Τι τελικά κρατώ από την επέτειο της 25ης

Τι τελικά κρατώ από την επέτειο της 25ης Facebook Twitter
24

Τι τελικά κρατώ από την επέτειο της 25ης Facebook Twitter

 

Δεν ξέρω ποιανού άλλου λαού η ανεξαρτησία εξακολουθεί, δύο αιώνες σχεδόν αφότου επιτεύχθηκε, να προκαλεί τόσες εντάσεις όποτε κάποιος αμφισβητήσει τον «εθνικό μύθο» που είθισται να τη συνοδεύει. Και που, στην περίπτωσή μας, είναι από τους πιο «φουσκωμένους» καθώς η δημιουργία ενός καινούργιου έθνους-κράτους, ανύπαρκτου ως τότε με την σύγχρονη έννοια, έπρεπε να συνδυαστεί με την ανάδειξή του ως αδιαμφισβήτητου κληρονόμου και θεματοφύλακα της ένδοξης ελληνικής αρχαιότητας αφενός, της Ορθόδοξης πίστης αφετέρου.

 

Από τις ήδη προπολεμικές διενέξεις για το αν η επανάσταση ήταν κατά βάση θρησκευτική, εθνική ή ταξική, όπως την ερμήνευαν μαρξιστές ιστορικοί όπως ο Γιάννης Κορδάτος ως την πρώτη σοβαρή αμφισβήτηση της ύπαρξης του «Κρυφού Σχολειού» το ‘57 από τον Λίνο Πολίτη κι από την απομυθοποιητική για μια σειρά γεγονότα - που μέχρι τότε δεν ήταν ευρέως γνωστά και πάντως δεν είχαν ποτέ εκτεθεί τόσο «επίσημα» στο ευρύ κοινό - παραγωγή του Σκάι «1821» και τον σάλο που ξέσπασε όταν η Μαρία Ρεπούση έβγαλε άκυρο το «ρέιβ» του Ζαλόγγου, θέματα που σε άλλες χώρες θα απασχολούσαν έναν στενό κύκλο ακαδημαϊκών και φοιτητών ιστορίας, άντε και μερικούς «ψωνισμένους», εδώ γιγαντώνονται αυτοστιγμεί με δημόσιες ύβρεις, αντεγκλήσεις και καταγγελίες συν τον απαραίτητο «πόλεμο» στα κοινωνικά δίκτυα.

 

Κατανοητά εν μέρει όλα αυτά, τουλάχιστον για τις παλιότερες γενιές οπότε οι αδήριτες  αναγκαιότητες της «εθνικής παιδείας» μας βασίζονταν σε θέσφατα που καθιστούσαν απαγορευτικό κάθε σχετικό διάλογο. Όταν έχεις απαγγείλει Παλαμά και παρελάσει ντυμένος τσολιάς στις σχολικές γιορτές, όταν έχει παίξει σε σκετς τους Σουλιώτες (αγνοώντας πλήρως φυσικά την αρβανίτικη καταγωγή τους), όταν μερικές από τις πρώτες σου ασπρόμαυρες τηλεοπτικές μνήμες είναι ο «Παπαφλέσσας» και η «Μαντώ Μαυρογένους», όταν έχεις γαλουχηθεί με τον μύθο ενός μικρού πλην ηρωικού έθνους που πάλεψε ενωμένο και κέρδισε μόνο του (με «δωδέκατο παίκτη» φυσικά τον  Ύψιστο που, όπως διέδιδε κι ο Κολοκοτρώνης, είχε υπογράψει... ιδιοχείρως την ελευθερία της Ελλάδας) μια «πανίσχυρη» – παρότι ήδη υπό διάλυση - αυτοκρατορία, νιώθεις μια σχεδόν ενστικτώδη ενόχληση όταν σου θίγουν τέτοιες «θεμελιώδεις» βεβαιότητες, ακόμα κι αν έχεις υποψιαστεί ότι δεν στα λέγανε όλα σωστά στο σχολείο.

