Οι 'Women Against Feminism" θέλουν τη γυναίκα δούλα και κυρά

Οι 'Women Against Feminism" θέλουν τη γυναίκα δούλα και κυρά Facebook Twitter
Φωτογραφία από το womenagaonstfeminism
42

Από την Μαρίνα Καρποζήλου

Οι 'Women Against Feminism" θέλουν τη γυναίκα δούλα και κυρά Facebook Twitter
Φωτογραφία από το womenagaonstfeminism

 

Το κίνημα Women Against Feminism εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο tumblr (womengagainstfeminism) τον Ιούλιο 2013, αλλά έγινε ευρύτερα γνωστό έναν χρόνο αργότερα, πυροδοτώντας μία μεγάλη on line και off line συζήτηση σχετικά με τον σύγχρονο φεμινισμό. Στο μεταξύ, η αντίστοιχη σελίδα στο facebook αριθμεί περισσότερα από 24.500 μέλη.

"Δεν χρειάζομαι τον φεμινισμό, επειδή θέλω να υποσχεθώ στον άντρα μου πως θα τον αγαπώ, θα τον τιμώ και θα τον υπακούω", μας πληροφορεί μία κοπέλα από την Ιταλία. "Δεν χρειάζομαι τον φεμινισμό, επειδή χωρίς τον σύζυγο μου δεν θα είχα τη χαρά να μεγαλώσω τα παιδιά μου", γράφει μία μητέρα που δεν μας δείχνει το πρόσωπο της, παρά μόνο τους γιούς της

Κορίτσια με γυαλιά και σχολικά τετράδια, μία αμερικανίδα με t-shirt “I love guns and coffee”, μητέρες με τα μωρά τους, κοπέλες με  piercing και πολύχρωμα μαλλιά, γελαστά (και μερικά υπερβολικά γελαστά) πρόσωπα, ορισμένες μουτρωμένες που σηκώνουν στον φακό το επίμαχο δάχτυλο. Ποιο είναι το κοινό στοιχείο όλων αυτών των γυναικών; Φωτογραφίζονται κρατώντας στα χέρια τους ένα χαρτί που έχει ως τίτλο την πρόταση «Δεν χρειάζομαι τον φεμινισμό επειδή…» και παραθέτουν τους λόγους τους, οι οποίοι αν μη τι άλλο, είναι διαφωτιστικοί.

Οι 'Women Against Feminism" θέλουν τη γυναίκα δούλα και κυρά Facebook Twitter
Φωτογραφία από το womenagaonstfeminism

Οι φωτογραφίες τους θυμίζουν selfie, αλλά και τα επιχειρήματά τους γραμμένα σχεδόν αποκλειστικά σε α’ ενικό πρόσωπο είναι εξίσου αυτοαναφορικά. Οι περισσότερες δηλώνουν πως δεν χρειάζονται τον φεμινισμό, καθώς αγαπούν τους άντρες τους:  “Δεν χρειάζομαι τον φεμινισμό, επειδή θέλω να υποσχεθώ στον άντρα μου πως θα τον αγαπώ, θα τον τιμώ και θα τον υπακούω”, μας πληροφορεί μία κοπέλα από την Ιταλία. “Δεν χρειάζομαι τον φεμινισμό, επειδή χωρίς τον σύζυγο μου δεν θα είχα τη χαρά να μεγαλώσω τα παιδιά μου”, γράφει μία μητέρα που δεν μας δείχνει το πρόσωπο της, παρά μόνο τους γιούς της. Αν και οι περισσότερες δεν διστάζουν να μιλήσουν για τις προσωπικές τους σχέσεις με τους άντρες, δεν συναντάμε τόσες πολλές αναφορές στην επαγγελματική τους καθημερινότητα. Σ’ ένα τετράδιο, χωρίς πρόσωπο από πίσω, διαβάζουμε “Δεν χρειάζομαι καριέρα για να αυξήσω την αυτοπεποίθησή μου. Μπορώ να γίνω ο,τι εγώ θέλω. Και θέλω να είμαι  stay-at-home mom”.  Μερικές κάνουν και πιο προσωπικές εξομολογήσεις όπως “Έχω βιαστεί από γυναίκα” ή “Αν και έχω πέσει θύμα βιασμού, δεν πιστεύω πως όλοι οι άντρες είναι βιαστές”.

