Και στην κρίση και στην ευδαιμονία, ο τύπος αυτός Έλληνα είναι χυδαίος. Όταν άλλοι λαοί έχουν ιστορική επίγνωση, ακόμα και των λαθών τους, ο Έλληνας μεγαλώνει με ένα Σχολείο και μια Εκκλησία που του φουσκώνουν τα μυαλά για το πόσο μοναδικός είναι, πόσο όλοι τον εχθρεύονται και γενικά τον γεμίζουν κόμπλεξ, τον εθίζουν στη βία και ανάγουν τον "ανδρισμό" σε ιδεολόγημα. Ας μείνουμε, όσο το δυνατό περισσότεροι, μακριά από συτό. Ποιό παλικάρι και ποιά παρθένα, μα υπάρχουν συμπολίτες μας που επιθυμούν να ζουν με τις αξίες που θεμελίωσαν το πελατειακό σύστημα, έφεραν (και πριν, όσο και τώρα) στη Βουλή άτομα που θα έπρεπε να είναι στη φυλακή, υπέσκαψαν την πορεία μας στο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα και σε τελική ανάλυση ποιά διέξοδο περιγράφουν για την Ελλάδα; Εκεί υπάρχει ένα τεράστιο κενό. Πριν 25 χρόνια πέθανε λοιδορημένος ο Αλέξανδρος Ιόλας. Δε λέω ότι σαν προσωπικότητα δεν ήταν προκλητικός, αλλά η Αυριανή της εποχής εκείνης και από κοντά και άλλοι εκδότες και δημοσιοκάφροι που αργότερα έγιναν μούρες, τί προσέφεραν σε αυτόν τον τόπο; Αδυσώπητο ερώτημα! Εκείνος, τουλάχιστον ετοίμαζε με μανία και πυρετό το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στην Αγ. Παρακευή, ή Κέντρο Τέχνης, όπως το φανταζόταν. Οι άλλοι τί άφησαν, πέρα από πολλά, πάρα πολλά απλήρωτα χρέη προς το Δημόσιο στις δεκάδες χρεοκοπημένες επιχειρήσεις τους και τόνους βοθρολυμάτων στο Δημόσιο Λόγο;