Ο Ριζοσπάστης για το Game of Thrones!

Ο Ριζοσπάστης για το Game of Thrones! Facebook Twitter
41

  

Έχοντας απολαύσει την παλαιότερη κριτική του Ριζοσπάστη για τον Κυνόδοντα, και περιμένοντας μια επίσημη κριτική για τα Στρουμφάκια και το προλεταριάτο τους με αρχηγό τον Καρλ -Παπαστρούμφ- Μαρξ, διάβασα μία απ' τις πιο ενδιαφέρουσες (δηλαδή όχι αστείες) κριτικές της εφημερίδας για αμερικανικό προϊόν μαζικής κουλτούρας. 

===

GAME OF THRONES: ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ
Μια άλλη «ανάγνωση» της γνωστής τηλεοπτικής σειράς

Τηλεοπτική υπερπαραγωγή, αναμφισβήτητα συναρπαστική και ταυτόχρονα «προκλητική», καθώς πρέπει να εξυπηρετηθούν και οι «ανάγκες» του θεάματος, η τηλεοπτική σειρά Game of Thrones (Το Παίγνιο του Στέμματος) αποτελεί ένα παγκόσμιο τηλεοπτικό «γεγονός».

Ως τέτοιο είναι επόμενο να προκαλέσει συζητήσεις, μέγα τμήμα των οποίων, όμως, αρκείται στο να κατατάξει τη σειρά στο «ράφι» των «φανταστικών» ιστοριών. Το Game of Thrones, ωστόσο, με μια διαφορετική «ανάγνωση» μπορεί να οδηγήσει στην απόκτηση ουσιαστικών γνώσεων.

Στη σειρά συμπυκνώνεται μια ολόκληρη εποχή σοβαρότατων αλλαγών μέσα στο φεουδαρχικό σύστημα, οι οποίες με τη σειρά τους επρόκειτο να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη εκείνων των υλικών όρων που θα οδηγούσαν αργότερα στην ανατροπή της φεουδαρχίας και στην αντικατάστασή της από ένα ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό, τον καπιταλιστικό.

Η συνισταμένη του Game of Thrones είναι η διαμάχη μεταξύ διαφόρων φεουδαρχικών οίκων, για την κατάληψη του θρόνου του απόλυτου μονάρχη και την καθυπόταξη κάτω από τη δική του λόγχη όλων των υπολοίπων.

Η καθυπόταξη αυτή σήμαινε ταυτόχρονα και την ενοποίηση της «χώρας», άρα και τη συνένωση και τον πολλαπλασιασμό που αυτή συνεπάγεται των μέχρι τότε διάσπαρτων παραγωγικών δυνάμεων με κύρια ανάμεσά τους την ανθρώπινη εργατική δύναμη. Ταυτόχρονα, όλοι οι φεουδάρχες έχουν οικοδομήσει ένα τεράστιο τείχος στα βόρεια της «χώρας» που χωρίζει τον «πολιτισμένο» κόσμο τους από τους «βάρβαρους» που ζουν βόρεια του τείχους.

Απόκληροι και εγκληματίες, άνθρωποι που δεν μετείχαν στην παραγωγική διαδικασία απάρτιζαν τη Νυχτερινή Φρουρά, όπως ονομαζόταν η φρουρά του τείχους, έτοιμοι να πεθάνουν στο άγριο κρύο προκειμένου να υπερασπιστούν τον πολιτισμό. Ομως, η φρουρά δεν απαρτιζόταν μόνο από αυτούς. Στη σειρά, ο Τζον Σνόου μπαίνει στη Νυχτερινή Φρουρά, αν και είναι αριστοκρατικής καταγωγής, αλλά νόθος, πράγμα που σημαίνει πως δεν είχε νόμιμα δικαιώματα στην κληρονομιά του οίκου του φεουδάρχη πατέρα του.

Ο φεουδάρχης που είχε υπό την κατοχή του τις πιο ανεπτυγμένες υλικές προϋποθέσεις, προηγείτο στην «κούρσα» για την απόλυτη μοναρχία, με τρόπαιο τον «Σιδηρούν Θρόνο», ο οποίος έξοχα παρουσιάζεται ως φτιαγμένος από τα σπαθιά των ηττημένων φεουδαρχών από τον πρώτο βασιλιά που κατάφερε να προελάσει στη χώρα, προτού κι αυτός με τη σειρά του δολοφονηθεί από ανταγωνιστές του.