Οι 'Women Against Feminism" θέλουν τη γυναίκα δούλα και κυρά Facebook Twitter
Φωτογραφία από το womenagaonstfeminism

Διαβάζοντας τα posts τους διέκρινα δύο κυρίαρχες τάσεις. Στην πρώτη ανήκουν οι πιο χαμογελαστές και μικρότερες σε ηλικία κοπέλες, ευτυχισμένες με το φύλο (και τον φίλο) τους, που θεωρούν ότι ο φεμινισμός μυρίζει ναφθαλίνη και ευτυχώς πλέον υπάρχει ισότητα και ουφ, βγάλαμε και τη φωτογραφία για το tumblr, ας προχωρήσουμε παρακάτω. Σε δηλώσεις που αφορούν το σύνολο του γυναικείου πληθυσμού μας υπενθυμίζουν πως δεν ζούμε πια στο 1920 και τώρα “Οι γυναίκες πλέον έχουν ελευθερία”, ενώ ζωγραφίζουν και χαμογελαστές φατσούλες. Με ροζ μαρκαδόρο μία άλλη κοπέλα τονίζει “Για τις γυναίκες όλα είναι ευκολότερα” και ένα από τα επιχειρήματά της είναι πως μέχρι πέρσι πληρώναμε χαμηλότερη ασφάλιση αυτοκινήτου. “Γιατί να αγωνιζόμαστε για δικαιώματα που ήδη έχουμε;” αναρωτιέται στραβομουτσουνιάζοντας μία νεαρή κοπέλα από τις ΗΠΑ.

Σύμφωνα με τα γραφόμενα τους, μάλλον νομίζουν πως φεμινίστρια είναι η άγαρμπη ξαδέρφη τους με το κοντό μαλλί που όταν ήταν μικρές αποκεφάλιζε τις Barbie. Αρνούμενες τον φεμινισμό θεωρούν πως διασφαλίζουν το δικαίωμα στον έρωτα, την οικογένεια, τα καλλυντικά και τα όμορφα ρούχα. Ίσως μεγάλωσαν μαθαίνοντας τα ίδια με το χαμογελαστό κοριτσάκι που ποζάρει δίπλα στο τετράδιο της μαμάς της “Μου αρέσει να της εξηγώ ότι το να είσαι όμορφη, χαμογελαστή, καλοντυμένη και όμορφη όσο μπορείς, σημαίνει πως είσαι ευγνώμων για τη ζωή. Δεν είναι δουλεία”.

Όταν προσπαθούν να αποδείξουν την ηθική ανωτερότητα που θεωρούν ότι έχουν, τα σχόλια τους γίνονται άκρως επικίνδυνα. Ένα κορίτσι με πορτοκαλί μαλλί ειρωνεύεται: “Χρειάζομαι τον φεμινισμό επειδή μου αρέσει να κατηγορώ τους άντρες για τις αδικαιολόγητες, πρόστυχες ενέργειες μου”  ενώ μία γυμνή κοπέλα έχει καλύψει το στήθος της με ένα χαρτί που γράφει “Δεν χρειάζομαι τον φεμινισμό, επειδή το να μεθάς στα πάρτι και να κάνεις σεξ με έναν άγνωστο είναι απλώς ανευθυνότητα, δεν είναι βιασμός”.

Οι 'Women Against Feminism" θέλουν τη γυναίκα δούλα και κυρά Facebook Twitter
Φωτογραφία από το womenagaonstfeminism

Στη δεύτερη κατηγορία, συναντάμε γυναίκες που στην πλειονότητά τους δεν εργάζονται και μάλλον εμάς τις υπόλοιπες δεν-μας-συμπαθούν-και-τόσο-πολύ. Πολλές από αυτές αναφέρονται στις φεμινίστριες σχεδόν ως τρίτο φύλο: “Ναι, οι άντρες δεν μου έχουν φερθεί σωστά. Ούτε όμως οι φεμινίστριες”.  Παράλληλα δείχνουν να έχουν την ανάγκη να υπερασπιστούν τα αυτονόητα, όπως την αγάπη προς τους συντρόφους τους, καθώς και να αυτοπροσδιορίζονται μέσα από τον ρόλο που έχουν επιλέξει μέσα στην οικογένεια τους. Φυσικά δεν λείπουν ούτε εδώ οι αναφορές στους υπέροχους συζύγους που δεν τις υποτιμούν “Μου αρέσει να είμαι stay-at-home mom και δεν αισθάνομαι “λίγη” γι’ αυτό. Ούτε ο σύζυγος μου δυσανασχετεί που δεν εργάζομαι τόσο σκληρά”. Από την άλλη, τις φεμινίστριες τις θεωρούν αντιπάλους τους. “Αυτή ήταν η φιλοδοξία μου και όλα τα ψέματα σας για τους κακούς άνδρες (…) δεν κατάφεραν να με εμπόδισαν”, έχει γράψει μία γυναίκα πάνω στη φωτογραφία που τη δείχνει στην αγκαλιά ενός άντρα που τη φιλάει.

