Μας (εμένα, τον μπαμπά μου και τον γιο μου) έχουν "υιοθετήσει" 10+ αδεσποτάκια υπέργλυκα γατουλίνια. Δεν προλαβαίνουμε να ξεμυτίσουμε από την πόρτα και μας την πέφτουν ξεδιάντροπα τύπου "κοίτα τρίβομαι στα πόδια σου, νιαουρίζω χαριτωμένα, τάισέ μας, θνητέ". Αναπαράγονται δε με απίστευτους ρυθμούς, φέτος για παράδειγμα 3 γατούλες είχαν έως τώρα 2 γέννες και πάμε για την τρίτη. Προσπαθήσαμε να κινητοποιήσουμε την τοπική δημοτική φιλοζωική για να τις στειρώσουμε, προσπάθειες που έπεσαν στο κενό γιατί ο δήμος μας μεν πήρε την αντίστοιχη χρηματοδότηση, εγκαταστάσεις δε δεν υπάρχουν. Από την άλλη προσπαθήσαμε να τις πιάσουμε οι ίδιοι για να τις πάμε σε κτηνίατρο όπου έναντι ενός μικρού ποσού τις στειρώνουν/εμβολιάζουν/αποπαρασιτώνουν, δεν πιάνονται όμως οι άτιμες γιατί πρέπει να είναι διασταύρωση με χέλια. Οι δε επικοινωνίες μας με ιδιωτικούς φιλοζωικούς συλλόγους, έχουν πέσει και αυτές στο κενό, καθώς η απάντηση είναι "όταν μπορέσουμε, αν μπορέσουμε, θα έρθουμε". Και είναι κρίμα, γιατί ουσιαστικά ταλαιπωρούνται τα ζωντανά.