Νομίζω πως η ικανότητα να κάνεις γνωριμίες και φιλίες σε δεύτερη φάση έχει σχέση και με χαρακτηριστικά της προσωπικότητας. Για άλλους είναι τόσο απλό και για άλλους βουνό. Οι δεύτεροι πολύ δύσκολα μπορούν να το αλλάξουν... Επίσης η εποχή δεν ευνοεί την κοινωνικότητα. Από τη μία όλοι απορροφημένοι από τα gadgets, από την άλλη ένας υπέρμετρος εγωισμός... Μία άλλη παράμετρος είναι η φάση ζωής που βρίσκεσαι. Πχ αν είσαι τριάντα και όλοι γύρω σου ζευγαρωμένοι, ενώ εσύ όχι, έχεις θέμα. Αν μείνεις από λεφτά, ενώ ο περίγυρος σου έχει, πάλι αποκλείεσαι, αφού δεν μπορείς να ακολουθήσεις. Αν κάνεις παιδιά έχεις μία ευκαιρία κοινωνικοποίησης, καθώς άλλοι ομοιοπαθείς ψάχνουν παρέα για τα παιδιά τους... Κάποια παραδείγματα που μου ήρθαν αυθόρμητα...