Στο σημερινό «Α μπα»: περί ρόλων

Στο σημερινό «Α μπα»: περί ρόλων Facebook Twitter
46

__________________
1.


Χαίρεται Α μπα...να σε ρωτήσω και εγω με τη σειρά μου...πιστεύεις πως μια πρώην και μια νυν θα μπορούσαν να γίνουν φίλες;;;μια φίλη μου αντιμετώπιζει κατι τέτοιο σαν νυν η οποία από την πλευρά της δεν έχει κανένα πρόβλημα με αυτό...

-openmind


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Για να δημιουργηθεί μια σχέση, είτε φιλική είτε άλλου είδους, το μόνο που χρειάζεται είναι να το θέλουν και οι δύο. Είναι μια απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις τύπου «μπορεί μια γυναίκα και άντρας να είναι φίλοι», «μπορούν να κάνουν σχέση άνθρωποι διαφορετικής ηλικίας/κοινωνικής καταγωγής» και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά.


Δεν υπάρχει κάπου ένας κατάλογος που ορίζει ποιες σχέσεις «μπορούν» να γίνουν και ποιες όχι. Κάποιες είναι παράνομες, αλλά όλες «μπορούν» να γίνουν. Αν δεν τίθεται θέμα παρανομίας, μην αναρωτιέσαι ποιος μπορεί να γίνει φίλος με ποιον. Φυσικά και μπορούν δύο κορίτσια που γνώρισαν το ίδιο αγόρι κάποτε στη ζωή τους να γίνουν φίλες. Αρκεί να το θέλουν. Μάλιστα, αν η φιλία πετύχει, είναι πολύ πιθανό να κρατήσει περισσότερο από τις εκάστοτε σχέσεις με το αγόρι.


__________________
2.


Αμπουλίτσα μου. Θα ήθελα τη γνώμη σου... Σκεφτόμουν, μπορεί να καλλιεργηθεί το χιούμορ; Κι αν ναι, με ποιους τρόπους; Πάντως άνθρωποι που θαυμάζω το χιούμορ τους, μοιάζουν να το εχουν έμφυτο ή να το εχουν κληρονομήσει απο κάποιον απ τους δυο γονείς. Παρ ολα αυτα με εχει προβληματίσει η περίπτωση δυο πολυ κοντινών μου ανθρώπων, οι οποίοι εχουν ίδιας φύσης χιούμορ με καποιον γονιό τους, τον οποίο ομως έχασαν σε πολυ μικρή ηλικία (5 και 7 χρόνων). Κι αναρωτιέμαι επίσης, πως ειναι δυνατόν ενα παιδί να έχει απορροφήσει ενα τοσο λεπτο χαρακτηριστικό το οποίο σε αυτες τις ηλικίες δεν θα μπορούσε να αντιληφθει; Εκτος κι αν κανω λάθος στο οτι δεν θα μπορούσε να το αντιληφθεί... Όπως και να έχει εχω πολλές απορίες επι του θέματος! Ελπίζω να ανταποκριθείς γιατι θελω πολυ τη γνώμη σου. Φιλάκια πολλα αγαπημένη μου!


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η ερώτηση είναι καθαρά επιστημονική και κανενός η γνώμη δεν έχει σημασία, εκτός αν είναι σχετικός επιστήμονας.


Επειδή έρχονται συχνά ερωτήσεις τύπου «γεννιέσαι ή γίνεσαι» και όλοι έχουν μια γνώμη που έχει δημιουργηθεί από τις προσωπικές τους εμπειρίες, ας προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας για να προσθέσουμε μερικές ουσιαστικές γνώσεις στην φαρέτρα μας που θα φανούν χρήσιμες τώρα αλλά και σε μελλοντικές συζητήσεις, αντί να αναπαράγουμε τις γνώμες μας που δεν έχουν σημασία.


Το πρώτο που θα ήθελα να αναφέρω είναι οι κλάδοι που ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα, για να τονίσω άλλη μια φορά ότι αυτό το θέμα δεν είναι «γνώμης»

 

Στη σύγχρονη εποχή οι κλάδοι που μελετούν τον εγκέφαλο εφαρμόζουν διεπιστημονικές κατευθύνσεις. Ενδεικτικά:


Συμπεριφορική γενετική: Μελετά τα γονίδια που σχετίζονται με εγκεφαλικές λειτουργίες και κατ' επέκταση με τη συμπεριφορά (Η συμπεριφορά ορίζεται ως οποιαδήποτε ενέργεια μπορούμε να παρατηρήσουμε σε έναν οργανισμό)


Βιοψυχολογία: Αναλύει τους βιολογικούς παράγοντες που εμπλέκονται στις γνωστικές λειτουργίες, όπως είναι η μνήμη, μάθηση, προσοχή

 

Υπολογιστική γνωσιακή νευροεπιστήμη: Ερευνά υπολογιστικά δίκτυα που μοντελοποιούν νευρωνικά δίκτυα υπεύθυνα για γνωστικές λειτουργίες

 

Νευρογλωσσολογία: Εστιάζει στους νευρωνικούς μηχανισμούς του ανθρώπινου εγκεφάλου που είναι υπεύθυνοι για την παραγωγή, κατανόηση και απόκτηση λόγου

 

Ψυχοφαρμακολογία: Έχει ως αντικείμενο την επίδραση των φαρμακευτικών ουσιών στις νοητικές λειτουργίες και στη συμπεριφορά


Μερικές πληροφορίες για την βιολογική βάση της συμπεριφοράς, εδώ, και κάποια λινκ που εξετάζουν το θέμα του χιούμορ «γενετική ή επίκτητη ικανότητα», εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ.

