Συνεχίζω να θαυμάζω τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς δύο δεκαετίες μετά, και δε με νοιάζει τι λένε οι άλλοι. (Και θα κάνω και τη Μέθοδο με την πρώτη ευκαιρία.)
Οι δράσεις που γίνονται τώρα στην Αθήνα έχουν συγκεντρώσει θετικά και αρνητικά σχόλια, δημοσιότητα, καζούρα, εξυμνητικές κριτικές, πλήθος κόσμου - και τώρα ενέπνευσαν τη δημιουργία ενός Marinator.
Σε μια σελίδα είναι μαζεμένοι ένα σωρό Έλληνες performance artists (ή μήπως όχι;) και παρουσιάζουν μια φωτογραφία τους και το έργο τους. Και για να δεις τον επόμενο, πατάς Marinate.
Πχ., να τρεις.
Καθώς όμως κάνεις marinate, αρχίζεις να νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Πράγμα ενδεικτικό της ενδιαφέρουσας τέχνης.
Marinate κι άλλο, εδώ.
