Όπου συμφυρμός και μεγάλα πλήθη εκεί και η ουρά του διαβόλου. Δεν γίνεται χιλιάδες άνθρωποι να συγχρωτίζονται, να συμπλέκονται, να συγκρούονται συμβολικά και να μην υπάρχει θύμα, νεκρός. Οι μεγάλες διοργανώσεις, ως ύμνος στη ζωή και στην παρουσία, έχουν το απωθημένο του θανάτου καλά κρυμμένο. Ό,τι κι αν γίνει, όσο καλά κι αν πάνε τα πράγματα, κάποιος θα παραπατήσει, κάποιος θα γλιστρήσει στα ίδια του τα σάλια. Πράγματι, η πένθιμη είδηση ότι κάποιος Πολωνός ποδοσφαιριστής απαγχονίστηκε έκανε το γύρο της Ελβετίας και της Αυστρίας με το φωτοστέφανο της συγκαταβατικής ειρωνείας. Διότι δεν πρόκειται για φόνο· για ατύχημα· για αρρώστια· ο νεαρός δεν «έχασε» τη ζωή του όπως λέμε. Την αφαίρεσε αυτοβούλως. Έτρεφε την ελπίδα, καθώς φαίνεται, ότι ο προπονητής θα τον περιελάμβανε στην εκλεκτή χορεία των τυχερών ποδοσφαιριστών της πολωνικής Εθνικής - ατυχώς η «κρίση» τον έθεσε εκτός προγράμματος. Η απόρριψη προχώρησε τόσο βαθιά στην καρδιά του ώστε για να τη σταματήσει θα έπρεπε να κρεμαστεί. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για νέα παιδιά, για αρχάριες ψυχές, όπου η ιαχή του γηπέδου ταυτίζεται με την απόλυτη αναγνώριση.
σχόλια