Ευχαριστούμε για το άρθρο. Εγώ άργησα πολύ να μάθω για τον Άσιμο (στη Κύπρο γενικότερα τον καιρό που ήμουν 15-18 δεν είχα ακούσει για τον Άσιμο). Διάβασα ότι έβρισκα μπροστά μου (το δικό του βιβλίο, του Αλαμάνου, συνενετέυξεις, μαρτυρίες κλπ). Αντιλήφθηκα πόσο διαφορετικά ξαφνικά ακουγόντουσαν τα δικά του τραγούδια όταν τα άκουγα από τον ίδιο και ειδικότερα μετά που διάβασα για την ζωή του...Ομολογώ ότι ένιωσα μεγάλη μελαγχολία για αρκετό καιρό ακούγοντας και διαβάζοντας για 1-2 μήνες αποκλειστικά Άσιμο. Στο τέλος απλά αντιλαμβάνεσαι ότι οι μυθοποιήσεις είναι δίκοπο μαχαίρι και ότι πολλοί που έλεγαν διάφορα βολέυονται (αυτό δεν είναι για τον ίδιο) και ξεχνάνε πως ξεκίνησαν κάποιους αγώνες και που κατέληξαν. Σαν επίλογο να πω ότι όποιος και ήταν ο Άσιμος, όσο και αν πάλεψε (περισσότερο με τον δικό του κόσμο) στο τέλος μας άφησε κληρονομιά 10-15 τραγούδια διαμάντια που κανείς άλλος δεν μπόρεσε να γράψει...