__________________
3.


Αμπα εχεις φοβερή στήλη, μακάρι να γραφείς για παντα:D Λοιπον, ή θεωρια ενος φίλου μου σχετικα με τη θρησκεία λέει το εξης: εκείνος δηλωνει αγνωστικιστής, και πιστεύει πως ή θρησκείες είναι κατασκευασμένες. Παρ όλα αυτά θεωρεί χρησιμο το χριστιανισμό γιατί πιστεύει πως μπορεί να βάλει όρια στους ανθρώπους που πιστεύουν και με αυτό τον τροπο να μη θέλουν να κανουν κάποια κακή πράξη (πχ φόνος) γιατί θα φοβούνται το Θεό τους.
Λοιπον Λένα, -αν έχει σημασία αυτο- είμαι αθεη, αλλά και να μην ήμουν δεν θα συμφωνούσα σε καμια περίπτωση με εκείνον καθώς δεν νομιζω πως θα επρεπε είναι αυτός ο ρόλος του Θεου, δηλαδή να χρησιμοποιείται για εκφοβισμό (αυτό ακριβώς πιστεύει)
Λοιπον, Λένα κ αγαπημένοι σχολιαστές τι λέτε; έχει νόημα ή θεωρια του ή όχι;
-Hello, its me

 

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρω αν έχεις καταλάβει ότι μιλάτε για εντελώς διαφορετικά πράγματα. Ο φίλος σου λέει ότι μια από τις λειτουργίες και εφαρμογές της θρησκείας είναι ο εκφοβισμός, και ναι, ισχύει. Για κάποιους πιστούς λειτουργεί έτσι, και κάποιοι εκπρόσωποι της θρησκείας την χρησιμοποιούν έτσι. Εσύ λες πώς θα έπρεπε να λειτουργεί η θρησκεία, αν ζούσαμε σε ιδανικό κόσμο. Ο ένας μιλάει για το τι συμβαίνει, και ο άλλος μιλάει για το τι θα έπρεπε να συμβαίνει. Αν μιλήσετε για το ίδιο θέμα, θα δείτε αν συμφωνείτε ή όχι.


Το «δεν θα έπρεπε να είναι αυτός ο ρόλος του Θεού» δεν ακυρώνει το γεγονός ότι εκατομμύρια ανθρώπων ζητάνε συγχώρεση από αυτόν και φοβούνται ότι θα πάνε στην κόλαση. Αν κάποιος δεν έχει προσωπική ηθική πυξίδα (κάτι που μπορεί να συμβεί για διάφορούς λόγους, κυρίως επειδή δεν μεγάλωσε σε περιβάλλον που ενθάρρυνε τέτοιου είδους σκέψεις) τότε η θρησκεία δίνει έναν βασικό μπούσουλα για το τι είναι σωστό και τι όχι. Αν αυτό είναι «χρήσιμο» είναι μεγάλη κουβέντα, γιατί είναι κυρίως «χρήσιμο» για εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.


__________________
4.


Αγαπητοί Α,μπα και αναγνώστες,
Χρειάζομαι τη βοήθειά σας να διαλέξω το πιο κατάλληλο βιβλίο μυθολογίας. Έκανα την έρευνά μου, και έχω καταλήξει στα εξής τέσσερα:
1. Ελληνική Μυθολογία, Ζαν Ρισπέν
2. Μύθοι και θρύλοι της αρχαίας Ελλάδας, Κουν Ν. Α.
3. Ελληνική Μυθολογία, Νίκος Τσιφόρος
4. Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας, Pierre Grimal.
Γιατί ρωτάω - γιατί ξέρω ελάχιστους μύθους αλλά συνέχεια με συλλαμβάνω να τους χρησιμοποιώ ή να τους αναφέρω όταν βρίσκομαι σε παρέες αγνώστων (π.χ. σαν το μύθο των Αλκυονίδων ημερών), αλλά στην ουσία ξέρω πάρα πολύ λίγους! (minus 5 points στην ελληνική εκπαίδευση για αυτό και μόνο). Ξέρω ότι ο καλύτερος τρόπος είναι να πάω να τα ψάξω από κοντά, έλα όμως που ούτε υπάρχουν όλα συγκεντρωμένα σε ένα βιβλιοπωλείο, ενώ κάποια είναι παλαιές εκδόσεις. (και έχω μια συστολή να περνάω πολύ χρόνο πάνω από κάτι που δεν αγοράζω τελικά - κάπως να βοηθήσουμε την αγορά δεν πρέπει;).
Θέλω κάτι εύπεπτο, ευχάριστο αλλά σίγουρα έγκυρο. Δεν ψάχνω να γίνω ο ακαδημαϊκός της μυθολογίας, αλλά ούτε και να διαβάζω κάτι παιδικό (υπεραπλουστευμένο).
Επίσης, θα ήθελα κάτι με όσο το δυνατόν περισσότερες και πιο κατατοπιστικές λεπτομέρειες - χωρίς όμως να μακρυγορεί. Δεν θα ήθελα έναν τόμο από μύθους, αλλά ένα ωραίο, όμορφο ανάγνωσμα.
Έχει κανείς να μου προτείνει τίποτε; Μήπως υπάρχει κάποιος με σχετικές γνώσεις να με κατατοπίσει;
Σας ευχαριστώ πολύ! Όχι μόνο για τις απαντήσεις αλλά και για την πολύ ευχάριστη καθημερινή σας παρέα!


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έχεις κάνει την έρευνά σου, ξέρεις και τι θέλεις, οπότε βάζω την ερώτηση μήπως υπάρχει αναγνώστης που ξέρει αν υπάρχει τέτοιο βιβλίο ή αν έχει άποψη για το ποια από τα τέσσερα είναι το καλύτερο γι αυτό που θέλει η φίλη μας.


__________________
5.


Καλημέρα γλυκιά μου Αμπά,
Διαβάζω αρκετό καιρό την στήλη σου και πραγματικά αυτό που παρατηρώ είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό τον αναγνωστών χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης χωρίς αυτό να είναι κάτι κακό και φυσικά βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Η ερώτησή μου είναι η εξής: αφού υπάρχει ένα τόσο μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που για κάποιο λόγο δεν μπορούν να διαχειριστούν και να λύσουν μόνοι τους τα προβλήματά τους, γιατί οι ψυχολόγοι δεν ρίχνουν λίγο την τιμή της συνεδρίας έτσι ώστε και αυτοί να έχουν δουλειά και εμείς να μπορούμε να πάμε πιο άνετα χωρίς να σκεφτόμαστε τα 50€ την φορά? Με αγάπη Κάτια
-ΚΑΤΙΑ

 

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Φυσικά και τις έχουν ρίξει. Οι ψυχολόγοι δεν διαφέρουν από τους υπόλοιπους επαγγελματίες που προσφέρουν εξειδικευμένες υπηρεσίες. Οι τιμές κυμαίνονται όπως κυμαίνονται σε όλα τα επαγγέλματα. Κάποιοι κάνουν ειδικές τιμές για ανέργους και φοιτητές, κάποιοι κάνουν έκπτωση αν κλείσεις έναν αριθμό επισκέψεων. Πρέπει να κάνεις την έρευνά σου. Google it.