Διάβασα εκατοντάδες posts. Τα περισσότερα φανερώνουν τρομακτική άγνοια και επιπολαιότητα, συνδυασμός που όπως πολύ καλά γνωρίζουμε μπορεί να αποβεί άκρως επικίνδυνος.

Η αδυναμία τους δεν έγκειται στο ότι επέλεξαν να μην εργάζονται, αλλά στο ότι στηρίζουν την επιλογή τους αναφερόμενες στην αντιμετώπιση και την αποδοχή που λαμβάνουν από τους συντρόφους τους. Υιοθετώντας τον χαρακτηρισμό των αντιφεμινιστριών, όχι επειδή νιώθουν ως μονάδες αυτάρκεις, αυτόνομες, ανεξάρτητες –εντός ή εκτός σχέσης, ψυχολογικά και/ ή οικονομικά, αλλά επειδή αγαπάνε τους άντρες τους, ενισχύουν άθελα τους την πεποίθηση πως ο φεμινισμός παραμένει επίκαιρος.

Υπάρχει βέβαια και η υποκατηγορία που αποκηρύσσει το σύνολο του φεμινισμού λόγω άσχημων προσωπικών εμπειριών. “Καμία γυναίκα δεν πρέπει να αποκαλείται ανόητη, αδαής ή σκουπίδι, από τους ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι παλεύουν για τα δικαιώματα της” ή “Δεν χρειάζομαι τον φεμινισμό γιατί έχω χαρακτηριστεί ως σκύλα, μισογύνης και ηλίθια, επειδή δεν υποστήριξα το διεφθαρμένο σας κίνημα”. Η εχθρότητα που έχουν νιώσει χαρακτηρίζεται σε ορισμένα posts ως bulling και οφείλουμε να δεχτούμε πως δεν είναι παράγωγο της φαντασίας τους.

  

Οι 'Women Against Feminism" θέλουν τη γυναίκα δούλα και κυρά Facebook Twitter
Φωτογραφία από το womenagaonstfeminism

Διάβασα εκατοντάδες posts. Τα περισσότερα φανερώνουν τρομακτική άγνοια και επιπολαιότητα, συνδυασμός που όπως πολύ καλά γνωρίζουμε μπορεί να αποβεί άκρως επικίνδυνος. Αν έχεις τη διάθεση και το κουράγιο να δεις πίσω από τις λέξεις και την αυτοταπείνωση αυτών των γυναικών, ίσως να συναντήσεις και μερικούς ρεαλιστικούς προβληματισμούς που αν μεταφραστούν στο κατάλληλο πλαίσιο μπορούν να αποτελέσουν από τροφή για σκέψη, έως και ουσιαστική κριτική στον σύγχρονο φεμινισμό.

Πόσο όμως σοβαρά μπορείς να αντιμετωπίσεις ένα κίνημα που έχει ως σημείο αναφοράς τον μικρόκοσμο της κάθε επίδοξης αντιφεμινίστριας; Όσο καλά και αν θέλουμε να νιώθουμε μέσα στη δική μας μικροσκοπική καθημερινότητα, πώς μπορούμε άραγε να πετάμε τον φεμινισμό στο χρονοντούλαπο της αχρηστίας, όταν στην ευρύτερη πραγματικότητα δεν έχουμε ξεμπερδέψει με ορισμένες από τις βασικές του αρχές; Αρκεί να αναλογιστούμε το sex trafficking και την ενδοοικογενειακή βία, το slut-shaming ή τη γκριμάτσα του προϊσταμένου όταν ακούει τη λέξη “έγκυος”, ώστε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως ο ροζ μαρκαδόρος, οι χαμογελαστές φωτογραφίες και τα hashtag της ντροπής, μοιάζουν τόσο μακρινά, όσο μία κακόγουστη φάρσα που προσπαθεί κανείς να την ξεχάσει.  

