Στο σημερινό «Α μπα»: είσαι μισάνθρωπος; Έφτασες στο σωστό μέρος

Στο σημερινό «Α μπα»: είσαι μισάνθρωπος; Έφτασες στο σωστό μέρος Facebook Twitter
52


__________________
1.

αισθανομαι οτι ολο το περιβαλλον μου,ειναι ενας βουρκος που εχω παγιδευτει,& οσες παραπανω κινησεις κανω βουλιαζω ολο πιο βαθια. ποση στωικοτητα να δειξω σε μια "τοξικη" πεθερα-χηρα που αντικατεστησε τον αντρα της με τον μοναχογιο της και δικο μου αντρα, τον αντρα μου που ειναι η προσωποποιηση του ορου ¨καλος ανθρωπος¨ αλλα με διαταραχες πανικου με υποστηριξη ηρεμιστικων φαρμακων απο ψυχολογο, αναβλητικος σε σημειο εξωφρενικο, αρρωστοφοβια και τυψεις που του δημιουργει η μανα του τυπου: -κοτζαμ μαντραχαλος να παιρνεις φαρμακα και να φοβασαι δεν ντρεπεσαι?!!! - θελω να τον προστατεψω απο την μια, απο την αλλη εγω εχω φορτωθει ολες μας τις οικονομικες κινησεις, - η οικογενεια μου εχει απαιτησεις απο εμενα διοτι ο,τι και αν παει στραβα οικονομικα, εγω εχω το σθενος να το αντιμετωπισω και επρεπε να το ειχα προβλεψει γιατι ο αντρας μου δεν ειναι σε ψυχολογικη θεση και διαυγεια για τετοια θεματα!...και σαν κερασακι ηρθε και η ανακοινωση του γιατρου οτι εχουμε πολυ μικρες πιθανοτητες για τεκνοποιηση λογω του αντρα μου...παγωσα, μουδιασα, δεν εδειξα τιποτα, σταθηκα ψυχολογικα στον αντρα μου και προσπαθουσα να τον διασκεδασω κανοντας την τρελη οτι δεν τρεχει καστανο...και επανερχομαι στην αρχικη ερωτηση και συγγνωμη για το σεντονι...λες εαν μεινω ακινητη και δεν πανικοβληθω να μην με ρουφηξει ο βουρκος?αισθανομαι οτι θελω να πεταξω ενα σπιρτο πισω μου και να γινουν ολα σταχτη και να εξαφανιστω...ναι, αυτα εχει η ζωη, το ξερω αλλα ολα μαζεμενα?το θεωρεις μαζοχιστικο να τα υπομενω ολα αυτα θεωρωντας οτι θα τα ¨φτιαξω" εγω ολα ή η ζωη ειναι πολυ μικρη και να προχωρησω σε πιο υγιεις καταστασεις?- cookiedude

Η τελευταία πρόταση δεν είναι ερώτηση. Είναι δήλωση που δείχνει τι πιστεύεις, και τυχαίνει να έχει στο τέλος ερωτηματικό.


Πιστεύεις ότι λύνονται τα περισσότερα με την οριοθέτηση της πεθεράς; Πιστεύεις ότι οριοθετείται η πεθερά; Πιστεύεις ότι ήξερες πάντα ότι θα είσαι ο βράχος, αλλά δεν είχες φανταστεί πόσο δύσκολο θα είναι; Πιστεύεις ότι τελικά δεν ήξερες ότι θα ήσουν ο βράχος, και ήλπιζες να αλλάξουν τα πράγματα;


Οι ερωτήσεις αυτές έχουν απαντήσεις, αλλά νομίζω ότι οι απαντήσεις εξαρτώνται από την παρακάτω: τον άντρα σου τον σέβεσαι ή τον λυπάσαι;


Μέχρι να αποφασίσεις – αν δεν ξέρεις ακόμα τι να κάνεις, αν και νομίζω ότι έχεις πάρει τις αποφάσεις σου – δεν θα ήταν κακή ιδέα να πας κι εσύ σε έναν ψυχολόγο, αν δεν έχεις κάποιον να μιλήσεις. Αυτό που κάνεις, να δείχνεις δυνατή εξωτερικά, να παριστάνεις ότι δεν τρέχει τίποτα, ενώ μέσα σου να βουλιάζεις, δεν είναι βιώσιμη τακτική. Φθείρεσαι εξαιρετικά γρήγορα, και δημιουργείς ανειλικρινείς σχέσεις με τους άλλους. Το κίνητρο δεν αγιάζει τα μέσα – και να ξέρεις ότι όσο αγνό και να το περιγράφεις, ως ένα σημείο σου αρέσει η αίσθηση του Θεού που σου χαρίζει η συμπεριφορά σου.

__________________
2.


Αγαπητή Άμπα,

Είχα μια σχέση με έναν κατά 20 χρόνια μεγαλύτερο μου άντρα. Είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να είναι σωστός σε όλα και με όλους τους ανθρώπους γύρω του και είναι πολύ υπεύθυνος με τη δουλειά του. Έχει πολλά ακόμη θετικά χαρακτηριστικά, όπως και αρνητικά, αλλά στέκομαι σε αυτά για να συνεχίσω την ιστορία μου. Ήμασταν μαζί 2 χρόνια, σχεδόν στα κρυφά. Είναι καθηγητής και επειδή εγώ ήμουν τότε 19 χρονών θεωρούσε πως θα υπάρξει πρόβλημα στη δουλειά του αν αυτό μαθευτεί στον "κύκλο" του. Χωρίσαμε, χωρίς να κόψουμε επαφή (γιατί κατά κάποιον τρόπο συνεργαζόμαστε) και ένα χρόνο μετά έμαθα πως διατηρούσε παράλληλη σχέση με μια κοπέλα σχεδόν συνομήλικη μου, με την οποία μάλλον καταλάθως μαθεύτηκε λίγο περισσότερο. Όταν μάλλον χωρίς αποτέλεσμα προσπάθησα να πάρω απαντήσεις για τα ερωτήματα μου, εκείνος μου είπε πως το έκανε από ανασφάλεια πως θα φύγω, πως θα τον βαρεθώ ή πως δε θα τον αγαπάω. Τώρα με θέλει στη ζωή του, για όσο κρατήσει και δεν τον νοιάζει αν το μάθουν όλοι γιατί λέει πως κατάλαβε πως η ευτυχία του είναι μαζί μου και πως είναι μετά από πάρα πολλά χρόνια ερωτευμένος.
Δεν ξέρω γιατί στα λέω όλα αυτα, δεν έχω και τίποτα να ρωτήσω. Τον αγαπάω, δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να τον συγχωρήσω και δεν ξέρω αν τελικά αγαπάω τον άνθρωπο που νόμιζα πως ήξερα ή αν αυτό που πραγματικά είναι. Δεν ξέρω αν θέλω να γυρίσω, κι όταν νομίζω πως θέλω, δεν ξέρω αν είναι από εγωισμό ή επειδή όταν είμαι μαζί του νιώθω να ηρεμεί το μέσα μου. Έχεις κάναν τρόπο να μου πεις για το πώς θα καταλάβω τι θέλω πραγματικά; Μη μου πεις να μην τον βλέπω, γιατί συνεργαζόμαστε. Δε μένει εκεί η σχέση μας προφανώς, αλλά και να μη θελω καθόλου να τον δω, θα τον βλέπω 4 φορές τη βδομάδα, για έναν ακόμη χρόνο.- Γ. 22

Αυτό που μου απειλεί να μου πολτοποιήσει το μυαλό είναι το πώς γίνεται να ξέρεις ότι κάποιος σε απατούσε συστηματικά, να το μάθεις από τρίτους, και η βασική σου περιγραφή για αυτόν να είναι «προσπαθεί να είναι σωστός σε όλα και με όλους τους ανθρώπους γύρω του».


