Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη

Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
18

Είμαι νησιώτης, Μυτιληνιός. Γεννήθηκα ή το 1933 ή το 1935. Δεν είμαι και σίγουρος. Η μάνα μου λέει ’το 33, αλλά τα χαρτιά λένε το ’35. Κάποιο μπέρδεμα με τα πιστοποιητικά θα ’χε γίνει. Όλο έτσι συνέβαινε τότε. Όμορφα ήταν στο νησί, αλλά έφυγα μικρός. Ήμουν παιδί όταν, θυμάμαι, με είδε ένας εκεί που με είχαν πάρει μαζί στο κυνήγι και του φάνηκα σκληρό και δυνατό αγόρι. Μου είπε να με πάρει στα καράβια. Δεν το σκέφτηκα και πολύ. Πήγα. Μικρός ήμουνα, δεν θυμάμαι πόσο. Όλο τον κόσμο γύρισα. Όταν πήγα στην Αμερική τρελάθηκα. Πήδηξα από το καράβι κι έμεινα λαθραίος όταν δέσαμε στον Καναδά. Πήγα στο Τορόντο, έζησα εκεί κι έμαθα τη δουλειά δίπλα σε ανθρώπους που τους αγάπησα και με βοήθησαν.

Εγώ ζωγράφιζα καλά. Όταν ήμουν στα καράβια, αφού τελειώναμε τη δουλειά, πήγαινα με την μπουκάλα το ουίσκι και άραζα. Είχα μαζί χαρτί και μολύβι, έπινα και σχεδίαζα. Διαβόλους, τριβόλους και ό,τι έβλεπα στα ταξίδια μου. Στο Τορόντο δούλευα οικοδόμος και κάτω από το δώμα που έμενα ήταν ένα τατουατζίδικο. Μπήκα να δω κι εγώ τι ήταν εκεί μέσα. Τους γνώρισα, με γνώρισαν και κατέβαινα κι έπινα κάνα καφεδάκι με τον Μπίλι που το είχε. Μέσα είχε άλλους τέσσερις που δούλευαν γι’ αυτόν. Μια μέρα, ενώ έπινα καφέ, ο ένας πάλευε να σχεδιάσει ένα δελφινάκι. Το ’κανε μια, το ’κανε δυο, δεν του ’βγαινε. Του λέω «άσε να σ’ το φτιάξω εγώ». Πήρα το χαρτί και τσάκα-τσάκα το σχεδίασα. Το βλέπει ο Μπίλι, παθαίνει πλάκα και με πήρε εκεί να μάθω. Καλός άνθρωπός, ξηγημένος.

Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Όταν γύρισα στην Ελλάδα λίγο μετά το ’70 ξεκίνησα να δουλεύω οδηγός στη γαλλική πρεσβεία. Μετά πήρα και μια άδεια ταξί. Έδινε ο Παπαδόπουλος άδειες τότε, πήρα κι εγώ μισή, αλλά δεν πολυδούλεψα. Δεν την ήξερα την Αθήνα και όλο προς το Φάληρο πήγαινα. Από το ταξί εκείνο ξεκίνησε και η ιστορία με τα τατουάζ. Από μια κούρσα μου καρφώθηκε η ιδέα στο κεφάλι. Είχα πάρει έναν ναύτη να τον κατεβάσω Πειραιά και με ρώτησε πού έκαναν τατουάζ στην Αθήνα. Του είπα «πουθενά, θα σ’ το κάνω εγώ». Δεν υπήρχε κανένας τότε να κάνει τέτοια πράγματα. Πού να τα ξέρουν; Τα μάζεψα, πήγα στον Καναδά, αγόρασα τα εργαλεία, γύρισα και ξεκίνησα να κάνω μόνος μου, πριβέ, στους ναύτες. Αυτά μέχρι το ’78. Μετά άνοιξα στην Πλάκα το πρώτο στούντιο.

