Αννα Καλουτά: «Να πάει να πηδηχτεί ο μαλάκας»

2

Η Άννα Καλουτά ήταν μια μεγάλη θεατρίνα της επιθεώρησης γεμάτη λάμψη και μπρίο, αλλά πάντα εντός των οικογενειακών πλαισίων της ευπρέπειας. 

Θρυλική για τις παραστάσεις της με την αδελφή της, ως Τα Καλουτάκια, πήρε το βάπτισμα του πυρός σε ηλικία 4 ετών στο θέατρο της Μαρίκας Κοτοπούλη και εμφανίστηκε σε 14 ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες. 

Είχε συμμετάσχει σε επιθεωρήσεις των γνωστότερων επιθεωρησιογράφων σε οπερέτες όπως: "Γλυκειά Νανά", "Διαβολόπαιδο", "Βαφτιστικός" , "Μοντέρνα κορίτσια" κ.ά. του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, "Γυναίκα του δρόμου", "Απάχηδες των Αθηνών", "Οι πειρατές" κ.ά. του Νίκου Χατζηαποστόλου, στη "Νυχτερίδα" του Γιόχαν Στράους, σε μουσικές κωμωδίες: "Μ΄ αγαπά δεν μ΄ αγαπά" των Γιανουκάκη - Ριτσιάρδη, σε ηθογραφίες όπως "Το Φυντανάκι" του Χορν, σε πρόζα "Το πανηγύρι" του Χορν, σε κωμειδύλλια: "Αγαπητικός της βοσκοπούλας", "Γκόλφω", "Μαρία Πενταγιώτισσα" και άλλα πολλά.

Επί 15 χρόνια έκανε περιοδείες στην Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, Αφρική και Ν. Ζηλανδία. Εμφανίστηκε στη "Salle de Gaveau" στο Παρίσι το 1950, στο "Κάρνεγκυ Χωλ" στη Νέα Υόρκη το 1954, στο "Palace Theatre" στο Λονδίνο 1968 κ.α.

 

Κι όμως, στη δύση της καριέρας της έπαιξε στην ταινία του Γιώργου Λαζαρίδη «Το ζιγκολό της Αθήνας» (1984) αυτή την ανεκδιήγητη σκηνή, στην οποία υποδύεται μια επιχειρηματία τεκνατζού, που διαμένει στο Χίλτον, ψωνίζει το βαρύ κι ασήκωτο ζιγκολό Διονύση Ξανθό (γνωστό και από την συμμετοχή του στην ταινία «Άγγελος») και λέει στα τηλέφωνο ορισμένα κάπως αστεία «γαλλικά»- όπως «Να πάει να πηδηχτεί ο μαλάκας»...

Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες...

Αννα Καλουτά: «Να πάει να πηδηχτεί ο μαλάκας» Facebook Twitter
Η Άννα Καλουτά με τον Γιώργο Ζαμπέτα
It's Viral
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

2 σχόλια
Ναι, δεν καταλαβαίνω που ακριβώς είναι το πρόβλημα του αρθρογράφου. Η σκηνή μπορεί αισθητικά, σεναριακά και σκηνοθετικά να είναι κιτς , αλλά η Καλουτά ήταν πάρα πολύ καλή στον ρόλο της. Είχε φυσικότητα , χιούμορ , αυτοϋπονόμευση και μία επίγευση παρακμής , που δεν ξέρω αν το απαιτούσε σκηνοθετικά ο ρόλος , ή ήταν δικό της, πάντως ήταν το κάτι παραπάνω, που έσωσε μία πολύ προβληματική σκηνή . Και νομίζω ότι αυτό δείχνει και το μέγεθος μίας εξαιρετικά έμπειρης και καλής ηθοποιού: να σου κάνει κάτι με το απόλυτο τίποτα , που της έχεις δώσει..