Πριν καμιά εικοσαριά χρόνια, είχαμε πάει, μεγάλη παρέα, σ'έναν χώρο που εμφανιζόταν (δεν θυμάμαι ποιον ακριβώς). Μόνος του δυο ώρες στη σκηνή, τα έδινε όλα. Μας είχε, ωστόσο, κάνει εντύπωση, που δεν αγαπούσε καθόλου(ή τουλάχιστον αυτό μας άφηνε να εννοήσουμε) τα παλιά λαϊκά του. Όταν κάποιοι απ' το κοινό του ζητούσαν να πει ένα απ' αυτά, έκανε έναν μορφασμό "απέχθειας" και, λίγα απ' αυτά, τα έλεγε τελικά. Πολύ μου αρέσει, τολμώ να πω πως έχω σχεδόν όλο το έργο του. Και από τα τραγούδια του, αν έπρεπε ντε και καλά να επιλέξω ένα, το "Όνειρο" θα επέλεγα. Τέλειο! Και η μόνη κίνησή του που δεν μου άρεσε, ήταν που επέτρεψε, αυτήν την τραγουδάρα, την τόσο προσωπική, να την ερμηνεύσει η Μούσχουρη.