“H απαγωγή παιδιών δεν είναι το αγαπημένο μας χόμπι. Ευχαριστούμε, αλλά έχουμε αρκετά παιδιά δικά μας»

“H απαγωγή παιδιών δεν είναι το αγαπημένο μας χόμπι. Ευχαριστούμε, αλλά έχουμε αρκετά παιδιά δικά μας» Facebook Twitter
Η Oksana Marafioti
9

Της Oksana Marafioti από το Time

Πριν από κάποιο καιρό, κατά τη διάρκεια μιας παρουσίασης ενός βιβλίου μου στο Σαν Φρανσίσκο, μια γυναίκα από το ακροατήριο ανακοίνωσε ότι ήρθε για να προειδοποιήσει τον κόσμο σχετικά με τους τσιγγάνους. Μιλούσα για τα παιδικά μου χρόνια σε ένα νοικοκυριό Ρομά στην πρώην Σοβιετική Ένωση, για το υπέροχο σπίτι των γονιών μου, για την μετανάστευση στην Αμερική, για τα χρόνια μου στο κολέγιο, για τη δουλειά μου στον κινηματογράφο πριν αποφασίσω να ανοίξω ένα στούντιο πιάνου για παιδιά. Τότε σηκώθηκε και είπε ότι ένας Τσιγγάνος είναι ένας Τσιγγάνος. Ακριβέστερα, ότι ένας Τσιγγάνος δεν μπορεί να ενσωματωθεί στην κοινωνία, επειδή οι Τσιγγάνοι είναι μια κατηγορία υπανθρώπων που αδυνατούν να αναπτύξουν πιο εξελιγμένο τρόπο σκέψης. Ο κόσμος στο ακροατήριο είχε αρχίσει να εκνευρίζεται, τα πρόσωπά τους σκληρά και γεμάτα θυμό. Η δυσπιστία και ο θυμός με κρατούσαν κολλημένη στη θέση μου πίσω από το μικρόφωνο όταν άρχισε να μας λέει ότι οι Τσιγγάνοι έχουν τροποποιηθεί γενετικά από τη φύση για να κάνουν παιδιά σε ηλικία 9 χρονών και ότι τα περισσότερα κορίτσια πεθαίνουν 14 χρονών. Προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να εξηγήσω ότι η πλειοψηφία των Ρομά ζουν απολύτως φυσιολογικές, βαρετές ζωές, και μετά αναρωτήθηκα γιατί βρέθηκα σ' αυτή τη θέση. Πώς στριμώχτηκε μια ολόκληρη εθνότητα τόσο ανελέητα σε ένα στερεότυπο;

Και όμως αυτό συμβαίνει ξανά και ξανά, και συνέβη πρόσφατα όταν ανακαλύφθηκε ότι ένα μικρό κορίτσι που ονομάζεται Μαρία βρίσκεται υπό τη φροντίδα ενός ζευγαριού στη Λάρισα, του Χρήστου Σαλή και την Ελευθερίας Δημοπούλου, οι οποίοι δεν είναι οι βιολογικοί γονείς. Ο τύπος έχει δώσει στη Μαρία το όνομα «το ξανθό αγγελούδι». Εν τω μεταξύ, ο Σαλής και η Δημοπούλου κατ' επανάληψη αναφέρονται στους τίτλους ως «Ρομά» ή «Τσιγγάνοι». Φανταστείτε για μια στιγμή, αν περιγράφαμε πάντα τους υπόπτους με την εθνικότητά τους και όχι με τη χώρα προέλευσής τους, οπότε ας πούμε Άγγλοι πολίτες με καταγωγή από την Καραϊβική θα περιγράφονταν ως «ζευγάρι μαύρων» και όχι «ένα ζευγάρι από το Λίβερπουλ». Στην περίπτωση της Μαρίας, υπήρξε ένα αυτόματο τεκμήριο ενοχής, αλλά ήταν η εθνικότητα που καθόρισε το έγκλημα.