 

Η ελληνική επανάσταση είχε, αναμφίβολα, κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Δεν την καλοβλέπουν οι Μικρασιάτες Έλληνες, οι Φαναριώτες, ούτε βέβαια το Πατριαρχείο. Δεν ξεκινά στις 25 Μαρτίου στα Καλάβρυτα, όπως ορίστηκε σκόπιμα ώστε να συμπέσει με τη θρησκευτική γιορτή του Ευαγγελισμού, μήτε ξεσπά κάπου στον «εθνικό κορμό» αλλά εκατοντάδες χιλιόμετρα βορειότερα, στη Μολδοβλαχία. Δεν είναι καν πόλεμος κανονικός όπως αυτός που διεξήγαγαν τα ευρωπαϊκά έθνη την ίδια εποχή αλλά, στο μεγαλύτερο διάστημά του, ο πρώτος σύγχρονος ανταρτοπόλεμος - που παραλίγο κιόλα να χαθεί όχι από αδυναμία ή ανικανότητα μα από τους εμφύλιους, τη φαγωμάρα και τη διχόνοια. Από την άλλη, υπήρξε η πρώτη επιτυχημένη εθνική εξέγερση με φιλελεύθερο χαρακτήρα - όσο το επέτρεπαν οι παπάδες, δηλαδή -, που μάλιστα πλαισίωσε ένα από τα πιο ριζοσπαστικά Συντάγματα παγκοσμίως για εκείνη την εποχή (Επίδαυρος, 1822). Υπήρξε επίσης, τρόπον τινά, το «Βιετνάμ» της εποχής, προκαλώντας κύματα αλληλεγγύης σε Ευρώπη κι Αμερική – μεγάλοι ζωγράφοι όπως ο Φον Ες κι ο Ντελακρουά έδωσαν έναν υπερβατικό, μεταφυσικό σχεδόν χαρακτήρα στον αγώνα και πλήθος Φιλέλληνες έσπευσαν συνεπαρμένοι να βοηθήσουν προσωπικά, για να χαθούν άδοξα οι περισσότεροι ή να απογοητευθούν, άλλοτε από τις συνθήκες που συνάντησαν κι άλλοτε επειδή είχαν οι ίδιοι λανθασμένες περί Ελλάδας και Ελλήνων ιδεοληψίες.

 

Εντέλει οι ξένοι (βασικά οι Άγγλοι) ήταν που σώσανε την κατάσταση σαν έφτασε στο μη παρέκει, αρχικά με τα δάνειά τους - τα περισσότερα από τα οποία φαγώθηκαν για να βολευτούν οι αιώνιοι «ημέτεροι» -, τα οποία αποπληρώναμε μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα και τέλος με τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου. Και, ακόμα κι αν απώτερος στόχος των Μεγάλων Δυνάμεων δεν ήταν να γίνουμε ένα εξαρτημένο ευρωπαϊκό προτεκτοράτο, μια «τσίμπλα» στο μάτι των Οθωμανών, οι ίδιοι κάναμε σίγουρα ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για να το πετύχουν. «Της ευγενείας» ο πληθυντικός φυσικά, αφού εθνική ελληνική συνείδηση ουσιαστικά δεν υπήρχε: Υπήρχαν βασικά «Ρωμιοί» κι ύστερα Ρουμελιώτες, Μωραϊτες, Μανιάτες, Νησιώτες, Ηπειρώτες, Αρβανίτες κ.λπ., αφόρητα τοπικιστές, ανταγωνιστικοί, αλληλοϋποβλεπόμενοι και με μόνο σχεδόν συνδετικό κρίκο τη θρησκεία – ούτε καν τη γλώσσα σε πολλές περιπτώσεις.   