Όταν δούλευα ταξί είχα πάρει έναν ναύτη να τον κατεβάσω Πειραιά και με ρώτησε πού έκαναν τατουάζ στην Αθήνα. Του είπα «πουθενά, θα σ' το κάνω εγώ». Δεν υπήρχε κανένας τότε να κάνει τέτοια πράγματα. Πού να τα ξέρουν;

Ήμουνα ο πρώτος στην Ελλάδα και από τους πρώτους στη Μεσόγειο. Θεοί και δαίμονες πέσαν να με φάνε. Η Αστυνομία με κυνήγησε πολύ. Ήμουνα, λέει, παράνομος. Τι παράνομος; Αφού δεν υπήρχε άδεια. Δυο φορές με πήγανε στα δικαστήρια. Την τελευταία φορά με είδε ο δικαστής και είπε να μην με ξαναπάνε εκεί. Έγινε χαμός στην Πλάκα με το που άνοιξα. Τότε ήταν όλο καμπαρέ, κέντρα και μπορντέλα με γυναίκες. Αυτοί με αγαπούσαν πολύ. Και τα κορίτσια μού φώναζαν: «Γεια σου, Τζιμάκο». Οι άλλοι με φοβόντουσαν. Σου λέει αυτός ήταν Αμερική, καράβια, τατουάζ, άγριος κι επικίνδυνος θα ’ναι. Άγριος ήμουν, αλλά επικίνδυνος όχι. Ποτέ δεν πείραξα κανέναν και ρώτα όποιον θες να σου πει για μένα. Αλλά δεν άφηνα και κανέναν να με πειράξει. Μόνο η Αστυνομία με είχε βάλει στο μάτι, γιατί έβλεπαν κόσμο πολύ να μπαινοβγαίνει, και κορίτσια. Όλο εκεί τους είχα τους αστυνόμους, να με ρωτάνε «τι γίνεται εδώ» και να με τραβολογάνε. Ο ένας και μοναδικός, κύριος με τα όλα του, ήταν ο Αρκουδέας, καλή του ώρα όπου και να ’ναι. Διοικητής της Αστυνομίας. Όταν ανέλαβε στην Πλάκα, πέρασε από το στούντιο, μπήκε μέσα, κοίταξε καλά-καλά, χαμογέλασε, είπε ένα «καλές δουλειές» κι έφυγε. Ούτε που κατάλαβα τι ήταν αυτός. Δεν φόραγε στολή. Πήγα μετά να κάνω μια δουλειά στο τμήμα και τον είδα μέσα. Ούτε με ξαναενόχλησαν.

Άλλος ξηγημένος και σπαθί που γνώρισα ήταν ο Γεώργιος Ράλλης, ο «δεν θέλω ου!». Τον είχα συναντήσει όταν ήμουν οδηγός στην πρεσβεία. Με είχε συμπαθήσει. Θυμάμαι, μετά από χρόνια, όταν με καλούσαν κάθε μέρα να παρουσιαστώ στο τμήμα, τον πήρα τηλέφωνο στο διαμέρισμά του στο Κολωνάκι, το σήκωσε η κυρα-Λένα και μου τον έδωσε. Του λέω «κύριε Ράλλη έτσι κι έτσι. Μπορείτε να κάνετε κάτι; Με κυνηγάνε κι εγώ κανέναν δεν πειράζω». Την άλλη μέρα σηκώθηκα νωρίς και ντύθηκα όμορφα να πάω στο τμήμα. Ούτε ήξερα τι με περίμενε. Μπήκα στο γραφείο του διοικητή και με στραβοκοίταγε. «Εσύ είσαι ο μάγκας με τα τατουάζ;» μου ρωτάει. «Μάλιστα» απαντάω εγώ και πριν προλάβω να ρωτήσω τι έκανα, χτυπάει το τηλέφωνο. Τον βλέπω να μιλάει και τον ακούω να λέει ένα «μάλιστα, κύριε Ράλλη». «Καθίστε, κύριε Μαματσή» μου λέει μετά.

Πάθη; Ναι, είχα, αλλά όχι ναρκωτικά και τέτοια. Μακριά! Πάντα μακριά και, μάλιστα, εδώ δεν γούσταρα να έρχεται κανένας από αυτούς. Δεν τα ήθελα τα πρεζόνια. Ο τζόγος και οι γυναίκες μού αρέσανε. Και ιππόδρομος μου άρεσε πολύ.