__________________
6.


Αγαπητή Α,μπα,
Εδώ και τρία χρόνια "είμαι" με ένα παιδί. Διαβάζοντας παρακάτω θα δεις για ποιο λόγο χρησιμοποιώ τα εισαγωγικά. Όταν ξεκινήσαμε να βγαίνουμε, ήταν πολύ χαλαρά και για τους δυο μιας και αυτός είναι από το εξωτερικό και είχε έρθει μόνο το καλοκαίρι Ελλάδα για δουλειά. Εγώ επίσης εκείνο τον καιρό δεν ήθελα σχέση. Αφού τελείωσε την δουλειά του και επέστρεψε στην χώρα του η επικοινωνία μας έγινε πολύ έντονη, σε σημείο να μιλάμε κάθε μέρα ώρες πολλές κλπ. και για να μην στα πολυλογώ ήμασταν και είμαστε στο πήγαινε έλα όλον αυτόν τον καιρό. Στην αρχή όπως σου έγραψα και πριν ήμουν κι εγώ χαλαρή και πίστευα ότι με τον καιρό η επικοινωνία μας θα χάνονταν. Τώρα όμως μετά από τόσο καιρό η σχέση μας δεν είναι πλέον στην πράξη αυτό που ήταν αρχικά. Με έχει γνωρίσει στην οικογένειά του ως κοπέλα του και στους φίλους του επίσης και γενικότερα κάνουμε ότι κάνει ένα φυσιολογικό ζευγάρι σε μια φυσιολογική σχέση. Το πρόβλημα είναι το εξής: Πρόσφατα του είχα κάνει συζήτηση για αυτό, μιας και ποτέ δεν είχαμε πει ότι είμαστε κανονικά μαζί, και εκείνος μου απάντησε ότι δεν είμαστε μαζί γιατί εκείνος έπειτα από κάποιες παλιότερες σχέσεις του είχε πληγωθεί και έκτοτε δεν κάνει σχέσεις. Όπως καταλαβαίνεις αυτό με πλήγωσε γιατί πλέον, άθελά μου, νιώθω αρκετά πράγματα για εκείνον. Αφού μου είπε αυτό, του εξήγησα ότι εφόσον δεν είμαστε ζευγάρι θα πρέπει να το ξεκαθαρίσει αυτό από όλους και ειδικότερα από την οικογένειά του η οποία μου συμπεριφέρεται σαν την μέλλουσα νύφη (παραδόξως δεν αντιδρά καθόλου σε αυτό και ούτε που τους το ξεκόβει). Έχω μπερδευτεί πάρα πολύ από την συμπεριφορά του, πως γίνεται να είναι τόσο συναισθηματικός μαζί μου και να κάνει τόσα πράγματα για να με βλέπει και να περνάει χρόνο μαζί μου, αλλά παράλληλα να μην είμαστε ζευγάρι; Πως γίνεται να μου λέει ότι είναι ακόμα πληγωμένος από σχέσεις που είχε 10 χρόνια πριν και τι σχέση έχω εγώ με το τι είχε προηγηθεί με τις πρώην του; Όταν τον είχα ρωτήσει αυτά μου είπε μόνο ότι έχω δίκιο, παρόλα αυτά δεν άλλαξε κάτι.
Είμαι σε μια φάση που πλέον νιώθω πράγματα για αυτόν αλλά παράλληλα νιώθω ότι έχω χάσει τρία χρόνια από την ζωή μου ελπίζοντας ότι θα αλλάξει. Βγάζεις καμιά άκρη βρε Α,μπα μου με την συμπεριφορά του; Γιατί εγώ όχι.. Επίσης τι θα με συμβούλευες να κάνω;


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μια είναι η πικρή αλήθεια: όταν κάποιος σου λέει ότι δεν θέλει σχέση, εννοεί ότι δεν θέλει σχέση μαζί σου.


Αν καταφέρνεις να καταπιείς αυτό (και ξέρω πόσο δύσκολα καταπίνεται, δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν ξέρει), θα ανοίξουν οι ουρανοί και θα δεις τι είναι όλα αυτά για τις παλιές σχέσεις που τον έχουν πληγώσει: δικαιολογίες.


Μπορεί πολύ εύκολα να είναι συναισθηματικός μαζί σου και να μην θέλει να τα έχει μαζί σου. Μπορεί πολύ εύκολα να φέρεται σα να τα έχετε, αλλά να σου λέει ότι δεν τα έχετε. Είναι προφανές ότι είναι εύκολο, γιατί ακριβώς αυτό κάνει, και δεν συναντάει καμία αντίσταση από σένα. Κάνεις παράπονα μεν, δέχεσαι την κατάσταση δε.


Αυτό που σε δυσκολεύει είναι ότι φέρεται σα να σε θέλει, αλλά λέει ότι δεν σε θέλει. Σε θέλει. Αλλά δεν θέλει να είσαι η κοπέλα του. Σε θέλει ακριβώς όπως σε έχει. Δεν υπάρχει κάτι ακατανόητο σε αυτό που κάνει. Μην αρχίσεις να γρατζουνάς τον εγκέφαλο σου για να καταλάβεις γιατί δεν σε θέλει για κοπέλα του. Ούτε αυτός ξέρει καλά καλά. Αυτά πηγάζουν από εμπειρίες και κολλήματα που έχουν ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν, και έχουν σχέση με την εικόνα που έχει για τον εαυτό του, και πολύ λιγότερο με σένα.


_________________
7.


Καλή μου α μπα καλησπέρα. Έίμαι κορίτσι 35 και το αγόρι 37. 4 χρόνια μαζί αγαπημένοι, ερωτευμένοι, μαλλιοτραβηγμένοι, υπαρξιακά-συναισθηματικά-ψυχολογικά κάπως υποψιασμένοι. Το πρόβλημα; οικονομικής-επαγγελματικής φύσης. Δουλεύω μόνη μου σχεδόν όλη τη μέρα, προσπαθώ να πιάσω τη ζωή και τις ευκαιρίες από τα μαλλιά όποτε και όπως μπορώ σε αντίθεση με αυτόν (είναι μουσικός στο επάγγελμα) που λειτουργεί κάπως μοιρολατρικά τύπου ότανειναινακατσειηδουλειαθακατσει. Όλο αυτό δυστυχώς δημιουργεί εντάσεις και καυγάδες. Μου δημιουργεί συναισθηματική κυρίως ανασφάλεια για μελλοντική λήψη ευθυνών και υποχρεώσεων (σε περίπτωση συγκατοίκησης-μελλοντικών παιδιών).Και το ερώτημά μου (αν είναι καν αυτό το σωστό) είναι το εξής: Πώς βάζεις στη ζυγαριά τα εξής δύο? Έναν άντρα που μου ταιριάζει σε επικοινωνία, αγάπη, ενδιαφέρον όσο κανένας και από την άλλη την σύγκρουση με την καθημερινή πραγματικότητα που χρειάζεται να είναι έστω και λίγο μάχιμος έστω και με τον δικό του τρόπο? Όπως θα καταλαβαίνεις υπάρχουν και άλλες παράμετροι στην ιστορία μας αλλά νομίζω πως έκανα ένα συμπαθητικό περίγραμμα της κατάστασης. Πραγματικά στεναχωριέμαι πολύ..

