Τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις

Τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις Facebook Twitter
Ακούγεται κάπως παράδοξο, αλλά οι πολίτες μοιάζουν να λένε στην Κυβέρνηση «μου αρέσεις εσύ, όχι αυτά που κάνεις»... Φωτο: Konstantinos Tsakalidis / SOOC
10

 

Οι δημοσκοπήσεις του περασμένου Σαββατοκύριακου (Kάπα Research για «Το Βήμα» και ALCO για το «Πρώτο Θέμα») συγκλίνουν σε κάποιες κεντρικές διαπιστώσεις:

  • Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών παραμένει σταθερά προσανατολισμένη στους θεσμούς που η χώρα είναι ενταγμένη εδώ και δεκαετίες. Πάνω από το 70% των Ελλήνων θεωρεί ΕΕ, ΝΑΤΟ και Ευρωζώνη ως το φυσικό χώρο παρουσίας της χώρας μας. Η όποια δυσφορία υπάρχει έναντι των εταίρων, δεν θέτει ζήτημα γενικότερου προσανατολισμού της χώρας.
  • Η πλειοψηφία δεν θέλει ρήξη με τους εταίρους. Μπορεί να ικανοποιείται από τους διαπραγματευτικούς «τσαμπουκάδες», ωστόσο προσδιορίζει το μέχρι πού πρέπει να φτάσει η σύγκρουση. Θέλουμε «να τους τα χώσουμε» για να ξεθυμάνουμε και να αισθανθούμε «περήφανοι», αλλά δεν θέλουμε να τα σπάσουμε τελείως, καθώς το ζητούμενο για τελικό συμβιβασμό είναι ξεκάθαρο και ευρέως πλειοψηφικό. Το γεγονός βέβαια είναι ότι είναι συντριπτικά κυρίαρχο στην δεξιά και κεντρώα αντιπολίτευση και όχι στο χώρο των κυβερνώντων, περιπλέκει πολιτικά την κατάσταση.

Η σημερινή ΝΔ έχει σοβαρό πολιτικό πρόβλημα, έχει χαρακτηριστικά φθαρμένου κόμματος, έχει μειωμένη απήχηση σε κρίσιμα και δυναμικά ακροατήρια. Το να θεωρεί κάποιος ότι όλο αυτό είναι φυσιολογική συνέπεια της ήττας και όλα θα φτιάξουν με την πάροδο του χρόνου ή θα παραβλεφθούν υπό το βάρος σοβαρότερων διακυβευμάτων, αποτελεί πολιτικό στρουθοκαμηλισμό.

  • Σε επίπεδο κομματικού ανταγωνισμού, ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ – παρά τη φθορά του – κυριαρχεί πλήρως. Η ΝΔ αντιθέτως, βρίσκεται σε φάση αποσυσπείρωσης και απονεύρωσης, με αδυναμία ακόμα και να ακουστεί, πόσο δε μάλλον να αποτελέσει άμεσα μια εναλλακτική λύση. Αυτό μπορεί εν μέρει να είναι λογικό, δεδομένου ότι βρισκόμαστε τρεις μόλις μήνες από τις εκλογές, αλλά αν μείνουμε σε αυτό η ανάλυση μένει ρηχή. Η σημερινή ΝΔ έχει σοβαρό πολιτικό πρόβλημα, έχει χαρακτηριστικά φθαρμένου κόμματος, έχει μειωμένη απήχηση σε κρίσιμα και δυναμικά ακροατήρια. Το να θεωρεί κάποιος ότι όλο αυτό είναι φυσιολογική συνέπεια της ήττας και όλα θα φτιάξουν με την πάροδο του χρόνου ή θα παραβλεφθούν υπό το βάρος σοβαρότερων διακυβευμάτων, αποτελεί πολιτικό στρουθοκαμηλισμό.
  • Παρά την υπεροχή της όμως, η κυβέρνηση διατηρεί αρκετά υψηλά ποσοστά δημοτικότητας, ωστόσο η εικόνα της εμφανίζει στοιχεία φθοράς. Τα ποσοστά αποδοχής της έχουν πέσει γύρω στις 20 μονάδες σε 1,5 μήνα. Η ανησυχία για την πορεία της χώρας μεγαλώνει, ο θυμός επανέρχεται, η αξιολόγηση των κυβερνητικών δράσεων σε θεματικό επίπεδο είναι αρνητική. Ακούγεται κάπως παράδοξο, αλλά οι πολίτες μοιάζουν να λένε στην Κυβέρνηση «μου αρέσεις εσύ, όχι αυτά που κάνεις».