Λεφτά; Τι λεφτά να έβγαζα, μωρέ; Ούτε θυμάμαι πόσο έκαναν τα τατουάζ τότε. Άσε που δεν είχα και ταρίφα. Όπως μπορούσαμε τη βγάζαμε και όπως-όπως πλήρωναν. Τα ναυτάκια που δεν είχανε λεφτά μου φέρνανε μπίρες και αναψυκτικά αμερικάνικα που τότε δεν τα έβρισκες στην Αθήνα και τα πούλαγα στη ζούλα, στο βανάκι που είχα. Δεν έκλεβα. Ποτέ δεν έχω κλέψει και δεν έκανα λωποδυσίες. Μια φορά στη ζωή μου βρήκα ένα δεκάρικο στον δρόμο και δεν το κράτησα. Έστριψα και πήγα και το έριξα στην εκκλησία. Ρώτα για τον Μαματσή να σου πούνε αν είναι τίμιος. Αυτοί που με κράτησαν στη δουλειά ήταν οι χίπηδες και οι ναύτες. Αυτοί ήταν οι πελάτες μου. Και οι γυναίκες. Αυτές δεν κάνανε τατουάζ, αλλά μπαινόβγαιναν στο στούντιο όλη μέρα. Ερχόντουσαν να δουν τι κάνουμε εδώ και να με χαιρετήσουν. Να δουν τι κάνει ο Τζιμάκος, το ομορφόπαιδο. Ήμουν ομορφόπαιδο και μάγκας, να ξέρεις. Μάγκας από τους σωστούς. Όχι ότι περιαυτολογώ, αλλά πάνε χρόνια που τα θυμάμαι και λέω «κοίτα, τώρα, τι γίνεται».

Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Το μαγαζί μου ήταν ανοιχτό για όλους. Αν χτύπαγαν τατουάζ όσοι μπαίνανε εδώ μέσα, θα ήμουν πλούσιος. Ερχόντουσαν δημοσιογράφοι και παίρναν φωτογραφίες τον Τζίμη και τους χίπηδες και με βάζαν στις εφημερίδες. Μπήκε και ο Βέγγος μια μέρα. Ώσπου να τον καταλάβω και να σηκωθώ να τον χαιρετήσω, έκανε μια έτσι, κάτι είπε κι εξαφανίστηκε, όπως στις ταινίες. Το ’92-’93 άρχισα να βγάζω λεφτά. Άρχισαν να έρχονται περισσότεροι και να γίνεται μόδα. Όχι όπως τώρα, αλλά τότε δεν υπήρχε και άλλος. Στον Τζίμη όλοι. Και διάσημοι περάσανε και άλλοι, που δεν θα σ’ τους πω. Και ο Ντέμης Νικολαΐδης ήταν πολύ σωστός άντρας. Όλοι καλοί ήταν, μωρέ, αλλά και να μην ήτανε, δεν θα σ’ το ’λεγα. Ρουφιάνος εγώ δεν είμαι και δεν λέω τέτοια.

Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Η κυρά-Λένα στο στήθος του Τζίμη. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Τώρα, τι να σου πω για την Αθήνα; Τι σχέση έχει με η σημερινή με την τότε Αθήνα; Καμία. Ακόμα και οι άνθρωποι έχουν αλλάξει, δεν άλλαξε μόνο η πόλη. Είναι όλοι με τα μούτρα κάτω και κατσουφιασμένοι. Και πώς να μην είναι, θα μου πεις. Σκατά μας κάνανε! Είμαι 80 χρόνων και κυκλοφορώ με μπαστούνι, όχι γιατί το έχω ανάγκη, αλλά για ασφάλεια. Δεν μασάω και δεν φοβάμαι, αλλά τις προάλλες με σταμάτησε ένας, εδώ πιο κάτω, και μου πούλησε τσαμπουκά για να του δώσω τα λεφτά μου. Του τις έριξα και ας μη με πιστεύεις. Δεν είναι, πάντως, η Πλάκα και το κέντρο που έζησα εγώ. Με ρωτάνε «Τζίμη, τι θα ψηφίσεις;» και τους λέω τον Τσίπρα. Ποιος; Εγώ. Που μια ζωή ήμουν Νέα Δημοκρατία. Τι να ψηφίσω τώρα; Αυτούς που μας διέλυσαν; Τους προδότες και τους κλέφτες που κάνανε την Ελλάδα χάλια; Ούτε τη Χρυσή Αυγή. Τον Τσίπρα θα ψηφίσω και ας μη συμφωνώ. Να δοκιμαστεί και αυτός και άμα δεν κάνει, να πάει μαζί με τους άλλους να τελειώνουμε. 

Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Ο Τζίμης και οι συνεχιστές της τέχνης του: τα λατρεμένα του παιδιά, ο Παύλος και η Άννα που έχουν πλέον αναλάβει το θρυλικό στούντιο

Πάθη; Ναι, είχα, αλλά όχι ναρκωτικά και τέτοια. Μακριά! Πάντα μακριά και, μάλιστα, εδώ δεν γούσταρα να έρχεται κανένας από αυτούς. Δεν τα ήθελα τα πρεζόνια. Ο τζόγος και οι γυναίκες μού αρέσανε. Και ιππόδρομος μου άρεσε πολύ. Ακόμα και τώρα παίζω γιατί είμαι παθιασμένος, αλλά είναι βρόμικος πολύ. Όποιος με ρωτάει, του λέω να μείνει μακριά. Θυμάμαι, παλιά, έπαιζα και ζάρια, αλλά δεν κόλλησα. Ξέρεις ποια ήτανε παθιασμένη με το μπαρμπούτι; Η Σωτηρία Μπέλλου. Εδώ από κάτω που τραγούδαγε, έκανε διάλειμμα και πήγαινε πίσω να παίξει ζάρια. Μεγάλη φωνή και πολύ κυρία. Άλλος μεγάλος ήταν ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Πρόλαβα και τον γνώρισα. Αυτά που τραγούδαγε βγαίναν από τη ψυχή του.

Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
"Και τον Μητσοτάκη τον ήξερα. Άψογος και ας λένε ότι θέλουν. Κύριος, ευγενής και μεγάλος πολιτικός. Να! Τον έχω κάνει και τατουάζ!". Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Μια γυναίκα αγάπησα και αυτή την έχω κάνει και τατουάζ. Την Ελένη. Την γνώρισα όταν ήταν 14 και είχα τη φωτογραφία της μαζί μου. Την έχω κάνει και τατουάζ στα στήθια μου. Πόσα τατουάζ έχω, μη με ρωτάς. Ούτε ξέρω. Πόσα έχω χτυπήσει; Αμέτρητα. Τα παράτησα το ’92-’93. Ανέλαβαν τα παιδιά μου. Από μικρά εδώ μέσα τα είχα. Δίπλα μου. Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει. Και ο Παύλος και η Άννα είναι σπουδαίοι και καμαρώνω που το συνεχίζουν. Είναι καλλιτέχνες και οι δύο. Περνάω και από το στούντιο και τους βλέπω. Έρχομαι εδώ και θυμάμαι τα παλιά. Κάνω και καμιά βόλτα και μετά σπίτι, με την κυρία Ελένη. 

Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

_______________

ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΣ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΣΟΥ...

Όση ώρα μιλάμε καπνίζει. Ανάβει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο και το ποτήρι γεμίζει τρεις, μπορεί και παραπάνω φορές, με ουίσκι.

"Τζίμη δεν προσέχεις. Καπνίζεις πολύ και πίνεις." του λέω.

Πετάγεται από την καρέκλα σαν να τον έχει χτυπήσει ρεύμα. Ορμάει μπροστά μου και προβάλλει το στήθος του μπροστά. " Τι είπες ρε; Χτύπα εδώ. Πέτρα. Βράχος είμαι. Τρία πακέτα κάνω τη μέρα. Ένα κιλό κρασί πίνω και ουίσκι. Τι να φοβηθώ; Τι θα πάθω; Το μυαλό και η καρδιά αρρωσταίνουν. Από εκεί ξεκινάνε τα κακά στον άνθρωπο να ξέρεις. Εκεί μέσα γίνονται όλα. Άμα εκεί είσαι καθαρός, το ποτό και το τσιγάρο δεν σου κάνουν τίποτα."