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δύο προϋποθέσεις χρειάζονται για να πετύχει ο γάμος σας, και η αγάπη και η κατανόηση δεν είναι μέσα στον μικρό κατάλογο. Η πρώτη είναι να είσαι εντάξει με τις ευθύνες που θα έχεις μέσα στο γάμο. Η δεύτερη είναι να μην περιμένεις ότι θα αλλάξει ο άλλος.


Ότι εσύ είσαι λίγο πιο έτσι ή λιγότερο αλλιώς από τον άλλον δεν είναι απαγορευτική συνθήκη. Είναι λίγο δύσκολο να περιμένεις να βρεις κάποιον που θα είναι ακριβώς όπως εσύ. Οι καυγάδες όμως δείχνουν ότι ούτε σου αρέσει να έχεις εσύ περισσότερη ευθύνη για το μέλλον σας, ούτε εγκρίνεις τον σύντροφο σου όπως ακριβώς είναι, και αυτό δείχνει ότι η μακροβιότητα της σχέσης σας είναι καταδικασμένη. Στη ζυγαριά δεν βάζεις την επικοινωνία και την αγάπη σε σχέση με την σύγκρουση στην καθημερινότητα. Βάζεις αυτά που κάνεις, σε σχέση με αυτά που είσαι διατεθειμένη να κάνεις. Ή θα υποχωρήσεις και θα περιμένεις αυτά που μπορείς να περιμένεις, ή σε περιμένουν κάποια χρόνια βαθμιαίας ματαίωσης που θα καταλήξουν σε ένα διαζύγιο, πιθανόν μαζί με παιδιά.


Δεν ξέρω αν έχεις σκεφτεί κάτι σχετικά απλό: αν εσύ αναλάβεις τον ρόλο του κουβαλητή, και αυτός κρατήσει αυτή τη στάση, αναλαμβάνοντας σπίτι και παιδιά, λύνεται το πρόβλημα σας. Αν μπορείτε να είσαστε και οι δύο εντάξει με αυτή την διαχείριση, θα επαναλάβετε ένα μοντέλο γάμου που έχει επιβιώσει με επιτυχία για εκατοντάδες χρόνια, απλώς θα είναι από την ανάποδη. Συζητήστε το στα σοβαρά, και αποφασίστε.

