Στο σημερινό «Α μπα»: ασφάλεια πάνω από όλα

Στο σημερινό «Α μπα»: ασφάλεια πάνω από όλα Facebook Twitter
61


__________________
1.

Γεια σου ρε αμπα! :-)
Πριν από μερικούς μήνες συνέβη ένα χαζό περιστατικό στο δρόμο που με έβαλε σε σκέψεις (ξέρεις, κουβέντα να γίνεται..). Περπατούσα που λες με μια φίλη και επειδή φορούσα ένα καλοκαιρινό φόρεμα και φυσούσε λίγο, το κρατούσα κάτω για να μην έχουμε κανένα περιστατικό αεράτο αλά Μέριλιν. Περνώντας έξω από ένα σουβλατζίδικο με κοιτάει ένας 50-60άρης (να σημειώσω οτι εγώ είμαι 27) και μου λέει με ύφος, τρομάρα του, "Άσε το φουστανάκι σου, δεν πειράζει, μην το κρατάς" και χαμογελάει ο μ@λ@κας. Θύμωσα, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Θύμωσα για 2 λόγους, πρώτον γiατί ένιωσα πως εισέβαλε με χυδαιότητα στον προσωπικό μου χώρο (ετσι, επειδή μπορεί. Είναι άντρας και θεωρεί πως έχει το δικαίωμα να μας λέει τι τον εξιτάρει και πότε) και δεύτερον γιατί ήταν τόσο τραγικά μεγαλύτερός μου, αλλά αυτό ίσως και να είναι κυρίως δικό του πρόβλημα.
Εκείνη τη στιγμή, λοιπόν, του είπα " Αντε..." Γ@μήσου ήθελα να πω αλλά δεν ολοκλήρωσα τη φράση μου. Δεν ξέρω τι με σταμάτησε. Ντράπηκα; Φοβήθηκα μήπως ήταν κανένας βλαμμένος; Αλλά σιγά, τι θα μου έκανε; Ήθελα να τον αγνοήσω πλήρως; Μετά ένιωσα άσχημα που δεν είπα τίποτα. Σα να έδειξα παραπάνω ανοχή και να συναίνεσα σε όλο αυτό. Ρε συ άμπα πες μου, τι θα έκανες εσύ; Θα έπρεπε να μιλήσω; Και τι να πεις τώρα στον κάθε βλαμμένο, σεξιστή 60αρη που λιώνει στα σουβλατζίδικα;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σταμάτησες και δεν μίλησες επειδή ενεργοποιήθηκε το ένστικτο αυτοσυντήρησης μαζί με τον έμφυτο τρόμο με τον οποίο ανατρέφονται όλες οι γυναίκες. Μην λες «σιγά τι θα μου έκανε». Δεν ξέρεις τι θα μπορούσε να σου κάνει. Αν σε άρχιζε στις χυδαίες βρισιές, ας πούμε, η ταραχή σου θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Η αντίδραση θα ήταν αυτόματη αν ήξερες ότι οι γύρω θα έπαιρναν αμέσως το μέρος σου, αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό δεν είναι βέβαιο. Γι'αυτό, πρώτα από όλα η ασφάλεια. Δεν είναι συναίνεση να βάζεις την σωματική σου ακεραιότητα πρώτη. Συναίνεση είναι να κολακεύεσαι.

