Ναι, ναι, δεν μιλάω γι'αυτές. Αναφέρομαι σ'εκείνες που η αναγνώριση και η αποδοχή, ακόμα κι αν είναι ψευδαίσθηση ή προέρχεται από λάικ σε μια φωτογραφία του φαγητού τους, λειτουργεί σαν χάδι, τονώνει την αυτοεκτίμησή τους και διαπιστώνουν ότι δεν χάλασε ο κόσμος αν δεν κάνουν *αυτά που πρέπει την ώρα που πρέπει*. Ακόμα και στο ταπεινό κομμάτι του καθημερινού φαγητού, βελτιώθηκαν και ίσως το τελειοποίησαν. Φαντάσου τι μπορεί να συμβεί σε όσες θέλησαν μεγαλύτερα πράγματα και τώρα είναι ένα κλικ που λέμε μακριά.Αυτές που αναφέρεις είναι όντως μάστιγα. Όμως το καλό κάνει λιγότερο θόρυβο από το κακό οπότε ίσως, ελπίζω, αυτές που αναφέρω. να μην είναι τόσο λίγες όσες νομίζουμε. ;)(με την ευκαιρία, μ'αρέσουν πολύ τα σχόλια σου και η ευγένεια σου.)