ΠΕ70 κι εδώ! Λίγα λόγια και για τη δική μου μαύρη μοίρα. Τεταρτη (εκ των 250) εισαχθεισα στη σχολή μου, απόφοιτη (με αριστα) του 2016 με μεταπτυχιακό (με αριστα) στις ανθρωπιστικες επιστήμες, με δύο ξένες γλώσσες, με πτυχίο υπολογιστών μπλα μπλα μπλα και η λίστα συνεχίζεται. Παρακαλάω για ένα ιδιαίτερο, όχι για τα ψίχουλα που θα πάρω, αλλά για να βρίσκομαι κοντά στο αντικείμενο και να συνεχίσω να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα έρθει και για εμένα η ώρα να εργαστώ. Παρά την πίεση του οικογενειακου μου περιβάλλοντος αρνήθηκα να κάνω μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή, ώστε να προσληφθω άμεσα γιατι έκρινα, αφού έζησα μέσα από το επάγγελμα της μητέρας μου σχεδον όλα τα περιστατικά ειδικής αγωγής κι έχοντας βάλει σε πλήρη λειτουργία την αυτογνωσία και την ηθική μου, πως θέλει τεράστια ψυχικά αποθέματα η εκπαίδευση των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Απαραίτητα προσόντα: Δύναμη ψυχής για να ξεπεράσεις το σοκ του διαφορετικού, απεριόριστη αγάπη για να βελτιώσεις και να βελτιωθείς και εκατονταπλασια υπομονή απ' ότι υπολογίζεις για να μπορέσεις ν' αντιμετωπισεις καθημερινές καταστάσεις και ήττες που θα σε λυγισουν και θα θέσουν σε αμφιβολία τις ικανότητες σου σαν δασκαλος/α. Έχω σχεδόν καθημερινή επαφή με αξιόλογους συναδέλφους, κορυφαίους στο είδος τους με εντυπωσιακή οξυνεια στον τρόπο σκέψης και γνώσεις που αγγίζουν το ιδανικό πρότυπο εκπαιδευτικού. Ακούγοντας τις ιστορίες από τα διάφορα σχολεία που έχουν περάσει διαπίστωσα τη σαπιλα των μεταπτυχιακων βολεψακηδων που καταλαμβανουν θέσεις εργασίας αφήνοντας στο έλεος του Θεού άτομα σαν κι εμένα κι άλλες πολλές κι άλλους πολλους που προσπαθούν να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα. Αρνήθηκα να βολευτώ. Δεν θέλω μπράβο από κανέναν. Θέλω να αναγνωριστουν οι κόποι μου και να εξυγιανθει η εκπαίδευση από τους εκατοντάδες βολεψακηδες της κακιάς ώρας που έτυχε να έχουν 6 χιλιάρικα και έτρεξαν σαν πεινασμενα κογιότ αγνοώντας πλήρως τις βαρυσημαντες συνέπειες της πράξης τους για να κάνουν το γνωστό σε όλους μεταπτυχιακό εξ' αποστάσεως και να μπουν στα σχολεία. Αρνούμαι να κάνω σεμινάριο 400 ωρών και να μπω με αυτό το κριτήριο σε σχολείο. Ποιον κοροιδευουν αυτοί οι άνθρωποι άραγε; Με τις ευλογίες του κράτους βεβαίως βεβαίως.. Λυπάμαι, αλλά δεν θα πάρω. Σέβομαι το επάγγελμα μου, τις επιθυμίες μου, οι οποίες πηγάζουν μέσα από τα μυχια της ψυχής μου και εκφράζουν εμένα κι όχι το σύστημα και πάνω απ' όλα τα άτομα με ειδικές ανάγκες που χρειάζονται αληθινούς εκπαιδευτικούς - ανθρώπους κι όχι δημοσιουπαλληλισκους. Ο βόθρος ξεκινάει από την εκπαίδευση κι από αυτούς που επιλέχθηκαν να διδάξουν τέτοιου είδους αγωγή και ήθος στους αυριανούς πολίτες αυτής της χώρας. Αυτό να θυμάστε.