__________________
2.

Αγαπητή Α-μπα, με προβληματίζει κάτι τον τελευταίο καιρό και θα ήθελα τη γνώμη σου.Ξέρω δεν είναι κάτι πρωτότυπο, αλλά θα ήθελα να ακούσω και μια άλλη άποψη.
Τα τελευταία 6 χρόνια είμαι μόνη, χωρίς σχέση, χωρίς να παίζει απολύτως τίποτα, ούτε καν ετσι να βρίσκεται κάτι στον αέρα ρε παιδί μου! Είχα μόνο 2 μικρές σχέσεις πριν κάτι χρόνια αλλά από εκεί και πέρα τίποτα. Έχω παρέες, ασχολούμαι με πολλά πράγματα, γνωρίζω κόσμο, απλά ποτέ δεν προκύπτει κάτι το ερωτικό. Θεωρώ αντικειμενικά ότι είμαι φιλική, έχω χιούμορ, εμφανισιακά δεν λέω ότι είμαι και θεά αλλά πιστεύω είμαι συμπαθητική. Παρ' όλα αυτά τίποτα! Οι φίλες μου λένε ότι δεν δίνω ευκαιρίες, αλλά πώς να δώσω ευκαιρία δηλαδή αν δεν υπάρχει κανένας ενδιαφερόμενος?? Κάποιες φορές με προβληματίζει πολύ αυτό και κάνω διάφορες σκέψεις πόσο φυσιολογικό είναι αυτό, ούτε καν ενα αθώο φλερτ. Από την άλλη έχω διάφορες ασχολίες, βγαίνω κτλ, απασχολούμαι με άλλα θέματα. Δεν είναι το μυαλό μου κολλημένο πότε θα γνωρίσω κάποιον, δεν μου έχει γίνει εμμονή. Απλά αναρωτιέμαι αν τελικά είναι θέμα τύχης, αν κάποιοι άνθρωποι απλά μένουν μόνοι. Αν ήμουν κλεισμένη σπίτι ή δεν είχα κοινωνικό περίγυρο θα το καταλάβαινα να μην γινόταν ποτέ τίποτα, αλλά τώρα δυσκολεύομαι να δω το γιατί. Ελπίζω να μην ακούγεται πολύ μελιστάλακτο όλο αυτό, απλά όσο περνάνε τα χρόνια αρχίζω να συνηθίζω στη μοναξιά μου και δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό αυτό. Από τις παρέες μου είμαι η μόνη που δεν είχα ποτέ κάποια "σοβαρή" σχέση και δεν εννοώ να πηγαίνουμε για γάμο, για να μην παρεξηγηθώ. Αλλά κάτι που να είχε διάρκεια,να μην τελείωνε στους 5 και 6 μήνες. Και έχω προσέξει ότι ακόμα και αν δεν το λένε και αυτοί το σκέφτονται για μένα. Εσυ τι πιστεύεις λοιπόν? Είναι θέμα τύχης, συγκυριών? Απλά σε κάποιους τυχαίνει και σε κάποιους οχι?
Προσπαθώ να παραμένω αισιόδοξη αλλά νομίζω ότι κοροιδεύω τον εαυτό μου μετά από σημείο.
-allthelonelypeople


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι ΚΑΙ θέμα τύχης να βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο για να μοιραστείς τη ζωή σου, αλλά το να κάνεις σχέση ή να φλερτάρεις ή να κάνεις σεξ μέσα σε έξι χρόνια, εφόσον λες ότι θέλεις, δεν είναι θέμα τύχης.


Όταν έχουμε μια συμπεριφορά που πιστεύουμε ότι αποτελεί εμπόδιο για τις σχέσεις μας με τους άλλους, και δεν ξέρουμε από πού έχει προκύψει, και ειδικότερα αν δεν είμαστε καν σε θέση να την αναγνωρίσουμε, η μόνη λύση που έχουμε είναι να πάμε σε ψυχολόγο.

__________________
3.

Αμπα μου, είναι πολύ καλό παιδί, έξυπνος, με χιούμορ και του αρέσω πράγματι - είμαστε μαζί 5 μήνες - όμως δεν υπάρχει πάθος, πόθος, αυθορμητισμός και το σεξ είναι λίγο και μέτριο. Μου αρέσει σαν άνθρωπος, τον συμπαθώ, τον εκτιμώ, περνάω ωραία αλλά η επιθυμία μου μια ανεβαίνει μια κατεβαίνει και χάνεται στα τάρταρα. Ξέρω, οι πεταλούδες δεν είναι για πάντα αλλά ούτε στην αρχή; Μια ήρεμη, άνετη, ευχάριστη σχέση και ζωή αναπληρώνει το λιγοστό, κακό σεξ; Στα 35 και οι δύο.
-Λουκρητία


