Έλληνες μεγιστάνες: αυτοί οι τόσο αποτυχημένοι άνθρωποι!

Έλληνες μεγιστάνες: αυτοί οι τόσο αποτυχημένοι άνθρωποι! Facebook Twitter
44
Έλληνες μεγιστάνες: αυτοί οι τόσο αποτυχημένοι άνθρωποι! Facebook Twitter
Κυρία μου, δίνεις ή δεν δίνεις; Εάν δεν δίνεις, τουλάχιστον μη διεκδικείς την προσοχή που αξίζει στα πρόσωπα που δίνουν.

Στα χρυσοποίκιλτα πάνελ, στις κόσμιες ευσεβιστικές συνεντεύξεις κ.λπ. κανείς δεν τους ρώτησε το αυτονόητο: Πέρα από το ναρκισσιστικό τριπάκι σας, τη νεύρωσή σας για δύναμη και εξουσία, τις στομφώδεις παπάρες που βάζετε να γράφουν για εσάς κ.λπ.· Τι προσφέρατε από τον άπειρο πλούτο σας για το δημόσιο καλό, για την Ελλάδα που δεν περνάει και πολύ καλά τελευταία;

 

Τα πράγματα είναι απλά.


Απόγευμα αργίας, γύριζα σπίτι από την παραλία και στη στροφή είδα να υψώνεται το νέο κτίριο της Λυρικής. Μεγαλειώδες, όμορφο. Κάτι αισιόδοξο.


Απεχθάνομαι τον καταιγισμό δελτίων Τύπου που φτάνει στα γραφεία μας για κάθε ρίζα δέντρου που φυτεύεται στο Πάρκο αυτό, που χρηματοδοτεί το Ίδρυμα Νιάρχου. Όπως απεχθάνομαι όσους το δοξολογούν νυχθημερόν, με ακαταμάχητη δουλοπρέπεια, για να μπορέσουν κάποτε να ελεηθούν με οποιονδήποτε τρόπο.


Όμως το γεγονός είναι καταφανές και είναι ανεκτίμητο: Ένας πλούσιος διέθεσε ένα σοβαρό τμήμα του πλούτου του για να ωφεληθεί η κοινωνία της καταγωγής του. Για να ωφεληθεί ο κόσμος.


Και το ίδιο ισχύει για το Ίδρυμα Ωνάση, πέντε λεπτά αργότερα. Με το Ωνάσειο και τη Στέγη. Είτε για λόγους ματαιοδοξίας, είτε από αίσθηση ευθύνης, δύο Έλληνες μεγιστάνες κάνουν την πόλη καλύτερη, ωραιότερη, χρησιμότερη. Και τους αξίζει η τιμή και ο έπαινος.


Δεν είναι αυτονόητο ο βαθύς πλούτος να συμπεριφέρεται έτσι. Τη μία (και μοναδική) φορά που συνέφαγα με έναν άλλο Έλληνα μεγιστάνα, λίγο πριν ξεπνοήσει ο 20ός αιώνας, τον ρώτησα ευθέως:


– «Αγαπητέ Τάδε, είσαι τόσο πλούσιος, που όσα και να δώσεις, δεν θα σου λείψουν. Πώς και δεν έχεις φτιάξει κάτι που να φανεί χρήσιμο σε τόσους ανθρώπους που ζορίζονται άγρια;»


– «Δεν μου 'ρχεται!» μου απάντησε απολύτως άχρωμα. «Ναι, βλέπω και τον πατέρα μου, που έχει κάνει Ιδρύματα... Ποτέ δεν ήθελα τέτοια πράγματα. Και θα το θεωρούσα υποκρισία να τα κάνω για να με αγαπάει ο κόσμος. Εμένα με ενδιαφέρει να διακρίνομαι στις επιχειρήσεις μου και να ντιλάρω ευφυώς στο χόμπι μου».

Δεν τον ξαναείδα έκτοτε. Αλλά τον βλέπω να καμαρώνει στα διεθνή κοσμικά περιοδικά. Σαν να μην πρόκειται να πεθάνει ποτέ. Σαν να μην είχε χρεοκοπήσει η χώρα στην οποία περνάει τα χρόνια του.