Μάλλον πρέπει να προσπαθήσει λίγο περισσότερο, ε; Είναι από αυτούς τους μαθητές; Τους «είναι έξυπνος αλλά δεν διαβάζει;»


Το άτομο αυτό είχε δύο παράλληλες σχέσεις που κρατούσε κρυφές, όχι για να μην το μάθει ο κύκλος του – συνεχίζεις σφυρίζοντας στο δρόμο της αφέλειας – αλλά για να μη μάθει η μία για την άλλη, καλό μου παιδί. Το επιχείρημα του, και είναι ανεκτίμητης αξίας, είναι: «σε απάτησα γιατί σε αγαπούσα». Τώρα που βγήκαν όλα στη φόρα κι έμεινε ρέστος, είναι πιο ερωτευμένος από ποτέ. Όποια γυρίσει πρώτη, κέρδισε το κελεπούρι!


Για να έχει αξία το «να καταλάβω τι θέλω» πρέπει πρώτα να έχεις δεχτεί τα δεδομένα, και να τα βλέπεις όπως είναι. Τι σου έκανε; Πώς εξηγήθηκε; Και πώς σου φαίνεται η εξήγηση; Άσε τις αγάπες, άσε αυτή την καημένη τη λέξη στην ησυχία της, τι άλλο θα δικαιολογήσει ο καθένας στο όνομα της; Βρες άλλη λέξη. Είναι σίγουρο ότι υπάρχει καταλληλότερη.


Είσαι άπειρη, και το εκμεταλλεύεται, και είναι πάρα πολύ εύκολο να το εκμεταλλευτεί. Όταν γίνεις 42, θα καταλάβεις πόσο απίστευτα εύκολο είναι. Είναι τόσο εύκολο, που το έκανε με δύο ταυτόχρονα. Δεν είναι επειδή είναι κάποιος γοητευτικός μάγκας. Είναι επειδή σε περνάει είκοσι χρόνια.


Αν κάνω λάθος και πρόκειται για τον παρεξηγημένο έρωτα της δεκαετίας, θα το καταλάβεις. Αλλά αν ήταν, δεν θα αναρωτιόσουν.

__________________
3.

Κάνω ιδιαίτερα μαθήματα ένα καινούριο μου μάθημα ήταν ένας κοντά στην ηλικία μου νέος τελοσπάντων. Γενικά με μία ψιλοαντικοινωνική συμπεριφορά, που δε μου δημιουργούσε ωστόσο πρόβλημα γιατί στο μάθημα συνεργαζόταν. Ωστόσο το γεγονός ότι κάποιες φορές προσπαθούσε να φτιάξει το παντελόνι του το οποίο τον πίεζε λόγω ανόρθωσης οργάνου εκ των έσω, όσο διακριτικά και αν το έκανε και όσο κι αν ξέρω ότι ήταν μια απλή αντίδραση του οργανισμού, δε μπορώ να το διαχειριστώ μέσα μου, με φέρνει σε αμήχανη θέση, αν κι εκείνη τη στιγμή δε δίνω καμία σημασία. Σκέφτηκα το ενδεχόμενο αν ήταν ωραίος θα με πείραζε; Θα με πείραζε και τότε, αν ήμουν άντρας τι θα έκανα, θα φορούσα κάτι μακρύ. Το ίδιο πράγμα βέβαια το έχω συναντήσει και σε μικρότερα αγόρια, αλλά εκεί δε νιώθω το ίδιο άβολα γιατί ξέρω ότι είναι ακόμα σε φάση προσαρμογής κι ούτε αυτά ξέρουν πως να το χειριστούν. Ύστερα από το γεγονός αυτό προβληματίστηκα και σκεφτόμουν γιατί δε μου άρεσε τόσο πολύ. Έχεις κάποια άλλη ιδέα μήπως;- από πάνω


Είναι πραγματικά απαραίτητο να αναλύσουμε γιατί δεν σου άρεσε τόσο πολύ;


Είναι;


Αν πούμε ότι είναι μια σωματική έκφραση που δεν συνηθίζεται σε δημόσιους χώρους και σε επαγγελματικές δραστηριότητες; Είναι αρκετό; Πόσο πολύ θα σου άρεσε αν άρχιζε να τρέχει η μύτη του ποτάμι; Ούτε αυτό θα μπορούσε να το ελέγξει.


Για τη συγκεκριμένη έκφραση ωστόσο, ξέρουμε ότι μπορεί να είναι ακούσια, αλλά μπορεί και να μην είναι. Δεν ξέρεις τι από τα δύο είναι. Υποθέτεις και επιλέγεις να πιστέψεις ότι συμβαίνει ακούσια. Πείθεσαι, εκατό τοις εκατό; Δε νομίζω.

__________________
4.

Πιστεύω πως η "τέλεια" (σε εισαγωγικά γιατί ποτέ δεν θα είναι τέλεια) παιδεία προκύπτει απο την καλύτερη ισσοροπία γνώσεων και εμπειριών. Δεν θεωρώ παιδευμένο άνθρωπο εκείνον που έχει διαβάσει 100 χιλιάδες βιβλία αλλά αποφεύγει να έρχεται σε επαφή με τον κόσμο, τη φύση, διαφορετικά ερεθίσματα και εμπειρίες πολύ πέρα των προτιμίσεών του, ούτε ανθρώπους που διάλεξαν το καλύτερο απλά επειδή το διάβασαν και δεν προκοκάλεσαν τους εαυτούς τους ψάχνοντας και χτίζοντάς το ή αντίθετα εκείνους που σπούδασαν το "πανεπιστήμιο της ζωής" και αρνήθηκαν να κουράσουν το μυαλό τους
διαβάζοντας και αναλύοντας το τι έμαθαν μέσα απο τις ματιές άλλων ανθρώπων.

Εσύ τι πιστεύεις;

Ρηξικέλευθη άποψη. Σε λίγο θα μάθουμε και ότι κορμί χτίζεται με ισορροπία μεταξύ άσκησης και δίαιτας.