46

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#4. Αν δεν ενδιαφέρεσαι μόνο για την ελληνική μυθολογία, υπάρχουν και "παγκόσμιες μυθολογίες", όπως αυτή του Felix Guirand που ξεκινά από την προϊστορία και αναφέρεται σε όλες τις μετέπειτα γνωστές μυθολογίες του πλανήτη (πλην ελληνικής). Και φυσικά υπάρχει το υπέροχο "βιβλίο των φανταστικών όντων", όπου ο Μπόρχες έχει συγκεντρώσει μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα όντα των μυθολογιών όλου του κόσμου.
#7 Αγαπητή φίλη.Ο φίλος σου έχει ελλιπή επαφή με την πραγματικότητα ή προσδοκεί να κληρονομήσει καμιά περιουσία ή έχει λύσει το πρόβλημα της ζωής του με σένα.Αν πραγματικά δεν σε ενοχλεί να επωμιστείς το πρακτικό μέρος της σχέσης,όλα καλά .Αν αντιμετωπίζεις δυσκολίες με τα πρακτικά ζητήματα ,δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένος να στα λύσει.Είσαι βέβαιη ότι μελλοντικά θα μπορέσεις να συμπορευτείς μαζί του,καλυπτόμενη μόνο στο συναισθηματικό τομέα;Δεν είναι λίγο,αλλά το πρακτικό κομμάτι δεν είναι ασήμαντο.Είναι σε αναδουλειά λόγω κρίσης ή ήταν αυτό το στυλάκι του ανέκαθεν;Έπαιζε το βράδυ σε μαγαζιά,έκανε μαθήματα ,τι συνέβη δεν μας γράφεις.Έχει κάποια σημασία αυτό για τις προτεινόμενες λύσεις.Απ ό,τι καταλαβαίνω δεν θες να χωρισετε. Να έχεις υπ όψη σου πάντως ότι όταν ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι έχουμε βρει το έτερον ήμισυ αλλά αυτό δεν ισχύ ει στην πραγματικότητα,χάνουμε χρόνο.Το τι θα τρώτε,ποιός θα πληρώνει τους λογαριασμούς και το νοίκι,είναι προβλήματα άμεσης προτεραιότητας.Ή τα λύνεις εσύ ή φεύγεις.Το κείμενό σου δημιουργεί την αίσθηση ότι αυτός κατοικοεδρευει σε παράλληλο με την γη σύμπαν.Οι άλλες παράμετροι γιατί δεν αναφέρονται; Θεωρούνται από σένα μόνο δευτερεύουσες ή και από αυτόν;
#6 Με βαση οτι εχουν δει τα ματια μου στη συντομη παρουσια μου στη γη, εχω καταλαβει οτι ο καθε ανθρωπος σχηματιζει για εννοιες οπως την αγαπη, τη φιλια, τη σχεση, την ξεπετα δικους του ορισμους με αποτελεσμα να μην μπορουμε να συννενοηθουμε.Μου ελεγε μια φιλη μου για εναν τυπο (παραβιαζω κανοναν λενφου ? ) που ενω ειχαν σχεση συμφωνα με τα δικα της κριτηρια (αποκλειστικοτητα, καθημερινη επικοινωνια, σεξ,φροντιδα απο τον εναν για τον αλλον),μια μερα της λεει εγω παντως ειμαι ξεκαθαρος οτι δεν θελω σχεση. Για να μην πολυλογω αφου συζητησαν η φιλη μου καταλαβε οτι αυτος εννοουσε οτι δεν θελει ελεγχο και ζηλιες. Οταν του ξεκαθαρισε τι θελει και τον μαλωσε κιολας που πιστευε αυτη θα συμπεριφεροταν με τετοιου ειδους τροπο,τα πραγματα εστρωσαν, τα παιδια εχουν σχεση(οπως απο κοινου την ορισαν) κανα δυο χρονια. Οκει ειναι απλως ενα παραδειγμα και σιγουρα δεν ξερω τι παιζει με τον δικο σου! Απλως πιστευω οτι πρεπει να κανεις κουβεντα προκειμενου να δεις τι εννοει με αυτο που λεει. Αν τα πραγματα που θελετε ειναι πανω κατω ιδια , ασημαντο μου μοιαζει αν ο ενας τα λεει σχεση και ο αλλος κολοκυθια. Προτεινω μαλιστα καλη κουβεντα για να δεις τι λεει και πισω απο τις λεξεις γιατι ενδεχεται να συμβαινει αυτο που λεει η Αμπα.
Μην ανησυχείς, η αρχή ΛενΦου δε λέει να μην επικαλούμαστε προσωπικές μας εμπειρίες (ακόμη και σπάνιων περιπτώσεων).Είναι το να αμφισβητούμε τη διατύπωση μιας γενικής αρχής/διαπίστωσης, μόνο και μόνο επειδή δεν συμφωνεί με τη δική μας εμπειρία.Πχ. "Οι Έλληνες είχαν φορτωθεί με πολλά δάνεια τα χρόνια πριν την κρίση""-Α, δεν είναι έτσι, εγώ δεν είχα πάρει κανένα δάνειο."
#7.Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την εργασία,την απόκτηση των πόρων διαβίωσης και τη διαχείριση των χρημάτων,είναι σημαντικό κομμάτι και της προσωπικότητας μας και της ζωής μας.Βαραίνει στη ζυγαριά,όταν αποφασίζουμε με ποιον θα μοιραστούμε τη ζωή μας.Ή τουλάχιστον,κατά τη γνώμη μου,θα έπρεπε να βαραίνει,γιατί επηρεάζει την καθημερινότητα μας.Άνθρωπο ακριβώς σαν εμάς δεν μπορούμε να βρούμε,αλλά κάποιες κοινές γραμμές θα πρέπει να υπάρχουν για μια αρμονική συμβίωση.Ακόμα κι αν αναλάβεις εσύ αποκλειστικά το ρόλο του κουβαλητή,όπως λέει η Λένα,στην περίπτωση που δε συμφωνείτε με τη διαχείριση του κοινού σας ταμείου,πάλι θα υπάρχουν προβλήματα.Πέρα από το στενά πρακτικό ζήτημα "πώς θα ζήσουμε",φαίνεται να σε προβληματίζει και η απροθυμία του να κυνηγήσει τη δουλειά.Είναι απλά ένας τύπος,που δεν πολυαγχώνεται,ή είναι και λίγο τεμπελάκος;Για πόσο μπορεί να μείνει ψηλά στην εκτίμηση σου ένας άνθρωπος φυγόπονος,αν ισχύει αυτό,όταν εσύ ξεσκίζεσαι στη δουλειά;Εσύ αγωνίζεσαι να αρπάξεις τις ευκαιρίες,να γίνεις καλύτερη,να πετύχεις.Πόσο θα αντέξεις με έναν άνθρωπο,που αν τύχει να βρέξει έχει καλώς,αλλιώς δεν πάει ως τη βρύση για νερό;Μπορεί να γεφυρώσει η αγάπη τέτοιες διαφορές;Μάλλον θα πρέπει να το σκεφτείς.
