συνεργαστεί με πολλα άτομα ακόμα και από το εξωτερικό. Αυτό δυστυχώς το διαπίστωσα με τον καιρό και είναι κάτι που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω. Δεν είναι λόγος χωρισμού ή τσακωμού, το κεφάλι μου τα φταίει όλα γιατί πχ μπορεί ένα απόγευμα να κάθομαι να ψάχνω άπειρες κοπέλες και ποιες είναι, πως γνωρίζονται και να βλέπω φωτογραφίες μαζί παλιότερα ή την πρώτη περίοδο της σχέσης μας και να ξενερώνω απίστευτα. Μετά μιλάμε και είμαι απόμακρη, και που να καταλάβει και αυτός με την τρελή που έμπλεξε; Δεν ξέρω αν είναι κάτι σοβαρό που θέλει ψυχίατρο αλλά ψυχολόγο θέλω σίγουρα! Έψαξα στο δήμο της γειτονιάς μου αλλά η ψυχολόγος μου είπε ότι πρέπει να είμαι πάνω από 21 για να με αναλάβει και καλύτερα να πάω στη σχολή μου, αλλά τι δουλειά έχει η σχολή; η ψυχολογική υποστήριξη στη σχολή είναι για το πως θα προσαρμοστείς, για τα μαθήματα κ.α Τι μπορώ να κάνω πριν ξεσπάσω και αρχίζω και τρελαίνομαι;
Υ.Γ: πραγματικά νιώθω ότι δεν είναι τόσο απλό και απλά ζηλεύω πολύ!
-phyco

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δε νομίζω ότι στη σχολή ασχολούνται μόνο με θέματα προσαρμογής στα μαθήματα, άσε που αν ασχολείσαι όλη μέρα με τις πρώην και τις πιθανές νυν, παραμελείς τα μαθήματα σου. Καλά κάνεις και ψάχνεις ψυχολόγο, γιατί μιλάς για ένα στοιχείο του χαρακτήρα σου που θέλεις να αλλάξεις, αυτό δεν γίνεται με συμβουλές παρά μόνο με θεραπεία. Επίσης, δεν είμαι καθόλου σίγουρη αν το επιχείρημα ότι πρέπει να είσαι πάνω από 21 ισχύει. Ξέρω ότι πολύς κόσμος έχει βοηθηθεί από υπηρεσίες στους δήμους, μπορεί να μας πει κάποιος αν υπάρχει ηλικιακό όριο;


__________________
6.

Αγαπητή αμπα,

Έχω μία σχέση ενός χρόνου και οι δύο στα 20. Η ερώτηση μου είναι θρησκευτικής φύσης. Είναι προτεστάντης ενώ εγώ δεν πιστεύω. Πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή για να βρεθεί με τους υπόλοιπους της εκκλησίας του να μιλήσουν για διάφορα θέματα. Γενικά όπως μου τα έχει πει αλληλοστηριζονται πολύ μεταξύ τους. Πχ αν κάποιος χρειαστεί κάποια βοήθεια (πχ δουλειά) από την ενορία τους θα βοηθήσουν αυτοί που μπορουν, γι'αυτό και πηγαίνει για να κάνει γνωριμιες. Έχουμε κάνει αρκετές φορές θρησκευτική συζήτηση κ του έχω πει ότι δεν έχω πρόβλημα με αυτούς που πιστεύουν αλλά ότι γενικά είμαι αντίθετη με την έννοια της εκκλησίας γιατί στόχος της είναι να χειραγωγεί. Μου λέει ότι αυτός όμως πιστεύει επειδή το θέλει κ όχι επειδή τον έχουν χειραγωγήσει. Κ του λέω έχω μία φίλη που γεννήθηκε σε μουσουλμανική χώρα και μου λέει και η ίδια ότι δεν θέλει να τη βγάλει τη μαντήλα από επιλογή της! Τελικά είναι όντως η επιλογή τους? Και πως βλέπεις το όλο θέμα αλληλοστηριξης μεταξύ της ενορίας του?
