Δε νομίζω ότι το "κάνουμε ό,τι μας παίρνει" ισχύει. Πιο πιθανό μου φαίνεται ότι ζυγίζουμε τα οφέλη (κυρίως βραχυπρόθεσμα και, ανάλογα την ευφυΐα, αυτοπειθαρχία κλπ πιο μακροπρόθεσμα) απέναντι στις πιθανές επιπτώσεις. Οι επιπτώσεις βέβαια είναι μελλοντικές, οπότε ο καθένας κάνει πιθανολόγηση με τα εφόδια και τον χαρακτήρα του. Ένας αθλητής μπορεί να έχει άγνοια των επιπτώσεων λόγω ηλικίας, ή όντως να "τον παίρνει" να απιστήσει για διάφορους λόγους, οπότε δεν υπάρχουν επιπτώσεις. Σε θεωρητικό πάντα επίπεδο, γιατί δεν ξέρω κατά πόσο μια σχέση, στην οποία ο ένας αδιαφορεί για το κέρατο που τρώει, είναι υγιής.