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μόνο εσύ ξέρεις τι αναπληρώνει τι σε μια σχέση. Αυτά είναι πολύ προσωπικά και κανείς δεν μπορεί να σου πει ή να κρίνει με ποια κριτήρια βάζεις προτεραιότητες. Αφού ρωτάς, δύο ενδεχόμενα βρίσκω: ή νομίζεις ότι η σχέση σου πρέπει να εκπληρώνει κάποια στάνταρ που έχεις διδαχθεί (πόθος, πάθος, αυθορμητισμός) ή έχεις πάρει ήδη την απόφαση ότι δεν σου αρκεί αυτό που έχεις, και αναρωτιέσαι αν ο λόγος που αισθάνεσαι έτσι είναι αξιοπρεπής λόγος.


Το «καλό παιδί, έξυπνο, με χιούμορ» είναι κατάλογος προσόντων μπέιμπι σίτερ. Ακόμη και αν αφήσουμε στην άκρη την απουσία πόθου, δεν φαίνεται να σε εμπνέει, να σε συναρπάζει, να σε ωθεί να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.

 

__________________
4.

Χαίρεται Α μπα,

Κοντεύω τα 30, είμαι ομοφυλόφιλος και τον τελευταίο χρόνο τα έχω με ένα παιδί αρκετά μικρότερο μου. Περνάμε καλά, αγαπιόμαστε και υπάρχει επικοινωνία. Όμως εγώ δεν είμαι ο κλασσικός σχεσάκιας που θέλει να περνάει όλο του το χρόνο με τον σύντροφό του, προγραμματίζει το πρόγραμμά του με βάση τον άλλον ή λαχταρά να συγκατοικήσει. Όταν μένω πάνω από μια ημέρα σπίτι του αρχίζω να βαριέμαι χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Παρόλο που μου κάνει όλα τα χατίρια (π.χ. μου μαγειρεύει ο,τι θέλω, όποτε το θέλω) αισθάνομαι έντονα την ανάγκη να μένω σπίτι μου, μόνος μου και να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου (διαβάζω πολύ, βλέπω ταινίες, μιλάω με φίλους-ες). Μήπως δεν είμαι αρκετά ερωτευμένος; Μήπως παρτάκιας; Γιατί φίλοι μου πέφτουν με τα μούτρα στον έρωτα με τον πρώτο τυχόντα και εγώ που έχω οικοδομήσει μια ποιότητα σχέσης δεν επιθυμώ αυτό το 100% τα δίνω όλα για τον άλλον;
-Μεταμοντέρνος


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ερωτευόμαστε ανθρώπους επειδή μας κάνουν όλα τα χατίρια. Αντιθέτως, όταν είμαστε ανώριμοι και μας κάνουν όλα τα χατίρια, νομίζουμε ότι αυτό γίνεται επειδή το προκαλούμε εμείς· δεν καταλαβαίνουμε ότι ο άλλος έχει δυνατότητα και θέληση προσφοράς επειδή έτσι είναι ο χαρακτήρας του, και θα έκανε το ίδιο και αν ήταν άλλος στη θέση μας.


Ρωτάς «γιατί δεν είμαι σαν τους άλλους», συμπληρώνοντας όμως ότι αυτό που κάνουν οι άλλοι είναι λάθος (πέφτουν με τα μούτρα στον πρώτο τυχόντα), οπότε τι να σου πω; Αν οι άλλοι τα κάνουν λάθος, το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι εσύ τα κάνεις σωστά, έτσι; 

 

