Ολα ξεκινούν από την τάση να βρούμε το πιο φθηνό προϊόν /φθηνή υπηρεσία (μη σχολιάσουμε τους χαμηλούς μισθούς) και να απολαύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες παροχές δωρεάν. Υπάρχουν δικτυακοί τόποι που δείχνουν την απόσταση ανάμεσα στα καθίσματα στις διάφορες εταιρείες και έτσι μπορούμε να επιλέξουμε εταιρεία όχι με βάση το κόστος (με εκείνο το κουμπάκι που λέει τιμή αύξουσα) αλλά με βάση ποια έχει καλύτερες παροχές με παραπλήσιες τιμές. Και αυτό ισχύει για τα τελευταία 20 χρόνια αν όχι περισσότερο: μια εταιρεία στις ΗΠΑ είχε κάνει καμπάνια για "περισσότερο χώρο στην οικονομική θέση" - more room through coach για όσους θέλουν να δουν την ιστορία. Οι επιβάτες την αγνόησαν και η εταιρεία επανέφερε την πυκνή διάταξη των καθισμάτων. Επίσης είναι καλό να ρωτάμε τυπικά τον επιβάτη που βρίσκεται από πίσω εάν μπορούμε να κατεβάσουμε το κάθισμα (στα πλαίσια μιας ξεχασμένης αστικής ευγένειας) - είδαμε τι μπορεί να συμβεί εάν πάμε να επιβάλουμε τη θέλησή μας και το αστείο είναι ότι το να κτυπάμε το κάθισμα είναι αγένεια κι όχι παρανομία. Και πριν μου πουν ότι είμαι θεωρητικός προτιμώ λιγότερα ταξίδια με καλύτερες συνθήκες και μέσα σε αυτές και θεωρώ τις εταιρείες που δεν είναι χαμηλού κόστους.