__________________
5.

Αγαπητή μου Αμπα, μετά απο 2 χρονια εργασιακής αναζήτησης και αλλαζοντας 3 δουλειες στο αντικειμενό μου (Τει αισθητικης-Κοσμητολογιας) συνειδητοποίησα πως ενα καλό μεταπτυχιακό δεν αρκεί για να έχω μια νορμάλ δουλεια που δεν θα με φθειρει σωματικα και ψυχικα και θα χει ανθρωπινα ωραρια. Επίσης, πάνω στην έρευνα για το μαστερ, μου είπαν οι καθηγητές εμμέσως πλην σαφώς πως με πτυχίο Αισθητικης Τει δεν προκειται να γίνω δεκτη στο μεταπτυχιακό, καθώς δεν έχει αξία. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις δουλειές που μου προτείνουν όλοι βάσει πτυχίου που πολύ απλά είναι πωλήσεις(είτε καλλυντικών, είτε θεραπειών) με οδηγούν στην απόφαση να προσπαθήσω να αποκτήσω ένα δευτερο πτυχίο σε τομέα θετικής κατευθυνσης, ωστε να έχω πιθανότητες να αποκτησω τη μονη δουλεια που μου αρεσε πραγματικα, στο εργαστήριο καλλυντικών. Με το 2ο πτυχίο απο Αει, καλώς ή κακώς θα μπορω να ψαξω και εκτός Ελλαδας αν εδω τα βρω σκουρα. Το προβλημα μου: Μενω σε επαρχιακο χωριο εντος Αττικης, και εχω ξεκινησει καποιες διαδικασιες για τις κατατακτηριες, με πολυ δυσκολια γιατι θα ηθελα να κανω φροντιστηρια που ειναι δυστυχως μονο στην Αθηνα. Παραλληλα δουλευω σε φαρμακειο ως προωθητρια καλλυντικων με σπαστο ωραριο και 6 μερες, οποτε χρονος για Αθηνα μηδεν. Επιθυμια μου ειναι, καποια στιγμη να φυγω απο το πατρικό και να μεινω μονιμα Αθήνα. Εν τω μεταξύ οι γονείς μου δεν γνωρίζουν τα σχέδια μου για τις κατατακτήριες καθώς πιστεύω πως δεν θα το εγκρίνουν επειδη ειμαι μεγάλη (24 στα 25) και πρεπει να δουλευω για τα χρηματα και την ασφαλιση, και επειδη θεωρουν πως τα πτυχια ειναι ματαια στην Ελλαδα του 2015.Οποτε πορευομαι με το σκεπτικο πως θα στεκομαι εξ ολοκληρου στα δικά μου ποδια. Και αναρωτιέμαι τι με συμφέρει να κάνω; Να μείνω να δουλευω στο φαρμακειο κι οταν περασω να παραμεινω στο πατρικο για να μην πληρωνω νοικια ή να μετακομισω Αθηνα με οτι έχω μαζεψει, να δουλεψω όπου να ναι οσο κανω φροντιστηριο και μετα να συνδυασω σπουδες με δουλειά; Αν μείνω στο πατρικό μου δεν θα πληρώνω νοικια και φαι αλλά θα χω πολλα μεταφορικα χωρίς χρόνο για δουλειά.1000 συγνώμη για το υπερδιπλο σεντόνι, αλλά με καίει πολύ!φιλιά!- Αούα

Αούα, ακούγεσαι πολύ προκομμένο παιδί, με σχέδιο και φιλοδοξίες, και είμαι σίγουρη ότι θα πάρεις την καλύτερη δυνατή απόφαση. Δεν θέλω να αποφύγω την απάντηση, αλήθεια, αυτό πιστεύω. Και οι δύο λύσεις είναι βιώσιμες, οπότε η απάντηση εξαρτάται από το τι σου ανεβάζει περισσότερο την ψυχολογία, και η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Καλή τύχη σε ό,τι και αν αποφασίσεις, και ξέρω ότι θα μεγαλουργήσεις.


Αυτό που δεν ξέρω, και δεν αναλύεις καθόλου, είναι για ποιο λόγο αποκλείεται να έχεις ανθρώπινο ωράριο και μια δουλειά που δεν θα σε φθείρει σωματικά και ψυχικά με το πτυχίο που διαθέτεις ήδη. Υποψιάζομαι τι εννοείς, αλλά οι ενημερωμένες αισθητικοί για τις τάσεις της μόδας, που είναι επαγγελματίες, έχουν τρόπους, και διαθέτουν στοιχειώδη διακριτικότητα, είναι εξαιρετικά δυσεύρετο είδος. Αν διαθέτεις τα παραπάνω προσόντα, θα γίνεις ανάρπαστη με δικιά σου πελατεία, που θα μπορείς να ελέγχεις, γιατί ξέρω ότι οι πελάτισσες με τα ανωτέρω προσόντα είναι επίσης εξαιρετικά δυσεύρετο είδος. Μια ιδέα ρίχνω, και αν ήμουν στην Αττική, θα γινόμουν η πρώτη σου πελάτισσα. Εγώ λέω να ψαρέψεις πελάτισσες – και πελάτες, γιατί όχι – από το φαρμακείο, δίνοντας καρτούλες (μετά από συνεννόηση με το αφεντικό, φυσικά). Όχι για πάντα, για χρηματοδότηση μέχρι το δεύτερο πτυχίο. Μάθε τέχνη, λένε. Κάτι ξέρουν.

__________________
6.

Αγαπητή Α,μπα,

φυσικά λατρεύω τη στήλη σου - μεταφράζω ερωταπαντήσεις ενίοτε σε μία φίλη μου, η οποία λέει σταθερά ότι σε ένα ιδανικό δείπνο θα ήθελε να κάθεται ανάμεσα σε σένα και το Στίβεν Φράι (και έχει δίκιο!)

Είμαι 32, ζω και δουλεύω στη Γερμανία. Είμαι υγιής, χαρούμενος (πλέον) άνθρωπος, με μια δουλειά που μου αρέσει, καλούς φίλους και πολλά ενδιαφέροντα. Θέλω, όμως, ένα σύντροφο. Εδώ και ενάμιση χρόνο είμαι ξανά σινγκλ. Είμαι μια χαρά γυναίκα, κοινωνική και γνωρίζω εύκολα κόσμο (το προσπαθώ, άλλωστε) - στη δουλειά (δουλεύω σε μεγάλη εταιρία), μέσω φίλων, σε μία πλατφόρμα online dating, αλλά ως τώρα τίποτε το αξιοσημείωτο. Ταυτόχρονα, βέβαια, ο αριθμός των ανθρώπων που γνωρίζω και δεν είναι σε σχέση μοιάζει να μειώνεται εκθετικά. Το θέμα το βλέπω με αισιοδοξία, αλλά, ναι, είναι μερικές μέρες που με παίρνει από κάτω. Σήμερα είναι μία από αυτές τις μέρες, και έχω κολλήσει. Έχεις καμιά ιδέα;

Σ'ευχαριστώ!- George Costanza (όχι, δεν είμαι, αλλά δεν είναι φοβερός;)

Καμία ιδέα, τα κάνεις όλα σωστά. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο. Έτυχε να περάσεις μια δύσκολη μέρα. Ένας χρόνος, δύο χρόνια χωρίς σχέση δεν είναι τίποτα. Θα βρεις κάποιον, μην πω κάποιους ακόμα, μην ανησυχείς καθόλου. Σου το υπόσχομαι, και παίρνω πάνω μου το ρίσκο της υπόσχεσης. Αν κάνω λάθος, έλα να με βρεις, να ζητήσεις τα ρέστα. Όχι, θα έρθω εγώ να σε βρω. Τόσο πολύ δεσμεύομαι.

