Το να πίνω μόνη τον καφέ μου όταν το έχω ανάγκη, τα πρωινά κυρίως, είναι από τις συνήθειες που δεν θα εγκαταλείψω ποτέ κι ας μένω σε χωριό. Μπορεί να είμαι και η τρελή του χωριού, ποιος ξέρει.Απλά στην μικρή κοινωνία της επαρχίας πάντα θα είσαι ο τάδε που πίνει καφέ μόνος του. Στην απεραντοσυνη της Αθήνας, χάνεσαι. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Αυτή η διαφορά υπάρχει μόνο. Τώρα δεν θα καθίσουμε να το αναλύσουμε, είναι γιατί ο κόσμος λατρεύει το κουτσομπολιό. Τους γράφεις κανονικότατα και πίνεις το καφεδάκι σου όπως και όπου γουστάρεις.