Ξαναείδα την Περσόνα.Γιατί είναι αριστούργημα;Καλή ταινία,δεν υπάρχει θέμα.Αλλά αριστούργημα; Τι προσφέρει πέραν τής καθαρώς αριστουργηματικής ηθοποιΐας και εξαίρετης κινηματογράφισης; Έχει όμως ένα σημείο που πράγματι δεν ξεπερνιέται εύκολα.Κι αυτό είναι ο συγκλονιστικός ερωτισμός που βγαίνει από την Μπίμπι Άντερσον! Επίσης ξαναείδα την Φθινοπωρινή Σονάτα.Επίσης κινηματογραφικό αριστούργημα.Όμως! Έχοντας ζήσει η γενιά μου παιδικά χρόνια ζούγκλας (μετεμφυλιακή εποχή),η σύγκρουση μάνας και κόρης μού φάνηκε εντελώς πολύτελής και ανώδυνη.