__________________
5.

Α μπα,
Κανω σχεδόν 8 χρονια ψυχοθεραπεία με μια ψυχολόγο που εμπιστεύομαι κ με εχει βοηθήσει παρα πολυ.Αν δεν υπήρχε η θεραπεία στην ζωή μου ,δεν θα υπήρχα κ εγω,σιγουρα.
Πολλα οικογενειακά προβλήματα ,με αποκορύφωμα τον θάνατο του αδεεφου μου πριν 3 χρονια.
Ειμαι 30 ετών.
Εχω την δουλεια μου(στην οποία εδω κ πολλα χρονια δεν μπορω να δωςω τον καλυτερο μου εαυτο κ φυτοζωώ),τους φίλους μου,την σχεση μου (με προβλήματα που ήρθαν λογω των καταστάσεων).Η γονείς μου ειναι για κλάματα,δεν αφουγκράζονται τις ανάγκες μου ανέκαθεν.Λογω της μεταξύ τους σχέσης στα παιδικά μου χρονια κ βάζοντας με ανάμεσα τους κ στον ρόλο του γονιού τους,άρχισα την θεραπεία.Δεν με στηρίζουν ουτε καν σε αυτο.Σε τιποτα.
Αυτα για να εχεις μια εικόνα.
Νιωθω εδω κ πολυ καιρο οτι η θεραπεία με εχει κουράσει,η υπέρ ανάλυση κ βασικα να λέω ξανα τα ιδια κ τα ιδια χωρις να αλλάζει κατι τρομερα.
Το εχω συζητήσει με την ψυχολόγο μου κ μου ειπε οτι ειναι φαση της θεραπείας κ ειναι λογικο να συμβαίνει.
Επειδη λογω των καταστάσεων εχω αφήσει στην μέση τις σπουδές μου ,εχω μηδέν ενέργεια για να κανω πράγματα για την σχέση μου,με τους γονείς μου δεν διορθώνεται τιποτα,ψάχνω πιο "δραστικές λύσεις".
Μου ειπε μια φίλη στην δουλεια για το "life coaching" (η ψυχολόγος μου ειναι αρνητική-λογικο).
Ενημερώθηκα απο το Ίντερνετ,μου φάνηκε πιο "to the point".Χρειαζομαι σπρώξιμο απο κάποιον για να πραγματοποιήσω τα όνειρα κ τους στόχους μου. Οι γονείς μου εχουν πολλα χρήματα,αλλα ολα ταεχω κανει μονη μου.Με ποναει που ΔΕν εχω καταφέρει να ολοκληρώσω τις σπουδές μου.
Θα ηθελα την γνώμη σου για το "life coaching".
Πιστεύεις αξίζει να το δοκιμάσω;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πιστεύω ότι δεν έχεις καταλάβει τον λόγο που η ψυχολόγος σου είναι αρνητική. Δεν είναι επειδή φοβάται τον ανταγωνισμό. Νομίζω ότι αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει οπωσδήποτε πριν πάρεις άλλη απόφαση.


H δική μου γνώμη για την υπόθεση είναι ότι οποιοσδήποτε μπορεί να δηλώσει προπονητής ζωής και να βρεθείς κοντά σε κάποιον πολύ επικίνδυνο και κυνικό άνθρωπο που μπορεί να σου κάνει μεγάλη ζημιά στην ευάλωτη κατάσταση που βρίσκεσαι. Έχεις χρήματα, υγεία και δυνατότητες. Δεν σου λείπει «σπρώξιμο», σου λείπει η ψυχολογική δύναμη, και αυτό δεν βρίσκεται με ταμπέλες και συνθήματα. Χρειάζεται πολύχρονη δουλειά και επιμονή, σαν αυτή που κάνεις στην ψυχοθεραπεία. Ό,τι και να κάνεις, σε παρακαλώ, μην την αφήσεις.


__________________
6.

Αγαπητή Α,μπα;, γιατί οι άστεγοι στην Ελλάδα, κατά κανόνα, είναι μόνο άντρες; Ισχύει το ίδιο και σε άλλες χώρες;
-χμ

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν και αυτή κανονικά είναι ερώτηση για google, θα απαντήσω.
Από εδώ