Μετά υπάρχουν οι εικόνες: η 4χρονη ή 5χρονη κοιτάει την κάμερα, οι κοτσίδες της βουτηγμένες σε σκούρα βαφή, τα ρούχα κουρελιασμένα, με βρώμικα δάχτυλα. Ένα είναι το συμπέρασμα που προκύπτει, και χωρίς καθοριστικά δεδομένα, χωρίς δισταγμό, επιτρέπουμε να εγκατασταθεί στο μυαλό μας: η Μαρία «τσιγγανοποιήθηκε!» Και στη συνέχεια κοιτάμε μήπως πρόκειται για περίπτωση trafficking Τσιγγάνων και για περίπτωση αμέλειας στα χέρια Τσιγγάνων. Το στερεότυπο των Τσιγγάνων που αρπάζουν παιδιά υπάρχει εδώ και αιώνες, αλλά ρώτα κάποιον αν μπορεί να σου πει ένα συγκεκριμένο περιστατικό, και όλοι ξύνουν το κεφάλι τους. Πιο ανησυχητικά ιστορικά γεγονότα έχουν διασωθεί, συμπεριλαμβανομένων και αρχείων με περισσότερους από 133 νόμους κατά των Τσιγγάνων που θεσπίστηκαν γύρω στο 1551, που τιμωρούσαν Τσιγγάνους με θανατική ποινή και οι αρχές συστηματικά άρπαζαν παιδιά Ρομά και τα τοποθετούσαν σε «σωστά» σπίτια, μια τάση που συνεχίστηκε μέχρι το πρώτο μισό του 19ου αιώνα.

Η απαγωγή των παιδιών δεν είναι το αγαπημένο χόμπι των Ρομά. Έχουμε αρκετά δικά μας, και όπως μπορεί να επιβεβαιώσει κάθε γονιός, η ανατροφή των παιδιών απαιτεί χρόνο, λεφτά και την αρετή της άπειρης υπομονής. Οι περισσότεροι Ρομά – φοιτητές, επαγγελματίες, ιδιοκτήτες σπιτιών, πολίτες – είναι υπερβολικά απασχολημένοι με το να χτίζουν καριέρες και το μέλλον τους για να σκέφτονται σε ποια σκοτεινή γωνιά θα ψάξουν παιδιά για να αρπάξουν, γιατί στην πραγματικότητα οι περισσότεροι Ρομά δεν είναι πλανόδιοι που ζουν έξω από τροχόσπιτα, αλλά αφομοιώνονται στην κοινωνία. Από τα 10 εκατομμύρια των Ρομά που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη τη γη, μόνο μερικές χιλιάδες ζουν σε καταυλισμούς. Όμως η πολιτιστική συγχώνευση έχει και ένα τίμημα: προκειμένου να γίνουν αποδεκτοί και να έχουν ευκαιρία σε μια κανονική ζωή, οι περισσότεροι Ρομά κρατούν την εθνικότητά τους μυστική.

Επιστροφή στη Μαρία. Μπορεί πράγματι οι κατηγορούμενοι να έχουν πάρει ένα παιδί από μια μητέρα που δεν μπορούσε πια να το φροντίζει. Ο Κώστας Κατσαβός, ένας από τους δικηγόρους του ζευγαριού, είπε ότι η Μαρία υιοθετήθηκε με άδεια της βιολογικής μητέρας, αν και η υιοθεσία δεν ήταν «εκτός του νόμου». Μπορεί επίσης να έχει διαπραχθεί ένα ασυγχώρητο έγκλημα. Αλλά αν είναι έτσι, το γεγονός ότι αυτοί είναι Ρομά θα έπρεπε να είναι το λιγότερο σημαντικό στοιχείο, αντί να είναι το πιο σημαντικό. Το έγκλημα καταρρίπτει όλες τις ταμπέλες εκτός από μια: το ανήθικο.