Ο Ριζοσπάστης για το Game of Thrones! Facebook Twitter

Ο τηλεθεατής μπορεί να διακρίνει αυτήν την ανάπτυξη των υλικών προϋποθέσεων σε κάθε οίκο, αν παρατηρήσει πρώτα απ' όλα προσεκτικά τα σφυρηλατημένα όπλα. Η φράση «σπαθί από βαλυριανό ατσάλι», που επανέρχεται συχνά στη σειρά, είναι σαφής ένδειξη του επιπέδου ανάπτυξης μιας ορισμένης δεξιότητας στην κατεργασία του σιδήρου, που προφανώς δεν περιοριζόταν μόνο στα σπαθιά.

Αλλά δεν είναι μόνο τα όπλα, είναι και τα κτίρια, οι τεχνικές κατασκευές, τα βιβλία και η δυνατότητα των φεουδαρχών να διαβάζουν. Η σοβαρότερη όμως ένδειξη του βαθμού ανάπτυξης και ωρίμανσης του φεουδαρχικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού - που εγκυμονεί το πέρασμα σε άλλο σχηματισμό - είναι το ολοένα και περισσότερο πύκνωμα των ανταλλαγών με χρήμα.

Για να γίνει κάτι τέτοιο, σε εκείνους τους αιώνες, οι προϋποθέσεις ήταν από τη μια αύξηση του πληθυσμού και η ολοένα και περισσότερο γειτνίασή του, άρα και η αύξηση των αναγκών που δεν μπορούν πλέον να καλυφθούν με απλή ανταλλαγή προϊόντων που παράγει ο καθένας «μόνος» του και μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του με προϊόντα που παράγει ο «άλλος». Οι ανάγκες αυτές με τη σειρά τους οδήγησαν στην ολόπλευρη ανάπτυξη της παραγωγής και στη δημιουργία αγοράς.

Ολη αυτή η κίνηση αναγκαία οδήγησε στη γέννηση, επέκταση και καθιέρωση των χρηματικών ανταλλαγών, στην καθιέρωση των εμπορευματικών ανταλλαγών. Το επόμενο ιστορικά αναγκαίο βήμα ήταν η παραγωγή για την αγορά.


Εν προκειμένω, ο άρχοντας που με το χρήμα είχε τη δυνατότητα να αγοράζει αρχικά στρατό, και στο πέρασμα των χρόνων, εργατική δύναμη, προηγείτο στον αγώνα για την απόλυτη εξουσία. Η «οικονομία», όμως, ήταν μόνο η υλική βάση των μεγάλων αλλαγών που είχαν την αντανάκλασή τους και στις κοινωνικές σχέσεις. Το γεγονός ότι οι Δοθράκι, μια ορδή ιππέων και άγριων πολεμιστών που μιλούσαν μια γλώσσα την οποία καταλάβαιναν μόνον αυτοί και που λόγω μη ανεπτυγμένων υλικών βάσεων οργάνωσής τους είχαν απομονωθεί από τις κοινωνικές σχέσεις με την υπόλοιπη «χώρα», είναι χαρακτηριστικό για τα παραπάνω.

Ο Ριζοσπάστης για το Game of Thrones! Facebook Twitter

Η θέση της γυναίκας: Οι γυναίκες κατέχουν πρωτεύουσα θέση στο Game of Thrones. Από τις πόρνες - το γυναικείο κορμί ως εμπόρευμα - ως τις αρχόντισσες, από τις μικρές κόρες του άρχοντα Νεντ Σταρκ ως την εκθαμβωτική Ντενέρις Ταργκέριεν, κι αυτές με τη σειρά τους - αν δεν μείνει η ματιά στα τηλεοπτικά «κορμιά» και στο «σεξ» - αποτυπώνουν τις μεταβατικές φάσεις του κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού.