«Είναι απαραίτητο να εξεταστούν πτυχές του αντρικού ρόλου που αυξάνουν τις πιθανότητες ενός άντρα να γίνει άστεγος. Για παράδειγμα, η μεγαλύτερη πιθανότητα για τους άντρες να είναι βετεράνοι πολέμου (για την Αμερική), ή η τάση των αντρών να μην αναζητούν θεραπεία για ψυχικές ασθένειες ή για κατάχρηση ουσιών. Πολύ συχνά είναι πολύ απρόθυμοι να μιλήσουν για το θέμα. Δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι υπήρξαν θύματα κακοποίησης από κάποιο μέλος της οικογένειας τους, ή ότι ήταν στην φυλακή. Αυτό θα ήταν παραδοχή αποτυχίας ή αδυναμίας. Συχνά λένε «θα μπορούσα να βρω σπίτι αν ήθελα· απλώς αποφάσισα να μείνω στο δρόμο.

Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να κάνουν σεξ επιβίωσης με αντάλλαγμα τη στέγη.»


Να ένα καλό παράδειγμα που δείχνει για ποιο πράγμα μάχεται ο φεμινισμός: η πατριαρχία, όπως έχουμε πει χίλιες φορές και θα πούμε άλλες τόσες, έχει θύματα και στα δύο φύλα. Οι άντρες, στην προσπάθεια τους να προσαρμοστούν στα στερεότυπα του φύλου τους, φτάνουν σε σημείο, ορισμένες φορές, να χάνουν ακόμα και τη ζωή τους. Οι άντρες κλαίνε, οι άντρες μπορούν να είναι θύματα, οι άντρες χρειάζονται βοήθεια ακριβώς όπως και οι γυναίκες.

_________________
7.

Κοριτσι στον πρωτο χρονο σχεσης κανει προταση γαμου στο αγορι (το κοριτσι νιωθει αγαπη, ερωτα, θεληση για δημιουργια οικογενειας). Το αγορι αρνειται. Το κοριτσι ξανακανει, το αγορι αρνειται παλι (δεν θελει γιατι εχει διαζυγιο και δυο μικρα παιδια, γιατι δεν εχει την οικονομικη ανεση για τριτο παιδι, γιατι με το κοριτσι εχει θεματα στην επικοινωνια και γενικοτερα βρισκονται σε διαφορετικη φαση καθως τους χωριζει και μια δεκαετια). Το κοριτσι σε καθε "οχι" που ακουει, του λεει "χωριζουμε". Το αγορι εχει τον τροπο και την πειθει να τα ξαναβρουν. Η ιστορια επαναλαμβανεται για χρονια. Εξι χρονια μετα, το κοριτσι παιρνει αποφαση οτι το αγορι την κοροιδευει και ειναι ανενδοτη στο να τα ξαναβρουν. Το αγορι μολις καταλαβαινει οτι δεν υπαρχει επιστροφη, ξεκιναει το ιδιο διαδικαδιες γαμου. Νιοπαντροι πλεον και περιμενοντας μωρο... Πες μου σε παρακαλω Λενα, τι καταλαβαινεις για το αγορι; Τι ξαφνικη αλλαγη ηταν αυτη; Αγαπη, συνηθεια, τοσα χρονια εκανε παιχνιδακια, τι;


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ελπίζω να μην είσαι το κορίτσι, γιατί τίθεται μεγάλο θέμα εμπιστοσύνης έτσι όπως εξελίχθηκε η ιστορία. Αν παντρεύτηκες και έκανες παιδί με κάποιον που έχεις αμφιβολίες για τα κίνητρά του, αν δεν το αντιμετωπίσεις κατά μέτωπο μαζί του, και μόνο μαζί του (και όχι ρωτώντας αγνώστους για να πάρεις γνώμες), αν δεν ξεκαθαρίσεις μέσα σου γιατί πήρες αυτή την απόφαση, αν δεν είσαι σίγουρη ότι έκανες αυτή την επιλογή επειδή το ήθελες και όχι επειδή τέθηκε θέμα εγωισμού, το πρόβλημα θα ανακύπτει ξανά με διάφορες μορφές σε κάθε μικρή δυσκολία, και η ζωή έχει πολλές δυσκολίες, και οι κάποιες από αυτές δεν είναι καθόλου μικρές.

61

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