-Ανωνυμη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Καλά κάνουν και αλληλοστηρίζονται. Στις εκκλησίες σχηματίζονται μικρές κοινωνίες υποστήριξης, το ίδιο συμβαίνει και σε άλλους κύκλους, όχι μόνο θρησκευτικούς. Όταν υπάρχει προσωπική γνωριμία είναι πιο εύκολο να ξέρεις ποιος πραγματικά χρειάζεται βοήθεια και πώς θα μπορούσες να τη δώσεις. Γιατί να είναι διαφορετικό από το να συμμετέχεις σε φιλανθρωπική οργάνωση; Η προϋπόθεση είναι η θρησκευτική πίστη, φαντάζομαι, αλλά πολλές μορφές βοήθειας έχουν προϋποθέσεις. Πηγαίνει επειδή πιστεύει σε αυτό που πιστεύει, δεν υποκρίνεται ότι πιστεύει, έτσι δεν είναι;


Η ερώτηση σχετικά με το τι είναι επιλογή και τι χειραγώγηση και τι ελεύθερη απόφαση είναι τεράστια υπόθεση και δεν απαντιέται στο πόδι. Εσύ γιατί είσαι σίγουρη ότι δεν έχεις χειραγωγηθεί να πιστεύεις ότι η εκκλησία χειραγωγεί; Γιατί είσαι σίγουρη ότι από τους τρεις, είσαι η μόνη που έχει αποφασίσει ελεύθερα;


Αν είσαι αντίθετη με την έννοια της εκκλησίας, που είσαι εντελώς ελεύθερη να είσαι, και να έχεις σχετικά επιχειρήματα που φυσικά, υπάρχουν, τότε με τον φίλο σου περισσότερα πράγματα σας απομακρύνουν, παρά σας συνδέουν. Μην σκέφτεσαι ποιος είναι πιο αυθεντικός στις αποφάσεις, όσο με ποιους ανθρώπους θέλεις να σχετίζεσαι.

_________________
7.

Σεβαστή Αμπά, διάβασα απάντηση σου σε αναγνώστρια που περιείχε την φράση "Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ότι ό,τι έχει, είναι και των δυο σας και μοιράζεστε από κοινού, και όταν λέμε ό,τι έχει, εννοούμε και πράγματα, και συναισθήματα"(25.01.17). Μου χτύπησε άσχημα το αυτονόητο. Γιατί παρακαλώ; Γιατί η όποια περιουσία έχει με κόπο αποκτηθεί από τον ένα εκ τον συμβίων (και χωρίς κόπο, και στο τζόκερ, δεν έχει σημασία αυτό) πρέπει εξ'ορισμού σε μια συμβίωση να ανήκει και στους δύο; Δε μιλάω για το κόντεξτ της κατάστασης που βιώνει η αναγνώστρια (υπάλληλος στον σύζυγο/ δεν την υπολογίζει στο σπίτι) αλλά αυτό το αυτονόητο που ξεκάθαρα λες με προβληματίζει. Δηλαδή μια γυναίκα που η τύχη το φερε να βγάζει περισσότερα από τον άνδρα, να μένουν σε δικό της σπίτι κλπ πρέπει και να του πληρώνει και την πιστωτική; Είναι αυτονόητο; Η μήπως είσαι σαφής λέγοντας "πράγματα" (πχ παρε πασά μου την οδοντόβουρτσά μου) και συναισθήματα (αυτονόητο) αλλά δεν αναφέρθηκες στο cash, ακριβώς γι αυτό το λόγο;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν μιλάμε για σχέση συμβιωτική, ισότιμη, στην οποία ο καθένας προσφέρει ό,τι μπορεί, τότε ναι, θα πρέπει να είναι αυτονόητο ότι εφόσον προσφέρει, τότε μοιράζεται και ό,τι υπάρχει. Αν μια γυναίκα τυχαίνει να βγάζει περισσότερα από τον άντρα της, δεν θα «του πληρώσει την πιστωτική», θα πληρώσει την πιστωτική που είναι στο όνομα και των δυο, εφόσον είναι και οι δύο σύμφωνοι με τα έξοδα που γίνονται. Αν ο άντρας χρησιμοποίησε την πιστωτική για να αγοράσει κασμιρένιο κασκόλ χιλίων ευρώ χωρίς να ρωτήσει κανέναν, ενώ τα χίλια ευρώ είναι το μηνιαίο εισόδημα, τότε η σχέση δεν είναι συμβιωτική, ισότιμη, στην οποία ο καθένας προσφέρει ό,τι μπορεί.