1 – Επιβεβαιώνω όσα είπε η Αμπά, μια απτις καλύτερές μου φίλες , όταν γνωριστήκαμε ήταν η νυν του πρώην μου και σταδιακά τα πήγαμε περίφημα κ πλέον είμαστε φίλες πολλά χρόνια. Πλεόν η κοπέλα έχει χωρίσει κ μαζί του κ μείναμε εμείς φίλες τελικά. Ένα απτα βασικά στοιχεία, ήταν ότι ενώ εγώ ήμουμ μαζί του για 3-4 μήνες κ χωρίσαμε, εκείνη ήταν για 2+ χρόνια. Συνέβαλλε αισθητά στο να μην υπάρχει σύγκριση κ ανταγωνισμός. Επίσης το ότι εγώ σχετικά σύντομα προχώρησα στην επόμενή μου σχέση που τελικά αποδείχθηκε και σοβαρή – δίνοντάς της μια κάποια ασφάλεια τότε, με αποτέλεσμα να μην έχουμε ζήλειες οποιασδήποτε φύσης. Θυμάμαι στα χωρίσματά τους, μού λεγε κ τους καβγάδες τους ή στοιχεία της συμπεριφοράς του που την ενοχλούσαν, διότι ήμουν απτα λίγα άτομα του φιλικού της περιβάλλοντος που μπορούσα να καταλάβω ακριβώς τί εννοεί. Πλέον κάνουμε κ πλάκα μεταξύ μας, πχ αν δούμε κάποιον στο δρόμο κ πει η μια ότι της αρέσει εμφανισιακά κ η άλλη πει ε εντάξει όχι κ τόσο, θα πούμε ‘πάλι καλά που δεν έχουμε ίδιο γούστο ε’ κ σκάμε στα γέλια.
#3 Η θρησκεία δεν λειτουργεί ανασταλτικά στις εγκληματικές τάσεις των κοινωνιών. Υπάρχουν στοιχεία πχ ότι οστις χριστιανικές κοινωνίες είναι χαμηλότεροι οι δείκτες βίας ή εγκληματικότητας; Πολύ αμφίβολο. Στην (κυρίως καθολική) Λατινική Αμερική διαδήλωναν πρόσφατα κατά της κουλτούρας των βιασμών, όπως και στην Ινδία και το Πακιστάν. Η υψηλή εγκληματικότητα συνοδεύει τις έντονες κοινωνικές ανισότητες, την φτώχεια και την έλλειψη εκπαίδευσης. Τι άλλο ανθεί σε αυτές τις συνθήκες; ο θρησκευτικός φανατισμός.
Το ότι η σχολική εκπαίδευση σχετικά με την ελληνική μυθολογία είναι ελλιπής δυστυχώς δεν είναι καθόλου τυχαίο. Το παιδείας και "θρησκευμάτων", έχει βάλει το χέρι του πολλά χρόνια τώρα και δεν πρόκειται για ιστορία συνομωσίας. Υπήρξε μαύρη γραμμή (σίγουρα μέχρι πριν 6 χρόνια που μπορώ να γνωρίζω από μέσα αλλά μάλλον συνεχίζεται) να μην μπαίνουν αντίστοιχα αναγνώσματα στην εκπαιδευτική ύλη, εκτός από τα πολύ γενικά και τις όποιες πληροφορίες προκύπτουν από τον Όμηρο. Αυτό για όποιους αναρρωτήθηκαν κάποια στιγμή γιατί σε σχολεία και σχολές του εξωτερικού διδάσκονται ελληνική μυθολογία (βλ. Κίνα) και εμείς όσα μάθαμε ως παιδιά ήταν από εικονογραφημένα που μας φέρνανε στο σπίτι.
Επειδή στα δικά μου μαθητικά χρόνια του Δημοτικού (70ζ) στην Γ' τάξη διδασκόταν αποκλειστικά μυθολογία - η κλασική Ελλάδα στην Δ' τάξη, στην Ε' το Βυζάντιο, στην ΣΤ' η Ελληνική Επανάσταση - έχω απορία για το πότε σταμάτησε αυτό. Μπορείς να με διαφωτίσεις;
Δε σταμάτησε ποτέ αυτό.Συνεχίζουμε στη Γ δημοτικού στην ιστορια να διδάσκουμε αποκλειστικά μυθολογία και λίγο από Ιλιάδα και Οδυσσεία ενώ μόνο στα τελευταία μαθήματα γίνεται εισαγωγή στην ιστορία.
Η μυθολογία του Ρισπέν αποτελεί ίσως το καλύτερο έργο αναφορικά με το θέμα.Σχολαστικό και λόγιο,ογκώδες και επίσης αρκετά ακριβό! Για πιο εύκολο ανάγνωσμα η ελληνική μυθολογία του Τσιφόρου είναι ό,τι πρέπει.Γραμμένη με αρκετή δόση χιούμορ,απαυθύνεται στους πάντες χωρίς να χάνει τίποτα από την αξία του πονήματος.Θα πρότεινα Τσιφόρο λοιπόν και μετά αν θελεις ρίξε μια ματιά και στη Νεοελληνική μυθολογία του Κορτώ που πήρε τους μύθους και τους ξανάγραψε σε σύγχρονη εκδοχή με το μοναδικό του χιούμορ,ικανό να σε κάνει να γελάς με τις ώρες(προσοχή όμως,το έργο είναι καθαρά κωμικό και δεν προσφέρεται για απόκτηση γνώσεων,εγώ παρ'όλαυτα το προτείνω,ειδικά σε όσους έχουν ανάγκη απο λίγο καλό γέλιο!)
#4 Έχω διαβάσει μόνο του Τσιφόρου. Έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο που περιγράφει. Χρησιμοποιεί την "ρεμπετικη" διάλεκτο με χιουμοριστικό τόνο σαν να μιλάει στον αναγνώστη άμεσα. Πατάει σε μυθολογικά γεγονότα εκσυχρονίζοντάς τα με τον τρόπο ζωής και σκέψης της εποχής του. Είναι ιδιαίτερα καυστικός και σατιρίζει τους ήρωες της μυθολογίας με λίγες φιλοσοφικές πινελιές. Κατά τα άλλα είναι πιο ανάλαφρο από ένα κοινό βιβλίο μυθολογίας και μπορείς να μάθεις κάποια πράγματα. Εμένα μου φάνηκε κάπως κουραστικό με τη διάλεκτο αλλά και με τα πολλά ονόματα που χρησιμοποιεί. Ελπίζω να βοήθησα.
#4Xωρίς αμφιβολία για τον αναγνώστη που ΔΕΝ γνωρίζει μυθολογία αυτή του Τσιφόρου είναι η διασκεδαστικότερη εισαγωγή σε αυτήν (χωρίς να υπολείπεται σε τίποτα γνώσης και πληροφορίας μιας κι ο Τσιφόρος παρά τρίχα δεν έγινε ακαδημαϊκός). Ιδιαίτερα δε για εκείνον που γνωρίζει μυθολογία και μάλιστα καλά (και ίσως ιστορία και επομένως ξέρει κάτι από ανθρώπινη φύση) είναι τρεις φορές διασκεδαστικότερη και χρησιμότερη!!Οι "Μύθοι και Θρύλοι" είναι αρκετά εύπεπτο αλλά πληροφοριακό ανάγνωσμα που βοηθάει να αναγνωσθεί ως "αφήγηση", κάτι θετικό, ενώ το λεξικό που αναφέρεις δεν βοηθά σε αυτή την παράμετρο, την οποία θεωρώ σημαντική για όποιον δεν είναι ήδη καταρτισμένος στα βασικά και θα μπερδευτεί περισσότερο.