Και βλέπω και τους υπόλοιπους Έλληνες πλούσιους. Να μας απασχολούν υπερβολικά πολύ με τις φιλοδοξίες τους, τα επιχειρηματικά άγχη τους, την εξωνημένη ανέλιξή τους προς την εξουσία και την γκρανγκινιολική τους καριέρα στις κοσμικές στήλες. Τους βλέπω να λαφυραγωγούν τη δημόσια προσοχή με τις βεντέτες τους, τα παραμιλητά αυταρέσκειας και τους αυτοεπαίνους τους – ακόμα και να φωτογραφίζονται στα γιοτ και τα παλάτσι τους για τα ξένα περιοδικά.


Και γεγονός παραμένει μόνο ένα: ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.

Aυτό που ξεχωρίζει τους Επιτυχημένους πλούσιους από τους Αποτυχημένους ανθρώπους είναι ένα: η κοινωνική προσφορά. Η στοιχειώδης αίσθηση ευθύνης, βάσει της οποίας οι αριστοκράτες από αρχαιοτάτων χρόνων επέστρεφαν στην Πόλη ένα μέρος από τα δώρα που η εύνοια της θεάς Τύχης τους εξασφάλισε. Και αυτό είναι που ξεχωρίζει τους αριστοκράτες από τους πλουτοκράτες. Τους χυδαίους από τους ευγενείς.

 

Κάτι ψιλά μόνο δίνουν στους ευτελισμένους δημοσιογράφους, τους ευτελισμένους εκδότες, τους ευτελισμένους πολιτικούς, που μπαίνουν στο payroll για να τους κάνουν αέρα, να τους ακούνε να αγορεύουν πάνω από το φιλέτο σφυρίδας κουνώντας το κεφάλι επιδοκιμαστικά – κυρίως όμως για να δημοσιεύουν τις φωτοσοπαρισμένες αγιογραφίες τους, δημιουργώντας ρίγη ενδιαφέροντος γύρω από πρόσωπα που αν δεν είχαν χρήμα, κανείς δεν θα έδινε δεκάρα.


Έχουν όμως χρήμα. Κι αυτό είναι κάτι που δεν ξεχνιέται! Γι' αυτό και σύμπασα η Ελλάδα ασχολείται με τα εκδοτικά άγχη του Μπόμπολα, τις προεδρικές βλέψεις του Μαρινάκη, τις ακαδημαϊκές φιλοδοξίες της Μαριάννας και την αριστερή στροφή (τι γελοιότητα!) της Γιάννας.


Μου κάνει τεράστια εντύπωση το ότι κανείς δεν στράφηκε να τους ρωτήσει ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΥΤΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ. Στα χρυσοποίκιλτα πάνελ, στις κόσμιες ευσεβιστικές συνεντεύξεις κ.λπ. κανείς δεν τους ρώτησε το αυτονόητο: Πέρα από το ναρκισσιστικό τριπάκι σας, τη νεύρωσή σας για δύναμη και εξουσία, τις στομφώδεις παπάρες που βάζετε να γράφουν για εσάς κ.λπ.· Τι προσφέρατε από τον άπειρο πλούτο σας για το δημόσιο καλό, για την Ελλάδα που δεν περνάει και πολύ καλά τελευταία; Και δεν εννοώ 50 υποτροφίες σε φοιτητές ή κάτι ψιλά στο τάδε αμερικανικό πανεπιστήμιο. Αλλά κάτι ανάλογο του μεγέθους σας – όπως πολύ έξοχα δείχνουν τα παραδειγματικά μεγέθη του Ωνάση, του Νιάρχου και άλλων.


Κι επειδή είναι σαφές ότι θα κομπιάσουν (αφού τα πάντα είναι αριθμοί), θα έπρεπε κάποιος να τους πει ότι αυτό είναι που ξεχωρίζει τους Επιτυχημένους πλούσιους από τους Αποτυχημένους ανθρώπους: η κοινωνική προσφορά. Η στοιχειώδης αίσθηση ευθύνης, βάσει της οποίας οι αριστοκράτες από αρχαιοτάτων χρόνων επέστρεφαν στην Πόλη ένα μέρος από τα δώρα που η εύνοια της θεάς Τύχης τους εξασφάλισε. Και αυτό είναι που ξεχωρίζει τους αριστοκράτες από τους πλουτοκράτες. Τους χυδαίους από τους ευγενείς. Ακόμα και αν είναι εξίσου άδικος, άτιμος και αδιαφανής ο τρόπος που πλουτίζουν και οι μεν και οι δε. Όχι πάντα – αλλά συχνά.