 

Συχνά αποδίδουμε ως λαός τις σύγχρονες κακοδαιμονίες μας σε αυτά που κάναμε ή δεν κάναμε στη διάρκεια της «εθνικής παλιγγενεσίας». Που έμελλε να μας στοιχειώσει πολλές δεκαετίες ακόμα, με αποκορύφωμα τη Μεγάλη Ιδέα και τη συντριβή της. Και που έφτασε να γιορτάζεται στη μνημονιακή Ελλάδα με «κεκλεισμένων των θυρών» παρελάσεις για το φόβο διαμαρτυριών, με τους αστυνομικούς να είναι περισσότεροι από τους θεατές και τους παρελαύνοντες μαζί. Με το κράτος που προέκυψε από εκείνον τον ξεσηκωμό να είναι, λιγότερο από δύο αιώνες μετά, χρεωκοπημένο ξανά οικονομικά, πολιτικά και ηθικά, υποτελές καθ’ έξη τόσο σε ξένες δυνάμεις όσο και σε εγγενείς αδυναμίες.

 

Τι θα κρατούσα σήμερα ως ώριμος ενήλικας από την επέτειο της 25ης; Ούτε βέβαια τις παρελάσεις, ούτε τα γαλανόλευκα σημαιάκια, ούτε τις φουστανέλες (που και γι΄αυτές ακόμα ερίζουμε αν ήταν παραδοσιακή ελληνική φορεσιά ή αρβανίτικη), ούτε τα τουρκοφαγικά αισθήματα, ούτε τους ηρωικούς και πένθιμους λόγους και τα ποιήματα, ούτε φυσικά τα τόσα ιστορικά παραμύθια που μας φλόμωναν  προκειμένου να σφυρηλατηθεί μια αμφίβολη εθνική συνείδηση. Το «όποιος συλλογάται ελεύθερα, συλλογάται καλά» από τον Θούριο του Ρήγα. Το διαχρονικά συγκινητικό σύνθημα των επαναστατημένων «ελευθερία ή θάνατος», που έρχεται ακριβώς να δικαιώσει το παραπάνω ρητό. Τα Απομνημονεύματα  του Μακρυγιάννη αλλά και του Κολοκοτρώνη, μέσα από τις σελίδες των οποίων «διαβάζεις» κανονικά τους σημερινούς Έλληνες, με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Μορφές όπως του Καραϊσκάκη γιατί ήταν αλητεία μεγάλη, της Μπουμπουλίνας γιατί υπήρξε αρχετυπική “Femen”, του λόρδου Βύρωνα, του κορυφαίου των Ρομαντικών που παράτησε μια άνετη, κοσμοπολίτικη ζωή προκειμένου να κυνηγήσει μέχρι τέλους μια χίμαιρα. Κάποια χρήσιμα ιστορικά διδάγματα. Α, και τον βακαλάο σκορδαλιά – εξαιρετικό πιάτο, μα την πίστη μου!

 