Δεν είναι ο μόνος τρόπος για να γίνεται διαχείριση οικονομικών σε ένα ζευγάρι, αλλά για μένα είναι ένδειξη συνεργασίας. Η κατάργηση του «μου» και «σου» στα υλικά αγαθά συμβολίζει κατάργηση συνόρων, αν βέβαια είναι βέβαιο ότι και οι δύο έχουν ως πρώτη προτεραιότητα το καλό και των δύο, ως σύνολο, και όχι ως μονάδες. Αν δεν λειτουργεί έτσι η σχέση, τότε είναι δύσκολο να υπάρχει ενιαίο ταμείο.


Ο τρόπος που το ρωτάς, το «γιατί παρακαλώ», αν σου φαίνεται ότι αν μοιραστείς την περιουσία σου, αφήνεις τον άλλον να σε εκμεταλλευτεί, τότε επικεντρώσου στο γεγονός ότι φοβάσαι ότι ο άλλος θα σε εκμεταλλευτεί. Ισχύει; Αν ισχύει, δεν θα το γλιτώσεις με χωριστά ταμεία.

81

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#2 Πάενε με την Αγγελική αγόρι μου, δεν είσαι αρκετά ώριμος για να σου αξίζει η Μαρία. Έχεις απωθυμένα. Φύγε από τη Μαρία, βγάλτα, ζήσε αυτά που δεν έζησες και μετά ψάξε για τη νέα Μαρία. Κι αν τη βρεις, πάρε με τηλέφωνο.
#1 Αγαπητή ohdear, δεν υπάρχουν άνθρωποι δυσλειτουργικοί από attitude. Δεν υπάρχει τέτοιου είδους τεμπελιά. Έλλειψη κινήτρου λέγεται και μάλιστα σοβαρή. Αν κρίνω από αυτά που περιγράφεις, ότι δηλαδή δεν έχει κοινωνική και επαγγελματική ζωή, δεν βγαίνει από το σπίτι, είναι αναβλητικός, ενίοτε κακόκεφος, εθισμένος στα video games και αδυνατεί να συντηρήσει ακόμα και τον εαυτό του, τότε μιλάμε για τρανταχτά σημάδια κατάθλιψης. Λυπάμαι που δεν το έχει σκεφτεί ούτε ο ίδιος ούτε κανείς από το κοντινό του περιβάλλον και δεν τον έχει παρακινήσει να συμβουλευτεί ειδικό. Η επιλογή είναι δική σου, αλλά αν επιλέξεις να προσπαθήσεις για κάτι αυτό πρέπει να είναι πρώτα για εξυγίανση της σχέσης μεταξύ σας και όχι για παιδιά. Η προσπάθεια επίσης πρέπει να είναι από κοινού και όχι μόνο δική σου. Αν έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που αρνείται να προσπαθήσει για ο,τιδήποτε, τότε δεν μιλάμε μόνο για πρόβλημα στην σχέση, αλλά και για παραίτηση από την ζωή του γενικότερα και πρέπει να τον συμβουλέψεις να ζητήσει βοήθεια από ειδικό άμεσα. Δεν μπορώ να καταδικάσω έναν άνθρωπο και να σου πω ότι θα μείνει έτσι. Αλλά μπορώ να σου πω σίγουρα πως χρειάζεται δυνατό κίνητρο και πολλή βοήθεια για να αλλάξει, μετά από τόσα χρόνια αδράνειας. Ακόμα και ο χωρισμός μπορεί να τον αναγκάσει να βρει κίνητρα. Μπορεί τότε να συνειδητοποιήσει