Συμφωνώ απολύτως. Η αγάπη της γυναίκας προς τον άντρα της έχει συνδεθεί με τη φροντίδα του και την υπηρέτησή του, συνεπώς ο χρόνος για την προσωπική της φροντίδα και καλλιέργεια είναι ανύπαρκτος. Παράλληλα απουσιάζουν και τα κίνητρα/ερεθίσματα. Ούτε το σχολικό ούτε το οικογενειακό περιβάλλον ενθάρρυνε τη σημερινή γενιά των 40, να αναζητήσει κάτι παραπάνω για την προσωπική του ανάπτυξη. Ζούμε σε μια χώρα που τα τελευταία χρόνια, δειλά και δύσκαμπτα ενθαρρύνεται η δραστηριότητα εκτός σπιτιού για τις γυναίκες. Τώρα που το σκέφτομαι,κυρίως μέσω της επιχειρηματικότητας. Για τις γυναίκες δε που ζουν στην επαρχία, να λάβουμε υπόψη ότι μέχρι και σήμερα η επίδειξη τάπερ είναι, σε αρκετές περιπτώσεις, η μοναδική ευκαιρία για κοινωνικοποίηση. Προσωπικά και χωρίς καμία επιστημονική γνώση, βλέπω πως το διαδίκτυο και ειδικά το φέισμπουκ είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στις καταπιεσμένες γυναίκες που ήθελαν αλλά δεν τους επιτράπηκε να ζήσουν αλλιώς.