Στις πιο «παλιές» κοινότητες, από τους «βάρβαρους» βόρεια του τείχους, ως την Ντενέρις Ταργκέριεν, εκπροσωπούν τις γυναίκες της παλιάς κοινωνικής οργάνωσης των «γενών», την οργάνωση της εποχής της μητριαρχίας. Γι' αυτό έχουν γνώμη που την εκφράζουν ακόμη. Η «βάρβαρη» που ερωτεύθηκε ο Τζον Σνόου, πολεμούσε ισάξια με τους συντρόφους της, της φυλής, η Ντενέρις, όταν αρρώστησε ο τρομερός σύντροφός της Καλ Ντρόγκο δεν θα διστάσει να τον σκοτώσει και να πάρει η ίδια τα ηνία της φυλής των Δοθράκι και να διεκδικήσει το θρόνο.


Στην «πολιτισμένη» χώρα, εκεί όπου με υλική προϋπόθεση το υπερπροϊόν - δηλαδή το προϊόν που είχε παραχθεί πάνω από τις ανάγκες - η κοινωνία είχε περάσει στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής με αντανάκλασή της την πατριαρχία, οι γυναίκες έχουν αποσυρθεί από το προσκήνιο.
Η παλιά ισχύς τους, που βασιζόταν όμως σε χαμηλότερο επίπεδο ανάπτυξης συνολικά της κοινωνίας, πάσχιζε να διατηρηθεί μέσω διαφόρων «γυναικείων τεχνασμάτων» που οι χιλιετίες της αλλοτρίωσης στην ταξική κοινωνία έχουν οδηγήσει στο να θεωρούνται «φυσιολογικές».

Η «δουλειά» τους πλέον, ως αρχόντισσες, είναι να γεννούν γιους για να γίνουν βασιλιάδες, ενώ από την άλλη η «σύνδεση» της κοκκινομάλλας πόρνης του «επαγγέλματός» της με τις μετακινήσεις των στρατών που δημιουργούσαν «αγορά», αποτυπώνει λαμπρά το ρόλο της εμπορευματικής οικονομίας στη θέση της γυναίκας.

Ο ρόλος του μύθου: Η σειρά Game of Thrones περιέχει πολλά μυθολογικά στοιχεία, ιδιαίτερα όταν αναφέρεται στους «βάρβαρους». Η αναφορά τέτοιων στοιχείων μπορεί να δίνει τη μορφή «παραμυθιού», όμως δεν είναι σωστό να παραβλέπει κανείς τη σημασία των μύθων ως πρώτη μορφή κοινωνικής συνείδησης, ως πρώτη μορφή συνολικής «εποπτείας» του κόσμου, η οποία βαθμιαία οδήγησε στη δημιουργία πιο ανεπτυγμένων μορφών κοινωνικής συνείδησης, ως τη γέννηση και ανάπτυξη της Φιλοσοφίας.

Πώς «τελειώνει» το Game of Thrones; Αναφέρεται1 πως ο συγγραφέας του έργου, Τζ. Μάρτιν, δεν έχει καταλήξει ακόμα στο πώς τελειώνει το έργο του, τη συγγραφή του οποίου ξεκίνησε το 1996. Ανεξάρτητα από τη λύση που θα δώσει ο συγγραφέας, η απάντηση έγκειται στο ότι η ίδια η εξέλιξη της κοινωνίας δείχνει το τέλος της σειράς: Ενας συγκεκριμένος κοινωνικοοικονομικός σχηματισμός θα αντικατασταθεί από έναν ανώτερο. Η μόνη δε μέθοδος για να αναγνωστεί αυτή η απάντηση είναι ο ιστορικός υλισμός.

Παραπομπή
1. Περιοδικό «Κ», τεύχος 541 - «Καθημερινή» / 13 Οκτώβρη 2013 - Game of Thrones: Γιατί αρέσει τόσο;
Ενδεικτική βιβλιογραφία
1. Καρλ Μαρξ: Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας («Σύγχρονη Εποχή»)
2. Καρλ Μαρξ - Φρίντριχ Ενγκελς: Η Γερμανική Ιδεολογία - τόμος Α («Gutenberg»)
3. Φρίντριχ Ενγκελς: Η Καταγωγή της Οικογένειας, της Ατομικής Ιδιοκτησίας και του Κράτους («Σύγχρονη Εποχή»)
4. Φρίντριχ Ενγκελς: Ο ρόλος της εργασίας στην εξανθρώπιση του πιθήκου/Διαλεκτική της Φύσης («Σύγχρονη Εποχή»).

