Διαφωνώ με τον φίλο σας. Η αντίληψη για στρωμένη ζωή και πλήρη οικονομική ανεξαρτησία στα 30 ανήκει στον ευσεβή πόθο των προηγούμενων γενεών επειδή έχουν αλλάξει οι συνθήκες, και νομίζω πως το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, δεν συναντάται μόνο στην Ελλάδα. Σε χώρες με υψηλή ανεργία είναι αυτονόητη η αδυναμία εύρεσης σταθερής εργασίας με καλό μισθό, ενώ στις πιο ανεπτυγμένες χώρες, δουλειές υπάρχουν μεν και οι μισθοί είναι ικανοποιητικοί, μα το κόστος διαβίωσης είναι τέτοιο που σπρώχνει αρκετούς ανύπαντρους τριαντάχρονους να ζουν με συγκατοίκους αντί σε ιδιόκτητο διαμέρισμα. (Συν τοις άλλοις, πλέον όλο και λιγότεροι νέοι ενδιαφέρονται να αποκτήσουν μια βάση, ένα σπίτι, πριν τη συνταξιοδότησή τους και αντ' αυτού προτιμούν να συλλέγουν εμπειρίες μένοντας και δουλεύοντας προσωρινά σε διάφορες χώρες.)Εσείς σταθήκατε τυχερή και προφανώς είστε καλή σε αυτό που κάνετε. Εφόσον λαμβάνετε προτάσεις δουλειάς, πολύ πιθανό να σημαίνει πως οι δυνητικοί εργοδότες σας δεν ενδιαφέρονται για την ηλικία σας αλλά για την ποιότητα δουλειάς σας και την πείρα σας. Κάθε επιλογή ενέχει ένα ρίσκο, αν το σκεφτείτε: αν επιλέξετε να παραμείνετε για μια πενταετία στην ίδια θέση, εξασφαλίζετε μεν καλή πείρα μα ρισκάρετε να νιώσετε στασιμότητα και μείωση ενδιαφέροντος προς τη δουλειά σας εντός εκείνου του χρονικού διαστήματος, ενώ αν επιλέξετε να αλλάξετε δουλειά, η αλλαγή είναι μεν δύσκολη, μα σκεφτείτε και τα οφέλη από ένα νέο περιβάλλον και, ενδεχομένως, σ' ένα νέο ή παρεμφερή ρόλο. Εξαρτάται πλέον από την ιδιοσυγκρασία σας (π.χ. κατά πόσο σας αρέσει η σταθερότητα ή μήπως σας εξιτάρουν οι συχνές αλλαγές) και τα μακροχρόνια σχέδιά σας (πενταετή προηγούμενη επαγγελματική πείρα ζητούν πράγματι σε ανώτερες θέσεις). Μην ακούτε κανέναν, και δη κάποιον που έχει τη δυνατότητα να εργάζεται σε οικογενειακή επιχείρηση. Έχετε διαφορετική προσωπική ιστορία, διαφορετικό βιογραφικό και ξεχωριστές ανάγκες. :-)