 

Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Ο Τζίμης και ο καλύτερος του φίλος που αργότερα βάφτισε και την Αννα. " Ο Ελευθέριος Μπακανόπουλος. Ντόμπρος και παληκαράς. Έφυγε άδικα. Αυτοκτόνησε. Του είχαν αφήσει τον εγγονό του να τον προσέχει. Πέφτει ο μικρός, χτυπάει στο κεφάλι και τον βρίσκει στα αίματα και αναίσθητο. Νόμισε πως το παιδί πέθανε και πήρε την καραμπίνα και σκοτώθηκε".
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
"Aυτή είναι μια πραγματικά σπάνια φωτογραφία. Δεν θυμάμαι ποια είναι η κυρία και ούτε την ακριβή χρονολογία. Νομίζω πρέπει να είναι το 1975 ή το 76. Αυτό ήταν και το πρώτο μου τατουάζ σε γυναίκα. Την φωτογραφία την τράβηξε ένας δημοσιογράφος που δούλευε σε μια από τις εφημερίδες της εποχής και τον είχα συνεχώς στα πόδια μου. Περνούσε κάθε μέρα να δει αν έχω κανέναν περίεργο ή κανέναν χίπη στο στούντιο για να τον φωτογραφίσει".
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Ο Τζίμης και η Άννα μωρό.
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
"Ωραία γυναίκα. Είχε έρθει στο μαγαζί και είχε γίνει χαμός. Πολλοί διάσημοι έχουν χτυπήσει τατουάζ. Τότε ήταν και μόδα και φέρνανε και φωτογράφο μερικοί για να κυκλοφορήσει η φωτογραφία και να γίνει ντόρος." Ο Παύλος Μαματσής και η Βάνα Μπάρμπα στο Jimmys Tattoo.
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Ο Παύλος Μαματσής χτυπάει τατουάζ στην Ελένη Πετρουλάκη στα μέσα της δεκαετίας του 90 και η φωτογραφία κάνει τον γύρο των περιοδικών.
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Ντέμης Νικολαΐδης: από τους αγαπημένους του και καλύτερους του πελάτες.
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
"Φίλος από το εξωτερικό. Όποτε ήθελε τατουάζ ερχόταν Ελλάδα σε μένα."
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Ο Τζίμης ξεναγεί τον περίφημο tattoo artist Don Ed Hardy στην νυχτερινή Αθήνα. Οι φωτογράφοι τους ακολουθούν και ο Αμερικανός βγάζει το πουκάμισό του για να ποζάρει. " Πολύ καλός καλλιτέχνης και εξαιρετικός άνθρωπος.Είχαμε γίνει φίλοι και με εκτιμούσε πολύ".
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Ο Τζίμης και ο Don Ed Hardy σε μια ακόμη επίσκεψη του στην Αθήνα. "Οι Αμερικανοί είναι καλοί τατουατζήδες αλλά να ξέρεις οι κορυφαίοι και με την μεγαλύτερη παράδοση και τεχνική είναι οι Ιάπωνες."
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Με τα παιδιά του στην Ακρόπολη και ναυτάκια που τον αναγνώρισαν και έβγαλαν αναμνηστική φωτογραφία.
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Aπό το πορτοφόλι του " Στα δίνω και κοίτα να μου τα ξαναφέρεις πίσω! Κανόνισε..."
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Ο Τζίμης και η γυναίκα του η Λένα στην βάφτιση της Άννας
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Ένα από τα πρώτα του αυτοκίνητα
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Ο Τζίμης σε ηλικία περίπου 20 ετών με ένα φίλο του στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Από τα χρόνια της ζωής του στον Καναδά
Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Ο Τζίμης δεν ασκεί πλέον την τέχνη του, όμως τα ηνία έχουν αναλάβει τα παιδιά του, ο Παύλος και η Άννα. To Jimmy’s Τattoo εξακολουθεί να στεγάζεται στην Πλάκα, Αδριανού & Αιόλου, στον 1ο όροφο.

www.jimmystattoo.gr

 

Οι Αθηναίοι
18

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Ρήγος

Οι Αθηναίοι / «Έχω αισθανθεί να απειλούμαι τη μέρα, όχι δουλεύοντας τη νύχτα»

Οκτάνα, Επίδαυρος, ΚΘΒΕ, Πέγκυ Ζήνα, Εθνικό, Λυρική, «Brokeback Mountain» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Ως χορογράφος και σκηνοθέτης, ο Κωνσταντίνος Ρήγος έχει κάνει τα πάντα. Και παρότι έχει αρκετούς haters, νιώθει ότι αυτοί που τον καταλαβαίνουν είναι πολύ περισσότεροι.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Σμαράγδα Καρύδη: «Ήθελα να είμαι η Βουγιουκλάκη και ο Ρέτσος μαζί»