Τα πράγματα, λοιπόν, είναι απλά: Κυρία μου, δίνεις ή δεν δίνεις; Εάν δεν δίνεις, τουλάχιστον μη διεκδικείς την προσοχή που αξίζει στα πρόσωπα που δίνουν.


Γι' αυτό και οι πρόσφατες δηλώσεις περί αριστερής στροφής, Occupy, Προεδρίας της Δημοκρατίας κ.λπ. κάνουν τη θλιβερή ηθική αποτυχία της ελληνικής ελίτ ακόμα θλιβερότερη. Αφού, εκτός από αμέτοχη στο δημόσιο δράμα, δείχνει και ξεδιάντροπη. Αφού, ενώ είναι η μόνη που θα μπορούσε να διασώσει λίγο την κατάσταση, μοιράζοντας ένα μέρος του πλούτου της, θέλει να μας «σώσει», διασφαλίζοντας και άλλα μεγαλεία: βάζοντας το διαμαντένιο διάδημα της εξουσίας στο αλλόκοτο κεφάλι της.


Ντρέπομαι για λογαριασμό τους.

Έλληνες μεγιστάνες: αυτοί οι τόσο αποτυχημένοι άνθρωποι! Facebook Twitter

www.facebook.com/stathis.tsagar

44

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

4 σχόλια
H ΄΄φιλανθρωπια΄΄ είναι ατομική υπόθεση κάτι σα τη θρησκεία ένα πράγμα.Το πρόβλημα δεν είναι στο τι λένε στο τι μοστράρουν και στο τι δωρεές κάνουν ή γιατί τις κάνουν. Αν είχαμε ενα κράτος για ανθρώπους και μπορούσε να φορολογήσει και να εισπράξει με λογικό τρόπο αυτοι οι άνθρωποι θα ταν αδιάφοροι σε όλους πλην απο τις κυράτσες που διαβάζουν εσπρεσο.
Θα προτιμούσα να διαθέσουν μέρος του πλούτου τους σε επενδύσεις που θα δώσουν δουλειά σε κόσμο για να μειωθεί η ανεργία. Αυτοί έχουν τη δύναμη να το κάνουν.
Η φωνή της λογικής. Το στερεότυπο πλούσιος = κακός και φτωχός = τίμιος κακομοίρης το έχει σιχαθεί η ψυχή μου. Υπάρχουν λαμόγια άφραγκοι και εύποροι νορμάλ. Από εκεί και πέρα το θέμα δεν είναι να δώσουν μέρος της περιουσίας τους στο κράτος (;;;) για να ορθοποδήσει (εφόσον όλα θεωρητικά ξεκινούν από τη δημοσιονομική κρίση) αλλά να δώσουν δουλειά σε ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν.
Πάρα πολλοί αναγνώστες της Lifo έχουν πολύ περισσότερα χρήματα από αυτούς που κοιμούνται στα παγκάκια. Και αυτοί δεν δίνουν δεκάρα σε κόσμο που έχει ανάγκη. Γιατί να περιμένουμε περισσότερα από τους πλούσιους;
Άλλο μου περισσεύουν να πάρω ένα καλύτερο κινητό, άλλο μου περισσεύουν να αγοράσω μια πολυτελή κατοικία σε κάθε άνεργο της χώρας. Υπάρχει μια μικρή διαφορά. Μην περιμένουμε περισσότερα από αυτούς που απλά βγάζουν κάτι παραπάνω αλλά είναι τουλάχιστον σωστοί απέναντι στο κράτος.
Υπαρχει αυτη η πολυ ελληνικη αποψη, οτι ο πλουσιος ειναι σιγουρα κλεφτης. Συνεπως κατα καποιον τροπο του ζηταμε πισω τα κλεμμενα. Ενω ολοι εμεις οι ταπεινοι, καθημερινοι και απλοι ανθρωποι, ειμαστε εντελως ακακοι και τιμιοι και συνεπως, δεν ειναι οτι δεν θελουμε να βοηθησουμε εναν αστεγο, ειναι οτι δεν μπορουμε!Δεν χρειαζονται αποδειξεις για να κατηγορησεις καποιον πλουσιο. Αρκει μονο ο πλουτος του και το γεγονος οτι δεν δινει χρηματα στον φτωχο "κοσμακι".
