__________________
1.
Καλημέρα Α,μπα (: Σε διαβάζω γύρω στα τρία χρόνια και μου αρέσει πολύ ο τρόπος που διατυπώνεις και υποστηρίζεις την γνώμη σου. Μέσω μια συζήτησης με το αγόρι μου ,που έχει πάει σεζόν, πληροφορήθηκα ότι έκανε καθημερινή χρήση κοκαϊνης επί μια βδομάδα πριν πάει στην δουλειά, γιατί ένιωθε ότι τον έκανε πιο αποτελεσματικό και άντεχε καλύτερα την πίεση(δουλεύει κουζίνα 12 ώρες την μέρα). Εμένα μου κλώτσησε κάπως αυτό και του το είπα, όπου απάντησε ότι δεν χρειάζεται να ανησυχώ αφού πηγαίνει στην δουλειά κανονικά, βγαίνει με τους φίλους του, ψάχνεται τι θα κάνει τον Σεπτέμβρη κτλ. Γενικά δεν είμαι κατά της χρήσης ναρκωτικών για πειραματισμό ή μια στο τόσο(και έχω δοκιμάσει κατά καιρούς) αλλά αυτό το καθημερινό κάπως με τρόμαξε λίγο. Κάνει καθημερινή χρήση μαριχουάνας και πειραματίζεται & με άλλα ναρκωτικά(στην χάση και στην φέξη).Υποστηρίζει ότι το ελέγχει και του αρέσουν οι εμπειρίες που αποκομίζει από αυτά. Εμένα δεν μου αρέσει η ιδέα να έχεις την ανάγκη να κάνεις κάτι, να πιείς πχ τρία ποτήρια κρασί για να ηρεμίσεις ή να κάνεις ένα τσιγάρο για να κοιμηθείς. Τα έχω μεγαλοποιήσει στο μυαλό μου ενώ ουσιαστικά υπάρχουν εξαρτήσεις απόλυτα νόμιμες και κοινωνικά αποδεκτές( αλκόολ, τσιγάρο) ? Υποθέτω ότι κάποιος που κάνει περιστασιακά χρήση ουσιών(πχ LSD / κοκκαϊνη/ MDMA δεν μιλάω για ηρωίνη ή κρακ ) δεν θα εξαρτηθεί αλλά γιατί με ενοχλεί η ιδέα? Είναι κατάλοιπο των φόβων της μητέρας μου ή της 'περιθωριοποίησης' αυτών των ουσιών από μεγάλο μέρος της κοινωνίας? Ή απλά φταίει ότι δεν είμαι σύμφωνη με οποιαδήποτε εξάρτηση? Τα έχω μπερδέψει λίγο στο μυαλό μου. Πως νιώθεις εσύ με την περιστασιακή χρήση πιο 'σκληρών' ναρκωτικών?
ΥΣ: Δεν ανησυχώ για το αγόρι μου, εξάλλου ενήλικας είναι μπορεί να κάνει ότι θέλει(και όντως δεν έχω δει προβλήματα στην καθημερινή συμπεριφορά του), με ενδιαφέρει μια γενικότερη τοποθέτηση πάνω στο θέμα. Να τονίσω επίσης ότι δεν με έχει πιέσει ποτέ να κάνω εγώ κάτι. Ευχαριστώ, φιλιά !!
-Ακουκούτσωτο βερίκοκο
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το ότι κάποιες εξαρτήσεις είναι απόλυτα νόμιμες και κοινωνικά αποδεκτές είναι ακριβώς αυτό που τις διαχωρίζει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ από αυτές που είναι παράνομες και μη αποδεκτές.
Το θέματα υγείας είναι γνωστά, έτσι δεν είναι; Υπάρχουν μελέτες και στοιχεία για τις περισσότερες ουσίες, νόμιμες ή παράνομες. Υπάρχουν άπειρες μελέτες και οργανισμοί που ασχολούνται με τον εθισμό, με την φύση του, με τις αιτίες του και τα αποτελέσματα. Για αυτά τα θέματα χρειάζεται να μιλήσουμε; Νομίζω ότι είναι περιττό. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε, ότι δεν ξέρει.
