Έχουν αλλάξει μήπως οι μυρωδιές που κυκλοφορούν μέσα στην πόλη; Ναι, λόγω ανοίξεως και θέρους, αποκρίνονται οι ανυποψίαστοι. Ρωτήστε όμως και τις πιο υποψιασμένες μύτες. Και δη των γυναικών. Θα σας πουν ότι όλο το κέντρο ζέχνει κατουρλίλα από Συντάγματος μέχρι Ομονοίας. Μάλιστα, κάποια ευφάνταστη κυρία μάς έλεγε, αγανακτισμένη, ότι ένας αόρατος ελέφαντας ίπταται υπεράνω της πρωτευούσης και μας ραντίζει κανονικά με τις εκκρίσεις του. Οσμή αμμωνίας παντού, ειδικά στα πλάγια δρομάκια, στους αφώτιστους χώρους, στις πιάτσες των ταξιτζήδων. Συγκεκριμένα, η Σπυρίδωνος Τρικούπη, όπου αργά το βράδυ παρατάσσονται τα ταξί αναμένοντας πελάτη, οι άπραγοι οδηγοί ανακουφίζονται μεγαλοπρεπώς στην είσοδο της πολυκατοικίας που άλλοτε φιλοξενούσε την Εθνική Τράπεζα. Ας το πάρουμε ρεαλιστικά: τόσες χιλιάδες λαθρο (και μη) μεταναστών που κατοικοεδρεύουν στο κέντρο, πού διάολο θα κάνουν την ανάγκη τους; Εφόσον τα δημόσια ουρητήρια και αποχωρητήρια σπανίζουν, έγχρωμοι και μη, υπεράνω θρησκευτικών δεσμεύσεων, περίπου σαν τους σκύλους, διαλέγουν μια γωνιά και την αρωματίζουν κατά τα δέοντα. Όχι πως ο ντόπιος επιδεικνύει διακριτικότητα, αλλά εκ συνηθείας τού πέφτει λιγάκι βαρύ να χάσει λάδια. Κάτι γερόντια βέβαια -χωρίς ντροπή πια, λόγω ηλικίας, όπως θα έλεγε η Περλ Μπακ- ανακουφίζονται εκτάκτως. Μετανάστες κι αυτοί, αλλά για τον άλλο κόσμο.
σχόλια