24

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

12 σχόλια
Απελπίζομαι όταν διαβάζω τέτοια κείμενα.Αποσπασματικά γεγονότα αναγάγονται σε απόλυτες αλήθειες και άπαντα γράφονται σε σκοπό την πρόοδο συγκεκριμένων ιδεών. Ο Κορδάτος, γενικός γραμματέας του ΣΕΚΕ όταν αυτό έταζε τη Μακεδονία και τη Θράκη στην Τρίτη Διεθνή, ο οποίος ήταν αυτοδίδακτος ιστορικός, αναβιβάζεται σε ιστορική αυθεντία, γίνεται η -μόνο σκόπιμη μπορώ να εικάσω- παραδρομή περί δημιουργίας "ενός καινούργιου έθνους-κράτους" αντί της δημιουργίας "ενός εθνικού κράτους", λες και μέχρι τότε δεν υπήρχε έθνος...Το ΠΑΣΟΚ έβγαλε ιδρυτική διακήρυξη 3 Σεπτέμβρη διότι ήθελε να εγκολπώσει συγκεκριμένες σημειολογίες, γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα 25 Δεκεμβρίου διότι τότε ήταν η γιορτή του Ακατανίκητου Ήλιου (Sol Invictus) αλλά και τα γενέθλια του Μίθρα (βασικά μιλάμε για το χειμερινό ηλιοστάσιο). Οι άνθρωποι επιλέγουν συμβολισμούς και αξίες. Ακόμα και μύθους. Όσο αυτοί οι μύθοι δεν είναι επικίνδυνοι δεν υπάρχει κανένας λόγος να τους πετροβολάμε.Οι μύθοι είναι διακριτοί από την ιστορική αλήθεια και οι ιστορικοί πρέπει να κάνουν ανεξάρτητα τη δουλειά τους. Αλλά όποιος χρησιμοποιεί την διάψευση των μύθων ενός έθνους για να κάνει πολιτικό προσηλυτισμό δεν βοηθάει κανέναν. Κυρίως όταν οι μύθοι αυτοί είναι περί "κρυφού σχολειού" και άλλων χαριτωμένων αφηγημάτων.Όποιος θέλει να αναγνωρίσει επικίνδυνους ιστορικούς μύθους ας κοιτάξει πχ στην γείτονα Τουρκία και την "μυθική καταγωγή" των Τούρκων, που θέλει να αποκρύψει το ότι είναι νεήλυδες στις γαίες που κατοικούν. Ήμαρτον. Και μ@λάκας και δαρμένος δεν γίνεται. Φτάνει πια με την ταξική επανάσταση του 1821.Τις "εντάσεις" εδώ και δύο αιώνες τις συντηρεί πολύ συγκεκριμένη πολιτική όμαδα. Δεν υπάρχουν γενικά και αόριστα εντάσεις.
Δεν θα το έλεγα τιμή να σε παρομοιάζουν με τύπισσες που τα έχουν κάνει πλακάκια με νεοναζί χρησιμοποιώντας φεμινιστικό φερετζέ. Ή πιο άστοχη παρομοίωση για την Μπουμπουλινα που διάβασα ποτέ ήταν. Εκτός και αν ο αρθρογράφος γνωρίζει κάτι που δεν ξέρουμε οι υπολοιποι για την "Μπουμπού".
Σαφώς και η αφήγηση της Επανάστασης εμπεριέχει επινοημένα γεγονότα και μύθους. Κάθε κοινωνία έχει τους μύθους της γιατί ο ενοποιητικός τους ρόλος είναι απαραίτητος. Δεν είναι κακό που διδάσκονται μύθοι στα σχολεία. Επίσης δεν είναι κακό όταν κάποιος αναφέρεται σε αυτούς ως μύθους και θέτει διαφορετικές πτυχές.
