Μάλιστα θα το πήγαινα παραπέρα στο ότι κυριαρχεί λίγο το μοτίβο "ήμουν συναισθηματικός και τελικά πήρα τα τρία μου, ενώ αν ήμουν χοντρόπετσος..."Guess what. Μπορεί πάλι να έπαιρνε (ο εν τω παραδείγματι συμβαλλόμενος) τα...τρία του! Δεν υπάρχουν εγγυήσεις, θα φερθώ έτσι και θα λάβω γιουβέτσι. Αυτό είναι που δεν γίνεται αντιληπτό καθόλου μα καθόλου. Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι κατάθεση-ανάληψη στην τράπεζα. Δίνεις επειδή θέλεις να δώσεις και δεν περιμένεις αναγκαστικά αντάλλαγμα. Η εμπειρία του δοσίματος είναι που κάνει το σχετίζεσθαι όντως σχετίζεσθαι. Αλλιώς είναι εμπορική συναλλαγή. Έχω βάλει κάτι στο προφίλ μου, το ξαναβάζω εδώ. Xρήσιμο είναι. ----------------------Κάποιος ρώτησε ένα σοφό γέρο: «Μα γιατί δεν μπορώ τελικά να κρατήσω ένα φίλο κοντά μου, αφού το θέλω τόσο πολύ;» Και ο σοφός του απάντησε: «Ακριβώς επειδή το θες πάρα πολύ». Η λαχτάρα για σχέση φαρμακώνεται από τη λαχτάρα για ταύτιση, για εξάρτηση, για προβολές, για ρούφηγμα, για χρήση εντέλει. Με τέτοιες ανάγκες για στόχους, δε συνδέεσαι. Συνεργάζεσαι μόνο για να ανταλλάσσεις αρρώστιες, παθογόνους ερεθισμούς και προφάσεις. Για να αποφεύγεις την πραγματικότητά σου που τρέμεις. Τέτοιες διαθέσεις σύντομα γίνονται αντιληπτές και κάνουν τον άλλον να ασφυκτιά και να απομακρύνεται.'Όλες οι δυστυχίες του ανθρώπου απορρέουν απ' την ανικανότητά του να καθίσει σ' ένα δωμάτιο μόνος και σιωπηλός."