Οπότε, αυτό που μένει και διαφοροποιεί είναι η παρανομία και κατ'επέκταση, η κοινωνική κριτική που απορρέει από αυτή. Δεν εννοώ αν είναι σωστό να είναι παράνομα τα ναρκωτικά (για την ακρίβεια πιστεύω ότι πρέπει να είναι νόμιμα όπως τα τσιγάρα και το αλκοόλ, με έλεγχο και περιορισμούς). Εννοώ ποιες είναι οι προεκτάσεις της συστηματικής χρήσης μιας παράνομης ουσίας: ότι έχεις συστηματική επαφή με βαποράκια και εμπόρους. Αυτό μου φτάνει και μου περισσεύει για να απορρίπτω τη χρήση παράνομων ουσιών. Αν σε ενοχλεί η περιθωριοποίηση δεν χρειάζεται να αναρωτιέσαι γιατί, δεν χρειάζεται να λογοκρίνεις την απέχθεια σου ή έστω την επιφύλαξη σου για αυτή την πτυχή της παρανομίας. Νομίζω ότι το έχω ξαναγράψει. Μεταξύ των φίλων που παίρνουν συστηματικά παράνομες ουσίες, ακόμα και όταν δεν είναι πραγματικά εθισμένοι, η συζήτηση είναι μονίμως τα ναρκωτικά. Μονίμως. Οι φίλοι που πίνουν απλώς πάνε σε μπαρ και μιλάνε για άλλα πράγματα.
__________________
2.
Καλησπέρα! Περισσότερο για δήλωση μου φαίνεται παρά ερώτηση, εγώ θα στα γράψω γιατί κάπου θέλω να τα πω. Δεν έχει να κάνει με προβλήματα. Έρωτας είναι και θέλω να το φωνάζω συνέχεια.
Λατρεύω το πρόσωπο της όταν ξυπνά
Λατρεύω που σουφρώνει τα φρύδια της όταν σκέφτεται
Λατρεύω το στραβό μεσαίο δακτυλάκι του ποδιού της
Λατρεύω τη χροιά της φωνής της
Λατρεύω τα γυαλιά της
Λατρεύω τον ιδρώτα της
Λατρεύω το δυνατό γέλιο της
Λατρεύω την αμηχανία της όταν την κοιτώ
Με γεμίζει και μου δίνει δύναμη σαν άνθρωπος
Νοιώθω πλήρης όταν την έχω δίπλα μου
Είναι ο λόγος για τον οποίο επιθυμώ να βελτιώνομαι συνεχώς
Την εμπιστεύομαι, τη θαυμάζω, τη σέβομαι, επικοινωνώ απόλυτα μαζί της
Μπορώ να γράφω ακόμα χίλιους λόγους
Οκ κατάλαβες ότι είμαι τρελά ερωτευμένος μαζί της, σε τέτοιο βαθμό που αναρωτιέμαι εάν ξαναείχα γνωρίσει τον πραγματικό έρωτα έως τα 42 μου χρόνια. Μάλλον κατάλαβες πως όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα της τα έχω πει με λόγια και με πράξεις, εάν και συνήθως τα λόγια δεν είναι ικανά να περιγράψουν αυτά που αισθάνομαι. Επειδή μερικές φορές όταν τα λέω τα κάνω και τα δείχνω νοιώθει λίγο αμήχανα ρωτάω:
Τα λες όλα αυτά μαζί στον άνθρωπό σου ή μήπως πρέπει να κρατηθείς λιγάκι για να μην τον τρομάξεις που είναι και το τελευταίο που θες να κάνεις?
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω η απάντηση εξαρτάται από το αν ανταποκρίνεται, και πώς ανταποκρίνεται. Νιώθει αμήχανα επειδή δεν είναι εκδηλωτικός τύπος, ή επειδή φοβάται να σου πει ότι δεν αισθάνεται ακριβώς το ίδιο; Αυτή είναι η ρεαλιστική απάντηση. Η εναλλακτική είναι: μπράβο σου, τέλεια, συγχαρητήρια! Ο έρωτας είναι δική σου κατάκτηση. Απόλαυσε τον.
__________________
3.
Α, μπα μου,
σ' ευχαριστώ που υπάρχεις! Αυτό μόνο έχω να σου πω ως έκφραση της ευγνωμοσύνης μου για τη βοήθεια που προσφέρεις.