Μαρίνα Καρπόζηλου

 

 

42

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

3 σχόλια
ο φεμινισμός όπως δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε εξυπηρετεί έναν και μόνο σκοπό: Το διχασμό των δυο φύλων και τη δημιουργία νοητής έχθρας μεταξύ τους ώστε να μετακυλήσει η κοινωνία σταδιακά στη μορφή που βρίσκεται σήμερα.Αυτόν ακριβώς το σκοπό εξυπηρετεί και η κριτική της συγγραφέας του άρθρου, όπως και όλοι εσείς οι ετεροφοβικοί που θα κάνετε dislike το σχόλιό μου.... ;)
Πιστεύω πώς και οι δύο πλευρές έχουν κάποια δίκια και άδικα, σε αρκετα σημεία οι φεμινίστριες είναι υπερβολικές και διάφορες δηλώσεις φανερώνουν όχι ισότητα φύλων αλλά ανωτερότητα της γυναίκας (αλήθεια, γιατί λέγεται φεμινισμός και όχι ουμανισμός;), και στην πλειοψηφεία των δηλώσεών τους οι anti-feminists μπερδεύουν τα μπούτια τους στο τι είναι ο φεμινισμός και γι'αυτό η επιχειρηματολογία τους για τους λόγους που είναι κατά, είναι τελείως off
Θα λεγοταν ουμανισμος αν εμεις ειχαμε τα ιδια δικαιωματα με τους αντρες,αλλα δεν τα εχουμε,ειναι σαν να βαζεις 5 κιλα και στις 2 πλευρες της ζυγαριας,αλλα η μια να εχει ηδη 100 κιλα και η αλλη 10 και να το αποκαλεις ισο,δεν παει ετσι!!!Αν φοβασαι να αποκαλεσεις το κινημα φεμινισμο,τοτε δεν θα επρεπε να αυτοαποκαλεισαι σαν καποιον που θελει δικαιωματα για τις γυναικες (γιατι ο φεμινισμος,κυριως,ειναι για τις γυναικες).Οταν υπαρχουν τα στερεοτυπα οτι οι φεμινιστριες ειναι αξυριστες,ασχημες,κακιες η οτι θελουν να υπερισχυσει το γυναικειο φυλο τοτε γινεται πολυ πιο δυσκολο για τις γυναικες για να *παλεψουν* για τα θεματα που ηδη υπαρχουν (που ναι,ακομα και σημερα ειναι πολλα).Αν εισαι ουδετερος σε περιπτωσεις αδικιας (που ο ουμανισμος αυτο σημαινει),τοτε επιλεγεις την πλευρα του *καταπιεστη*,αρα ειτε εχεις το θαρρος να αποκαλεις τον εαυτο σου φεμινιστη/φεμινιστρια,η παραδεχεσαι οτι δεν ενδιαφερεσαι στο να ενημερωθεις για τα προβληματα που αντιμετωπιζουν οι γυναικες,και τα θεματα που καλυπτει ο φεμινισμος (βοηθαει αρκετα τους αντρες βασικα,αλλα ειναι τοσο τυφλοι που δεν το καταλαβαινουν)
Συμφωνώ μαζί σου στο σχόλιό σου buttercup εκτός από αυτό που αναφέρεις για τον ουμανισμό. Ουμανισμός δεν είναι αυτό το πράγμα, μην παρασύρεσαι και χάνεις και το δίκιο σου.
vladnirki οσοι ουμανιστες εχω γνωρισει ειναι αντρες που κραζουν τις φεμινιστριες επειδη τους μιλησαν και καλα ασχημα (απλα τους ειπαν στα ισια τι παιζει) οποτε ο ουμανισμος ειναι ενα κινημα που δεν θα κοιταξει να καταριψει τον σεξισμο και την πατριαρχια,αλλα να κοιταξει τον καθε ανθρωπο ξεχωριστα *Humanism is a philosophical and ethical stance that emphasizes the value and agency of human beings, individually and collectively* για εμενα οταν απομονωνεις περιπτωσεις και δεν βλεπεις την μεγαλη εικονα,παιρνεις την πλευρα του καταπιεστη,για αυτο και το μοτο του φεμινισμου ειναι smash the patriarchy,fight sexism,end homophobia/rascism κλπ,αναφερεται στο να σταματησουν καποια γενικα προβληματα, ωστε ολος ο κοσμος να γινει καλυτερος,και να εποφεληθουν ολοι,βεβαια αυτη ειναι η αποψη μου ισως ειναι λαθος,ισως οχι,αλλα τα 3 χρονια που ενημερωνομαι για αυτες τις 2 εννοιες εκει εχω καταληξει.