Εγω θα ηθελα να ξεκινησω απο την αρχη.Απο τον 'τιτλο".Γιατι "Επανασταση" και οχ ι"Εθνικοαπελευθερωτικος αγωνας" ;Εξ οσων γνωριζω "επαναστασεις"ειναι οι ταξικης φυσεως εξεγερσεις.Οταν,δηλαδη,εξεγειρονται τα "μη προνομιουχα"κοινωνικα στρωματα κατα των"προνομιουχων"με στοχο να ανατρεψουν το υπαρχον "κυβερνητικο,διοικητικο και νομικο "καθεστως και να βελτιωσουν,ετσι,την ζωη τους.Οι τρεις γνωστοτερες "επαναστασεις",η Γαλλικη,η Αμερικανικη και η Ρωσικη,εχουν ακριβως αυτα τα χαρακτηριστικα.Εξεγειρονται,δηλαδη,οι "μη προνομιουχες'κοινωνικες ταξεις κατα των"προνομιουχων" ομοφυλων και ομοθρησκων τους.Προκειται,δηλαδη,για καθαρα "εσωτερικη υποθεση".Δεν υφιστανται ,δηλαδη,αλλοφυλοι και αλλοθρησκοι,κατακτητες και κατακτημενοι .Στην περιπτωση ,ομως,του 1821 ισχυουν τα ακριβως αντιθετα.Τωρα αν πει καποιος οτι "υπηρχαν και ταξικα κινητρα"(οπως υποστηριζε κατηγορηματικα ο Κορδατος ως Μαρξιστης),δεν εχει παρα να σκεφθει οτι οι τοπικοι προυχοντες,οι "κοτσαμπασηδες",οι "ευγενεις"της εποχης ,οχι μονον δεν "στοχοποιηθηκαν"απο τους "επαναστατες"αλλα αντιθετως ετεθησαν -για δικους τους λογους-επι κεφαλης των εξεγερθεντων"ραγιαδων- ελληνων".Ο ορος,βεβαιως,επικρατησε."Επανασταση του 1821".Και ,ως γνωστον,"επανασταση επικρατησασα δημιουργει δικαιο".Το ερωτημα ,ομως,ειναι γιατι "προεκριθη και καθιερωθηκε"ο εσφαλμενος ορος αντι του ορθου.Αν και η απαντηση ειναι,κατα το μαλλον η ηττον,προφανης.
Οι κοτζαμπάσηδες δήλωναν αντίθετοι με την επανάσταση,πολλοί απ αυτούς τα είχαν κάνει πλακάκια με τους σουλτάνους. Όπως υπήρξαν και αστοί στην Γαλλική επανάσταση που δεν είχαν κανένα θέμα με τους ευγενείς και τους βασιλιάδες. Μία εξουσία ανατράπηκε και την διαδέχτηκε μία άλλη. Και όπως όλες μα όλες οι αστικές επαναστάσεις,έτσι και η ελληνική κουβάλησε σε μεγάλο βαθμό τις αντιθέσεις της προηγούμενης κοινωνίας.
Ειμαστε υποχρεωμένοι να κοιτάμε με κριτικό μάτι την ιστορία μας, μπας και κάποτε μάθουμε τι κάνουμε τόσα χρόνια λάθος και μπορέσουμε κάποτε να συνεννοηθούμε.
Μα υπαρχουν τοσες αντεγκλήσεις γιατι ο στόχος της αποδομησης αυτής των μύθων ειναι ακριβως να περάσει μια επιστημονικη θεωρια, αυτη που ταυτιζει το εθνος-κρατος με την εθνοτητα και την ιδιοπροσωπεια, ως γεγονός, με λίγα λόγια να μας κανει να πιστεψουμε ότι οντως οι Ελληνες, Ρωμιοι οποως θελεις πεστο, ηρθαν από τον .. Σειριο εεεε εννοουσα απο την Γαλλικη Εγκυκλοπαιδεια το 1770 και προηγουμενως δενυπηρχε κανενα ενοποιητικο στοιχειο.Επισης υπαρχουν τοσες αντεγκλησεις γιατι ακριβως γραφονται αρθρακια σαν το παραπανω, τα οποια μου θυμιζουν ερωτικο σημείωμα αποριπτόμενου εραστή:κλείνουν με μια παράγραφο που παραδεχονται ποσο υπεροχος ειναι ο ερωτας τους, αφου προηγουμενως εχουν αφιερώσει 5 στο να αναλυουν σε βαθος α) ποσο απεχθης ειναι οταν γυμνάζεται και μυρίζει το σώμα του αυτον τον απαισιο ιδρώτα β) πως λεει ψεματα για την ηλικια του καθε χρονια, (ξερετε αυτο με το "τα κλεινεις ή μπαίνεις;") για ένα χρόνο, γ) ή πως δεν σηκωνειτ ο καπακι απο την τουαλέτα/μαζέυει τα καλλυντικά της.Καθε χρονο τα ιδια και χειρότερα. Η προσπάθεια αποδομησης καθε λαικου αγώνα, χωρις την μεσολαβηση των καθε λογης Φαναριωτων, ειναι φανερη, αυτος ηταν ο βαθεια πολιτικος στοχος .
