Θυμάμαι πολύ καλά τις εγκαταστάσεις της Βουλιαγμένης: τις καμπίνες και τα ντους που άρχιζαν να εκτοξεύουν το νερό όταν πατούσες τη σχάρα στο δάπεδο ακριβώς από κάτω τους, δηλαδή η ροή του νερού ξεκινούσε λόγω του βάρους του λουόμενου (σοφό και οικονογικά ευαίσθητο επίσης). Αν δεν κάνω λάθος οι πέραν της μίας ενότητες καμπίνων+ντους διαφοροποιούνταν χρωματικά (με κόκκινο, μπλε κ.ά, λίγο σαν τις κυλιόμενες σκάλες της Ομόνοιας, τώρα που το σκέπτομαι). Δεν το αντιλαμβανόμουν εκείνα τα χρόνια, αλλά συμφωνώ απόλυτα, ήταν πράγματι εξαιρετικά σχεδιασμένος χώρος.