 

__________________
7.

Αγαπητή Α,μπα,
Έχω ένα πρόβλημα: με ενοχλούν οι γύρω μου. Και δεν εννοώ οι φίλοι μου, αλλά οι άγνωστοι. Με ενοχλεί αυτός που κάνει θόρυβο μασώντας τσίχλα στο σινεμά, με ενοχλούν αυτοί που μιλάνε δυνατά μέσα στο μετρό, αυτοί που περπατάν αργά στη μέση του δρόμου, αυτοί που μιλάνε και έχουν πιάσει όλο το πεζοδρόμιο και δε σε αφήνουν να περάσεις, τέτοια πράγματα...
Θυμώνω με τον εαυτό μου που εκνευρίζεται από τέτοιες βλακείες, αλλά δεν μπορώ να το ελέγξω. (παρεμπιπτώντως, μεγάλωσα με μια μάνα "στα όρια νευρικής κρίσης")
Παρόλα αυτά δεν είμαι ποτέ αγενής με αγνώστους, αλλά πάντοτε φιλική και χαμογελαστή.
Από πού θα με συμβούλευες να ξεκινήσω, ώστε να καταφέρω να το νικήσω;
Σε ευχαριστώ!

Με εντατική θέαση του Curb your enthusiasm. Αν δεν σου περάσουν όλα, τουλάχιστον θα δεχτείς τον εαυτό σου όπως είναι.

