Θυμάμαι την έκφραση " κάνε παιδιά να σε κοιτάξουν στα γεράματα". Ειναι και αυτός ένας φόβος, ειδικά οταν γερνάμε και τα κοκαλακια μας αρχίζουν να πονάνε. Μα όταν σου παρέχεται η επιλογή για νοσοκόμα και γηροκομείο στα γεράματα , ειτε έχεις παιδιά ειτε οχι, το ιδιο σχεδον κανει. Εκτος και αν πεθανουμε νεοι απο αιφνίδιο θάνατο. Κλεινεις τα ματια σου ένα βραδι και το πρωί σε βρίσκουν τέζα στα καλα καθουμενα ισως και με ενα ελαφρο χαμογελακι. Τέλος πάντων. Εχω ενα οραμα για μια πολυτεκνη οικογένεια σε μικρο χωρο πριν να λέμε απο εκατό χρόνια. Τα κουτσουβελα παίζουν , κλαίνε και στριγγλιζουν πριν να πανε για υπνο. Που και που πεφτει και καμμια σφαλιάρα να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Τωρα ποιος, ποια ή ποιο τρωει τη σφαλιάρα ειναι θολο. Η καημενη η γυναικα μετα απο ολη τη ταλαιπωρια θα κοιτάξει την φατσα της στο καθρεφτη και θα αναρωτιεται πως κατεληξε με αυτόν τον μ&#=ακα προτου την πεσει για υπνο. Δυστυχώς ο σύζυγος εχει σηκωμαρες αυτο το βραδυ και δε παει στο ταβερνακι οπως συνηθως να τα πιει. Η καημένη πρεπει να του κατσει αλλιως την εχει βαμμένη. Τα ποδια θα τα ανοιξει θελει δεν θελει. Παρακαλαει το θεό της να μην της τυχει και αλλο γκαστρωμα. Ο κυριος γουσταρει να τελειώσει μεσα της. Αν παει στο ταβερνάκι και τα πιει σαν βοδι , ισως γυρισει σπιτι και την πεσει σαν πτωμα στο κρεββατι. Βασικα ολες οι οικογενειες φανταζομαι δεν ηταν σαν την οικογενεια που εχω περιγραψει. Απλα μια ιδεα.