Μια καλή πρόταση που συνιστώ είναι να χωρίσεις την μυθολογία σε "κύκλους" στο μυαλό σου ώστε να μην χάνεσαι και να βάζεις σε πλαίσιο τις διάφορες πληροφορίες. Αυτή άλλωστε είναι κι η επιστημονική προσέγγιση. Πχ. Τρωϊκός κύκλος, κύκλος Ατρειδών (Ατρέας, Αγαμέμνονας, Ορέστης, Ηλέκτρα κλπ.), κύκλος Λαβδακιδών/Θηβαϊκός (Οιδίποδας, 7 επί Θήβας, Αντιγόνη κλπ), Αργοναυτικός κύκλος, κύκλος Ηρακλή, κύκλος Θησέα, Δωδεκάθεο κλπ κλπ. Φυσικά υπάρχει ενίοτε και κάποιο overlapping όπως πχ. ο Αγαμένονας πολέμησε και στην Τροία οπότε ανήκει και στους δύο κύκλους, ή ο Ηρακλής συμμετείχε στην Αργοναυτική εκστρατεία, αλλά αυτά θα τα δεις σε δεύτερο χρόνο. Αυτό άλλωστε είναι και το συναρπαστικό με την ελληνική μυθολογία: αποτελεί έναν ολοκληρωμένο κόσμο κι είναι σαν να βλέπεις την αγαπημένη σου (καλογραμμένη) τηλεοπτική σειρά.Καλό διάβασμα!#2Υποδειγματική απάντηση για άλλη μια φορά από την Α Μπα;Σύμφωνα με γενετιστή βιολόγο που γνωρίζω πολύ καλά τα περισσότερα από όσα εξετάζουμε έχουν μεγαλύτερη βάση στα γονίδια παρά στην ανατροφή (είναι και η "τάση" στην επιστημονική κοινότητα τελευταίως, ιδιαίτερα μετά την χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος). Πάντως οπωσδήποτε καλλιεργούνται τα θετικά χαρίσματα (όπως και φουντώνουν τα αρνητικά αν τα αφήσεις).
#2 Δεν ήξερα ότι υπάρχει αυτή η τάση που λες, τελευταίως. Πολύ ενδιαφέρον. Τόσα χρόνια έχω συνηθίσει να προσπαθούν να αποδοθούν σχεδόν τα πάντα στην ανατροφή και τις επιρροές.Είμαι κάθε άλλο παρά σχετική με γενετική, οπότε δε μπορώ να εκφέρω ουσιαστική γνώμη. Αλλά πάντα μου φαινόταν λογικό τα περισσότερα πράγματα να προέρχονται από συνδυασμό "nature" & "nurture". Και μου φαινόταν περίεργη η εμμονή στην ιδέα ενός ανθρώπου tabula rasa που διαμορφώνεται αποκλειστικά από εξωτερικά ερεθίσματα, σαν πλαστελίνη, έχοντας γύρω μου άπειρα παραδείγματα ανθρώπων από το ίδιο ακριβώς περιβάλλον και οικογένεια που ακολούθησαν διαμετρικά αντίθετες πορείες στη ζωή.Από την άλλη, τα γονίδια δεν τα ελέγχεις εύκολα - ίσως γι'αυτό οι άνθρωποι επικεντρωνόμαστε σε αυτό που (θεωρούμε ότι) μπορούμε να ελέγξουμε.
Στα παιδιά καθώς αναπτύσσονται βλέπει κανείς ξεκάθαρα πόσο έρχονται με δικά τους σετ χαρακτηριστικών του χαρακτήρα που αποκλείεται να κοπιάρισαν από κάπου παρ'εκτός από τα γονίδιά τους. Οπωσδήποτε δεν είναι ούτε τα γονίδια ο αποκλειστικός υπεύθυνος για το πώς θα εξελιχθεί κάτι το τόσο περίπλοκο όσο ο άνθρωπος! Σίγουρα επιδρά ο παράγοντας περιβάλλον/ανατροφή στο να διαμορφώσει τις λανθάνουσες τάσεις και να τις υποσκελίσει ή να τις αναδείξει αντίστοιχα. Δεν το αμφισβητώ σε καμμία περίπτωση. Ένας συνδυασμός των δύο λειτουργεί. Πάντως η θεωρία της έντονης ανάμειξης του γονιδιακού υλικού προσκρούει ιδιαίτερα έντονα στα διάφορα κλισέ που λέγονται μετά πεποιθήσεως έντονης (εν είδει βρώσης πασατέμπου σε παρείστικες συζητήσεις καφενείου) τύπου "το σκυλί σου και το παιδί σου όπως το μάθεις" ή "δεν υπάρχει δεν μπορώ υπάρχει δεν θέλω" (ας τρέξουν να το πουν σε έναν άνθρωπο με αυτισμό ή με διαβήτη κλπ) Σε κάθε περίπτωση όπως πολύ σωστά συμπεραίνεις η ψευδαίσθηση ελέγχου που μας παρέχουν τέτοιοι αφορισμοί λειτουργεί ανακουφιστικά. Γι'αυτό κι ανακυκλώνονται.
Συμφωνώ απολύτως Καραβάνα! Και να συμπληρώσω –με κίνδυνο να στιγματιστώ από κάποιους ως συντηρητική/δεξιά– ότι η τάση να αποδίδουμε τα πάντα σε εξωτερικούς παράγοντες συνδέεται ίσως με κάποιες –φερόμενες ως προοδευτικές– τάσεις να αφαιρέσουμε το βάρος της ευθύνης από λανθασμένες/παραβατικές συμπεριφορές. «Δεν φταίει ο καημένος, η κακιά μάνα/γειτονιά/κοινωνία τον οδήγησαν εκεί». Έτσι συντηρείται η μόνιμη ελπίδα της αναμόρφωσης και επανένταξης στην κοινωνία ακόμη και του πιο στυγνού εγκληματία που «υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αδελφή του ελέους, ε τώρα έτυχε να γίνει σατανιστής δολοφόνος».
#4: Δεν γνωρίζω κάτι για τα υπόλοιπα, αλλά έχω το Μύθοι και Θρύλοι της αρχαίας Ελλάδας και παρόλο που είναι τεράστιο και κατατοπιστικότατο, νομίζω ότι θυμίζει περισσότερο ακαδημαϊκό σύγγραμα και θα είναι αρκετά κουραστικό αν κάποιος θέλει κάτι εύπεπτο και ευχάριστο. Δεν είναι βιβλίο που μπορείς να πάρεις στην παραλία δηλαδή, εκτός αν είναι να χρησιμοποιηθεί για βαρίδιο στις πετσέτες να μην τις παίρνει ο αέρας.
Όχι βρε παιδιά. Δεν είπε η γυναίκα ότι το θέλει για την παραλία. Μια χαρά είναι για αφηγηματική ροή. Μην σε αποπάρω κιόλας Αγγούρι δηλαδή. Δεν έχω τέτοια πρόθεση. Αλλά αφού έχει όρεξη η ερωτώσα ας διαβάσει και κάτι τις παραπάνω.
Αστειευόμουν! Σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα ότι βαριέται να διαβάσει, απλά προσωπικά το βρήκα υπερβολικά λεπτομερές. Διαβάζοντας τώρα και τα υπόλοιπα σχόλια, έχω πειστεί να διαβάσω και του Τσιφόρου.
#4Ψάξε τη σειρά Ελληνική Μυθολογία από την Εκδοτική Αθηνών. Είναι συλλογικό έργο που αν θυμάμαι καλά είχε επιμεληθεί ο "αθάνατος" Κακριδής. Ενώ δεν είναι στεγνά ακαδημαϊκό ή εξειδικευμένο παρόλα αυτά γραμμένο με εξαιρετική ευκρίνεια. Πραγματικά φέρνει στο φως τη γοητεία των αρχαίων μύθων με ένα καθηλωτικό τρόπο. Θα το αγαπήσεις αν είσαι fan του είδους. Καλή ανάγνωση :)