52

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#1 Όπως ίσως έχεις πολύ καλά καταλάβει, ο βούρκος δεν ξεφυτρώνει από τη μια μέρα στην άλλη, μαζεύεται...Η πεθερά λέει το'να, εσύ το αφήνεις να περάσει...Ο σύζυγος λέει τ'άλλο, εσύ αποφασίζεις να το υπομείνεις/παρηγορήσεις...Συμβαίνει το τρίτο, εσύ (ασυνείδητα; συνειδητά; δεν έχει σημασία) παίρνεις το ρόλο του θεατή.Και μια μέρα, η μόνη λύση που αισθάνεσαι να σε καλύπτει συναισθηματικά, είναι να τα βροντήξεις όλα και να φύγεις...Προφανώς δε σε κατηγορώ. Στα δικά μου μάτια, και η στήριξη που μέχρι τώρα έδωσες, άσχετα αν ήταν σωστή ή λάθος, ηρωικό κατόρθωμα μου φαίνεται.Όμως, σου περιγράφω την εικόνα της αθροιστικής συνέπειας της στάσης σου. Μου ακούγεται πολύ λογικό να θέλεις να φύγεις μέσα σε όλα αυτά. Αλλά, άσχετα με το αν θα το κάνεις ή όχι, όπως είπαν πολλοί, είναι σίγουρα απαραίτητο να καταλάβεις ποιά είναι η επιβλαβής στάση που τηρείς, και για ποιό λόγο την επιλέγεις. Αλλιώς, και στο μέλλον θα καταλήξεις μοιραία με τα ίδια (ή αντιστοίχου είδους) προβλήματα...Καλή ψυχοθεραπεία, λοιπόν, και καλή τύχη.
#3 Γιατί άραγε αισθάνεται αμηχανία μια γυναίκα όταν σηκώνεται το πουλί ενός άντρα σε ακατάλληλη στιγμή; λογικό θα ήταν να αισθάνεται αμηχανία εκείνος.
Αν δεν είναι ζευγάρι με τον άνδρα, πώς θα πρέπει να αισθάνεται;Το λες και μόνος σου: "σε ακατάλληλη στιγμή".Εκείνος δεν αισθάνεται αμηχανία, εφόσον αισθάνεται άλλα πράγματα - δεν είναι λογικό;
@Πόρτα: όταν συμβαίνει το συγκεκριμένο (στύση) η γυναίκα αντιλαμβάνεται τι μπορεί να σκέφτεται ο άνδρας και γι' αυτό κομπλάρει. Ο άνδρας, αν δεν θέλει να του συμβεί, αφήνει κατά μέρος τις σκέψεις που την προκαλούν και γλιτώνει την αμηχανία. Η άλλη τι φταίει;
Haifishnet, η αυταρέσκεια που προκαλεί στους άντρες η στύση τους είναι λίγο αστεία. Μην κομπλάρετε κορίτσια. Αν δε σας προκαλέσει κανένα δέος, το πανηγυρικά ανορθωμένο πέος θα επανέλθει πάραυτα στις αρχικές του διαστάσεις.
#3Ούσα καθηγήτρια γνωρίζω οτι πολλοί έφηβοι και μεγαλύτεροι λίγο φοιτητές σκέπτονται διάφορα για τις καθηήτριες τους και μπορεί αυτό να οδηγήσει σε τέτοιες καταστάσεις όπως περιγράφει η κοπέλα, εμένα δεν μου χει τύχει κάτι τέτοιο αλλά σαφώς φλερτ και επίμονο φυσικά που το χω σταματήσει με τρόπο ευγενικό αλλά πλήρως κατανοητό. Δεν θεωρώ οτι είναι μόνο το ντύσιμο που προκαλεί, εγώ για παράδειγμα φοράω συνεχώς τζην, t-shirt ή πουλόβερ και αθλητικά ή μποτακια και καθόλου φούστες ή φορέματα γιατί πολύ απλά έτσι βολεύομαι και νιώθω πιο άνετα!!το ρούχο όμως δεν είναι οδηγός!
#1Να μιλήσεις σε ειδικό για να βγάλεις όλη αυτήν ένταση από μέσσα σου, δεν είσαι Θεός είσαι άνθρωπος και θα πρέπει να κα΄νεις μια ειλικρινή συζήτηση με το σύντροφο σου για όλη αυτήν την κατάσταση.#2Φύγε τώρα!!#6Κάθε δεντράκι έχει τον ίσκιο του, έτσι έλεγε γιαγιά μου και εγώ το σκέφτομαι αυτές τις μέρες που είμαι και πάλι μόνη μου!
Φίλη στο #1 σχετικά με την ικανότητα τεκνοποίησης θα σου έλεγα να μην στεναχωριέσαι από τώρα μ'αυτά που σας είπε ο γιατρός. Άπειρα τα παραδείγματα ανδρών που υποτίθεται πως είχαν πρόβλημα και τελικά έκαναν αμέσως παιδί. Το σπέρμα είναι κάτι πολύ ευμετάβλητο και αν εσύ είσαι γόνιμη μπορεί μια χαρά να μείνεις έγκυος και μάλιστα πολύ γρήγορα. Γιαυτό δοκίμασε πρώτα να μείνεις έγκυος για ένα διάστημα πχ 6 μήνες και αν δεν τα καταφέρεις τότε το συνυπολογίζεις κι αυτό στην εξίσωση.Και με αφορμή όσα περιγράφει η κοπέλα για την πεθερά της θα ήθελα να κανω ένα γενικότερο σχόλιο, δεν καταλαβαίνω βρε παιδιά όσες έχετε πεθερές γιατί ασχολείστε τόσο πολύ και τρώγεστε και το θεωρείετε μείζον πρόβλημα το τι κάνει η πεθερά με το γιο της, τι λενε μεταξύ τους και αν εσείς συμφωνείτε ή όχι; Να μιλήσετε και να επέμβετε όταν έρθει ο άντρας σας και σας πει δεν αντέχω τη μάνα μου, βοήθησέ με! Ή τον βλέπετε να σκάει από τη στεναχώρια του λόγω της κακής τους σχέσης.Αλλιώς δεν καταλαβένετε ότι φυτρώνετε εκει που δεν σας σπέρνουν? Σας αρέσει εσάς να σχολιάζει ο άντρας σας τη σχέση σας με τους γονείς σας?
Πώς συμπεραίνεις όμως ότι η πεθερά δεν έχει η ίδια πρώτη υπερβεί τα όρια του δικού τους σπιτικού; Πόσο σίγουρη είσαι ότι το θέμα αφορά απλώς κουβέντες που μάνα-γιος έχουν μεταξύ τους;Από τη φράση "αντικατεστησε τον αντρα της με τον μοναχογιο της" δημιουργείται περισσότερο η αίσθηση ότι εκείνη πρώτη είναι που γίνεται παρεμβατική, απαιτώντας πιθανότατα περισσότερο χρόνο και ενασχόληση από αυτή που αντιστοιχεί στους γονείς ενός ανθρώπου με δική του οικογένεια.Δε λέω ότι είναι οπωσδήποτε έτσι - δεν αναλύεται επαρκώς στο γράμμα - αλλά πιστεύω ότι ακριβώς αυτή η έλλειψη πληροφοριών δεν δικαιολογεί και το αβίαστο συμπέρασμα ότι η γράφουσα είναι αυτή που φυτρώνει εκεί που δεν τη σπέρνουν.
