Πάνω πάνω στο mail μου ήταν η ιστορία του Νίκου. Τριάντα χρόνων, διανοούμενος, συναισθηματικός - το αντίθετο δηλαδή του Άρη. Εδώ και δυο χρόνια πετούσε στα σύννεφα, γιατί είχε βρει την γυναίκα της ζωής του. Η Άννα ήταν στην ηλικία του, θεά, πλούσια, hot και πανέξυπνη. Όλα πήγαιναν τέλεια. Το σεξ τρελό, το συναίσθημα στο ζενίθ, η επικοινωνία μεταξύ τους σούπερ. Μέχρι που η Άννα πήγε ταξίδι για επαγγελματικούς λόγους.
Τότε ο Νίκος συνάντησε τυχαία τη Βίκυ. Δέκα χρόνια μεγαλύτερή του. Άσχημη. Άχαρη. Αποτυχημένη. Αλλά μιλούσαν για ώρες. Ήταν η πρώτη φορά που δεν σήκωσε το τηλέφωνο όταν το κορίτσι του τον πήρε από την Αυστρία. Ήξερε ενστικτωδώς ότι εκείνη ήταν στο τηλέφωνο, αλλά, σκέφτηκε, καλύτερα κάθε φορά που δεν σηκώνει το τηλέφωνο ένας άντρας να πάθει αυτό που φοβάται η γκόμενά του παρά αυτό που φοβάται η μαμά του. Έλεγε διάφορες δικαιολογίες στον εαυτό του, μια απιστία δεν προδίδει τη σχέση μου, εξάλλου δεν μου αρέσει η τύπισσα, άρα δεν ρισκάρω τίποτα, η Άννα άλλωστε είναι μακριά κι εγώ έχω ανάγκη από σεξ. Η Μέι Γουέστ είχε πει: το σεξ είναι σαν μικρομεσαία επιχείρηση. Πρέπει να είσαι συνεχώς από πάνω της.
Το σεξ ήταν άθλιο. Κράτησε όλα κι όλα πέντε λεπτά - τις επόμενες πέντε ώρες που έμειναν μαζί εκείνος δεν είχε στύση. Το σώμα της Βίκυς δεν είχε καμία σχέση με το θεϊκό σώμα της κοπέλας του, κι επιπλέον φορούσε τα πιο άθλια εσώρουχα που είχε δει ποτέ σε γυναίκα - κάτι με τον Τουίτι αποκεφαλισμένο.
Μετά από εκείνο το βράδυ του βγήκαν ψυχολογικά. «Αυτό είναι λοιπόν» σκεφτόταν. «Δεν θα καταφέρω να πηδήξω ποτέ κάποια άλλη εκτός από την Άννα». Βάλθηκε να αποδείξει ότι μπορούσε. Επί δύο εβδομάδες που έλειπε το κορίτσι του προσπαθούσε να βρει τη στύση του και να κάνει ένα αξιοπρεπές σεξ με τη Βίκυ. Αδύνατον. Ντρεπόταν τόσο πολύ, που έγινε συναισθηματικός και τρυφερός μαζί της. Τα βράδια που η στύση του έκανε εξωσωματικά ταξίδια, καθόταν και της μιλούσε για τον εαυτό του, για τα όνειρα που είχε παιδί. Ένα περίεργο connection έγινε μεταξύ τους όταν εκείνη του είπε το εξής: «Αν καταφέρεις να σταθείς πάνω στις στάχτες των ονείρων σου χωρίς να κλάψεις, τότε μπορείς να πεις: ζωή, σε νίκησα».
Του φαινόνταν ακόμη πιο ξενέρωτη όταν προσπαθούσε να γίνει βαθυστόχαση κι ένιωσε ότι τη λυπόταν γι' αυτό. Έτσι κόλλησε μαζί της. Η Βίκυ, από την άλλη, δεν θυμόταν χειρότερη σεξουαλική εμπειρία απ' την ζωή της. Ήξερε ότι δεν θα πάει καλά από το πρώτο βράδυ που ήρθε ο τύπος σπίτι της και της είπε στην πόρτα «γεια σας, ήρθαμε για τα χαλιά», κι ήταν τόσο αποτυχημένη προσπάθεια για χιούμορ που είχε τη δύναμη του έρωτα στο ξεκίνημά του. Ήξερε εξαρχής ότι είχε άλλη, αλλά πίστευε ότι δεν θα πάθαινε απολύτως τίποτα. Κι εξάλλου, μετά τον Μιμίκο και τη Μαίρη, κανείς δεν πέθανε πλέον από έρωτα σε αυτή την πόλη.
Γενιές και γενιές ανθρώπων στάθηκαν πάνω στις παράλληλες σχέσεις. Προσπάθησαν να τις αναλύσουν, να τις κατανοήσουν, να τις εκτοπίσουν απ' την κουλτούρα τους. Δεν γινόταν. Δεν είμαστε μονογαμικά όντα, σίγουρα. Βέβαια οι περισσότεροι άπιστοι προστατεύουν τη μόνιμη σχέση τους με κάθε τρόπο. Στις παράλληλες σχέσεις έχεις ξεπουλήσει τη σχέση σου σε υπαίθριο παζάρι κι έχεις προδώσει απόλυτα το σύντροφό σου. Αλλά και πάλι υπάρχουν δικαιολογίες. Η σχέση περνούσε δύσκολη φάση, η άλλη είχε κάτι που δεν είχε η σύντροφός μου, μπορεί ένας άνθρωπος να είναι ερωτευμένος με δύο, το Ισλάμ, ξέρεις, λέει... Αλλά ο Νίκος, σαστισμένος από τον εαυτό του που είχε προδώσει τη γυναίκα της ζωής του για κάποια που δεν του άρεσε καν, ένιωθε κάτι να σφίγγει σφιχτά το λαιμό του κι αποφάσισε το τελευταίο βράδυ που την έβλεπε -η Άννα επέστρεφε την επομένη- να πει κάτι για να το πετάξει. Συγκεκριμένα πήγε να πει: «κι εδώ το αφήνουμε, δεν σε γουστάρω καθόλου». Αλλά άκουσε τον εαυτό του να λέει «θέλω να τελειώσω μέσα σου». Και τα λόγια του έπεσαν απαλά στην καρδιά της, σαν ανάσα μωρού...
(συνεχίζεται)
σχόλια