Σχετικά με την 6:Είμαι σε παρομοια φάση με το "αγόρι" σου , μόνο που δεν μου συμβαίνει 3 ολόκρηρα χρόνια . Μου συμβαίνει μόνο 3 μήνες με ένα άτομο το οποίο μου αρέσει αλλά "κάπου" σκαλώνω .Υπάρχει περίπτωση να θέλει να παίξει , να δοκιμάσει και άλλες και αν δεν του κάνουν αφού έχει εσένα τόσα χρόνια θα αποφασίσει να είστε μαζί . Αν δεν ισχύει αυτό τότε μπορεί να μην θέλει τις υποχρεώσεις της σχέσης και αφού εσύ το δέχεσαι , μια χαρά βολεύεται . Εγώ θα σου πρότεινα ένα ρίσκο . Να φύγεις . Να αρχίσεις να κοιτάς για κάποιον που θέλει να κάνει σχέση μαζί σου . Τουλάχιστον να είσαι ανοιχτή σε νέες γνωριμίες και να φλερτάρεις . Τότε θα ξεκαθαριστεί αν και αυτός αισθάνεται πολλά για σένα και φοβηθεί μην σε χάσει και αφεθεί σε σένα . Μπορεί όμως να γίνει και το αντίθετο . Όπως και να ΄χει και εσύ θα ξέρεις τι γίνεται ,έχοντας πιθανότητα να βρεις και αυτό που ψάχνεις, και ο ίδιος θα μπει στην διαδικασία να δει τι γίνεται με τον ίδιο.
#3 Κανενας δεν σκεφτεται τον θεο πριν απο καποια πραξη. Συνηθως βεβαια τον σκεφτονται μετα. Αν ισχυε η θεωρια του φιλου σου τοτε δεν θα συνεβαιναν τοσες αδικιες και εγκληματα στον κοσμο απο κατα τα αλλα ευσεβεις χριστιανους. Η θρησκεια ειναι κατα τη γνωμη μου ενα ψυχολογικο αποκουμπι για τον ανθρωπο και κανενας δεν εχει τη διαθεση να εφαρμοσει τις διδαχες της θρησκειας του.
#7 Η σταση του δεθχνει οτι δεν επιθυμει να αναλαβει ευθυνες και αρνειται να ενηλικιωθει. Η σταση απεναντι στη δουλεια δειχνει και μια γενικοτερη νοοτροπια. Δεν νομιζω να του αρεσει η ιδεα να αναλαβει σπιτι παιδια. Πολυ απλα η γραφουσα θα εχει αργοτερα ενα εξτρα παιδι στο σπιτι. Ακου γραφουσα δεν αξιζει αυτη η κατασταση να την περναει καποιος και τα διαζυγια κοστιζουν. Δεν νομιζω να αντεξεις να εχεις οολες τις υποχρεωσεις εσυ.
Ερώτηση #4Όντως, η σχολική εκπαίδευση αναφορικά με τους ελληνικούς μύθους είναι τουλάχιστον ελλιπής.Κάποιες προτάσεις από μένα:i. Μη σνομπάρεις τα παιδικά αναγνώσματα. Η σειρά των εκδόσεων Στρατίκη είναι η πληρέστερη δουλειά που έχει γίνει κατ΄ εμέ, και παρά την υποτιθέμενη "ακαταλληλότητα για ανηλίκους" πολλών ελληνικών μύθων, το νόημα παραμένει αυτούσιο και σίγουρα θα μπορείς να το μαντέψεις ;-)Στα συν η εξαιρετική εικονογράφηση.http://www.stratikis.gr/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%8A%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B8%CF%81%CF%8D%CE%BB%CF%89%CE%BDπροσοχή, τα μισά περίπου από τα βιβλία της σειράς είναι ιστορικά. Για μυθολογικά θα πρότεινα την εξής σειρά ανάγνωσης:- Ελληνική Μυθολογία Α'- Αργοναυτική Εκστρατεία- Ομήρου Ιλιάδα & Οδύσσεια- Οι Θεοί του Ολύμπου- Ελληνική Μυθολογία Β'ii. Για πιο "ενήλικα" αναγνώσματα, θα κοίταζα προς τον μεγάλο ποιητή, κλασσικιστή και μυθολόγο Robert Graves.Ένα εκτεταμένο ψηφιδωτό όλων σχεδόν των ελληνικών μύθων, με καμβά την Αργοναυτική Εκστρατεία και με εκτεταμένα ιστορικά στοιχεία αναφορικά με τα εθνοτικά φύλα που αποίκισαν τον ελλαδικό χώρο, είναι το:"Ηρακλής ο συνταξιδιώτης μου" – "Hercules my shipmate"/"The Golden Fleece"http://www.goodreads.com/book/show/634067.The_Golden_FleeceΣτα ελληνικά η μετάφραση του Μάριου Βερέττα είναι αψεγάδιαστη, εν μέρει επειδή η ιστιοπλοϊκή εμπειρία του μεταφραστή τον βοηθά να αποδώσει τα χαρακτηριστικά βρεταννικού "πειρατικού" μυθιστορήματος που έχει το πόνημα.iii. Πάλι από τον Graves υπάρχει μια σύνοψη με τίτλο "The Greek Myths"http://www.goodreads.com/book/show/820461.The_Greek_Myths Δεν το έχω διαβάσει, αλλά εμπιστεύομαι τυφλά τις γνώσεις και την αφηγηματική ικανότητα του Graves, δεν ξέρω αν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά βέβαια.Χαρά μου να βοηθήσω περαιτέρω αν χρειαστεί.
Εχω διαβάσει εδώ και πολλά χρόνια και φρόντισα να αποκτήσω τους Ελληνικούς Μύθους του Ρόμπερτ Γκρέιβς,ένα έργο καταπληκτικό,που παράλληλα με τον κάθε μύθο,από της αρχή της ροής,έχει σχόλια που εξηγούν και τι σημαίνει ο κάθε χαρακτήρας,όπως και τις κοινωνικές συνθήκες πανω στις οποίες δημιουργήθηκε.Νομίζω από τα καλύτερα αναγνώσματα που έχω διαβάσει στη ζωή μου,με καθόλου "δασκαλίστικο" ύφος,ένα συναρπαστικό ταξίδι στο παρελθόν.
#6 Αγαπητή φίλη, το "αγόρι" σου δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει βλέψεις. Λες πως έδώ και τρία χρόνια σου τονίζει πως δεν είστε μαζί. Αυτό θα εξακολουθεί να κάνει. Δεν μπορούμε να ξέρουμε την πραγματική αιτία που κρύβεται πίσω από αυτή του τη συμπεριφορά. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να του ξεκαθαρίσεις πως εσύ θες κάτι πιο σοβαρό και σίγουρο έτσι ώστε να ξέρεις που βαδίζεις με τη ζωή σου. Αν αυτός επιμείνει στις αρχικές του απόψεις, τότε δε μπορείς παρά να του πεις "Ciao". Γιατί αλλιώς θα εξακολουθεί να σε έχει στο περίμενε και εσύ θα εξακολουθείς να αναλίσκεσαι στη σχέση με την ελπίδα πως κάποτε αλλάξει γνώμη, πράγμα που ειν' χλωμό, πολύ χλωμό..