Το ότι έχεις γνωρίσει ουμανιστές που είναι άντρες και κράζουν τις φεμινίστριες είναι επιχείρημα αντίστοιχο με αυτό που γράφουν κάποιες αντι-φεμινίστριες ότι γνώρισαν φεμινίστριες που ήταν για το ανάθεμα κτλ κτλ. Μην πιανόμαστε από μια μερίδα των εκπροσώπων μιας ιδέας, αλλά ας δούμε την ιδέα μόνη της και στην τελική ας την επανανοηματοδοτήσουμε. Όπως θα πρέπει να επανανοηματοδοτήσουμε τον φεμινισμό αν κάποιες από τους εκπροσώπους της είναι τύπου "μισούμε τους άντρες που είναι όλοι γουρούνια", όπως πρέπει να επανανοηματοδοτήσουμε το τι σημαίνει δημοκρατία (γιατί το μπάχαλο το σημερινό μόνο δημοκρατία δεν είναι) κτλ κτλ.
Buttercup με το σχόλιό σου για τους ουμανιστές πέφτεις "θύμα" αυτού που "κράζεις" στο πρώτο σου σχόλιο, τα στερεότυπα. Δεν γίνεται απ'την μία να μου λες "όσοι ουμανιστές έχω γνωρίσει κάνουν αυτό" και πιο πριν να αναφέρεις "Οταν υπαρχουν τα στερεοτυπα οτι οι φεμινιστριες ειναι αξυριστες,ασχημες,κακιες η οτι θελουν να υπερισχυσει το γυναικειο φυλο τοτε γινεται πολυ πιο δυσκολο για τις γυναικες για να *παλεψουν* ...". Σε όλες τις κατηγορίες υπάρχουν άκρα (και στις φεμινίστριες υπάρχουν πολλά μέλη μου είναι ζωντανή απόδειξη των στερεοτύπων που περιγράφεις), δεν σημαίνει ότι εκπροσωπούν το κίνημα αυτό καθαυτό. Όσον αφορά αυτό που λες για τον ουμανισμό, ο ίδιος ο ορισμός που έδωσες περιέχει την λέξη collectively μέσα, δηλαδή συλλογικά. Τουτέστιν ο ουμανισμός ως κίνημα δεν κοιτάει τι φύλο είσαι (και εξού και η ισότητα), υποστηρίζει την αξία του πνεύματος όλων των ανθρώπων ανεξαιρέτως κι εκεί έγκειται η "μαγκιά" του, αν θες, κατα την γνώμη μου. Εάν εφαρμοζόταν, αυτομάτως τα δικαιώματα των ανδρών και των γυναικών θα ήταν ίσα. Το δύσκολο όμως, τόσο για τον ουμανισμό, όσο και για τον φεμινισμό είναι το αν μπορούν να εφαρμοστούν (στον εργασιακό τομέα αναφέρομαι) όσο υπάρχει η ελεύθερη αγορά.
ugh ηξερα οτι δεν πρεπει να γραψω αυτη τη προταση, ναυτακι συριανο λες και μονος/η οτι ο ουμανισμος θα μας εκανε ισους επειδη δεν κοιταει το φυλο,διαβασε το επειχειρημα με την ζυγαρια στο πρωτο μου σχολιο,ξαναλεω οταν δεν κοιτας το γενικο προβλημα (πχ σεξισμος) αλλα κοιτας τις περιπτωσεις ξεχωριστα η εστω συλλογικα δεν κανεις τιποτα,για αυτο και ο φεμινισμος μας βοηθησε στο να μπορουμε να ψηφιζουμε,να οδηγουμε κλπ (και βοηθαει ακομα τις τριτοκοσμικες χωρες) ενω ο ουμανισμος δεν εκανε και δεν θα κανει κατι,ομως ξαναλεω οτι αυτη ειναι η αποψη μου,και οτι πολυ το κουρασαμε,γεια σας!