Η φθορά αυτή πηγάζει από το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν καθησυχάζει το ευρύ πλειοψηφικό ρεύμα που θέλει διατήρηση και όχι ανατροπή του εθνικού μας προσανατολισμού. Αντιθέτως, είτε λόγω εσωτερικής πολυφωνίας, είτε με άγαρμπους χειρισμούς, προκαλεί ανησυχία ακόμα και σε δικούς της υποστηρικτές, που θέλουν αλλαγή διαχείρισης, επιμέρους βελτιώσεις, αλλαγές ύφους και προσώπων, αλλά όχι πειράματα και άλματα στο κενό. Από την απώλεια στήριξης αυτών των ψηφοφόρων κινδυνεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι από κάποια ριζοσπαστικοποιημένη τάση του.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κινηθεί εντός του απολύτως ξεκάθαρου πλαισίου που περιγράφουν όλες οι ακτινογραφίες της κοινής γνώμης και δείξει μια στοιχειώδη διαχειριστική επάρκεια, τότε έχει όλες τις προϋποθέσεις μιας μακράς πολιτικής κυριαρχίας.


Αν, αντιθέτως, μπλέξει σε ένα κυκεώνα συζητήσεων και εσωστρέφειας, προσπαθώντας να ερμηνεύσει την «εντολή» του εκλογικού σώματος (αυτή την δημοσιογραφικά κατασκευασμένη ανοησία...) και να διαχειριστεί τις εσωτερικές του αντιφάσεις, τότε θα κινδυνεύσει να φθαρεί υπό την διαχείριση της πραγματικότητας, η οποία είναι ως γνωστόν αμείλικτη, αλλά και να προσκρούσει σε ένα πλειοψηφικό κοινωνικό μέτωπο που δεν θέλει σε καμία περίπτωση να αμφισβητηθεί ο συνολικός προσανατολισμός της χώρας.