Μα οι μύθοι παντοτε ειναι παροντες, σήμερα μυθος ειναι μια επιστημονικη θεωρια που μασκαρευτεται ως γεγονος.Να ειστε καχυποπτοι απεναντι απο αυτους που θελουν να καταργήσουν και να αποδομήσουν κάθε Μύθο, απαιραιτητο εννοποιητικο στοιχειο καθε συλλογικοτητας, ειναι αυτοι που ο μόνος μύθος που θελουν να σας επιτρέψουν ειναι ο Μύθος η μπυρα. Μύθος η προσωπικη, μύθος και η συλλογική ελευθερία, σταμάτα τώρα και δούλευε.
Παραμυθι-μυθι-μυθιτο κουκί και το ρεθύθιεμαλώνανε στη βρύσηΠέρασε και η φακή, και τα βάζει φυλακήμα η φάβα της φωνάζει: "Φακή, βγάλτα, δε πειράζει"Τελειώσατε με τους καβγάδες σας, τελός πάντων;
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι ντε και καλά έχουν βαλθεί να απογυμνώσουν τη λαμπροτητα της επετείου κολλώντας σε συμβάντα τα οποία είναι πολύ μικρά σε σχέση με αυτό που κατόρθωσε ένα μη συγκροτημένο, από το πέρασμα των αιώνων έθνος, ή να παρουσιάζουν ως "εθνικούς μύθους" γεγονότα τα οποία ιστορικά έχουν αποδειχθεί. Και στο κάτω κάτω της γραφής συμφωνώ επι παραδείγματι ότι η επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου και οτι ο ρόλος της εκκλησίας ήταν διφορούμενος και ότι υπήρχε διχασμός κτλ. κτλ. Άλλα αυτό δεν πρέπει να αναιρέι και να επισκιάζει άλλα γεγονότα που δεν είναι ευρέως γνωστά όπως ότι πριν το 1821 υπήρχαν 11 επαναστατικά κινήματα, ή ότι οι μάχες έιχαν ξεκινήσει από το Φλεβάρη ή ότι η επανάσταση ολοκληρωθηκε 2 χρόνια μετά την ναυμαχία του Ναυαρίνου με τη μάχη της Πετας ή ότι 2000 καλόγεροι μετείχαν στις μάχες κατα τη διάρκεια του αγώνα. Πάνω από όλα όμως δεν ακυρώνει το γεγονός ότι 800.000 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους για να μπορούμε ελεύθεροι σήμερα παρά τις καχεξίες και τα προβλήματανα ζούμε σε ένα (ο θεός να το κάνει) οργανωμένο κράτος. Εν κατακλείδι καλό θα ήταν να σεβόμαστε λίγο τους αγώνες και το αίμα που έχυσαν οι προγόνοι μας και να μην καταπίνουμε αμασητί ότι μας λανσάρουν αδιάβαστοι ιστορικοί και εκσυγχρονιστήρια της κακίας ώρας. Οποιος έχει αμφιβολίες για το παρελθόν ας μελετήσει μόνος του ιστορία και ας αποφανθεί.
Θεωρείς ότι είναι μικρό το γεγονός ότι δεν απελευθερωθήκαμε από εμάς τους ίδιους, αλλά από άλλους.Θεωρείς ότι είναι μικρό γεγονός που η εκκλησία προσπάθησε να καπηλευτεί τον εν λόγω αγώνα, ενώ υπάρχουν αμφιβολίες κατά πόσο τον υποστήριξε όταν ξεκίνησε.Θεωρείς ότι είναι μικρό γεγονός ότι λαός ξεκινήσε εμφύλιο πόλεμο, ενώ ταυτόχρονα επαναστατούσε.Υπήρχαν πριν επαναστατικά κινήματα τα οποία απέτυχαν, έχεις συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις στην ιστορία.Οι μάχες δεν είχαν ξεκινήσει το Φλεβάρη: ήταν μικροεξεγέρσεις (π.χ.: το να σκοτώσεις φοροεισπράκτορα δεν είναι μάχη).