Καλή μου εγώ σχολίασα αυτά που διάβασα, όχι αυτά που υπέθεσα. Η κοπέλα περιγράφει πόσο την ενοχλούν οι απόψεις της πεθεράς σε θέματα προσωπικά του γιου της και όχι δικά της ή του σπιτιού τους, μιλάει για παράδειγμα για τη φαρμακευτική του αγωγή. Και λέω εγώ τώρα: πόσο κλασικό πρόβλημα γάμου είναι αυτό, τους έβλεπες φίλη μου ποιοι είναι και τι απόψεις έχουν, τον έβλεπες τον άντρα σου ότι επηρρεάζεται από τη μάνα του (και ποιος δεν επηρρεάζεται δηλαδή), πήρες αποφάσεις να ενώσεις τη ζωή σου μαζί τους (όχι μαζί του, μαζί τους) και τώρα λες α όοοχι εγώ μόνο τον άντρα ήθελα. Εμ δεν πάει έτσι.Και πάλι εγώ είπα πως κάνω ένα γενικό σχόλιο για όσες τρώγωνται να υποτάξουν ντε και καλά τις πεθερές. Δεν σχολίασα ειδικά τη συγκεκριμένη γιατί της αναγνωρίζω ότι έχει αναλάβει ένα δύσκολο ρόλο πλάι σε έναν άρρωστο άνθρωπο, αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες και κάπου οκ δικαιολογείται και να αγανακτήσει αν η πεθερά της βγάζει τον ασθενή από τη "σειρά" που προσπαθεί εκείνη να τον κρατήσει ώστε να μπορεί μετά να φέρει βόλτα μόνη της και να στηρίζει το σπίτι τους.
Δεν το βρίσκω φυσιολογικό, όχι, το βρίσκω μάλλον τοξικό. Όμως δεν βρίσκω πουθενά στην ερώτηση να γράφει ότι ο σύζυγος δεν είναι της ίδιας κοσμοθεωρίας με τη μάνα του. Και γι αυτό μου κάνει εντύπωση πως πήγε κι έμπλεξε με έναν άνθρωπο με τον οποίο δε συμφωνεί σε βασικά πράγματα, δεν αντέχει τη μάνα του και δεν αντέχει και να τον φροντίζει και να τραβάει μόνη όλο το κουπί της οικογένειας.Με κάθε επιφύλαξη πάντα ότι μπορεί και να μην είναι καθόλου έτσι τα πράγματα και να έχει βρεθεί στο βούρκο άθελά της η κοπέλα. Και με όλο το σεβασμό στα ζόρια που περνάει.Εν κατακλείδι αν ζητάει συμβουλή, η δική μου είναι "ναι φύγε" να ζήσεις τη ζωή που θέλεις με ανθρώπους που σου ταιριάζουν.
@ Mia Idea - Δηλαδή εσύ το βρίσκεις φυσιολογικό να ταπεινώνει μια μάνα τον γιο της επειδή παίρνει φαρμακευτική αγωγή και έχει ψυχολογικά προβλήματα χωρίς να νοιάζεται αν του επιτείνει τα προβλήματα; Και η νύφη να κάθεται θεατής να παρακολουθεί την κατρακύλα του συζύγου της; Δεν είναι όλες οι μητέρες αγίες, ξέρεις, αντιθέτως, ευθύνονται για πολλά δεινά ως προς το πόσο υποφέρουν οι απανταχού νύφες.
Όταν το αντικείμενο συζήτησης μεταξύ πεθεράς και γιού είναι η νύφη, π.χ. εγώ, όχι απλώς δεν φυτρώνω εκεί που δεν με σπέρνουν... ίσα ίσα με φυτεύουν από μόνοι τους και επιβάλλεται να πάρω θέση! (αν μάθω δηλαδή ποτέ τι έχει ειπωθεί)
Νο.7Εμένα με ενοχλούν και αυτί που κάνουν ήχους με τη μύτη - στομα, όταν μυρίζουν περίεργα, όταν τρώνε με ανοιχτό το στόμα, το φαγητό που μυριζει κάπως και το τρώνε ΜΕΣΑ στο γραφείο! Με ενοχλεί ο γείτονας που ουρλιάζει στα παιδιά του με ανοιχτή την πορτα και δίνει πόνο 6.30 η ώρα το πρωι (η χειρότερη ώρα γιατί εγω ξυπναω 7).Γενικά ότι ξεπερνάει τα όρια της διακριτικότητας με ενοχλεί. Και όπως είπε μια φίλη πιο πάνω αυτοί φταίνε όχι εμείς. Μια φορά έκανα θόρυβο μέσα στο γραφείο γιατί σφράγιζα πακέτο με κολλητική ταινία και ο τυπάς που κάθεται δίπλα μου και μου έχει σπάσει τα ναύρα μου έκανε ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ για μίσο λεπτό! Η λύση είναι οι ωτοασπίδες στα ΜΜΜ και να αποφεύγεις τους πολυσύχναστους δρόμους!
#2: "Είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να είναι σωστός σε όλα και με όλους τους ανθρώπους γύρω του και είναι πολύ υπεύθυνος με τη δουλειά του." = Με πήγαινε και στα Goody's όταν του έκανα μουτράκια, αλλά δεν ήθελε να υπάρξει και πρόβλημα στη δουλειά του αν η σχέση μας μαθευτεί στον "κύκλο" του.Το πιστεύω πάντως ότι θέλει να είναι σωστός με όλους και με τη δουλειά του. Είχε δυο φοιτήτριες που τον γούσταραν και δεν ήθελε να απογοητεύσει καμία. Ήθελε και οι δύο να μάθουν απ' τον καλύτερο. Σωστός δάσκαλος!
#2. Αχ, βρε Α, Μπα μου. Τι πας και κάνεις; Άσε την στο ροζ συννεφάκι της. Έχουν και οι ανώριμοι 40αρηδες δικαιώματα σε αυτή τη ζωή. Ειδικά αυτοί που θέλουν μικρούλες και ακόμα καλύτερα αυτοί που εκμεταλλεύονται την εξουσιαστική σχέση που έχουν με άπειρα παιδιά που διδάσκουν, για να βγάζουν λαχταριστές μικρούλες. (Τι καραγκιόζης θεέ μου. )
#1. Πριν στρέψεις τα πυρά σου προς τα έξω, σκέψου πρώτα ότι αυτή η μάνα με αυτά τα μυαλά και αυτός ο γιος με αυτά τα μυαλά προϋπήρχαν της γνωριμίας σου μαζί τους. Όταν αποφάσισες να παντρευτείτε, είτε από απειρία, είτε από εθελοτυφλία, είτε από άρνηση, επέλεξες να μην τα "δεις" Πολλές φορές οι άνθρωποι πιστεύουν ότι "η αγάπη όλα τα νικά" και βουτάνε στον κουβά παρέα με την ελπίδα. Κακώς. Ένα ενοχλητικό κουσούρι στον σύντροφο σου, μόνο να χειροτερέψει πρόκειται με την τριβή και τον χρόνο. Και επίσης αν δε δεις από το καλημέρα ότι ο σύντροφός σου έχει ήδη -δεν φτάνει η δική σου επιθυμία- τραβηγμένη γραμμή με την οικογένεια του, τότε συγχαρητήρια! Παντρεύτηκες και το σόι του.
#7: Επίσης, αυτοί που κάνουν "φφφτσσσσλ τσλλλ" με το στόμα τους λες και έχει κολλήσει καμιά κομματάρα μπριζόλα ανάμεσα στα δόντια τους, αυτοί που δεν αφήνουν τον κόσμο να βγεί πρώτα απ'το μετρό/λεωφορείο πριν μπουν, το σπρωξίδι, το αχρείαστο άγγιγμα από πωλητές και άλλους κ.α.Όσο ήμουν στην Ελλάδα, εκνευριζόμουν. Όποτε γυρίζω τώρα εκνευρίζομαι στο 10πλάσιο. Την πρώτη εβδομάδα. Την δεύτερη όμως, έχω προσέξει, ότι εγκλιματίζομαι και πέφτω στα κανονικά επίπεδα εκνευρισμού. :P
Φίλη # 6 ζημιά μ’ έκανες σήμερα. Από το πρωί που διάβασα την ερώτηση σου σπάω το κεφάλι μου να βρω ποιους θα ήθελα να έχω σε ένα ιδανικό δείπνο. Τέτοιο σκάλωμα είχα καιρό να πάθω. Τον έναν τον έχω σίγουρο είναι ο Κιουμπρικ, για τον δεύτερο ψάχνω που πρέπει να είναι σαν comic relief να γελάσουμε και λιγάκι…
Βλέπω είσαι κι εσύ σινεφίλη Iris έτσι? Πολύ καλή επιλογή ο Woody αλλά με τόσο σινεμά και νευρώσεις θα βαρεθούμε! Κατόπιν πολύ ώριμης σκέψης (λέμε τώρα) μάλλον θα επέλεγα Γιάννη Ζουγανέλη. Μιλάμε για σουρεάλ καταστάσεις!