την κατάστασή του και να δραστηριοποιηθεί. Η δημιουργία οικογένειας επίσης είναι κίνητρο για ζωή. Αλλά το θέμα είναι να είσαι σε μία υγιή σχέση για να κάνεις οικογένεια και όχι το αντίστροφο. Με αυτά τα δεδομένα, με προβληματίζει πολύ που σκέφτεσαι τόσο μακριά, για γάμο και παιδιά δηλαδή. Πρέπει να σκεφτείς και την δική σου ψυχολογία γιατί οι συμβιβασμοί που έχεις κάνει και ο τρόπος που τα περιέγραψες δείχνουν κάποια παραίτηση και από την δική σου πλευρά. Λες ότι η σχέση έχει τα πάνω και τα κάτω της όπως όλες. Αλλά είσαι 7 χρόνια με έναν άνθρωπο που είναι κλεισμένος στο σπίτι ενώ εσύ ζεις την έξω ζωή σου σαν να είσαι μόνη σου. Αυτό και μόνο δείχνει ότι η σχέση μάλλον είναι μόνο στα κάτω της και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είστε και οι δύο καλύτερα μόνοι σας. Λες επίσης πως φοβάσαι ότι μελλοντικά τα πράγματα θα είναι δύσκολα, αλλά το παρόν που περιγράφεις είναι ήδη δύσκολο. Όλα αυτά που λες εδώ πρέπει να τα πεις και στον ίδιο και να τα συζητήσετε πολύ σοβαρά. Πρέπει να καταλάβει ότι έχεις κουραστεί σε σημείο που ενδέχεται να σε χάσει. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι χρειάζεται καθοδήγηση από ειδικό. Ίσως να το έβαζες και εσύ ως προϋπόθεση σε περίπτωση που αποφασίσεις να μείνεις. Αν δεν χωρίσετε και αποφασίσετε να προσπαθήσετε, πρέπει να θέσετε συγκεκριμένους στόχους και να προσπαθήσετε και οι δύο για αυτούς.
#7 "...αν σου φαίνεται ότι αν μοιραστείς την περιουσία σου, αφήνεις τον άλλον να σε εκμεταλλευτεί, τότε επικεντρώσου στο γεγονός ότι φοβάσαι ότι ο άλλος θα σε εκμεταλλευτεί. Ισχύει; Αν ισχύει, δεν θα το γλιτώσεις με χωριστά ταμεία." Αυτό ακριβώς.
#1 Ας μην είμαστε τόσο "σκληροί" με τον νεαρό, και θα εξηγήσω το γιατί: γύρω στα 20-22 ξεκίνησα να μπαίνω σε αυτή τη συμπεριφορά (εξαίρεση ότι λάτρευα τα ταξίδια). Ένιωθα και έπραττα όπως ο φίλος της μέσα σε μια σοβαρή σχέση, κάποια στιγμή είχα μια πρόοδο και παντρεύτηκα καί μετά ήρθε το παιδί, μαζί με το παιδί ήρθε η επιλόχειος κατάθλιψη, γιατί τόσα χρόνια έπασχα από κατάθλιψη, αλλά δεν ήθελα να το δω
Εξαιρετικό σχόλιο κι αφορμή να πω ότι κάποτε πρέπει να μιλήσουμε για τη χρόνια κατάθλιψη(ελαφρά;ήπια;)/δυσθυμία/δυσφορία/μελαγχολία, δεν ξέρω πώς λέγεται, που περιμένει ένα γεγονός για να δώσει το push over the edge, το οξύ καταθλιπτικό επεισόδιο.