Στο διά ταύτα: προκαλώ τον ανταγωνισμό των άλλων γυναικών. Να διευκρινίσω: είμαι "ήρεμη δύναμη", συνεσταλμένη, δεν έχω έπαρση, δεν περηφανεύομαι για τίποτα-ίσα-ίσα που κρύβω αρκετά για μένα. Δεν μειώνω τις άλλες γυναίκες, ούτε κάνω την έξυπνη, ούτε έχω ανταγωνιστικές τάσεις. Αντιθέτως, είμαι από τη φύση μου δοτική, φιλική και υποστηρικτική. Το φαινόμενο αυτό νόμιζα ότι εκδηλώνεται μόνο στον επαγγελματικό μου χώρο-πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον- και είχα μάθει με τον καιρό να το διαχειρίζομαι βρίσκοντας τα κατάλληλα κουμπιά των γυναικών. Πρόσφατα πήγα διακοπές. Στην τετράδα προστέθηκε και μια φίλη φίλης (δεν την ήξερα δεν με ήξερε) η οποία από τη δεύτερη μέρα των διακοπών σε ό,τι έλεγα έφερνε τον αντίλογο και σε ό,τι έκανα προσπαθούσε να το αναιρέσει και να φανεί εκείνη "καλύτερη και πιο σωστή". Και δεν είναι η ιδέα μου, το παρατήρησε και άλλη μια κοπέλα που το συζήτησα μαζί της. Μέχρι που σταμάτησα να λέω την άποψή μου ή τις προτάσεις μου για να βρω την ησυχία μου, να απολαύσω τις διακοπές και να μην χαλάσω το κλίμα στην παρέα. Να σημειώσω ότι μόνο με μένα το έκανε αυτό-με καμία άλλη. Και την έβγαλα στη μούγγα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι προκαλώ στους καινούριους ανθρώπους που συναντώ. Θέλω να σου κάνω την ερώτηση: "πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;". Δεν είσαι μάντης-το κατανοώ- δεν με ξέρεις-κι αυτό το κατανοώ-αλλά κανείς από το περιβάλλον μου δεν μπορεί να μου πει πού οφείλεται. Τι να κάνω;
-Katherine
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είμαι εξαιρετικά καχύποπτη με όσες υποστηρίζουν ότι αντιμετωπίζουν τον ανταγωνισμό μόνο από γυναίκες, και ακόμη περισσότερο όταν αυτές ορκίζονται ότι δεν έχουν ούτε μισή ανταγωνιστική τάση. Ο τρόπος που γράφεις την δική σου ιστορία με προβληματίζει ακόμη περισσότερο. Στο σημείο «βρίσκοντας τα κατάλληλα κουμπιά των γυναικών» ειδικά, βάρεσε η καμπάνα του Μπιγκ Μπεν.
Δεν ξέρω τι σου συμβαίνει γιατί όντως, δεν είμαι μάντης και δεν σε ξέρω. Ξέρω όμως τι σημαίνει όταν κάποιος, άντρας ή γυναίκα, λέει «οι γυναίκες» και πιστεύει ότι είναι μια ομάδα που έχει ενιαία συμπεριφορά. Ή δεν τις ξέρει, ή τις υποβαθμίζει. Επειδή είσαι η ίδια γυναίκα, πιστεύω ότι τις υποβαθμίζεις. Πιστεύεις ότι εξ' ορισμού έχουν εγγενή προβλήματα, και είσαι έτοιμη να τα αντιμετωπίσεις.
Αλλιώς δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να θέλεις να αναλύσεις μια τυχαία αντιπάθεια που συνάντησες κάποτε με τρόπο που εξηγεί όλες τις γυναίκες που έχεις συναντήσει στη δουλειά. Είναι απίθανο απλώς να φάνηκες αντιπαθητική σε κάποια, κάποτε; Ακόμα και αν είσαι Αγία;
__________________
4.
