Αφού διάβασα και τις 2 εξομολογήσεις σου, πιστεύω ότι θέλεις οπωσδήποτε την βοήθεια ειδικού για να αποκτήσεις και πάλι την χαμένη σου αυτοεκτίμηση, ώστε να πάρεις την ζωή στα χέρια σου, να βρεις μόνη σου δουλεια, να γίνεις ανεξάρτητη και να πάψεις να ζεις περιμένοντας να πάρεις την αναγνώριση που σου στέρησε για τους χ,ψ λόγους που δεν έχουν σχέση με σένα, αλλά με δικά του ψυχολογικά προβλήματαΔεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει και να γίνει ο πατέρας που θες, είναι ήδη 60 χρονών. Κοίτα εσύ να σώσεις τον εαυτό σου από αυτή την τοξική κατάσταση και στο υπόσχομαι ότι τότε θα αισθανθείς απεριόριστα απελευθερωμένη, όταν θα φτάσεις με τον ειδικό σε τέτοιο στάδιο που να μη σε απασχολει ή στεναχωρεί πλέον το γεγονός ότι δεν έχεις την αποδοχή του. Μιλάω εκ πείρας, πιστεψέ με, πρέπει να βρεις τον δικό σου εαυτό, άσε τι κάνει ο πατέρας σου. Πάψε να στεναχωριέσαι για τον τρόπο που σου φερεται και κάνε κάτι για αυτο. Τίποτα δεν χαρίζεται. Για τα πάντα θα πρέπει να προσπαθήσεις. Ακόμα και για τα πιο αυτονόητα. Είσαι 30 χρονών. Τι περιμένεις;