#7Εμένα μου φαίνεται πως επαναλαμβάνεις το πρότυπο που έμαθες από την υστερική μάνα σου. Επικρίνεις τους άλλους για τα πάντα, μέχρι και για το πώς τολμούν και αναπνέουν χωρίς την άδεια σου, γιατί αυτή είναι η περιοχή της συναισθηματικής σου ασφάλειας. Μάλλον χρειάζεσαι έναν ειδικό για να σε βοηθήσει να αποβάλλεις τη συμπεριφορά που κι εσύ η ίδια νιώθεις ότι δεν σου ταιριάζει και να σε βοηθήσει να αποδεχθείς πρώτα από όλα τον εαυτό σου και από εκεί θα έρθει η αποδοχή των άλλων.
Το να προσέχουμε λίγο να μην ενοχλούμε τους γύρω μας, ώστε κι αυτοί με τη σειρά τους να μη μας ενοχλούν, μου φαίνεται υγιέστερη αντίδραση από το να υπομένουμε αγόγγυστα τις γαϊδουριές τους, ώστε να τους ενοχλήσουμε κι εμείς με τη σειρά μας, χωρίς τύψεις.
#3Σαν καθηγήτρια κι εγώ που έχω κάνει πολλά ιδιαίτερα κι έχει τύχει να μου την πέσουν μαθητές (ενήλικες εννοείται), τους οποίους βέβαια έχω απωθήσει αυστηρά, έχω μια συμβουλή να σου δώσω για να μην έρχεσαι σε δύσκολη θέση. Να ντύνεσαι ουδέτερα και σοβαρά, μην αποκαλύπτεις μπούστο, πόδια και να φέρεσαι με σοβαρότητα, αυστηρότητα και επαγγελματισμό. Τα μικρά αγόρια και κυρίως οι έφηβοι είναι φουλ στις ορμόνες και δεν θέλουν και πολύ για να ξεσηκωθούν. Καταπίεσε λοιπόν κι εσύ το σεξ απίλ σου κατά τη διάρκεια των μαθημάτων και φρόντισε να μην εξάπτεις τη φαντασία τους με το ντύσιμο και τη συμπεριφορά σου. Όσον αφορά τους ενήλικες, πολλοί παίρνουν θάρρος από μόνοι τους, αλλά αν τους το κόψεις εγκαίρως και σωστά δεν συνεχίζουν. Αν συνεχίζουν κάτι κάνεις λάθος, δίνεις λάθος μηνύματα. Και κάτι για να γελάσουμε: Σε ένα φροντιστήριο που δούλευα η συνάδελφος που είχε αναλάβει τις μικρές τάξεις φορούσε συστηματικά τεράστιο ντεκολτέ και είχε και πολύ πλούσιο και ωραίο στήθος. Ε λοιπόν ήταν τα μόνο τμήματα που έβλεπες μπαμπάδες να παραλαμβάνουν τα παιδιά τους, γιατί αυτή έσκυβε όταν χαιρετούσε τα παιδάκια μετά το μάθημα προς μεγάλη τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού - μπαμπάδων.
Αγαπητή εξωγηινη, νομίζω πέφτεις στην παγίδα και συμπεραίνεις αυθαίρετα ότι η ερωτωσα ντύνεται με μη επαγγελματικο τροπο. Κατανοώ ότι είναι το πρώτο που μας έρχεται στο μυαλό αλλα μήπως δεν θα έπρεπε να ειν6αι; μηπως μας εχουν κάνει πλύση εγκεφάλου ότι τα θελουμε και τα παθαινουμε; Φέρνεις ένα παράδειγμα απο το προσωπικό σου περιβάλλον,κατανοητο. Και εγω οσο καιρό, το πάλαι ποτέ, εκανα ιδιαίτερα και φροντιστηρια δεν μου ειχε τυχει. Αλλά απο την αλλη επισης εγω δεν ειμαι εντυπωσιακά ομορφη που ισως να ειναι η ερωτωσα. Τα λεω για να τ'ακουω...
Ξέρεις κάτι; Ποιον άλλο λόγο / έναυσμα έχει ο μαθητής για να του σηκωθεί μέσα στο μάθημα, φανερά κιόλας; Κάποιο ερέθισμα δέχεται. Δεν θεωρώ ότι τα θέλει και τα παθαίνει, θεωρώ ότι δεν έχει σκεφτεί ότι πιθανώς να ευθύνεται κάτι τέτοιο. Άλλο εντυπωσιακά όμορφη που ο μαθητής την κοιτάει σαν χάννος (κάτι που δεν αναφέρθηκε ως πρόβλημα) και άλλο προκλητική που ο μαθητής δεν μπορεί να συγκρατηθεί. Μάλιστα αναφέρει πολλές περιπτώσεις και αυτό με βάζει σε σκέψεις. Οποιοσδήποτε θέλει να φέρεται επαγγελματικά πρέπει και να ντύνεται αναλόγως. Κάθε επάγγελμα έχει ένα κώδικα. Μην τα αποδίδουμε όλα σε κρυφοσεξισμό ή ενδόμυχο μισογυνισμό (αν τα λέω και σωστά). Κάποια πράγματα απλώς συμβαίνουν γιατί τα προκαλούμε και αν μπορούμε να τα διορθώσουμε με απλό τρόπο (π.χ. δεν δείχνουμε το στήθος μας στον εκάστοτε κοκοράκι-έφηβο) τότε γιατί όχι;;;Ποια η ανάγκη άραγε να ντυθεί μια καθηγήτρια προκλητικά την ώρα που διδάσκει; Τότε τι θα βάλει στο ραντεβού με έναν άντρα το βράδυ; Τα εσώρουχα της μόνο; Κάθε ώρα έχει και το ντύσιμο της, ειδικά όταν εμπλέκονται παιδιά και έφηβοι.
Είμαι της άποψης ότι οι έφηβοι αρσενικοί δεν έχουν ανάγκη ιδιαίτερα ερεθίσματα για να κ@@@σουν. Μια σκέψη αρκεί, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Σιγά μην πάρουμε πάνω μας και το φταίξιμο.
Έχω μια μεγάλη ένσταση σε ότι λες. Είναι σα να υπονοείς ότι το ντύσιμο ή η συμπεριφορά της δίνει δικαιώματα στον μαθητή και αν τα αλλάξει τότε δε θα έχει πρόβλημα.Οπως λένε για παράδειγμα να ντύνεσαι σεμνά για να μην προκαλείς τους βιαστές,για σκέψου το και λίγο έτσι.Γιατί πρέπει να προσέχουνοι γυναίκες και να μην προσέχουν οι άντρες;Δημόσιο αγαθό είμαστε;Αν ένας άντρας δεν μπορεί ή δεν ενδιαφέρεται να ελέγξει τις ορέξεις του δε φταίει γιαυτό ούτε το ντύσιμο ούτε η συμπεριφορά μιας κοπέλας,αλλά ο ίδιος και μόνο αυτός.Αυτό που λες εμπίπτει στη λογική αυτών που κατηγορούν τα θύματα βιασμού λέγοντας ότι τα θελε έτσι όπως ήταν ντυμένη κτλπ.Ξέρω ότι δεν το σκέφτηκες έτσι αλλά μακάρι να δεις ότι μπήκες κι εσύ με΄σα σε ένα στερεότυπο που μας έχει περάσει αυτή η κοινωνία...οι άντρες είναι ζώα με ορέξεις και οι γυναίκες οφείλουν να προστατεύονται.....Έτσι πιστεύεις ότι είναι;Φιλικά και χωρίς εριστική διάθεση.
Συμφωνώ όσο δεν πάει με τον/την mitsi82. Μου έχει συμβεί κ εμένα κ σε συναδέλφισσές μου φοιτητές μεταπτυχιακού να ξεφεύγουν από τα όρια να ζητάνε ραντεβού κλπ κλπ χωρίς την παραμικρή αφορμή από εμάς. Απλά μερικοί άνθρωποι (άντρες εν προκειμένω) δεν κολλάνε πουθενά. Κ φυσικά δεν ευθυνόμαστε εμείς για την δική τους συμπεριφορά ή τους συνειρμούς που μπορεί να κάνουν την ώρα του μαθήματος..Έλεος...Άσε που οι άντρες έτσι κ αλλιώς σκέφτονται το σεξ κάθε 3 κ λίγο κ χωρίς αιτία. Δλδ εσένα σαν άνθρωπο δεν σου έχει τύχει ποτέ να έχεις σεξουαλικές σκέψεις κ ορέξεις στα πιο ακατάλληλα μέρη ever;