Τεσπά θα σου στείλω, αν και όσες φορές έχω στείλει μια ερώτηση παίρνω μια απάντηση που αποπνέει λίγο ειρωνία και ανωτερότητα. Αλλά οκαυ με αυτήν μου την ερώτηση φαντάζομαι η ημιμάθεια μου δεν θα είναι τόσο φανέρη. (σορρυ για το passive aggressive αλλά μου έχεις σπάσει τα ΄νεύρα λίγο) Λοιπόν είμαι 24 τελειώνω το μεταπτυχιακό μου και σκέφτομαι να φύγω στο εξωτερικό. Είτε μεταπτυχιακό n2, είτε δουλεία. ΄Το θέμα δεν είναι ότι δεν μπορώ να αποφασίσω τι θέλω ή αν θα βρω δουλεία εκεί.( ευτυχώς σε αυτό η διπλωματική, εμπειρία, γλώσσες κλπ είναι αρκετά σίγουρο ότι θα με πάρουν στα μεταπτυχιακά που ρώτησα. Όσο για δουλεία ακόμα και στον τομέα μου να μην είναι δεν με πειράζει πάω παντού, σιγά σιγά. Επίσης έχω μέρος για να ΄μείνω και ανθρώπους για δουλεία). Στα λέω όλα αυτά για να σου δείξω ότι το έχω σκεφτεί αρκετά και έχω κάνει μέχρι και plan C.
Το θέμα μου είναι η οικογένεια μου. Η μητέρα μου είναι άρρωστη, η γιαγία μου είναι 90 χρόνων και ο πατέρας μου είναι πολύ κλειστός άνθρωπος, έχει την καρδία του. Με λίγα λόγια φοβάμαι πως αν πάω στο εξωτερικό, ακόμα και για 1-2 χρόνια, μπορεί να πάθουν τίποτα και μετά θα έχω τύψεις για αυτό. Άσε που μεταξύ μας, αν πας στο εξωτερικό και δεις πως δουλεύεις και όντως έχεις την δυνατότητα να συντηρήσεις τον εαυτό σου, δύσκολα παίρνεις την απόφαση να γυρίσεις.
Για αυτόν τον λόγο σκέφτηκα να ρωτήσω εσένα που έφυγες. Σου πέρασαν παρόμοιες σκέψεις όταν έφευγες; Αν ναι πως το ξεπέρασες; Σου είχα στείλει ξανά παρόμοια ερώτηση παλιά (πριν γραφτώ στο μεταπτυχιακό εδώ) και δεν είχες απαντήσει, σε παρακαλώ απάντησε αυτή την φορά. Θέλω μια γνώμη από κάποιον που δεν με ξέρει και που πήρε την απόφαση να φύγει και να αφήσει την οικογένεια του πίσω. Ευχαριστώ πολύ, ελσα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θυμάμαι την ερώτηση που είχες ξαναστείλει, και αφού την ξαναστέλνεις, θα σου πω γιατί δεν απάντησα τότε. Ρωτάς κάτι πάρα πολύ προσωπικό που ζητάς να ανακοινώσω σε ένα κοινό που μου είναι άγνωστο. Επιπλέον, δεν έχει σημασία τι έκανα και τι σκέφτηκα εγώ, γιατί δεν είμαι ούτε το μέσο σύγκρισης, ούτε κάτι ιδιαίτερο για να σε βοηθήσω με κάποιο τρόπο. Ο καθένας λύνει τα υπαρξιακά του με το δικό του αξιακό σύστημα. Είναι πολύ απίθανό να εφαρμόζεται το δικό μου στην δική σου ζωή, μεταξύ άλλων γιατί έχουμε και εντελώς διαφορετικές αφετηρίες.
Εσύ ξέρεις πού βάζεις τις ρίζες σου, για ποια και για πόσα θεωρείς τον εαυτό σου υπεύθυνο, εσύ ορίζεις την σχέση σου με την οικογένεια σου. Εσύ ξέρεις πώς θα αποφύγεις τις τύψεις αν πάθουν κάτι όταν είσαι εκεί, και γιατί είσαι τόσο σίγουρη ότι αν είσαι εκεί είναι βέβαιο ότι δεν θα έχεις άλλες τύψεις, άλλου είδους.
__________________
5.
Ενημερώνεσαι για τα νέα της Ελλάδας από την Καθημερινή και τη Lifo ; Σοβαρά; Τόοσο "πλήρης" και "αντικειμενική" ενημέρωση; Και η ερώτηση: Με αυτή την "πολύπλευρη" ενημέρωση για την Ελλάδα έκανες την προπαγάνδα υπέρ του ΝΑΙ (στο δημοψήφισμα);
υγ - αμφιβάλλω ότι θα το δημοσιεύσεις αλλά για να δούμε.