αναλογα τη χωρα στην Ελλαδα ναι ο πλουτος συνηθως ειναι προϊόν κάποιας μορφής παρανομίας. Αυτο δεν αναιρεί οτι και ο φτωχός μπορεί να ειναι κλέφτης. Απλά δε βάζουμε στο ίδιο σακί κάποιον που κλέβει απο απελπισία με κάποιον που κλέβει απο απληστία.
Χμ ναι, εκτος κι αν σκεφτεις οτι η οικονομικη κριση, παραδοξως, ευνοησε πολλους απ αυτος τους πλουσιους και ισως, ισως λεω καθε φορα που ο κοσμακης εξαγριωνεται που ζει μες στη φτωχεια και παει ο καθε πρωθυπουργος να θολωσει τα νερα βαζοντας μετρα και για τους μεγιστανες, τελικα δια μαγειας αυτα δεν θεσπιζονται ποτε. Αντι λοιπον να δειξουν εστω καποια συμπονοια αυτοι που μπορουν να κανουν καλο για την χωρα, κανουν ακριβως το αντιθετο. Γιατι μπορει να εχουν τα λεφτα αλλα τους λειπει η εξουσια και την επιζητουν ανελεητα. Ας σκεφτουμε λοιπον λιγο πριν τους υπερασπιστουμε...
Όταν οι πλούσιοι μέσω των ΜΜΕ που συνήθως κατέχουν προωθούν πολιτικούς και κόμματα που με τη σειρά τους προωθούν φορολόγηση ευνοϊκή για αυτούς και γενικώς διαμορφώνουν μια κατάσταση στη χώρα αυτή απόλυτα ευνοϊκή για λίγους εκλεκτούς και βασανιστική για τον απλό λαό τότε ναι κατά κάποιο τρόπο κλέβουν. Δε λέω ότι οι υπόλοιποι είναι εντελώς άκακοι, αλλά άλλο να φοροδιαφεύγει κάποιος κάποια ευρώ και άλλο κάποια δις ευρώ. Επίσης, λυπάμαι που είμαι τόσο καχύποπτος ώστε να αμφιβάλλω ότι όλοι αυτοί οι εφοπλιστές,μεγαλοεπιχειρηματίες κτλ έκαναν περιουσία με το σταυρό στο χέρι. Που ζεις ακριβώς; Σε μια ουτοπία; Επέστρεψε στην πραγματικότητα κάποια στιγμή.
έχεις να σηκώσεις έναν τεράστιο βράχο, από τη μιά πλευρά έχεις έναν αθλητή άρσης βαρών, και από την άλλη έχεις έναν κοντό αδύνατο. Όταν λοιπόν διαλέγεις τον κοντό και φωνάζουν πολλοί πως είναι αδικο, υφάνεις επιχειρήματα σα το δικό σου πώς, δεν εχει βρει κανείς αποδείξεις( επειδή δεν έψαξες βασικά) πως φταίει ο αθλητής σε τίποτα, στο κάτω κάτω αμάν πιά με τη δικαιολογία ότι φταίει ο δυνατός... εύγε, καθαρό νού (τη λοβοτομή την πλήρωσες ή πήγαινε πακέτο;; ;)
Είναι σιγουρότατα πολύ "ελληνική" απόψη, αλλά για έναν εντελώς διαφορετικό λόγο από αυτόν που φαντάζεσαι: Η Ελλαδίτσα μας έχει ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ σύγχρονη ιστορία, δεν έχει ούτε είχε αποικίες, δεν συμμετείχε στην βιομηχανική επανάσταση, δεν έχει πρακτικά ανοιχτεί ποτέ στην παγκόσμια αγορά (με εξαίρεση ίσως ναυτιλία και τουρισμό), δεν έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές, δεν έχει βιομηχανία και έχει η