#1 Bλέπω γυναίκες στο ευρύτερο οικογενειακο και φιλικό μου κύκλο που παντρεύτηκαν μάλλον για τον ίδιο λόγο. Ήταν πολλά χρόνια μαζί.... και βλέπω να ταλαιπωρούνται επειδή οι άντρες τους δεν συνεισφέρουν ούτε στο σπίτι ούτε στο μεγάλωμα των παιδιών, και είναι στους καφεδες και στα γήπεδα. και αυτές οι έρμες τρέχουν και δε φτάνουν ,σε μια ματαιωμένη ζωή,χωρίς βοήθεια από πουθενά, χωρίς κατανόηση και χωρίς πλέον ζωή. Τι να τις πεις; Ότι τα ξερες όλα αυτά όταν τον παντρεύτηκες; Απλά περιμένεις πότε θα κλατάρουν και όταν θα ακούσουμε για διαζύγια δε θα παραξενευτεί κανείς. Και βλέπω άλλες φίλες μου που παντρεύτηκαν ανθρώπους που είχαν κοινό όραμα ζωής πόσο διαφορετικά είναι όλα. Πόσο πιο ευτυχισμένες και ξεκούραστες.Διάλεξε και πάρε. Γιατί έχεις ήδη ένα παιδί στο σπίτι και σκέφτεσαι να κάνεις μαζί του οικογένεια. αν και για να είμαι ειλικρινής αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τι σε τραβηξε αρχικά και έμεινες μαζί του και τόσα χρόνια αφού είναι ξεκάθαρο πόσο διαφορετικό όραμα για τη ζωή έχετε. Μην μένεις όμως σε ένα λάθος για να μη παραδεχτείς ότι έκανες λάθος,μη χαραμίσεις τη ζωή σου έτσι!
#7. Γενικά το ζήτημα των οικονομικών σε σχέση/γάμο είναι τεράστιο, και αλλάζει και ανά κουλτούρα αρκετά. Ο νόμος έχει λύσει αρκετά ζητήματα όταν υπάρχει γάμος (η προηγούμενη περιουσία που είχε αποκτήσει κάποιος είναι πράγματι δική του). Στην Ελλάδα τα μεσαία και πιο χαμηλά στρώματα δεν το ψάχνουν αυτό ιδιαίτερα, που είναι καλό καταρχήν γιατί υπάρχει εμπιστοσύνη και έτσι θα πρέπει σε μια τέτοιου είδους σχέση. Από την άλλη, δυστυχώς σε περίπτωση διαζυγίου μπορεί να οδηγήσει σε φοβερές ιστορίες, τύπου να κυνηγάνε οι δικηγόροι το σύζυγο γιατί αντί να δώσει διατροφή κάνει πανάκριβες διακοπές. Δεν ξέρω. Νομίζω ότι, όσο αντι-ρομαντικό και να είναι πριν παντρευτούν δύο άνθρωποι πρέπει λίγο να τα συζητούν αυτά. Από τη συζήτηση θα προκύψουν πολλά: πόση εμπιστοσύνη υπάρχει, πώς στέκονται και οι δύο απέναντι στο χρήμα, πως βλέπουν το μέλλον τους μαζί, και αν υφέρπει διάθεση εκμετάλλευσης του ενός από τον άλλο.
Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Στο δικό μου μικροαστικό γάμο που ξεκίνησε με αμοιβαία εμπιστοσύνη, στο διαζύγιο τέθηκε θέμα για καταθέσεις που περιήλθαν από συγγενείς στο όνομά μου μετά το γάμο. Ακόμα στα δικαστήρια είμαι :-/
@1Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που σε έκανε να ξοδέψεις 7 χρόνια από τη ζωή σου με μια χαμένη, με βάση τα δικά σου λεγόμενα, περίπτωση. Εντάξει ο έρωτας τυφλώνει, αλλά για πόσο; Ο άνθρωπος αυτός έχει επιλέξει να ζει με έναν συγκεκριμένο τρόπο και δεν φαίνεται πρόθυμος να τον αλλάξει. Εσύ τι ακριβώς περιμένεις; Το θαύμα;Και για να μην παρεξηγούμαστε, το θέμα δεν είναι πώς είναι αυτός, αλλά το πώς ενεργείς και τι περιμένεις εσύ από αυτόν και για ποιο λόγο.Επίσης μια παράκληση στην εκλεκτή ομήγυρη: κάντε λίγο κράτει στους υποτιμητικούς, σεξιστικούς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για τον σύντροφο της κοπέλας. Στην τελική πουθενά στην ερώτησή της δεν φαίνεται να το παίζει κάτι άλλο από αυτό που είναι κι αυτό είναι δικαίωμά του, όσο κι αν δεν ταιριάζει με τα πρότυπα του "σωστού" τριαντάρη.
Δε νομίζω να καταλαβαίνεις τι είναι σεξισμός. Γιατί όταν αποκαλείς έναν ανώριμο άνθρωπο ανώριμο ή ανήλικο στη συμπεριφορά αυτό έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του και όχι με το φύλο του. Μη τα ισοπεδώσουμε κι όλα!
#3 Aγαπητή φίλη αυτό που γράφεις είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ό,τι έζησα. Με μία διαφορά....είχα τον πατέρα του παιδιού μου, και όχι μόνο, ΚΟΝΤΡΑ σε όλο αυτό, έζησα απίστευτο πόλεμο τόσο εγώ όσο και το παιδί, όταν σου λέω απίστευτο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ. Όμως στο τέλος τα κατάφερα.Γιατί πίστευα και πιστεύω στον άνθρωπο με τον οποίον τελικά ζούμε μαζί. Γιατί ήταν και είναι ό,τι πιο συμβατό με μένα..και γιατί άξιζα και αξίζω να ζω σαν άνθρωπος και όχι μόνο σα μάνα-κουράγιο, όπως απαιτεί η κοινωνία από τις χωρισμένες γυναίκες. και μόνο γυναίκες. ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟ ΟΛΑ ΚΑΛΑ. Φαντάσου εσύ που έχεις ιδανικές συνθήκες, όπως είπε και η "αμπα" (Υ.Γ. Πέρασα πολύ μεγάλο διάστημα στην ανεργία, αφήνοντας πίσω μου μία δουλειά με πάρα πολύ καλές απολαβές. δεν το μετάνιωσα ποτέ. όλα έχουν κόστος. εσύ θα έχεις το μικρότερο δυνατό, ίσως και αμελητέο. καλή τύχη.....
#1: οι γονείς του λογικό να ρωτάνε για γάμο, που θα βρει άλλη κοπέλα να τον ανέχεται; οι γονείς σου απορώ πως και δεν αντιδρούν, για τέτοια μιζέρια σε προορίζουν;
Γιατί τότε θα ξεκινήσουν το γνωστό τροπάριο "παρεμβαίνετε στη προσωπική μου ζωή, δεν σέβεστε τις επιλογές μου, με δασκαλεύετε-πατρονάρετε σαν 15χρονο κλπ"