Του Γιώργου ΜΗΛΙΩΝΗ*

* Ο Γιώργος Μηλιώνης είναι μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ

 =====

ΕΠΙΣΗΣΑνεκτίμητο: Ο Ριζοσπάστης γράφει για τον Κυνόδοντα - η κινηματογραφική κριτική που όλοι περιμέναμε

41

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

9 σχόλια
"η Ντενέρις, όταν αρρώστησε ο τρομερός σύντροφός της Καλ Ντρόγκο δεν θα διστάσει να τον σκοτώσει και να πάρει η ίδια τα ηνία της φυλής των Δοθράκι και να διεκδικήσει το θρόνο"Την κάνει να φαίνεται αριβίστρια, το γεγονός είναι σωστό, λάθος διατυπωμένο. spoiler Τον σκότωσε γιατί είχε μείνει φυτό και το έκανε γιατί δεν ήθελε να βλέπει τον άνθρωπο που αγαπά να είναι έτσι. Μπήκε στη φωτιά να καεί μαζί του και βγήκε ζωντανή γιατί είναι η μάνα των Δράκων.Κατά τα άλλα και μόνο που είδα τη λέξη "Φεουδαρχία" στο "Παίγνιο των Θρόνων" έλιωσα.
χαχαχα οντως! Καθομαστε και κανουμε αναλυση για εναν κοσμο στον οποιο καθοριστικος παραγοντας δυναμης ειναι οι δρακοι, υπαρχει ενας θεος που μπορει να ζωντανευει νεκρους και μια στρατια παγωμενων ζομπι ειναι ετοιμο να επιτεθει στα 7 βασιλεια. Το οτι υπαρχει ενα παιχνιδι εξουσιας ειναι γεγονος αλλα δεν πιστευω πως ο Μαρτιν τα εχει γραψει ετσι οπου πισω απο αυτα να υπαρχουν κριφα μηνυματα και παραδειγματα για την σημερινη εποχη.
Πολύ ενδιαφέρουσα κριτική όντως. Δεν πιστεύω ωστόσο ότι η μετάβαση από το ένα πολιτικό-κοινωνικό σύστημα σύστημα στο άλλο είναι η πρωτεύουσα έννοια που απασχολεί τον Μάρτιν... Πιο πολύ η ύπαρξη των παρασκηνιακών διεργασιών, οι συνωμοσίες, η πολιτική ίντριγκα γενικώς δείχνουν να αποτελούν το κεντρικό θέμα της σειράς. Μαζί με μερικές ωραίες μάχες/μονομαχίες, αλλά και με την ψυχολογική εξέλιξη (άπειρων) χαρακτήρων. Το ιστορικό φόντο του φανταστικού κόσμου του έχει ως ρεαλιστική βάση τους Πολέμους των Ρόδων, με ορισμένα ονόματα οίκων να παραπέμουν ευθέως σχεδόν εκεί (York-->Stark, Lancaster-->Lannister, Tudor-->Tyrell). Κατά τα άλλα, κάποιες αναγνώσεις μοιάζουν επιφανειακές ή βιαστικές: πχ, οι Ντοθράκι φυλή-δείγμα της μητριαρχίας; Ο προαναφερθείς βασιλιάς βασικά είχε "αγοράσει" τη βασίλισσά του, και οι πολεμιστές τους θεωρούν τον βιασμό όχι απλώς αποδεκτό, αλλά περίπου "τιμητικό" για μια γυναίκα. Η βασίλισσα που τελικά ξεχωρίζει δεν προέρχεται από τη δική τους φυλή, έχει κερδίσει τον έρωτα και γι'αυτό την εμπιστοσύνη του άνδρα της και κατορθώνει να επιβληθεί σε μέρος -μόνον - τον υπηκόων του νεκρού άνδρα της όχι τόσο λόγω του βασιλικού της τίτλου αλλά επειδή είναι ένα πλάσμα που δεν το αγγίζει η φωτιά (!) και έχει στις διαταγές της 3 δράκους! Γεινκώς το βιβλίο (και η σειρά) περιέχει αρκετές μαγικές πράξεις, νεκραναστάσεις και φανταστικά πλάσματα ώστε να ταξινομείται στο χώρο του fantasy, απλώς με τρόπο πιο ρεαλιστικό και πολύ λιγότερο μανιχαϊστικό από τα συνήθη δείγματα του είδους (είναι διάσημο για το γεγονός ότι δεν περιέχει σχεδόν κανένα πρόσωπο εντελός καλό/κακό ή που να έχει εντελώς δίκιο/άδικο). Και πραγματικά δεν δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στο εμπόριο (στη δύναμη των υλικών κτήσεων ναι, αλλά όχι και τόσο αναφορικά με τη μετάβαση από την ανταλλακτική στην εγχρήματη οικονομία). Γνώμη μου.
