#3Αρχή Lenfou alert:Στα 22 (θυμηθείτε το νούμερο) μου φιλοξενήθηκα στο Παρίσι σε ένα φιλικό ζευγάρι του τότε συντρόφου μου. Η κοπέλα ήταν Γαλλίδα και ιδιαιτέρα ενός υποψήφιου δημάρχου στις επερχόμενες εκλογές και ο άντρας της, Έλληνας, καταξιωμένος σκηνοθέτης.Οι δικές μου απορίες ήταν οι εξής: πού τινάζει τα χαλιά αφού δεν έχει βεράντες, μετά είδα ότι δεν έχει καν χαλιά και ήταν και Ιανουάριος οπότε ένας λόγος παραπάνω για να σοκαριστώ. Επίσης δεν το σπίτι είχε πολλά βιβλία μεν αλλά τα έπιπλα, πλην της τραπεζαρίας, ήταν ΙΚΕΑ. Η κουζίνα ήταν μια σταλιά, μετά βίας χωρούσαμε 2 άτομα. Μάλλον επειδή οι απορίες μου ήταν ειλικρινείς και όχι επικριτικές, η γλυκήτατη οικοδέσποινα μου εξήγησε ότι δεν χρειάζονται χαλιά λόγω υποδαπέδιας θέρμανσης, ότι δεν περνάνε πολλές ώρες στο σπίτι οπότε δεν χολόσκασαν με την επίπλωση του (καλά δεν είπε ακριβώς αυτό αλλά πάνε 15 χρόνια), και ότι εκείνη απλώς το διατηρεί σε μια αξιπρεπή κατάσταση μέχρι να το καθαρίσει καλά κάποια επαγγελματίας καθαρίστρια. Το Σάββατο που δεν δούλευε, πήγαμε μαζί στο σούπερ μάρκετ, ψώνισε, και την Κυριακή μας μαγείρεψε και μας περιποιήθηκε.Οι απορίες του πρώην μου ήταν πώς του ήρθαν όλα δεξιά του σκηνοθέτη και καταξιώθηκε, λέγοντας τον συνεχώς κωλόφαρδο και προσπαθούσε να μάθει χωρίς να ρωτάει ευθέως, πόσα βγάζει. Αυτό που θαύμασα στον φίλο ήταν η αυτοσυγκράτηση του, γιατί φαινόταν ότι ευχαρίστως θα τον πλάκωνε α λα ελληνικά. Αντ'αυτού του απάντησε ότι καμία τύχη δεν είχε, ότι ο γιατρός πατέρας του (την περιουσία του οποίου επικαλούνταν συνεχώς ο πρώην μου) για λόγους υγείας ήταν εδώ και χρόνια άφραγκος και τον συντηρούσαν τα παιδιά του, ότι δούλεψε πάρα πολύ και ανέχτηκε πάρα πολλά για να καταφέρει να γίνει αφεντικό του εαυτού του και τέλος του τιμολόγησε σχεδόν τη δουλειά του με παραδείγματα.Για την ιστορία, ο πρώην μου δούλευε ως πωλητής στην αλυσίδα καταστημάτων του αδερφού του.
