Κατ'αρχάς, εγώ προσωπικά χαίρομαι πολύ που μας γράφεις και μας δίνεις το δικό σου feedback.Ελπίζω να μην εξέλαβες τα λόγια μου ως κριτική: Ξέρω ότι πολλές φορές γίνομαι απόλυτη, γι'αυτό φροντίζω να διευκρινίζω στα περισσότερα μακρυνάρια σχόλιά μου το γεγονός ότι η άποψή μου αφορά εμένα και μόνο. Αν σε αγγίζει, καλώς. Αν όχι, εσύ ξέρεις καλύτερα. (Επειδή, ξέρεις, είναι η δική σου ζωή).Γράφεις, ωστόσο: "υπάρχει αγάπη αλλά *δεν υπάρχει σεβασμός ευτυχία*..υπάρχουν βέβαια και ωραίες στιγμές που τις πιο πολλές φορές χαλάνε..."Θα χαρώ να μας γράψεις τί πραγματικά εννοείς, αν όχι το προφανές, δηλαδή ότι ΔΕΝ υπάρχει σεβασμός και ευτυχία.Επίσης (για να σου κάνω πραγματικά κριτική αυτή τη φορά), η ερώτησή σου είναι: " λέω τι θέλω και εκείνος το ίδιο αλλά στην πράξη δε γίνεται τίποτα. τι να κάνω? γιατί μένω?"Και σου λέμε την άποψή μας επάνω στο "γιατί μένεις" και στο "τί να κάνεις", σύμφωνα προφανώς με τα όσα δεδομένα μας δίνεις.Καλό είναι *ακολουθεί υπόδειξη* να δίνεις περισσότερα και πιό συγκεκριμένα δεδομένα, αν θέλεις πιό εμπεριστατωμένες και λιγότερο αφηρημένες απαντήσεις. Όπως, το πώς χαλάνε οι ωραίες στιγμές, τί είδους προσπάθειες έχετε κάνει; τί είδους εμπόδια και τσακωμοί συμβαίνουνε; Και ποιά είναι,τελικά η ηλικία σου; Όχι μόνο γιατί είμαστε κουτσομπόληδες (που αρκετοί εδώ είμαστε), αλλά γιατί πολλά αλλάζουν βάσει αυτών...