Σωστή στο ότι δεν περιέχει σχεδόν κανένα πρόσωπο εντελώς καλό/κακό ή που να έχει εντελώς δίκιο/άδικο Ο συγγραφέας διάλεξε αυτόν τον τρόπο ηθικής στην πλοκή των χαρακτήρων του έργου του. Tι μπορεί να σταματήσει το χειρότερο ...
Αν μπορεί κανείς να δεχτεί ότι θα έπρεπε να γίνει η οποιαδήποτε τέτοιου είδους ανάλυση σε μια σειρά φαντασίας (!!!!!) η συγκεκριμένη είναι τουλάχιστον αποσπασματική. Παίρνει σκόρπια αποσπάσματα και τα ερμηνεύει (?) με όρους κοινωνικοικονομικούς, όταν στη σειρά χρησιμοποιείται το υπερφυσικό ως πραγματικότητα και το "απρόβλεπτο" (έως "αρρωστημένο") κάποιων χαρακτήρων αλλά και της φύσης είναι το όχημα των ανατροπών σε κάθε επεισόδιο!!! Τώρα τι άξιο σχολιασμού υπάρχει στη θέση των γυναικών όπως εμφανίζεται στη σειρά? Είναι αυτή που ήταν στο μεσαίωνα, όποια έχει εξουσία ή είναι γόνος μεγάλης οπικογένειας μιλάει, οι υπόλοιπες με κάποιες εξαιρέσεις απλά δεν έχουν ρόλο, εκτός από τις πόρνες!
Τώρα τι άξιο σχολιασμού υπάρχει στη θέση των γυναικών όπως εμφανίζεται στη σειρά? Είναι αυτή που ήταν στο μεσαίωνα Πηγή: www.lifo.grΜόνη σου τα λες.Στην ίδια βάση μιλάει και το άρθρο.Αν και γέλασα και το πήρα για τρολλιά,δεν λέει πράγματα λάθος.Επίσης,δεν είναι η πρώτη φορά που σε προϊόν φαντασίας ο συγγραφέας περνάει μηνύματα για τις εκάστοτε κοινωνίες και τις δομές τους,σύμφωνα με βιώματα του η με μελέτες που είχε κάνει.Ο Τόλκιν,ο μεγαλύτερος(για εμένα)το έχει παραδεχτεί πως,σε όλη την μυθοπλασία της Μέσης Γης συναντάμε τέτοια στοιχεία.Επίσης,και άλλες σειρές βιβλίων(Wheel of time π.χ.) με παρόμοιο χαρακτήρα κάνουν-τέτοιες όχι και τόσο εμφανείς-αναφορές.Πως γίνεται να πλάσουν κάτι φανταστικό έτσι και αλλιώς το οποίο να μην έχει στοιχεία από την αληθινή ζωή.Θα ήταν παντελώς ξένο στον αναγνώστη και δεν θα μπορούσε να ταυτιστεί σε τίποτα και να νιώσει μέρος της ιστορίας(και μην μου πεις πως δεν έχεις καθίσει ποτέ να μαντέψεις το παρακάτω σε ένα βιβλίο, με βάση το τι θα έκανες εσύ στην θέση ενός χαρακτήρα).
"Στις πιο «παλιές» κοινότητες, από τους «βάρβαρους» βόρεια του τείχους, ως την Ντενέρις Ταργκέριεν, εκπροσωπούν τις γυναίκες της παλιάς κοινωνικής οργάνωσης των «γενών», την οργάνωση της εποχής της μητριαρχίας. Γι' αυτό έχουν γνώμη που την εκφράζουν ακόμη. Η «βάρβαρη» που ερωτεύθηκε ο Τζον Σνόου, πολεμούσε ισάξια με τους συντρόφους της, της φυλής, η Ντενέρις, όταν αρρώστησε ο τρομερός σύντροφός της Καλ Ντρόγκο δεν θα διστάσει να τον σκοτώσει και να πάρει η ίδια τα ηνία της φυλής των Δοθράκι και να διεκδικήσει το θρόνο. " Σε αυτή