ίδια μια πολύ μικρή εσωτερική αγορά. Ως εκ τούτου και με τις 2 παραπάνω εξαιρέσεις, αυτή η έρμη χώρα έχει ΕΛΑΧΙΣΤΑ "τζάκια" (aka: ανώτερη τάξη), αποτελεί την εξαίρεση στον "δυτικό" κανόνα και το 95% αυτών που βλέπεις σε Κολωνάκι/Κηφισιά/Πολιτεία κλπ είναι νεόπλουτοι. Καθώς λοιπόν, ο αριθμός και η περιουσία τους είναι εξαιρετικά δυσανάλογα με το μέγεθος της χώρας και αν συνυπολογίσουμε και όλα τα παραπάνω, προκύπτει το αβίαστο συμπέρασμα ότι με καμιά από τις εγχώριες υφιστάμενες παραγωγικές διαδικασίες δεν μπορεί να δικαιολογηθεί αυτό το "excess wealth" και ως εκ τούτου είναι προϊόν ας πούμε... ύποπτων διεργασιών. Πέραν όμως της θεωρίας, όποιος έχει κάνει στην πιάτσα, ξέρει ότι χωρίς να κλέψει (πελάτη, εργαζόμενο, ΦΠΑ, φόρους, ποιότητα υπηρεσίας/προϊόντος), όχι μόνο δεν θα πλουτίσει, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις θα επιβιώσει επιχειρηματικά μετά δυσκολίας. Οι όποιες μεμονωμένες εξαιρέσεις δυστυχώς απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Με όλη την αξιοπρέπεια που αρμόζει ο κόσμος ζητά μια εργασία, μια σταθερή κερδοφόρα εργασία. Θέλει να του μάθουν να ψαρεύει όχι να του ελεούν ψαράκια!Μάλλον σου διαφεύγουν οι στατιστικές των τελευταίων ετών που αναφέρει ότι οι δισεκατομμυριούχοι αυξήθηκαν. Πρόσεξε, δεν έγραψα εκατομμυριούχοι !Και ξέρεις όχι επειδή είναι ικανοί ή ασυνείδητοι. Ούτε και περισσότερο στρες από μια νοσοκόμα ή τραυματιοφορέα έχουν. Απλά έχουν περιουσία ! Έχουν περιουσία και τα offshore ! Εκεί όχι μόνο κρύβουν χρήματα, ξέρεις λειτουργούνε και σαν σύμβουλοι οικονομικών. Εκεί δεν μπορείς να ανοίξεις ένα αριθμό λογαριασμού αν δεν κάνεις μηδαμινή κατάθεση 500.000 € !Κατακαημένη Αράχοβα που σε πειράζουν οι μεγαλόμισθοι και όχι οι αστρονομικές περιουσίες που ούτε καν μπορούμε να συλλάβουμε, που δεν είναι τίποτα ή μάλλον ψίχουλα απέναντι στο χρέος αυτής χώρας.Αυτά, συγχύστηκα μεσημεριάτικα πια (αν και ανήκω στους χαμηλόμισθους χωρίς περιουσιακά στοιχεία).
Μα Santinity δε μίλησε κανείς για ελεημοσύνη. Ζητούμε απλά ίση μεταχείριση στη φορολογία. Δε γίνεται εγώ να πληρώνω σε φόρους το 30% του εισοδήματός μου κι εκείνοι που βγάζουν δις να πληρώνουν το 1 εκατομμυριοστό (ή και λιγότερο) του εισοδήματός τους. Δημοκρατία δε θεωρείται ότι έχουμε; Αυτό είναι πλουτοκρατία.
Συμπαθέστατε trollolo, αναφερόμουνα περισσότερο στο σχόλιο του inky. Και ακριβώς αυτή η φορολογία είναι που επιτρέπει να μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων. Και ως κοντόφθαλμοι ζηλεύουμε την ευημερία και όχι τον παράλογο υπέρ πλουτισμό που αυξάνεται κυρίως λόγο του φορολογικού συστήματος.