Οι απλές χαρές της γυνακείας εργένικης ζωής

Οι απλές χαρές της γυνακείας εργένικης ζωής Facebook Twitter
8

Σε έναν διαδικτυακό κόσμο γεμάτο από φωτογραφίες ζευγαριών σε σέπια και λόγια αγάπης γραμμένα σε «italics», η Μεξικανή illustrator Idalia Candelas επιλέγει να ζωγραφίζει γυναίκες που προτιμούν να ζουν μόνες τους.

Η Candelas δημιούργησε τη συγκεκριμένη σειρά σκίτσων που έχει τίτλο «Postmodern Loneliness» με μολύβι, μελάνι και νερομπογιά, την περίοδο που ζούσε μόνη της στην πόλη του Μέξικο Σίτι.

Αυτό που κάνει τα σκίτσα να ξεχωρίζουν είναι πως δεν απεικονίζουν άγριες νύχτες διασκέδασης και ξεφαντώματος ή σκηνές περιστασιακού σεξ (σ.σ. που όταν μιλάμε για εργένικη ζωή συνήθως τείνουν στην υπερβολή), αλλά απλές, ειρηνικές στιγμές της καθημερινότητας.

«Το θέμα της μοναξιάς επανέρχεται στα σκίτσα μου», είπε η Candelas στο Mic. «Θέλω να σχεδιάζω γυναίκες που καταφέρνουν να ζουν μέσα στη μοναξιά τους, αλλά δεν υποφέρουν. Δεν κλαίνε, δεν πάσχουν από κατάθλιψη. Νιώθουν ασφαλείς, απολαμβάνοντας μόνο τη συντροφιά του εαυτού τους».

Οι απλές χαρές της γυνακείας εργένικης ζωής Facebook Twitter
Οι απλές χαρές της γυνακείας εργένικης ζωής Facebook Twitter
Οι απλές χαρές της γυνακείας εργένικης ζωής Facebook Twitter
Οι απλές χαρές της γυνακείας εργένικης ζωής Facebook Twitter
Οι απλές χαρές της γυνακείας εργένικης ζωής Facebook Twitter
Οι απλές χαρές της γυνακείας εργένικης ζωής Facebook Twitter
Οι απλές χαρές της γυνακείας εργένικης ζωής Facebook Twitter
Οι απλές χαρές της γυνακείας εργένικης ζωής Facebook Twitter
Design
8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η αρχιτεκτονική ως πεδίο διαρκούς αναστοχασμού

Design / Η αρχιτεκτονική ως πεδίο διαρκούς αναστοχασμού

Το p+Research+Design της POTIROPOULOS+PARTNERS λειτουργεί ως χώρος ελεύθερης σκέψης, πειραματισμού και συστηματικής αναστοχαστικής πρακτικής. Τροφοδοτεί τον σχεδιασμό με νέα ερεθίσματα, ενδυναμώνει τη δημιουργικότητα και θεμελιώνει τη φιλοσοφική και σχεδιαστική θέση του γραφείου.
THE LIFO TEAM
Το τοπίο πρώτα:  Μια νέα ανάγνωση του τουριστικού σχεδιασμού

Design / Το τοπίο πρώτα: Μια νέα ανάγνωση του τουριστικού σχεδιασμού

Σε μια εποχή που ο τουρισμός απειλεί τα ίδια τα τοπία που τον καθιστούν ελκυστικό, το γραφείο doxiadis+ αναπτύσσει μια στρατηγική σχεδιασμού με αφετηρία το τοπίο ως πόρο, ως εμπειρία και ως πολιτισμικό αφήγημα.
THE LIFO TEAM
Ένα σπίτι που σου φτιάχνει τη διάθεση

Design / Ένα σπίτι που σου φτιάχνει τη διάθεση

Το σπίτι της Κρις Μπέτα στο Παγκράτι -με το σπασμένο φωτιστικό, τις 70s καρέκλες, ένα χαλί που κάποτε βρισκόταν στην είσοδο ενός θρυλικού κλαμπ της Θεσσαλονίκης και τα κορνιζαρισμένα συναισθήματα- κουβαλά τόση πληροφορία, που για εκείνη λειτουργεί κατευναστικά.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Ένα σπίτι σαν το χάδι της γιαγιάς

Design / Ένα σπίτι στο Κερατσίνι, γεμάτο με ενθύμια μιας άλλης εποχής

Με μια παλιά τηλεόραση, βιντεοκασέτες και κάδρα που αφηγούνται ιστορίες, το σπίτι της ηθοποιού Τζωρτζίνας Λιώση είναι ένα καταφύγιο μνήμης και συναισθημάτων – όχι απλώς ένας τόπος διαμονής.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Οι αίθουσες του Μεγάρου Δουκίσσης Πλακεντίας στο φως

Αποκλειστικό / Οι αίθουσες του Μεγάρου Δουκίσσης Πλακεντίας στο φως

Mε την πρόσφατη παραχώρησή του από την ΕΤΑΔ στον δήμο Πεντέλης, το θρυλικό Καστέλο της Ροδοδάφνης παύει να είναι κτίριο-φάντασμα και μετατρέπεται σε πολυχώρο πολιτισμού, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
yf

Design / Potiropoulos+Partners: Πώς «γεννήθηκε» το νέο ερευνητικό κέντρο και ποια είναι η φιλοσοφία της καινοτομίας αυτής

Το διακεκριμένο αρχιτεκτονικό γραφείο παρουσίασε τη δική του in house Research+Design «ομάδα» με την ονομασία «p+R+D», κατά τα πρότυπα των διεθνών αρχιτεκτονικών γραφείων.
THE LIFO TEAM
Με έμπνευση από τις τέντες της Ασίας το φετινό περίπτερο Serpentine

Design / Με έμπνευση από τις τέντες της Ασίας: Αυτό είναι το περίπτερο Serpentine για το 2025

Η πρωτοποριακή αυτή ανάθεση, που ξεκίνησε το 2000 με τη Ζάχα Χαντίντ και παρουσίασε μέσα από τα pavilions μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της διεθνούς αρχιτεκτονικής, γιορτάζει τα 25 της χρόνια.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

4 σχόλια
Το ότι δεν το βλέπεις δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει.Καταλαβαίνω το χιούμορ σου, αλλά υπάρχουν πολλοί ουσιαστικοί λόγοι για να ζει κανείς μόνος (καθαριότητα, θόρυβοι κ.λπ.).
Σίγουρα, αλλά μάλλον έχω καλοπέσει γιατί τώρα που μένω με τον φίλο μου είναι το μόνο πράγμα που αναπολώ από τα εργένικα χρόνια :)Και αυτή τη στιγμή που μιλάμε την κρατάω.. :)