Skeptical me is skeptical.Αν και κορίτσι γνωρίζω ότι τα αγόρια στην εφηβεία έχουν στύση έτσι, χωρίς απαραίτητα κάποιο οπτικό ερέθισμα. Είναι στη φύση τους και δεν έχει σχέση με το πώς είναι ντυμένη η καθηγήτρια ή η συμμαθήτρια. Και συνήθως εστιάζουν στις συμμαθήτριες, που έχουν και πιθανότητες να κάνουν κάτι, παρά στις καθηγήτριες.Επίσης, δεν είναι απαραίτητο ότι ντύνεται προκλητικά. Μπορεί να φοράει ένα μπλουζάκι με βαθύ ντεκολτέ, αλλά αυτό από μόνο του ούτε προκλητικό είναι, ούτε συνιστά αισθητικό ολίσθημα. Άνθρωπος είναι, μπορεί να ντυθεί όσο σέξι επιλέξει η ίδια. Στο κάτω κάτω αυτό το σέξι δεν πηγάζει από το ντύσιμο μόνο. Δεν είναι δική της αρμοδιότητα για το τι θα σκεφτεί ο εκάστοτε αρσενικός απέναντί της. Δεν έχει να κάνει με το αν φοράει τα εσωρουχά της μόνο. Υπάρχουν πολλές καταστάσεις που το να είσαι μόνο με τα εσώρουχα δεν είναι από μόνο του σέξι και δε σημαίνει τίποτα.
Ο ερωτισμός μπορεί να ξεκινά από πληθώρα ερεθισμάτων. Μα, να πω και το πιο κουλό; Είχα γνωρίσει κάποτε ένα παλικάρι που φτιαχνόταν με τα τσαντόρ, γιατί του άρεσε να φαντάζεται τί μπορεί να υπάρχει από κάτω (χωρίς να είναι μουσουλμάνος, όπως -μάλλον; εννοείται). Τί να πώ; Ίσως ήταν το θύμα κάποιας ενδοοικογενειακής συνομωσίας που ασυνείδητα τον είχε πείσει ότι η καταπιεσμένη μουσουλμάνα γυναίκα αδημονεί να εκφράσει τη σεξουαλικότητά της έσοντας εντός της μπούρκας, αν όχι γυμνή, με δαντελέ εσώρουχα...Τέλοσπάντων. Εδώ το πρόβλημα δεν είναι ούτε το ντύσιμο (δεν αναφέρεται καν κάτι τέτοιο), ούτε καν η στύση, αλλά ο τρόπος με το οποίο η ερωτώσα προβληματίζεται για τη στύση.Ο λόγος που δε σου αρέσει αγαπητή #3, έχω την ιδέα πως έχει να κάνει με το γεγονός ότι αισθάνεσαι ότι με κάποιο τρόπο στο επιβάλλει. Όπως είπες, αν πραγματικά δεν το ελέγχει, γιατί δε φοράει κάτι πιο μακρύ, που να κρύβει; Επίσης, "πατά" επάνω στο γεγονός ότι δε θα το θίξεις ποτέ, διότι είναι, εχμ, "ευαίσθητο" θέμα. Θα πρότεινα, αν διαθέτεις τα κατάλληλα @@, να τον αγνοήσεις επιδεικτικά. Αν, δε, δεν τα διαθέτεις, να διακόψεις τη συνεργασία. Το καλύτερο, προφανώς, θα ήταν να βρεις κάποιο τρόπο να το θίξεις και να γίνεις σεβαστή, αλλά εγώ τουλάχιστον, δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον που δε θα μ'έκανε να θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί...
Δε λένε η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια; Θύματα βιασμού διαβάζω, μισογυνισμός... Στ' αλήθεια δεν ξεχωρίζετε τι σημαίνει επαγγελματικό ντύσιμο; Όταν δουλεύεις με ανήλικους υπάρχει συγκεκριμένο πλαίσιο, με κανόνες και όρια!
Και γω με ανήλικους δουλεύω και δεν καταλαβαίνω απο πού και ως πού κάποιοι θεώρησαν ότι η κοπέλα της ερώτησης δεν ντύνεται επαγγελματικά!Μάλλον δεν κατάλαβες τα σχόλια πάνω σε πιο σκεπτικό έγιναν!
#2:Πολύ καλή περίπτωση ακούγεται ο λεγάμενος.Και πολύ αξιόπιστος για να προχωρήσει η σχέση και να σε καλύπτει συναισθηματικά και χωρίς ανασφάλειες.Να τον κρατήσεις.#5:Γιατί δε λες στους γονείς σου για τις κατατακτήριες;Ειδικά εφόσον δεν είναι κάτι που τους επιβαρύνει οικονομικά,δε βλέπω το λόγο να σου προκαλέσουν πρόβλημα.Άσε που μπορεί να σε εκπλήξουν ευχάριστα και να σε διευκολύνουν.Στο ίδιο σπίτι μένετε,αν κρύβεσαι συνέχεια,η περίοδος της προετοιμασίας σου θα είναι πολύ πιό αγχώδης απ'όσο χρειάζεται.#7:Join the club!Όλα όσα είπες για παραδείγματα με ενοχλούν εξίσου!Συν άλλα χίλια περίπου:Οι γείτονές μου που φωνάζουν τα μεσημέρια,αυτοί που δεν αφήνουν τον κόσμο να βγει από το μετρό πριν μπουν,οι γιαγιάδες που γκρινιάζουν φωναχτά παντού για τους μετανάστες κλπ κλπ
Αγαπητη 5, Τυγχάνει να εδώ μια καταπληκτική αισθητικό στην Ελλάδα, απόφοιτο ΤΕΙ αισθητικής, με μεταπτυχιακά και σεμινάρια εντός και εκτός Ελλάδας. Αν θέλεις μπορώ να σου δώσω τα στοιχεία της και να επικοινωνησεις μαζί της για περαιτέρω πληροφορίες και ισως να μπορει να σε βοηθησει καπως, γιατί κι εκείνη δεν τα είχε βρει όλα ρόδινα, αλλά τώρα στέκεται στα πόδια της μετά από πολλή δουλειά και με πολύ πείσμα. Φαίνεσαι να μην το βάζεις κάτω πάρα τα εμπόδια, αλλά σκέψου αν αξίζει να φας αλλά 3 χρόνια από τη ζωή σου για δεύτερο πτυχίο. Κι όλο αυτό γιατί ένας τρομπας υπονοησε ότι δε θα σε πάρουν στο μεταπτυχιακό. Δυστυχώς θέλει και λίγο PR πριν κάνεις την αίτηση για μεταπτυχιακά, ξέρεις, να πας μια βόλτα, να δείξεις ενδιαφέρον, να κλείσεις ένα ραντεβού μαζί τους, κτλ. Ώστε να σε γνωρίσουν κάπως και να έχουν μια εικόνα ενός ανθρώπου, εκτός από ένα χαρτί. Η ψυχολογική φθορά δεν ξέρω από πού πηγάζει, εκτός αν εννοείς την ανασφάλεια λόγω δουλειάς, οπότε το καταλαβαίνω αν είναι αυτό.
Ευχαριστώ technicolor και acina, όταν σχολίασα δεν είχα πιεί καφέ και δεν το παρατήρησα καν οτι έλεγε να πας YouTube. Πλάκα είχε το βίντεο, το ασανσέρ μπορεί να σε τσιτώσει άνετα με τις βόλτες πάνω κάτω.
(αν δεν το δοκίμασες, κάνε δεξί κλικ και copy video URL :) )... χαχα ωραίο, ακόμα χειρότερα αν βιάζεσαι και ο άλλος παίρνει το ασανσέρ για να πάει στον 1ο.