Θα ήταν πολύ χρήσιμο για τη Βικυκαγιά (και τα υπόλοιπα μέλη της παρέας των λύκων του νεξτ/τοπ/μόντελ) να δούνε σε κανένα αρχαίο VHS τις περιπέτειες της δύσμοιρης Μις Κόσμος, στο Sweet Movie (1974) του Μακαβέγιεφ.
Και τι δεν περνάει η Μiss Canada, που κερδίζει τον περιζήτητο τίτλο της Μiss Monde 1984 (στο «Miss Μοnde Virginity Contest», τον διαγωνισμό των διαγωνισμών!) με έπαθλο στεφάνι με τον Mister Capital, έναν μπαστουνόβλαχο πετρελαιά απ' το Τέξας που συμβαίνει να είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου και χρηματοδοτεί διεθνή καλλιστεία παρθενικών υμένων για να βρει την Άσπιλη Εστεμμένη των ονείρων του.
Ο γυναικολόγος που εξετάζει τις υποψήφιες, τυφλώνεται από το ανέσπερο φως του ανέγγιχτου υμένα της Miss Canada, που παραδίδεται πανηγυρικά ως άμωμος κρίνος στον Κύριο Κεφάλαιο που την πλειοδότησε.
Η πρώτη νύχτα του γάμου είναι πιο θλιβερή κι από τις θλιβερότερες προσδοκίες. Ο βλαχοτεξανός έχει άγρια καπιταλιστικά γούστα και σαλεμένο μυαλό. Η Παρθένος-Μις Κόσμος λούζεται με καθαρό οινόπνευμα, δέχεται τη χρυσή βροχή του χρυσού πουλιού του (φουλ της ανωμαλίας) καπιτάλα συζύγου (ναι, ναι, ναι – το πέος του Μίστερ Κάπιταλ είναι ολόχρυσο!).
Μισοσαλεμένη κι αυτή, αφήνεται να απαχθεί απ' τον ψυχοπαθή σωματοφύλακα Jeremiah Muscle, έναν ακόμη πιο ανώμαλο μαύρο μποντυμπιλντερά με τεράστιο πουλί και πιστοποιημένη σχιζοφρένεια. Κλεισμένη σε μια βαλίτσα θα φτάσει κακήν κακώς στο Παρίσι. Εκεί θα ερωτευτεί έναν τζιτζιφιόγκο Λατίνο τραγουδιστή, τον El Macho, με τον οποίο θα κάνουν σεξ (κολλημένοι σαν τα σκυλιά) στο Πύργο του Άιφελ, μπροστά σ' ένα γκρουπ καθολικών καλογριών.
Τα βάσανα της εστεμμένης δεν θα σταματήσουν εδώ. Θα γίνει μέλος μιας σέχτας (καθαρά ψυχοπαθών πάλι!) που πειραματίζεται ακραία κάνοντας δημόσια όργια για να καταλήξει στη ρουφήχτρα μιας δεξαμενής σοκολάτας, ενώ γυρίζει ολόγυμνη (και ολομόναχη μπροστά σε δεκάδες τεχνικούς) την έσχατη διαφήμιση της ζωής της. Με το πρώην ιερό και πλέον εντελώς βεβηλωμένο σώμα-εμπόρευμαστον πάτο της εικόνας. Χωρίς αξία πια.
Βέβαια κάθομαι και γράφω όλα αυτά τα κουλά και θλιβερά για τη Μις Κόσμος του Μακαβέγιεφ, μπας κι ανάψει κανένα φωτάκι στις κατεβασμένες ασφάλειες επιτροπής και υποψηφίων. Να δουν αυτό το σώμα να πνίγεται μέσα στον καπιταλισμό του, πιο μόνο και πιο έρημο απ' τη Σαχάρα και να φτύσουν στον κόρφο τους. Να τους πιάσει ένας μικροπανικός, μια ζαλάδα, μια τάση για εμετό ή για νευρικό γέλιο. Σιγά, όμως, μην αγγίξουν τέτοια θολοκουλτουριάρικα τον κόσμο του μόντελινγκ. Είναι πολύ μακρινά και πολύ κομμουνιστικά και πολύ τρικυμία εν κρανίω για να ταρακουνηθούν λίγο τα ιερά τους εξτένσιονς.
Το πολύ πολύ εκείνη η πολύπλαγκτος και πολυεστεμμένη κριτής –που δε θυμάμαι το βαφτιστικό της– ν' αναφωνήσει «α, έχω γυρίσει κι εγώ διαφημιστικό για σοκολάτα, χρυσή μου».
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 1.10.2018
σχόλια