με συγκίνησες, αλήθεια.. γιατί συμπάσχω απόλυτα και δεν θα μπορούσα να εκφράσω όλα αυτά τα συναισθήματα καλύτερα! έχεις χάρισμα στον γραπτό λόγο.αν σε παρηγορεί νιώθω τον πόνο σου γιατί τον βιώνω κι εγώ.. πονάει αυτή μοναξιά, πονάει αυτή η απογοήτευση του παρελθόντος κι αυτή η προσδοκία.. σωστά λές τρομάζει τους άλλους μα πιο πολύ τρομάζει εμένα! και δεν ξέρω τί είναι χειρότερο κ πιο δύσκολο.. η έλλειψη της πολυπόθητης συντροφικότητας (άλλωστε εμείς οι γενναίοι αντέχουμε,λένε) ή η συνειδητοποίηση οτι τελικά δεν υπάρχει πουθενά αυτό που αναζητώ κι ας ρίχνω κρασί στο νερό μου (οχι,δεν το λέω λάθος). προσωπικά τελευταία μ'εχει διαλύσει το δεύτερο