10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

7 σχόλια
Θεωρώ ότι ο περισσότερος κόσμος έχει πλέον την πολιτική ωριμότητα να μη ψηφίζει πρόσωπα, αλλά πολιτικές. Πιστεύω όμως ότι εξαιτίας της εξάντλησης που υπέστη τα τελευταία 7 χρόνια, δεν είχε τη ψυχραιμία να αντιληφθεί τους κινδύνους που ελλοχεύει η νέα κυβέρνηση, όχι λόγω απειρίας, αλλά λόγω προχειρότητας. Γεγονός παραμένει ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις (με υποστηρικτή την ΕΕ και τα λοιπά μέλη της τρόικας) δημιούργησαν ένα περιβάλλον απεχθές προς οποιονδήποτε επενδυτή, αλλά και προς το εργατικό δυναμικό της χώρας, την ίδια την παραγωγική μας δύναμη. Πρωταρχικός στόχος δεν υπήρξε ποτέ να ξεπεραστεί η κρίση, αλλά η επιστροφή των δανεικών. Βεβαίως να επιστραφούν τα δανεικά, αλλά με λεφτά που θα παράξει η χώρα, όχι με ακόμα περισσότερα δανεικά. Από την άλλη, παρούσα κυβέρνηση αναφέρεται στην ανάπτυξη, λίγο αόριστα, λίγο στο κουβεντιαστό και λίγο στο ποδάρι και πρωταρχικό της μέλημα στην πράξη φαίνεται να είναι η αναίρεση των ελάχιστων καλών που έφεραν οι προηγούμενη ή η απελευθέρωση του Ξηρού (!). Εάν δεν υπάρχει ανάπτυξη, επενδύσεις και αλλαγή της νοοτροπίας από "κόβουμε ό,τι μπορούμε" σε "παράγουμε όσο μπορούμε", λύση των προβλημάτων και βελτίωση της κατάστασης, δε θα έρθει ποτέ. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να γίνει η Ελλάδα ελκυστική για επενδύσεις. Από την απλοποίηση του φορολογικού συστήματος (βελτίωση της εισπραξημότητας και εύκολος εντοπισμός της φοροδιαφυγής), τη δραστική μείωση των φορολογικών συντελεστών (δημιουργία ελκυστικών συνθηκών για επενδύσεις) και από την ιδεολογική ένωση των πλείστων πολιτικών δυνάμεων, με μια κοινή μέσο-μακροπρόθεσμη οικονομική πολιτική (βελτίωση της αξιοπιστίας της χώρας). Ίσως ο κόσμος αντέξει και άλλες θυσίες, αλλά ΟΧΙ χωρίς αποτέλεσμα. Πρέπει να σταματήσει να υπάρχει η προσέγγιση που μόνο το συναίσθημα του "τζάμπα κόπος" επιστρέφει σαν αποτέλεσμα.
Λέει η κυβέρνηση [πχ Μητρόπουλος] ότι το δημοψήφισμα [αν γίνει] θα αφορά την συμφωνία και όχι την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη ή όχι. Η θέληση του λαού για το ευρώ είναι δεδομένη λένε! Προφανώς επειδή το λένε οι δημοσκοπήσεις των γνωστών εταιριών. Ας παραγγείλουν λοιπόν μια δημοσκόπηση για την συμφωνία που ετοιμάζεται να υπογράψει η κυβέρνηση του Τσίπρα κι ας αφήσουν τα δημοψηφίσματα. Πολιτικοί απατεώνες και ψεύτες είναι αλλά ας μην τα ξεφτιλίζουν και όλα.
Γράφεται και κάτι άλλο που δεν το ανέφερα πρίν <<Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κινηθεί εντός του απολύτως ξεκάθαρου πλαισίου που περιγράφουν όλες οι ακτινογραφίες της κοινής γνώμης και δείξει μια στοιχειώδη διαχειριστική επάρκεια, τότε έχει όλες τις προϋποθέσεις μιας μακράς πολιτικής κυριαρχίας. >>Ο τσίπρας έκανε ένα τεράστιο λάθος που θα είναι η αχίλλειος πτέρνα του. Βιάστηκε να αναλάβει την εξουσία ενώ είχε την δυνατότητα να πάμε σε εκλογές στις αρχές του 2016 συμφωνώντας σε πρόεδρο της δημοκρατίας. Τώρα ότι και να κάνει είναι εγκλωβισμένος μπροστά σε ένα 3 μνημόνιο. Το φάντασμα του ΓΑΠ πλανάται πάνω απο την κεφάλα του αλέξη. Και όπως ξέρετε σοσιαλιστικό ακροατήριο και μνημόνιο δεν πάνε μαζί. Η φθορά που βλέπεται τώρα είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που έρχεται. Περιμένετε να δούμε τι θα βγάλει η συμφωνία ,να δούμε και τα ραβασάκια του φόρου εισοδήματος και του ΕΝΦΙΑ. Μέχρι τώρα όλα είναι μέλι γάλα κανείς δεν έχει βάλει το χέρι στην τσέπη.