Στη νέα ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε ο Ντικάπριο υποδύεται τον Μπέλφορτ, έναν χρηματιστή στο Λονγκ Άιλαντ ο οποίος εξέτισε 20 μήνες στη φυλακή. Ο λόγος; Αρνήθηκε να συνεργαστεί σε μια μαζική υπόθεση απάτης τίτλων το 1990 που τον ενέπλεξε στην εκτεταμένη διαφθορά της Wall Street και στον εταιρικό τραπεζικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της διείσδυσης της μαφίας.

Οι γκάνγκστερ του Goodfellas και του Casino έγιναν χρηματιστές, αλλά το παρακμιακό τρίπτυχο παραμένει το ίδιο: απληστία, εθισμός, κραιπάλη. Ο Μάρτιν Σκορσέζε τεμαχίζει τη φούσκα της Wall Street και σαγηνεύεται από την ξέφρενη πτώση του Τζόρνταν Μπέλφορντ, ο οποίος εξέτισε ποινή μόλις 20 μηνών για χρηματιστηριακή απάτη κατά συρροήν, αφού πρώτα αρνήθηκε να συνεργαστεί με το FBI. Αντιλαμβανόμαστε πως ο τόνος είναι υπόγεια κωμικός, από την πρώτη σκηνή μύησης στο εστιατόριο, όπου ο Μάθιου Μακόναχι εισάγει τον νεαρό Ντι Κάπριο στα μυστικά της δουλειάς. Ο Σκορσέζε δεν αποφεύγει την ανακύκλωση της θεματολογίας του, τηρώντας τον οικογενειακό χαρακτήρα της παρέας, και βάζοντας τον Τζόουνα Χιλ στο ρόλο του Τζο Πέσι, δηλαδή του παχουλού συνοδοιπόρου, παραπέμποντας ταυτόχρονα στον αντίστοιχο του Μπενίσιο Ντελ Τόρο, ο οποίος ακολουθούσε τον Τζόνι Ντεπ στις φευγάτες περιπέτειες του στο Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας.

Ο Λύκος της Wall Street βασίζεται στη φιλαργυρία και τα ναρκωτικά, και τρέχει με μανία σε ένα σπιράλ αλαζονείας και αυτοκαταστροφής, με συνεχές φόντο το πράσινο των δολαρίων και το λευκό της κοκαΐνης. Δεν προσθέτει απολύτως τίποτε σε οτιδήποτε έχει κάνει ο σπουδαίος Αμερικανός σκηνοθέτης στο παρελθόν- αγελαίες ατασθαλίες, απιστίες χωρίς αξιοπρέπεια, χορωδιακά κρεσέντι παραστρατημένης φιλοδοξίας, πυκνό soundtrack με τραγούδια που δηλώνουν την εποχή και τη διάθεση της στιγμής- αλλά το κάνει με το σύνηθες νεύρο και τη δεξιοτεχνία του. Ο Λιονάρντο Ντι Κάπριο δεν φοβάται να ξεγυμνώσει την ψυχή του στην πιό ώριμη στιγμή της καριέρας του και θυμίζει έντονα ένα κράμα Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζακ Νίκολσον, και ο Χιλ λάμπει.