την παράγραφο είναι όλες μου οι ενστάσεις σχετικά με την αναφορά στη θέση των γυναικών, με εξαίρεση τη "βάρβαρη" (για την οποία επιφυλλάσομαι γιατί τώρα έφτασα εκεί) όλες οι άλλες αναφορές είναι λάθος. Ποια μητριαρχική οργάνωση? Και εκεί συμβαίνει ότι και στα άλλα φανταστικά μέρη της ιστορίας, χωρίς τον άντρα προστάτη δεν έχει μέλλον η γυναίκα σύζυγος, η Ντεναίρυς όμως κάνει κι εδώ την ανατροπή λόγω των υπερφυσικών δυνάμεων της... Εννοούσα λοιπόν ότι σε αυτό το θέμα γενικά αναπαράγονται τα ήθη της μεσαιωνικής εποχής εκτός και όταν ο συγγραφέας επιστρατεύει άλλα μέσα. Κατά τα άλλα δεν διαφωνούμε στο ότι δεν μπορείς εύκολα να φανταστείς κάτι εντελώς νέο (αν και έχω διαβάσει πριν χρόνια μια πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια που ξεκινούσε από την εξής ανατροπή, άνθρωποι χωρίς φύλλο και στη συνέχεια προσπαθούσε να φανταστεί τη δομή μιας κοινωνίας γύρω από αυτό. Φυσικά κι εκεί δουλεύεις με το γνωστό υλικό έστω και δια της ανατροπής του.) Αυτό που είπα είναι πως η ανάλυση είναι αποσπασματική. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς αφού το μεσαιωνικό περιβάλλον είναι η βάση για να τοποθετηθούν ένα σωρό φανταστικά στοιχεία, προς τι η ανάλυση λοιπόν? Όσο για το σε ποιο σύστημα θα καταλήξει ? Σε κανένα κατά τη δική μου άποψη. Όταν έρθει ο χειμώνας (όπως περιγραφεται εκεί) ο μόνος στόχος θα είναι η επιβίωση και τα πάντα θα εξαρτηθούν από το ποιοι και πως θα επιβιώσουν, θα είναι δηλαδή ένα reset κοινωνικοοικονομικό όπως συνήθως είναι οι μεγάλες καταστροφές.
Δεν γράφτηκε το άρθρο καθαρά για να αναλύσουν το GoT.Πως το βλέπω εγώ;Απλά βρήκε έναν τρόπο να σου αναλύσει τα στάδια του καπιταλισμού με τρόπο διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει(δηλαδή αναφορά στην ιστορία μας) .Νομίζω το λέει και στην αρχή "με μια διαφορετική «ανάγνωση» μπορεί να οδηγήσει στην απόκτηση ουσιαστικών γνώσεων".Νταξ το τράβηξε σε κάποια σημεία.Αλλά και πάλι, προτιμάς τέτοιες πολιτικές αναλύσεις ή αυτές που γίνονται μέχρι στιγμής;Τουλάχιστον αυτή είχε και χαβαλέ και ήταν πιο ευανάγνωστη από τον «ξύλινο λόγο».Ο άνθρωπος έκανε ένα μικρό βήμα προς το καλύτερο,κατά την άποψη μου.
Καλή ανάλυση, η οποία εξυπηρετεί το σκοπό του άρθρου.Υπάρχει, όμως, και η άλλη ανάγνωση. Αυτή που λέει ότι το Game of Thrones είναι ένα προϊόν φαναστίας στο οποίο ο συγγραφέας έχει μελετήσει πολύ καλά τη δομή της κοινωνίας της εποχής στην οποία τοποθετεί την πλοκή του.Ένα τόσο μεγάλο έργο, μπορεί να δώσει λαβές για να γραφτούν άπειρες εξηγήσεις. Υπάρχει μια αντίστοιχη ανάλυση στην οποία παραλληλιζονται όλοι οι χαρακτήρες του έργου με την δομή πολυεθνικών εταιριών (την είχα διαβάσει σε κάποιο blog το οποίο, όμως, δεν θυμάμαι).