Μπορεί να ολοκληρώθηκαν μετά από 2 χρόνια αλλά σε όλη αυτή την περίοδο στην ουσία το γαλλικό εκστρατευτικό σώμα ανέλαβε να αποτελειώσει τον στρατό του Ιμπραήμ, ο ελληνικός ασχολούνταν με το πως θα επικρατήσει ένα από τα 3 πολιτικά κόμματα...Μπορεί να συμμετείχαν οι καλόγεροι, όπως και πολύς άλλος κόσμος, και να πέθαναν πάρα πολλοί. Αυτό όμως δε σημαίνει: α)ότι οι ιερείς είχαν το μονοπώλιο ή ότι η επίσημη εκκλησία ήταν υπέρ το εν λόγω αγώνα, β)δε θα πήγαινε η θυσία τους χαμένη εάν αποτύγανε η εν λόγω επανάσταση (άλλωστε αναφέρεις 11 αποτυχημένες απόπειρες όπου οι θυσιαζόμενοι σπάνια μνημονεύονται γιατί πολύ απλά απέτυχαν στον σκοπό τους).Συμφωνώ με την τελευταία σου πρόταση, αλλά πρόσεχε τελικά οι ιστορικοί που αναφέρεις να μην αποδειχθούν αδιάβαστοι, αλλά το ακριβώς αντίθετο...
Θεωρώ ότι απελευθερωθήκαμε ξεκάθαρα χάρη σε έμας τους ίδιους μιας και η απελευθέρωση πληρώθηκε με το αίμα χιλίαδων αγωνιστών. Σίγουρα οι μεγάλες δυνάμεις υποβοήθησαν τον αγώνα μας στοχευοντας το δικό τους ώφελος άλλα είναι υβριστικό προς τους προγόνους να αφορίζεις έτσι απλά τις θυσίες τους.Θεωρώ ότι ο ρόλος της εκκλησίας είναι ευαίσθητος που μπορεί πολύ εύκολα να παρερμηνευτεί. Μπορώ να σου αναφέρω δεκάδες παραδείγματα που αποδεικνυόυν το αντίθετο από αυτό που υποστηρίζεις όπως ο αφορισμός των επαναστατών απο τον Γρηγόριο τον Ε' κατα την έναρξη της επανάστασης που έγινε ξεκάθαρα για να σωθούν χιλιάδες αθώοι Ρωμιοί. Θεωρώ ότι σε μία νεοσύστατη κρατική οντότητα οι εμφύλιες διαμάχες ήταν φυσική απόρροια προσωπικών αντιθέσεων, τοπικιστικών διαφορών και αντικρουόμενων συμφερόντων. Όπως και να χει όμως σε καμία περίπτωση αυτές οι διαμάχες δεν αναίρεσαν αυτό που επέτυχαν όλοι οι επαναστάτες μαζί πράγμα που δυστυχώς κάποιοι αρνούνται να κατανοήσουν. Τέλος έχω βαρεθεί να βρίσκω άρθρα επιφανών ιστορικών που αντικρούουν με αναγνωρισμένες πηγές την απαξίωση που τόσο πολύ κάποιοι προσπαθόυν να επιφέρουν στη πραγματική σημασία και στα γεγονότα της Επανάστασης. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί..
Βαλε Καρο, μιας και αναφέρεις το συνήθες ηττοπαθες επιχειρημα για το στρατο του Ιμπραημ που ηττηθηκε απο ξένους, μαθε οτι και οσ τρατος του Ιμπραημ, ήταν ξενη βοηθεια, Αιγυπτιακος στρατος εκπαιδευμενος απο δυτικους, τον οποιο τον καλεσε ο Σουλτάνος μολις παραδέχθηκε την ήττα του.Επομενως με την μαλλον απλουστευτικη λογικη σου, παρολαυτα εμεις την Οθωμανικη αυτοκρατορια την νικήσαμε, ε θα επρεπε μετα να νικησουμε και του Αιγυπτιους χωρίς βοήθεια;;;(btw επειδη δεν τα παμε και πολυ καλα με την ιστορια, μαθετε οτι η Αιγυπτος απο εκεινη την στιγμη και μετα δεν έγινε ποτε κομματι ξανα της Οθωμανικης αυτοκρατορίας ουσιαστικά)
