Χρόνια σου πολλά! Δεν θεωρείσαι αποτυχημένη και ποτέ μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. Απλώς σε κάποιους ανθρώπους η ζωή είναι πιο ζόρικη και όσο αφορά αυτά που αναφέρεις , τα ξέρω από πρώτο χέρι.Οπότε ξέρω αυτή τη ψυχολογία και τη ζω ακόμη... Η διαφορά είναι πως όταν πνίγεσαι πρέπει να κάνεις κουπί. Πρέπει να κολυμπάς για μη σε πάρει ο πάτος. Επειδή έχω πιάσει πάτο και ακόμη σκουντουφλάω, ένα πράμα έχω καταλάβει. Πρέπει εσύ πρώτα να βοηθήσεις εσένα.Ξεκίνα από μέσα σου να βρεις αυτό που σου αρέσει. Εγώ το ανακάλυψα εδώ και κάποιο καιρό και κάπως με κρατάει να αναπνέω. Κάνε κάποια δραστηριότητα, κάποιο χόμπι. Τι σου αρέσει; Σου αρέσει να ζωγραφίζεις, να πλέκεις, να διαβάζεις βιβλία; Κάτι θα υπάρχει.Δες μια ταινία και απέβαλλε τον αρνητισμό. Η συνεχής θλίψη οδηγεί στη κατάθλιψη και αδιέξοδα. Μετά όλο αυτό γίνεται τρόπο ζωής. Αν θέλεις, άφησε το μέηλ σου να σου μιλήσω. Θα ήθελα μια παρέα να έχω και γω. Μια ''γιαγιά'' 34 ετών σου γράφει με μαγκούρα.