Κάπως έτσι αισθάνομαι κι εγώ από χθες, ίσως γι'αυτό. Πολλές φορές και κατά την διάρκεια μιάς σχέσης, δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να δει αλήθειες που πονάνε,που και να μας τις λέγανε μπορεί να μη τις πιστεύαμε επειδή δεν θα θέλαμε να τις δεχτούμε όταν καταφέρουμε όμως να δούμε λίγο πιο σφαιρικά το όλο θέμα, συνειδητοποιούμε πολύ καλύτερα κάποια πράγματα και μέσα σε αυτά συνήθως είναι και το ''φταίξιμο'' το δικό μας. Γιατί ακόμα κι η απογοήτευση από τον άλλον κάποια στιγμή πες ''περνάει'' από αυτά που δεχτήκαμε κι ανεχτήκαμε εμείς όμως ; Δυστυχώς δύσκολα.