Οι Αθηναίοι / Σμαράγδα Καρύδη: «Ήθελα να είμαι η Βουγιουκλάκη και ο Ρέτσος μαζί»

Ηθοποιός, σκηνοθέτις, ακατάτακτη και αγαπημένη του κοινού, η Σμαράγδα Καρύδη θυμάται πως ανέκαθεν ήθελε το σύμπαν, χωρίς να περιορίζεται. Στον απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας της, ως η Αθηναία της εβδομάδας, καταλήγει πως, ούτως ή άλλως, «στο τέλος ανήκεις εκεί που μπορείς να φτάσεις», ενώ δηλώνει πως πάντα θα επιλέγει συνειδητά να συντάσσεται με τη χαρά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αντουανέττα Αγγελίδη: «Κάθε ταινία μου είναι το ευτυχές τέλος μιας περιπέτειας απορρίψεων»

Οι Αθηναίοι / Αντουανέττα Αγγελίδη: «Κάθε ταινία μου είναι το ευτυχές τέλος μιας περιπέτειας απορρίψεων»

Μοναδική περίπτωση για το ελληνικό σινεμά, η ιδιοσυγκρασιακή σκηνοθέτις που τιμάται στο 13ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Ταινιοθήκης αφηγείται τη ζωή και την πορεία της στη LiFO.
M. HULOT
«Περηφανευόμαστε ότι δώσαμε τα φώτα μας στον κόσμο, αλλά δεν κρατήσαμε ούτε ένα λυχναράκι»

Oι Αθηναίοι / «Περηφανευόμαστε ότι δώσαμε τα φώτα μας στον κόσμο, αλλά δεν κρατήσαμε ούτε ένα λυχναράκι»

Η αρχιτέκτονας και υπεύθυνη των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη, Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, δεν λησμόνησε ποτέ στην πορεία της πως η μορφή ενός κτιρίου πρέπει να έχει χαρακτήρα, ειλικρίνεια και κλίμακα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Δημοσιογράφος, στιχουργός. Θα ήταν ευχαριστημένος αν, απ’ όλα τα τραγούδια του, έμενε στην ιστορία το τετράστιχο: «Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο, στην ανηφοριά».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Οι Αθηναίοι / Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Η συνιδρύτρια και διευθύντρια της Black Light και συνδημιουργός της σειράς podcast της LiFO «Ζούμε ρε» δραστηριοποιείται ώστε οι ΑμεΑ να διαθέτουν ίσες ευκαιρίες και απεριόριστη πρόσβαση, δίχως στιγματισμούς και διακρίσεις. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Lorenzo

Οι Αθηναίοι / Lorenzo: «Η techno σκηνή έχει γίνει χρηματιστήριο»

Γνώρισε την techno στη Φρανκφούρτη των αρχών των ‘90s. Ερχόμενος στην Αθήνα, όσο έβλεπε ότι ο κόσμος σοκαριζόταν με τις εμφανίσεις του, τόσο περισσότερο του άρεσε να προκαλεί. Ο θρυλικός χορευτής του Factory και ιδρυτής της ομάδας Blend είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ελισάβετ Κοτζιά

Οι Αθηναίοι / «Τα πρώτα χρόνια λέγανε ότι τις κριτικές μου τις έγραφε ο πατέρας μου»

Η Αθηναία της εβδομάδας Ελισάβετ Κοτζιά γεννήθηκε μέσα στα βιβλία· κάποια στιγμή, τα έβαλε στην άκρη, για να ξανασυναντήσει τη λογοτεχνία μέσα από μια αναπάντεχη εμπειρία. Άφησε το οικονομικό ρεπορτάζ για την κριτική βιβλίου. Τη ρωτήσαμε γιατί το ελληνικό μυθιστόρημα δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό, και δεν πιστεύει πως για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απλές απαντήσεις.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Αρετή Γεωργιλή

Οι Αθηναίοι / «Δεν θα σταματήσω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα της γυναίκας να νιώθει ελεύθερη να εκφράζεται»

Η Αρετή Γεωργιλή γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια και τα δώδεκα τελευταία χρόνια, αφότου άνοιξε το Free Thinking Zone, ζει εκεί και στην Αθήνα. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατιάνα Μπαλανίκα