Μεγαλη αναβαθμιση για τον Ριζοσπαστη. Εφυγε απο την κριτικη του υψηλου και αγωνιστικου φρονηματος και απιστευτης μπαρουφας και πηγε σε κατι οπωσδηποτε πιο σοφιστικε. Δεν εδωσα μεγαλη σημασια βεβαια, ουτε μπορω να πω οτι παρακολουθησα ολη αυτη την αναλυση(αναλυση για το "Game of Thrones" βρε παιδια?), ομως σιγουρα εχει μια στοιχειωδη σοβαροτητα.
Ενδιαφέρουσα και αστεία κριτική.Ενδιαφέρουσα γιατί δείχνει τον τρόπο σκέψης του "νέου" φιλοσοφιστικού ΚΚΕ. Αστεία γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να διασκεδάσουν με τίποτα. Με τίποτα που δεν βγαίνει από τις τάξεις του κόμματος ή τουλάχιστον να δείχνει ότι συμμορφώνεται με τις γραμμές του κόμματος. Ο κριτικός αμφιβάλω αν ξόδεψε τις ώρες που χρειάζεται να παρακολουθήσει την καταπληκτική αυτή τηλεοπτική σειρά που βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα, στην μυθολογία, στα βιντεοπαιχνίδια, σε άλλα κινηματογραφικά έργα του παρελθόντος, αλλά περισσότερο στην φαντασία του σεναριογράφου, σκηνοθέτη, τεχνικών εφέ, και εξαιρετική ερμηνεία ηθοποιών. Μία σύντομη αλλά σημαντική παρατήρηση. Αν ο κ. Μηλιώνης είχε παρακολουθήσει το έργο στην οθόνη και όχι από δεύτερο χέρι, όπως οι σωστοί κριτικοί πρέπει να κάνουν, θα είχε παρατηρήσει ότι ένα από τα διδάγματα είναι ότι η σοφία μακροπρόθεσμα υπερτερεί της δύναμης και του χρήματος. Ακόμα και αν η σοφία στο έργο βγαίνει από το μυαλό ενός περιφρονημένου πρίγκηπα νάνου. Καλή διασκέδαση λοιπόν και το βόρειο τείχος τυχαίνει να είναι στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος που ήταν το τείχος του Αδριανού. Το περίφημο τείχος από την μία άκρη της χώρας στην άλλη, θεατό από το διάστημα, που σταμάτησε τις άγριες φυλές των αρχαίων βαρβάρων της Σκωτίας από επιδρομές στην υπόλοιπη Βρετανία. Επίσης μία αναδρομή στο υγρό πυρ των Βυζαντινών σε μία από τις πολλές ναυτικές πολιορκίες της Κωνσταντινούπολης αναπαράγεται σε ταινία για πρώτη φορά με τέτοια λεπτομέρεια. Μετά την Τροία, τον Μέγα Αλέξανδρο, τους 300 του Λεωνίδα, τα κρεμαστά στό βράχια κάστρα/μοναστήρια του Άγιου Όρους, το Χόλιγουντ ανακαλύπτει το Βυζάντιο!
Περίεργο που ο Μπογιόπουλος (από τους ελάχιστους μη-αμόρφωτους στον Περισσό) εκδιώχθηκε προτού κάνει σχετική ανάλυση στη σειρά, με έργα του είδους: "Είναι το Game of the Thrones Ηλίθιε: Κρατικομονοπωλιακός Καπιταλισμός και Συγκεντροποίηση του Κεφαλαίου στα 7 Βασίλεια", "Η Ταξική Πάλη και ο Οίκος των Λανιστερ", "Η Αγία Οικογένεια: Η Κριτική της Κριτικής Εναντίον Stark & Συντροφίας", κτλ"
Ναι, αλλα ποσο υπεροχα 'ριζοσπαστικο'... Βεβαια, μετα το τελος και τον ιστορικο υλισμο θα συνεχισει η σειρα σε υπαρκτο σοσιαλισμο, γκλασνοστ, περεστροικα και...καταρρευση. χε, χε...
Αυτά που περιγράφονται μέσα από την μυθοπλασία του Game of Thrones είναι ουσιαστικά η ιστορία του μεσαιωνικού φεουδαρχισμού. Οπότε που κολλάει η κριτική έναντι της σειράς; Η ιστορία και η μυθοπλασία βάσει της ιστορίας του μεσαίωνα θα πρέπει να λογοκρίνονται; Εκτός αν δεν κατάλαβα καλά.