Καλή σου μέρα καλή μου. Έχεις δίκιο σε πρώτη φάση να νιώθεις μια αγανάκτηση - κούραση, γιατί φαίνεται ότι προσπάθησες να πιάσεις τους στόχους σου μόνη σου. Σε νιώθω από πρώτο χέρι. Κατά τη γνώμη μου είναι προτιμότερο να κάνεις π. χ. ένα πράγμα και μόνος σου (θα δεις στο μέλλον πόσο χρήσιμο είναι αυτό) παρά σε σύντομο χρόνο αρκετά με τη βοήθεια από πίσω. Σαφώς βέβαια έτσι νιώθεις λιγότερη κούραση και όρεξη για νέα πράγματα. Αυτό με τα ιδιαίτερα θέλει ψάξιμο. Θέλει λίγο τύχη στην αρχή να σου κάτσουν ένα δύο καλές περιπτώσεις μαθητών που οι γονείς τους ή οι ίδιοι έχουν κύκλο από πίσω για να σε προωθήσουν. Έτσι πάνε αυτά. Ξέρω χημικό κοπέλα στα 28 (που ως φοιτήτρια δεν έδινε βάση στη σχολή της, παρά μόνο να μη χρωστάει μαθήματα φρόντιζε) που έχει αλλάξει ένα αμάξι από τα ιδιαίτερα που κάνει από τα 19,5 της και τώρα πάει για δεύτερο ! (Οκ... όμως μένει με γονείς)Επίσης και η μυωπία διορθώνεται πλήρως αν καταφέρεις να μαζέψεις ένα ποσό γύρω στα 1500 ευρώ. Ακόμα, χωρίς σε καμία περίπτωση να μου επιτρέπεται να παρεμβληθώ στα θέλω εσένα και της σχέσης σου, δεν είναι νωρίς για παιδάκι (αν είσαι 22-24 χρονών); Εσύ τουλάχιστον είσαι πολύ νέα (δε μας λες ηλικία του φίλου σου, που οκ αν είναι 30+ μπορεί να θέλει οικογένεια άμεσα). Εκτός και αν είστε μαζί ξέρω γω για 6 χρόνια από το Λύκειο, οπότε έχετε φτάσει από τόσο νωρίς ηλικιακά σε άλλη φάση αναζητήσεων.Αν λοιπόν δε παίζει κάποιο άμεσο βιοποριστικό πρόβλημα πάρε μια ανάσα από δουλειές, χαλάρωσε και σκέψου καθαρά ! Καλή τύχη !