Πάτησα ταυτίζομαι με το πού διάβασα τον τίτλο. Τα καλά νέα είναι ότι η περίπτωση σου είναι τοοοοσο συνιθισμενη όσο δε φαντάζεσαι. Η πλειονότητα που είναι σε μακροχρόνια σχέση και σε μικρή ηλικία μάλιστα έχει το ίδιο θέμα. Τα κακά νέα δε,είναι ότι ο έρωτας σας αποχαιρέτησε,εσένα τουλάχιστον. Σώζεται; Δε ξέρω. Δύσκολο. Κι αν σώζεται δεν θα ναι για πολύ. Η αλήθεια είναι ότι είναι οδυνηρό να αγαπάς έναν άνθρωπο που είναι το άλλο σου μισό ,να συμπόρευεστε μαζι τόσα χρόνια και όσο κι αν προσπαθεις να μην μπορείς να τον δέις πια σεξουαλικά....να χει καταντήσει σαν φίλος-συγκατοικος-αδερφος. Θυμώνεις με τον εαυτό σου που σου συμβαίνει αυτό. Αλλά συμβαίνει .Τώρα είσαι στο στάδιο που δε σε ενδιαφέρει το σεξ (γιατί ξέρεις ότι θα είναι μαζί του) αλλά μετά έρχεται το επόμενο στάδιο , το χειρότερο,που θα σου ξανάρθει η όρεξη αλλά δεν θα θέλεις με αυτόν και θα αρχίσει το ματάκι να παίζει και ο Θεός βοηθός αν δεν έχεις τα κοτσια να χωρίσεις.