Αρχείο
9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

5 σχόλια
Χα χα, μιλαμε για μυαλο ο Arcanaloth, οχι αστεια. Γεννημενος κοινωνιολογος λεμε...Παρε λεει 100 τυχαιους Ρομα και 100 τυχαιους μη Ρομα. "Ποσοι απο τους πρωτους λες ναχουν ποινικο μητρωο και ποσοι απο τους δευτερους; Αλλα προφανως το κρατος φταιει που τους περιθωριοποιει. Οχι οτι γουσταρουν να ζουν ετσι... ". Και λεω εγω: Παρε 100 τυχαιους Σουηδους και 100 τυχαιους Ελληνες. Ποσοι απο τους Σουηδους λες να μην εχουν ασκησει ποτε παραβατικη συμπεριφορα - να μην εχουν κλεψει την εφορια, να μην εχουν χτισει αυθαιρετο, να μην εχουν παρει φακελακι ή μιζα, να μην εχουν πεταξει σκουπιδια στο δρομο, να μην εχουν παρκαρει παρανομα, να μην εχουν οδηγησει με υπερβολικη ταχυτητα, και ποσοι Ελληνες; Τι, αστα αυτα τωρα, που φταιει το περιβαλλον που εχουν μεγαλωσει οι Ελληνες, αφου εχουν την απατη στο DNA τους και γουσταρουν να ζουν ετσι...
Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη Ρομά, είναι συγγραφέας, μεγάλωσε ως επί το πλείστον στην Αμερική, πήγε στο κολλέγιο και έχει στούντιο για μαθήματα πιάνου για παιδιά, την καθιστά φωτεινή εξαίρεση, και μπράβο της, σε έναν κανόνα που λέει ότι η πλειοψηφία των τσιγγάνων δεν ζουν υπό αυτές τις συνθήκες, παρουσιάζουν αυξημένη εγκληματικότητα, χαμηλό επίπεδο μόρφωσης, διαβίωση σε άθλιες συνθήκες υγιεινής. Για όλα αυτά όμως δεν μπορεί να ευθύνεται αποκλειστικά το κράτος. Είναι μία φυλή που έχει μάθει να ζει έτσι, έχει μάθει να κάνει παιδιά από την ηλικία των 10,11,12 ετών και που κατά την άποψή μου δεν επιθυμεί πραγματικά να λάβει τη στοιχειώδη μόρφωση. Και πώς να μορφωθείς έχοντας κάνει στα 11 2 και 3 παιδιά;;;Πώς να μορφωθείς στο σχολείο όταν δεν μπορείς να μορφωθείς κοινωνικά;; Ούτε είναι άποροι, όπως ισχυρίζονται πολλοι!
Δεν ξέρω για άλλα στερεότυπα, όμως υπάρχει σίγουρα το στερεότυπο του μικρού ζητιάνου Ρομά που σε αποκαλεί "πουτάνα" ή σε στολίζει με κάποια άλλη βρισια όταν του λες ότι δεν έχεις να του δώσεις χρήματα. Και μετά αρπάζει τα γυαλιά ηλίου από το τραπέζι και τρέχει. Συνέβει σε μένα και σε 4 άλλους φίλους.
Μπα δε μπορεί. Τυχαία γεγονότα που συνέβησαν σε εσένα και σε μένα. Επίσης η σχάρα της αποχέτευσης που έλειπε και είδα αργότερα φορτωμένη σε καρότσα, τα καλώδια της ΔΕΗ και ο υγειονομικός μεσαίωνας μάλλον αποτελούν πράγματα που η υλιστική μας παιδεία δε μπορεί συλλάβει. Εξ άλλου είναι γνωστό πως οι Ρομά στην Ελλάδα παίζουν βιολί και τριγυρνούν με άμαξες, ξελογιάζοντας μποέμισες ιδιοκτήτριες chocolaterie όντας ελεύθερα πνεύματα.
Αλήθεια νευριάζω όταν διαβάζω τέτοια σχόλια!!!Κι εμένα μου έτυχε λοιπόν, ελληνίδα 23-24 χρονών, να μου κλέψει την τσάντα...Κι εμένα μου έτυχε να με βρίσει αγοράκι 7 ετών, περίπου στο δρόμο, επειδή έπεσε επάνω μου και του είπα απλά να προσέχει...Επίσης, έλληνας με ακολούθησε μια φορά μέχρι το σπίτι και προσπάθησε να μου επιτεθεί...Έλληνας γείτονας κλέβει ότι καλώδιο, σιδερικό, μηχάνημα κτλ βρίσκει σε αυλές σπιτιών όπως επίσης βενζίνη και πετρέλαιοΑαααα ξέχασα!!! Εκτός από εμένα συνέβει και σε άλλους 3 φίλους-εςΟπότε με αυτό τον τρόπο σκέψης σας, μπορώ άνετα να εκφέρω την γνώμη μου, άσχημη πάντα για όλους τους έλληνες!!! Όλοι οι Έλληνες λοιπόν είναι επικίνδυνοιΑλλά τι λέω... δεν υπάρχει αυτό το στερεότυπο...
@SundayΕκτός των στερεοτύπων υπάρχει η εμπειρία και η κοινή λογική. Το ότι υπάρχουν ταξιδιωτικές οδηγίες για χώρες ή για μέρη χωρών δεν το κάνει ρατσιστικό παραλήρημα αλλά μπούσουλα για ανθρώπους που δεν έχουν την εμπειρία της περιοχής.Αν πάω εγώ στις φαβέλες της Βραζιλίας ή σε γειτονιές του Μεξικό χωρίς να θέλω να κατηγοριοποιώ ανθρώπους, αγνοώντας τα ποσοστά εγκληματικότητας δεν θα με σώσει το καλό μου κάρμα.Όσοι έχουν ζήσει κοντά σε καταυλισμούς ξέρουν τουλάχιστον πως υπάρχει πρόβλημα υγειινής και πρόβλημα στο πως διαχειρίζονται το θέμα των παιδιών. Μη φτάσουμε στο σημείο να αγνοούμε υπαρκτά προβλήματα κοινοτήτων για το φόβο της κατηγοριοποίησης και του ρατσισμού.