#1 Ήμουν με κάποιον 3 χρόνια που είχε ακριβώς αυτό το προφίλ που περιγράφεις. Τον αγαπούσα και δεν τον παντρεύτηκα για όλους τους λόγους που αναφέρει η Αμπα. Για την ιστορία, 10 χρόνια μετά, δεν έχει αλλάξει καθόλου συμπεριφορά- που όμως δεν σημαίνει ότι είναι ο ίδιος: οι άνθρωποι μεγαλώνουν, και όσοι παίζουν μόνο άμυνα με την ζωή και δεν έχουν προσλαμβάνουσες και δεν εξελίσσονται, μεγαλώνουν άσχημα. Σε 10 χρόνια γέρασε. Είναι σοκαριστικό αλλά είναι ένας γέρος 40χρονών. Συμπαθέστατος ακόμα, να τον πάρεις αγκαλιά και να παίξετε video games μαζί αλλά γέρος. Στροφάρει πολύ πιο αργά από παλιά, δυσλειτουργικός σε όλα του, κρύβεται από την ζωή ακόμα πιο πολύ. Αυτό θες για εσένα; Αυτό πιστεύεις ότι σου αξίζει; Και αν ναι, γιατί;
Το ίδιο κι εγώ, 10 χρόνια με κάποιον που αγαπούσα πολύ, συζητάμε στο μήνες και μόλις εκανα εικόνα τη ζωή μου στο σπιτι με τους δικούς του κάθε μέρα για games και αγώνες, έβαλα και στο σενάριο το παιδί που θα πρέπει να κοιμάται και εμένα που θα θέλω να ξεκουραστώ και το είδα καθαρά ότι πρέπει να χωρίσω. Και αυτό εκανα. Είναι ακόμα το ίδιο ο πρώην, εργένικη ζωή η οποία όμως του δημιουργεί ακόμα πρόβλημα στις σχέσεις του γιατί δεν μπορεί να τα ισορροπήσει. Μακριά και αγαπημένοι φιλη μου! Θα το μετανιώσεις πίκρα!
Στη ερώτηση 4 εγώ παντως όταν δε θέλω να απαντήσω σε κάτι τέτοιο σχεδόν πάντα με ύφος χιουμοριστικό απανταω σε τέτοιες ερωτήσεις "της εφορίας είσαι;" Και συνήθως όλοι γελανε και μετά αλλαζω θέμα
#7 Εδώ τίθεται θέμα εμπιστοσύνης, κατά πόσο δηλαδή θεωρείς οτι ο σύντροφός σου θα σε εκμεταλλευτει οικονομικά. Γιατί εκτός από τα προσωπικά έξοδα του καθενός μετά από χρόνια θα υπάρξουν πιθανόν και παιδιά στη μέση οπότε το "μοίρασμα" των εξόδων γίνεται πιο περίπλοκο. Πάντως πολλά ζευγάρια έχουν έναν κοινό λογαριασμό, πέραν του προσωπικού τους, που τον χρησιμοποιούν για κοινά έξοδα (του σπιτιού, κοινή διασκέδαση και ταξίδια κλπ). Το πόσα θα βάζει ο καθένας συμφωνείται νωρίτερα κι έτσι μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερη "οικονομική ισότητα" στη σχέση, αν ο ένας κερδίζει πολλά περισσότερα. Πάντως και σ'αυτή την περίπτωση πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη. Το αυτονόητο είναι οτι θέλοντας να μοιραστείς το σπίτι και τη ζωής σου με κάποιον υπάρχει αρκετή εμπιστοσύνη για να μοιράζεστε τα έξοδα
Κι εμεις με τον άντρα μου κάνουμε αυτό ακριβώς. Επειδή ο μισθός μας είναι περίπου ο ίδιος, βάζουμε το ίδιο ποσό στο λογαριασμό και με αυτά τα λεφτά καλύπτουμε όλα τα κοινά έξοδα, από ενοίκιο και ρεύμα μέχρι σουπερμάρκετ, και συνήθως με την κάρτα του κοινού μας απευθείας. Σε κάποια περίοδο πριν 3 χρόνια που είχε μείνει άνεργος, έβαζα εγώ το μεγαλύτερο ποσό στο λογαριασμό και μετά πάλι από μισά. Θεωρώ ότι είναι μια πολύ καλή λύση, γιατί αποφεύγονται τριβές και συζητήσεις τύπου μου χρωστάς 20 ευρώ για τα ψώνια. Τον κοινό λογαριασμό τον ανοίξαμε από την πρώτη βδομάδα που μείναμε μαζί.