-lila
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν ήθελα να το δημοσιεύσω επειδή κανείς δεν ενδιαφέρεται για την απάντηση, αλλά δεν ήθελα να νομίζεις ότι είχα κάποιο πρόβλημα να δημοσιεύσω κάτι τέτοιο.
Η απογοήτευση (;) και η αγανάκτηση (;) που ξεχειλίζουν από την ερώτηση δείχνουν ότι περίμενες κάτι άλλο από μένα. Αυτό είναι δικό σου λάθος. Η απογοήτευση προκύπτει όταν δεν έχεις συσχετίσει σωστά τα δεδομένα με τις προσδοκίες σου. Δε νομίζω ότι παριστάνω κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Από αυτά που γράφω τόσο καιρό (συν της «προπαγάνδας», όπως λες), τι περίμενες να διαβάζω;
Με κατηγορείς ως συστημική; Όμως κάποιος δεν πρέπει να είναι συστημικός; Αλλιώς τι νόημα έχει η δική σου Αντίσταση;
__________________
6.
Πάω που λες στο κομμωτήριο για βαφή και στο τέλος μένω με το δέρμα στο πρόσωπο βαμμένο γύρω γύρω. Και με άφησαν να προσπαθώ να το καθαρίσω μόνη μου και γελούσαν. Συμβαίνουν αυτά ή να αλλάξω κομμωτήριο;
-zizel
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Συμβαίνουν στα κομμωτήρια που δεν θα έπρεπε να έχουν πελάτες.
_________________
7.
Καλησπέρα, Θα προσπαθήσω να στα πω εν συντομία. Ειμαι 37 ζω στην Αθήνα μόνη μου και οι γονεις μου ζουν εκτος Αθηνων. Ειμαι ελευθερη εδω και 2-3 χρόνια περίπου. Είχα κάτι περιπέτειες τα τελευταια χρόνια που τελικα με στεναχωρησαν αλλα ασ το αφήσουμε αυτο. Το προβλημα μου ειναι η πίεση που αισθάνομαι να δεσμευτώ. Είναι απο μένα γιατι αισθάνομαι μόνη μου και μου λειψει το συντριφικό κομμάτι. Και η πίεση ειναι και κοινωνική. Εαν εισαι 37 ελευθερη εδω σε αντιμετωπίζουν εοτε σαν "ατυχη" η σαν σνομπ που δε συμβιβαζεσαι και περιμένεις τον πρίγκηπα. Δεν περιμ΄νω τον πρίγκηπα αλλα δε πρόκειτε να παντρευτω κάποιον που δε με κάνει να ειμαι κα΄λυτερα μαζι του παρα μονη μου. Θελω να μπορω να συνννεουμε, να ειμαστε φίλοι, σύντροφοι και εραστες. Δοκίμασα τον συμβιβασμό με κάποιον και πνιγηκα. Του μιλούσα απότομα επειδη ουασιατικά δε τον ήθελα και στο τέλος τον χώρισα και δε θέλω να ακούω ουτε το ονομα του. όχι επειδη μου έκανε κακό. Επειδή το έχω συνδεσει με τη πίεση που εγω αισθανθηκα. Στεναχωριέμαι πολύ στην ιδέα οτι σε λίγο ισως να μη μπορω να κάνω παιδια και θέλω. Εχω τον πόνο μου και δε μπορω να "βλεπω" και να απανταω σε ερωτησεις τυπου " μα γιατι ρε παιδι μου? μια χαρα κοπέλα εισαι!" Και οχι δε το ακού απο μεγάλες γυναικες ή αντρες αλλα απο 25χρονα και 30χρονους που θεωρουν οτι στα 30 σταματα η ζωη και οι ευκαιρειες. Μίλησα με ψυχολόγο η οπόια με ειδε 2 φορες και μου ειπε οτι δε χρειαζεται να ξαναερθω γιατι φαινεται οτι γνωρίζω καλα τον εαυτό μου και το μονο προβλημα μου ειναι το υπαρξιακο το οποιο πηγαζει και απο τον φοβο μου οτι δε θα κανω οικογένεια. Κατέληξα και αποφασισα την καταψυξη ωαρίων. Και εκει πάω μόνη μου και κάμω τις ενεσεις μόνη μου βασικα εχω κουραστεί. Εχω φίλες και παρεες και βγαίνω αλλα δε ξερω... δε ξερω πως να σκεφτω και να αντιμετωπίσω τον φοβο μου. Λεω οκ δε θα κανουν ολα παιδια αλλα δεν ειμαι τοσο κουλ στη πραγματικοτητα. Απλά πιέζομαι να αρχίσω να δέχομαι την προοπτική αυτη. Γιατι οκ να κάνεις τη καταψυξη αλλα θες και σπέρμα. Εχεις καμια πρόταση στο πως να το δω γενικώς? προπσαθω πάντως να δεχτω οτι ισως δεν θα προλαβω..δε θα βρω καποιον να κανω οικογενεια. Αλλα με λυπεί πολύ και θα ήθελά και τη δική σου αποψη για να το πάρω αλλιώς, Σ ευχαριστω και ελπίζω να μη τα γραφω μπερδεμενα.
