Θα συμφωνήσω απόλυτα. Βασικά ήθελα και γω να γράψω ακριβώς τα ίδια πράγματα γιατί όλο εξομολογήσεις μοναξιάς διαβάζω, αλλά με πρόλαβες.Και μάλιστα θα ταυτιστώ γιατί και εγώ έχω έρθει στο εξωτερικό και μέσα σε ένα χρόνο, αν και ντροπαλή, και άπειρες παρέες έκανα και ξεκίνησα φιλίες οι οποίες 4 χρόνια μετά εδώ όλο και δυναμώνουν. Και στην Ελλάδα πίσω το ίδιο. Φίλοι τους οποίους υπεραγαπώ.Απλά το να δημιουργηθούν ανθρώπινες σχέσεις απαιτεί θυσίες. Πχ πρέπει να δωρίσεις στον άλλον λίγο από τον χρόνο σου, να είσαι δίπλα του όταν το χρειάζεται ανεξαρτήτως της διάθεσής σου, να διαθέσεις ένα κομμάτι του εαυτού σου...Πίσω από έναν υπολογιστή δεν προσφέρεις σε κάποιον κάτι για να σου προσφέρει και αυτός κάτι πίσω.