Το καλύτερο ρητό για όλο αυτό που έρχεται το είχε πεί η Μάργκαρετ Θάτσερ "Ο σοσιαλισμός τελειώνει όταν τελειώνουν τα λεφτά των άλλων." Όσο και λοιπόν ο Έλληνας να χτυπιέται κάτω σαν το ψάρι θα υποστεί τις συνέπειες των επιλογών του.
Ο νεοέλληνας είναι αυτός που βλέπεται κάθε μέρα και παίρνει αυτό που του αξίζει. Θέλει να βλέπει τσαμπουκά στους ξένους αλλά ταυτόχρονα τα λεφτά τους και άμα δεν μας τα δίνουν τους κατηγορεί ότι μας εκβιάζουν. Διαβάστε τα σχόλια στο άρθρο της κοπέλας που επιτέθηκε στον Ντράγκι,Θρίαμβος! Αλλά ταυτόχρονα εκλιπαρούμε για ρευστότητα για να μην κλείσουν οι τράπεζες. Οποιαδήποτε άλλη φωνή βαφτίζεται προδοτική και νεοφιλελεύθερη. Αρνείται να κάνει οποιαδήποτε φιλελεύθερη μεταρρύθμιση όπως άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων,ιδιωτικά πανεπιστήμια,απόλυση ανίκανων δημοσίων υπαλλήλων, ιδιωτικοποίησεις,ευελιξία μορφών εργασίας και απορεί μετά γιατί δεν γινόμαστε ανταγωστικοί γιατί είμαστε η μοναδική χώρα στην ευρώπη που δανείζεται με τέτοια επιτόκια. Δεν υπάρχει σωτηρία παρά μόνο να μας τελειώσουν τα λεφτά και να μας αναγκάσουν με το ζόρι λίγο λίγο να τα περνάμε φοβούμενοι την αντίδραση των νεοελλήνων.
Το "κάλιο πλούσιος κ υγιής παρα φτωχός και αρρωστος" ειναι αυτονόητο. Εδω μιλαμε για συγκεκριμένο δίλημμα: Αν δεν πάρουμε αυτα που θελουμε το παμε σε ρήξη ή μενουμε στη φραστική δυσαρέσκεια και συμβιβαζόμαστε; Για μενα ειναι σαφες οτι ο κοσμος προτιμά το δεύτερο επειδη ακριβώς επιβάλλει ηι ορθολογική συμπεριφορα.
Γιατί να μη το "μετρήσουμε" με ένα δημοψήφισμα όταν θα φτάσουμε σε αυτό το σημείο? Ρήξη και έξοδος από το ευρώ ή συμβιβασμός και μνημόνιο εντός του ευρώ? Οι προσωπικές εκτιμήσεις και οι δημοσκοπήσεις πιστεύετε ότι είναι αρκετές? Έχουνε μοιράσει αγαπητέ μου την ζωή μας σε 100 δόσεις, εκβιάζουν εκλεγμένες κυβερνήσεις, διορίζουν και κατεβάζουν πρωθυπουργούς, απαιτούν μέτρα και καρατομήσεις αντιπαθητικών σε αυτούς υπουργούς, κλπ.κλπ. Είναι αυτό δημοκρατική συνεργασία μεταξύ ίσων κρατών ή αποκιοκρατία? Ούτε το 50 έτσι! Ο φόβος και ο ραγιαδισμός των σύγχρονων Ελλήνων είναι και όχι η "ορθολογική συμπεριφορά" που καταπίνεται εύκολα.
Λίγο επιφανειακή η ανάγνωση ότι οι πολίτες απλά θέλουν από τους κυβερνώντες να το παίξουν λίγο τσαμπουκαλήδες για να νιώσουν υπερήφανοι. Εντάξει, μπορεί στα λόγια σαν κοινωνία να φαίνεται ότι πουλάμε λίγο "τζάμπα μαγκιά", αλλά μάλλον οι περισσότεροι δεν θέλουν να μειωθεί κι άλλο το βιοτικό τους επίπεδο και η ποιότητα ζωής τους και προς αυτήν την κατεύθυνση ζητάνε να κινηθούν οι κυβερνώντες. Ορθολογικό και ανθρώπινο το εκλογικό σώμα να θέλει το καλύτερο αποτέλεσμα με τις λιγότερες θυσίες αν είναι δυνατόν. Άλλο που αν δεν σπάσεις αυγά δεν φτιάχνεις ομελέτα.