Οι Αθηναίοι / Κατιάνα Μπαλανίκα: «Μέσα μου είμαι κουτάβι, γι’ αυτό και με πάταγαν όλοι»

Η ηθοποιός που αγαπήθηκε για τους κωμικούς της ρόλους έκανε μόνο δράμα στη σχολή. Θα ήθελε να ξαναπαίξει στην τηλεόραση αλλά βλέπει πως δεν θυμούνται τη γενιά της πια. Είναι ευγνώμων για τη ζωή της και την αφηγείται στη LiFO - γιατί είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μάριο Μπανούσι

Οι Αθηναίοι / Μάριο Μπανούσι: «Αν δεν εκτεθείς στη ζωή, δεν έχει νόημα»

Ο νεαρός σκηνοθέτης, που έχει ήδη μετρήσει διαδοχικά sold out, άρχισε να βλέπει θέατρο όταν μπήκε στη δραματική σχολή. Του αρέσει η ανθρώπινη αμηχανία, η σιωπή και η ησυχία τον γοήτευαν πάντα. Αν και δεν τα πάει καλά με τα λόγια, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
M. HULOT
Γιώργος Τσιαντούλας, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / «Γελάτε γιατί χανόμαστε, κάντε σεξ, ταξιδέψτε, διαβάστε και φάτε, φάτε, φάτε»

Ο πολυσυζητημένος πρωταγωνιστής της ταινίας «Το καλοκαίρι της Κάρμεν», Γιώργος Τσιαντούλας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ζει στο Παγκράτι, διατηρεί θεατρική ομάδα στα Τρίκαλα, έχει παίξει σε παραστάσεις του Ρομέο Καστελούτσι και του Δημήτρη Παπαϊωάννου και τα πιο ριψοκίνδυνα πράγματα που έχει κάνει είναι «γαστρονομικοί συνδυασμοί σε λάθος στιγμή και λάθος ώρα».
M. HULOT
Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LIFO

Οι Αθηναίοι / Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LiFO

Η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού μιλά για τις ανεξίτηλες συναντήσεις της πορείας της, για το πώς πήγε κόντρα στο ρεύμα της εποχής της, για μια ζωή χορτάτη. Δουλεύοντας επί 67 συναπτά έτη δεν ανέχεται να της πει κανείς «τι ανάγκη έχεις;».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

16 σχόλια
Πάντως για τη δική μου τη γενιά μεγαλώνοντας, ο Τζίμης στην Πλάκα ήταν κάτι σαν θρύλος. Θυμάμαι ότι όλοι τον ήξεραν κι αυτοί που δεν τον ήξεραν οπωσδήποτε έκαναν ότι τον γνώριζαν... Chapeau.
το '86,δεκαξι χρονων εφυγα νυχτα απ'το χωριο μου,με εικοσι χιλιαδες δρχ,μεροκαμματα ενος καλοκαιριου,600 χιλ με τρενο,δεκα ωρες ταξιδι για να παω στον Τζιμη στην Αθηνα να χτυπησω τατου.Οταν εφτασα στην Πλακα,εβρισκες τον δρομο κατευθειαν.Το ζζζζζζζζ ζζζζζζζζ απο το μηχανακι του αντηχουσε σε ολη την περιοχη.Α Ρ Χ Ο Ν Ν Τ Α Σ ο κ.Τζιμης με ολη την σημασια της λεξης.Να'ναι παντα με υγεια.
Όχι ρε φίλε, μην αυταπατάστε, δεν θα μοιάζετε καθόλου έτσι. Γιατί εκείνος δεν έμοιασε σε κανέναν και ούτε μοιάζει. Ήταν πρωτοπόρος και συνεχίζει να είναι μοναδικός, αυθεντικός. Ξεκίνησε και έγινε αξία, ακριβώς γιατί δεν ήθελε να μοιάσει σε άλλους παρά μόνο στον εαυτό του.Οι μόνοι που δικαιωματικά και με το παραπάνω μπορούν να του μοιάσουν είναι τα δύο παιδιά του, ο Παύλος και η Άννα! Τέλος.-Υ.Γ.: Εσείς, το μόνο που καταφέρνετε είναι να μοιάζετε ο ένας του άλλου...