#4 Επειδή κι εγώ νιώθω κάποιες φορές ότι δεν θέλω να απαντήσω σε τέτοιες ερωτήσεις αλλά δεν θέλω και την αντιπαράθεση, εφαρμόζω την εξής διπλωματία: απαντώ "όχι πολλά", "όσο υπολόγιζα", "φθηνότερα από όσο νόμιζα" κ.ο.κ. Δηλαδή απαντάω χωρίς να απαντάω :-) Και αν ο άλλος επιμένει; Κάνω την πάπια: "Μα σου είπα ήδη!"#1 Άσχετα με το τι θα κάνεις για την μεταξύ σας σχέση και χωρίς να μου πέφτει και λόγος για την δυναμική της οικογένειας, αλλά θέλω να το πω: Αν ήμουν οι γονείς του συντρόφου σου, θα του είχα κόψει την επιδότηση εδώ και καιρό. Ασυζητητί. Και θα του ζητούσα και αναδρομικά.
Εχω στο περιβάλλον μου ζευγάρι με τρομερές ομοιότητες. Αν η #1 έλεγε ότι έχουν παιδί, θα ορκιζόμουν ότι την ερώτηση την έχει στείλει η συγκεκριμένη φίλη μου. Οι γονείς του άντρα της, δίνουν μια επιδότηση στον κοπρίτη κάθε μήνα, η οποία όμως έρχεται κατα καιρούς με εκβιασμούς και ανταλλάγματα. Κι επειδή ο κοπρίτης είναι αυτός που είναι και δεν ιδρώνει το αυτί του, καταλήγει η φίλη μου να επιβαρύνεται ΚΑΙ με αυτό. Θέλω να πω εν ολίγοις, ότι όταν είσαι με έναν άνθρωπο που είναι τόσο παρτάκιας υπάρχουν φοβερές επιπτώσεις στη ζωή σου που δεν μπορείς να τις φανταστείς στην αρχή.
Και εγώ γνωρίζω ζευγάρι με πολλές ομοιότητες! Κυκλοφορούν πολλοί τελικά!!! Αλλά εκεί δίνει χαρτζηλίκι και η γιαγιά...έλεος δηλαδή...Και με ένα ενοίκιο που λαμβάνει και το χαρτζηλίκι της γιαγιάς, θεωρεί ο γνωστός μου ότι δεν έχει ανάγκη την δουλειά...Τι να πω...
#1 Δεν σου είναι αρκετά προφανές τόσα χρόνια ότι έχεις σχέση με ένα ανήλικο; Δηλαδή με έναν άνθρωπο που απέχει, συνειδητά μάλιστα, να αναλαμβάνει την οποιαδήποτε ευθύνη. Οικογένεια με έναν ανήλικο; Τον έχεις σκεφτεί μόνο με ένα μωρό όταν εσύ είσαι στη δουλειά; Το μωρό να κλαίει για τον οποιοδήποτε λόγο; Πόσες ώρες θα του πάρει να κάνει κάτι γι αυτό, και, κυρίως, τί είναι αυτό που θα κάνει; Θα είναι ώριμη αντίδραση ενηλίκου ή κάτι άλλο;Το πράγμα είναι πιο σοβαρό από όσο νομίζεις. Το να είναι τα βάρη όλα σε σένα είναι το ένα κρατούμενο. Το άλλο είναι ότι αυτός έχει ήδη πολλά ψυχολογικά προβλήματα. Υπάρχει λόγος να τα επιδεινώσει κάνοντας οικογένεια;
#4 Δεν είναι δύσκολο. Απλά πες του οτι είναι αδιάκριτο και να σταματήσει να σε ρωτάει. Αν συνεχίσει απλά του λες οτι σε ενοχλεί και αλλάζεις κουβέντα. Ακόμα κι απ το δωμάτιο μπορείς να βγεις αρκεί να τον κάνεις να λάβει το μύνημα. Μη φοβάσαι για το αν θα φανείς αγενής, αυτός είναι ήδη με τις ερωτήσεις που κάνει