Κύριε Παπαϊωάννου,έχω την εντύπωση ότι τα ιερά τοτέμ που επιλέγουμε να προστατεύουμε από την κριτική ,είναι κατά κανόνα άνθρωποι που σε όλη τους τη διαδρομή δίπλα στα φυσικά τους ταλέντα καλλιεργούσαν (τουλάχιστον )αμφιλεγόμενες θέσεις και συμπεριφορές. Τους δικαιολογούμε όχι από εκτίμηση ή σεβασμό ,αλλά γιατί δίπλα στις δικές τους αμαρτίες ξεπλένονται με τον τρόπο αυτό και οι όμοιες δικές μας: Δεν είναι κακό ,μάλλον ,να αλλάζεις πολιτική θέση κατά πως φυσάει ο άνεμος κάθε φορά,το ίδιο κάνει και ο συνθέτης του Ζορμπά,δεν πειράζει να είσαι φρικτός σεξιστής, τα ίδια λέει για τις γυναίκες και ο κ. " Σάββατο και απόβραδο και ασετυλίνη" Αντίθετα σημαντικότατοι άνθρωποι που διατήρησαν ένα αδιαμφισβήτητο σταθερό ήθος δέχτηκαν φρικτή κριτική από το πλήθος και τα παραδείγματα είναι, δυστυχώς, πολλά.
Σχολιάζει ο/η