-ma giati re paidi mou mia xara kopela
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μπράβο σου που αποφάσισες να καταψύξεις τα ωάρια σου. Εφόσον κάνεις αυτό όμως, πρέπει να σταματήσεις να λες στον εαυτό σου ότι «δεν θα προλάβεις να κάνεις οικογένεια». Αν δεν έχεις κάποιο ανατομικό θέμα, στην ουσία παγώνεις τον χρόνο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ναι, σπέρμα χρειάζεσαι, αλλά αυτό ισχύει και όταν είσαι είκοσι. Και τελικά, αν το θέμα σου είναι τα παιδιά και τίποτα άλλο, σπέρμα βρίσκεις. Αλλά δεν είναι μόνο τα παιδιά. Φαντάζομαι ότι ο φόβος σου είναι ότι θα μείνεις χωρίς σύντροφο, και αυτό σημαίνει χωρίς παιδιά, και αυτό σημαίνει ότι θα μείνεις μόνη και έρημη.
Δεν φτάνει να σου πω ότι δεν χρειάζεσαι να φοβάσαι. Αυτόν τον φόβο πρέπει να τον λύσεις μόνη σου, και ένα μέρος είναι να τον δεχτείς και να τον κατανοήσεις ως πολύ λογικό και εξαιρετικά κοινό. Γι'αυτό δεν χρειάζεται να φοβάσαι: όλοι φοβούνται τη μοναξιά, γι'αυτό δεν είναι πολύ συχνοί οι άνθρωποι που δεν έχουν σύντροφο. Για να μην μείνεις μόνη σου, αρκεί να μην θέλεις να μείνεις μόνη σου. Δεν βρίσκουν σύντροφο μόνο οι ικανοί. Δεν είναι αίτηση για δουλειά, δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερα προσόντα, και γι'αυτό τον λόγο δεν έχει και νόημα το «γιατί ρε παιδί μου μια χαρά κοπέλα». Δεν είναι ζήτημα ικανότητας. Κυρίως, είναι τύχης.
Αυτό που σου είπε ο «ψυχολόγος» με κάνει να αμφιβάλλω πολύ αν πήγες σε αληθινό ψυχολόγο. Οι ανησυχίες και τα προβλήματα δεν διαχωρίζονται σε σοβαρά και ασόβαρα ως προϋπόθεση να ξεκινήσεις μια συζήτηση. Είναι εξωφρενικό αυτό που έγινε με τον υποτιθέμενο ψυχολόγο, αν έγινε ακριβώς αυτό που μας λες ότι έγινε. Είτε έγινε όπως τα λες όμως, είτε όχι, το καλύτερο είναι να πας σε έναν άλλον ψυχολόγο γιατί έχεις άγχος και σκέψεις που δεν μπορείς να μοιραστείς, όπως φαίνεται, και αυτού του είδους το άγχος είναι ανασταλτικό για αυτό που θέλεις να πετύχεις. Μέχρι να σταθεροποιηθείς ως προς αυτό, το μόνο και το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να μην αμελείς την εμφάνιση σου, να μην αμελείς τα ενδιαφέροντα σου, να μην λες όχι όταν έχεις προτάσεις για έξω, ακόμα και αν δεν το νιώθεις 100%. Να βγαίνεις και με το 60%.
σχόλια