Πολωνία 1962. Η Άννα, μια ορφανή μαθητευόμενη καλόγρια, μεγαλώνει στο μοναστήρι. Όταν πια έχει έρθει ο καιρός να ορκιστεί καλόγρια, η ηγουμένη την ενημερώνει ότι πρώτα θα πρέπει να συναντήσει το μόνο εν ζωή συγγενικό της πρόσωπο, τη θεία της Γουάντα. Η αδερφή της μητέρας της, με την οποία είναι εκ διαμέτρου αντίθετη, της αποκαλύπτει ότι είναι Εβραία και ότι το πραγματικό της όνομα είναι Ίντα. Οι δύο γυναίκες ξεκινούν μαζί ένα ταξίδι αναζήτησης της αλήθειας για την οικογένειά τους, με σκοπό να ανακαλύψουν ποιες είναι και πού ανήκουν πραγματικά.


Δεκαπέντε περίπου χρόνια μετά το αριστούργημά του Last Resort, ο Πάβελ Παβλικόφσκι παραδίδει μια εξαιρετική ταινία, θεματικά δυνατή και εικαστικά ανυπέρβλητη. Επιλέγοντας τετραγωνισμένα ασπρόμαυρα κάδρα, που παραπέμπουν σε πρώιμο σκανδιναβικό λυρισμό, αλλά με σύντομες, σβέλτες σκηνές (η ταινία έχει διάρκεια μόλις 80 λεπτά, αλλά ουδόλως θυσιάζει τη δραματική συνοχή), μας μεταφέρει στην Πολωνία του 1962, όπου μια μαθητευόμενη ορφανή μοναχή ενθαρρύνεται από την ηγουμένη να ψάξει τη μοναδική, όπως εκ των υστέρων αποδεικνύεται, συγγενή της, λίγο πριν ορκιστεί. Η θεία της, η Γουάντα, δεν είναι καθόλου καθολική: πρόκειται για μια Εβραία δικαστικό, αλκοολική, φιλήδονη και αδίστακτη στον χειρισμό των υποθέσεών της, αν και οι σχέσεις που έχει καλλιεργήσει με το σοβιετικό καθεστώς μοιάζουν να κλονίζονται – είναι, δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο της Ίντ. Και οι δύο γυναίκες ψάχνουν μαζί τις ρίζες και την ταυτότητά τους, καθώς η μικρή βρίσκεται ανάμεσα στους πειρασμούς του κόσμου και στη μοναστική ανατροφή της. Με δεδομένο ότι γνωρίζουμε το πολωνικό σινεμά κυρίως από τον στρατευμένο αντικομμουνισμό του Βάιντα και τις βουτιές του Πολάνσκι στην ατελή ψυχή του ανθρώπου, ο Παβλικόφσκι δεν ανήκει σε κανένα δόγμα, αλλά κατορθώνει να ξεψαχνίζει αλληγορικά και ειρωνικά τη σύγκρουση ανάμεσα στην πολιτική και τη θρησκεία στη χώρα όπου το οξύμωρο δίπτυχο κυβέρνησε πολύ παραπάνω απ' όσο άντεχαν οι κάτοικοί της. Ταυτόχρονα, η οικονομία του σκηνοθέτη είναι αξιοθαύμαστη στο πορτρέτο της σαστισμένης ηρωίδας, που την τοποθετεί στο χειμωνιάτικο τοπίο μιας χώρας γονατισμένης μετά τον πόλεμο αλλά και στην γκρίζα ζώνη της υπαρξιακής αναθεώρησης, με απόηχο τον δυτικό μοντερνισμό που «απειλούσε» να ξυπνήσει τα ναρκωμένα νιάτα. Ένα συναρπαστικό, κινηματογραφικό ταξίδι.