Μπορει καποια απο τα πραγματα τα οποια διδασκονται στα σχολεια για την 25. Μαρτιου να μην ηταν ακριβως ετσι. Μπορει. Γιατι ουτε εσεις, ουτε η κυρια Ρεπουση ουτε καποιος αλλος ιστορικος ηταν. Πηγες ερμηνευουν, δυστυχως αρκετες φορες με ιδεολογικη κλιση.Αυτο που με εντυπωσιαζει ειναι οτι δεν νομιζω οτι υπαρχει λαος, ο οποιος εχει τετοιο εσωτερικο εχθρο, οπως η Ελλαδα. Αλλες χωρες με πολυ μικροτερη ιστορια δημιουργουν κοινες αφηγησεις για να συνενοηθουνε. Εδω οι προοδευτικοι κανουν τα παντα για να αποδομισουν τα παντα, να μην μεινει τιποτα ορθιο. Αν εχετε τετοιο μισος για καθετι Ελληνικο, ειλικρινα θα σας συμβουλευα να κανετε αποποιηση ιθαγενειας, να πατε σε ψυχολογο και να πατε αλλου. Θα σας κανει καλο να μην χαλιεστε καθημερινα απο την τριβη με τους ιθαγενεις.
Ονομάζεται κριτική σκέψη και όχι 'εσωτερικός εχθρός' ή 'μίσος'. Η ιστορία δεν είναι μια, υπάρχουν πολλές αναγνώσεις, παρ'ότι στην Ελλάδα η παιδεία προσπαθεί να πάρει το ρόλο της αυθεντίας. Και, σε αντίθεση με ότι νομίζεις, η αφήγηση της ιστορίας αποτελεί θέμα συζήτησης (ευτυχώς πιο ώριμης) και σε άλλες χώρες- δες πρόσφατο παράδειγμα εδώ: http://www.theguardian.com/politics/2014/jan/04/labour-gove-first-world-war-comments
Ακριβως αυτο λεω, που μαλλον δεν εγινε αντιλιπτο. Η ιστορια δεν ειναι μια, οπως προσπαθει να μας πεισει η κυρια Ρεπουση.Το οτι καποιοι εδω ομως διακωμοδουν τα παντα, οπως το "ρειβ του Ζαλογγου" και τον Κολοκοτρωνη ως καραγκιοζη δεν δειχνει κριτικη σκεψη ομως, παρα μονο αποδομηση ως αυτοσκοπος.Και σε αλλες χωρες προφανεστατα γινεται ιστορικη συζητηση αλλα δεν υπαρχει χωρα οπου οι αφηγησεις ειναι τοσο εκ διαμετρου αντιθετες. Και αυτο δυστυχως θα το βρουμε μπροστα μας. Και μην ανησυχεις, τον ρολο της αυθεντιας τον εχει παρει η Αριστερα στην Ελλαδα τα τελευταια 30 χρονια..
Εκεινο που ξερω εγω ειναι οτι ενας λαος , με τοσο ταραγμενη ιστορια, με τοσους αγωνες , με τοσο λιγες νικες και τοσο πολλες ηττες, με τοσες εθνικες προσβολες και ταπεινωσεις, δεν θαπρεπε να κανη γκαλοπ ποσοι θελουν και ποσοι δεν θελουν τις παρελασεις.Θαπρεπε να ζητα βοηθεια εθνοψυχολογου, να μαζευεται στα κιλα του και να αναρωτιεται τι φταιει για τις τοσες αποτυχιες του
Ασχετος και ανενημερωτος: το οτι απο το νομικο καθεστως που επετρεπε σκλαβους, οι απιστοι ειχαν τα μισα δικαιωματα απο τους πιστους, και υπηρχε απολυταρχια καθως και η ζωη σου ηταν στην διαθεση του τοπικου μπεη (τα παιδομαζωματα τα αφηνω γιατι ειχαν σταματησει) βρεθηκε σε ενα δημοκρατικο συνταγμα,που απαγορευε την σκλαβια, που υπηρχαν πολιτες και οχι υπηκοοι τοθεωρείς ...ήττα;;;;
Aσε που οι φανατικοτεροι-εκ του ασφαλους παντα-τουρκοφαγοι ειναι οι ιδιοι που καταδικαζουν μετα βδελυγμιας τη βια ΑΠ'ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ..!!...μην ειμαι ομως αδικος,εξαιρουν και τη βια των ΜΑΤ..φορεις πλαδαρων συνειδησεων που βαυκαλιζονται να παριστανουν τους επισημους στις εξεδρες, ενω παρελαυνουν τα παιδια των ανεπισημων,μια χαρα.